پاورپوینت کامل ضرورت شناخت امام زمان (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ضرورت شناخت امام زمان (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ضرورت شناخت امام زمان (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ضرورت شناخت امام زمان (ع) ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

۵۲

من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتته جاهلیه «کسی که بمیرد و نشناسد امام زمانش را همانا با مرگ در جهالت
مرده است » شناخت موعود آخر الزمان و حجت بر حق زمان، تکلیف همیشه شیعه اهل بیت است.

در این باره روایات بسیاری در منابع روایی مسلمین اعم از شیعیان و برادران اهل تسنن آمده است.

واحد تحقیقات مرکز فرهنگی موعود، تحقیق و تفحص درباره روایات را در دستور کار خود قرار داده است.

این مقاله، در زمره اولین آثاری است که بحضور طالبان چشمه خورشید تقدیم می شود.

از دلایل عقلی و نقلی فراوانی استفاده می شود که باید همه انسانها در همه اعصار و امصار، امام زمان خود را بشناسند،
وگرنه رشته اتصال آنان از آئین مقدس اسلام گسسته، به عهد بربریت و جاهلیت خواهند پیوست.

در این مقاله ما در صدد برشمردن دلایل عقلی و نقلی این حقیقت نیستیم، بلکه تنها از اسناد و مدارک حدیث معروف:
«من مات و لم یعرف امام زمانه مات میتته جاهلیه » سخن خواهیم گفت و تعبیرهای مختلف این حدیث شریف را به
مقداری که در یک مقال بگنجد برخواهیم شمرد.

با توجه به این که این حدیث با تعبیرهای مختلفی در منابع اهل تشیع و تسنن آمده، متون وارده را با دقت کامل بررسی
کرده، در سه بخش تقدیم خوانندگان گرامی می نماییم:

۱-متونی که عینا – بدون هیچ کم و زیاد – در منابع شیعه و سنی آمده است.

۲- متونی که فقط در منابع اهل سنت آمده است.

۳- متونی که فقط در منابع شیعه وارد شده است.

بخش اول:

متونی که در منابع شیعه و سنی بدون هیچ کم و کاست آمده:

۱- «من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه »:

«هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است.»

این متن مشهورترین متن این حدیث شریف است که جمع کثیری از علمای شیعه و سنی آن را با سلسله اسناد خود، در
کتابهای حدیثی،لام صلی الله علیه و آله روایت کرده اند.

و اینک راویان این حدیث با این تعبیر از علمای شیعه:

۱- سید مرتضی علم الهدی، متوفای ۴۳۶ ه . (۱)

۲- امین الاسلام، ابوعلی، فضل بن حسن طبرسی، متوفای ۵۴۸ ه. (۲)

۳- علی بن عیسی اربلی، متوفای ۶۹۳ ه . (۳)

۴- علی بن حسین بن عبدالعالی، مشهور به «محقق کرکی » متوفای ۹۴۰ ه . (۴)

۵ – شیخ بهاءالدین محمد عاملی، مشهور به «شیخ بهائی » متوفای ۱۰۳۰ ه . (۵)

۶ – ملا محسن فیض کاشانی، متوفای ۱۰۹۱ ه . (۶)

۷- محمدبن حسن، مشهور به «شیخ حر عاملی » متوفای ۴-۱۱ ه. (۷)

۸ – مولی محمد باقر مجلسی، متوفای ۱۱۱۰ ه . (۸)

و اما راویان این حدیث شریف به همین تعبیر از اهل سنت:

۱- مسلم بن حجاج نیشابوری، متوفای ۲۶۱ ه . (۹)

۲- قاضی عبدالجبار معتزلی، متوفای ۴۱۵ ه . (۱۰)

۳- محمدبن فتوح حمیدی، متوفای ۴۸۸ ه . (۱۱)

۴- مسعودبن عمر بن عبدالله، مشهور به «سعدالدین تفتازانی » متوفای ۷۹۱ ه . (۱۲)

۵ – علی بن سلطان، مشهور به «ملا علی قاری » (۱۳)

۶ – مولی حیدر علی فیض آبادی هندی، متوفای ۱۲۰۵ ه . (۱۴)

۷- حافظ سلیمان بن ابراهیم قندوزی، متوفای ۱۲۹۴ ه . (۱۵)

۲- «من مات ولم یعرف امام زمانه فقد مات میته جاهلیه »:

در این متن فقط کلمه «فقد» بر متن نخستین افزوده شده و مفهوم حدیث را با تاکید بیشتری بیان می کند.

این متن را از علمای بزرگ شیعه: ابوجعفر محمد بن علی بن شهراشوب، متوفای ۵۸۸ ه . روایت کرده (۱۶) و از علمای اهل
سنت گروهی آن را نقل کرده اند که از آن جمله است:

۱- شیخ ابوسعید خادمی حنفی، متوفای ۱۱۶۸ ه . (۱۷)

۲- قاضی بهلول بهجت افندی، مشهور به «قاضی زنگنه زوری » متوفای ۱۳۵۰ ه . (۱۸)

۳- «من مات بغیر امام مات میته جاهلیه »:

«هر کس بدون امام از دنیا برود به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

راویان حدیث شریف از علمای شیعه:

هور به «شیخ مفید» متوفای ۴۱۳ ه . (۱۹)

۲- محمد بن مسعود بن عیاش سلمی، از بزرگان قرن سوم هجری. (۲۰)

۳- شیخ محمد مشهدی، از علمای قرن دوازدهم هجری. (۲۱)

و اما راویان آن از علمای بزرگ اهل سنت:

۱- ابوداوود سلیمان بن داود طیالسی، متوفای ۲۰۴ ه . (۲۲)

۲- احمد حنبل پیشوای حنابله، متوفای ۲۴۱ ه . (۲۳)

۳- ابوالقاسم سلیمان بن احمد طبرانی، متوفای ۳۶۰ ه . (۲۴)

۴- عبدالحمید، ابن ابی الحدید معتزلی، متوفای ۶۵۶ ه . (۲۵)

۵- نورالدین علی بن ابی بکر هیثمی، متوفای ۸۰۷ ه . (۲۶)

۶- علی بن حسام الدین، مشهور به «متقی هندی » متوفای ۹۷۵ ه. (۲۷)

۷- محمد بن سلیمان مغربی، متوفای ۱۰۹۴ ه . (۲۷)

۴- «من مات لا یعرف امامه مات میته جاهلیه »:

«هرکس بمیرد و امامش را نشناسد با مرگ جاهلی مرده است.»

این متن را حافظ سلیمان بن ابراهیم قندوزی، متوفای ۱۲۹۴ ه . از بزرگان اهل سنت در کتاب ارزشمند «ینابیع الموده »
روایت کرده (۲۸) و جمع کثیری از علمای بزرگ شیعه آن را در منابع حدیثی خود آورده اند که از آن جمله است:

۱- ابوجعفر احمدبن محمد بن خالد برقی، متوفای ۲۷۴ ه . (۲۹)

۲- علی بن حسین بن موسی بن بابویه – پدر شیخ صدوق – متوفای ۳۲۹ ه . (۳۰)

۳- محمدبن یعقوب کلینی، متوفای ۳۲۹ ه. (۳۱)

۴- محمد بن ابراهیم نعمانی، از بزرگان شیعه در قرن چهاردهم هجری. (۳۲)

۵ – محمد بن علی بن بابویه، مشهور به «شیخ صدوق » متوفای ۳۸۱ ه . (۳۳)

۶ – ابوجعفر محمد بن حسن طوسی، متوفای ۴۶۰ ه . (۳۴)

۷- سید هاشم بحرانی، متوفای ۱۱۰۹ ه . (۳۵)

۸ – مولی محمد باقر مجلسی، متوفای ۱۱۱۰ ه . (۳۶)

۵ – «من مات لیس علیه امام فمیتته جاهلیه »:

«هرکس بمیرد و امامی بر او نباشد، مرگش بر عهده جاهلیت است.»

این متن را از بزرگان اهل سنت «طبرانی » متوفای ۳۶۰ ه. در معجم کبیر (۳۷) و فضل بن شاذان نیشابوری، متوفای ۲۶۰ ه .
از اصحاب امام رضا علیه السلام در کتاب گرانسنگ «الایضاح » روایت کرده اند. (۳۸)

۶ – «من مات و لیس علیه امام، فمتتته میته جاهلیه »:

«هر کس بمیرد و امامی بر او نباشد، مرگش همانند مرگ دوران جاهلیت است.»

این متن را پیشوای محدثان شیعه، محمد بن یعقوب کلینی، متوفای ۳۲۹ ه. در کافی شریف روایت نموده، (۳۹) و گروهی از
علمای اهل تسنن در کتابهای حدیثی خود آورده اند که از آن جمله است:

۱- احمد بن عمر بزار، متوفای ۳۲۰ ه . در زوائد. (۴۰)

ثمی، متوفای ۸۰۷ ه . در مجمع و کشف الاستار. (۴۱)

۷- «من مات و لیس له امام مات میته جاهلیه »:

«هر کس در حالی بمیرد که امامی بر او نباشد به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

این متن را از بزرگان اهل سنت، علاءالدین علی بن بلبان فارسی حنفی، متوفای ۷۳۹ ه . روایت کرده (۴۲) و از محدثان
بزرگ شیعه جمع کثیری روایت نموده اند که از آن جمله است:

۱- ابوجعفر محمد بن یعقوب کلینی، متوفای ۳۲۹ ه . (۴۳)

۲- علی بن حسین بن موسی بن بابویه – پدر شیخ صدوق – متوفای ۳۲۹ه . (۴۴)

۳- محمد بن علی ابن بابویه، مشهور به (شیخ صدوق) متوفای ه . (۴۵)

۴- علامه بزرگوار مولی محمد باقر مجلسی، متوفای ۱۱۱۰ ه . (۴۶)

بخش دوم:

متونی که فقط در منابع اهل سنت آمده و عین آن تعبیر در منابع شیعه نیامده، و یا ما در این فرصت کوتاه، به آن دست
نیافته ایم:

۱- «من لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه »:

«هرکس امام زمانش را نشناسد با مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

این متن را مطابق نقل مؤلفین «احقاق الحق »، مسلم بن حجاج نیشابوری، متوفای ۲۶۱ ه. در صحیح خود آورده است. (۴۷)

۲- «من مات بغیر امام فقد مات میته جاهلیه »:

«هرکس بدون امام از دنیا برود، براستی به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

این متن را حافظ احمدبن عبدالله اصفهانی، مشهور به «ابونعیم » متوفای ۴۳۰ ه . در حلیه روایت کرده است. (۴۸)

۳- «من مات ولا امام له مات میته جاهلیه »:

«هر کس در حالی بمیرد که امامی بر او نیست، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

این حدیث را گروهی از بزرگان معتزله روایت کرده اند که از آن جمله است:

۱- ابو جعفر محمد بن عبدالله اسکافی معتزلی، متوفای ۲۴۰ ه. در کتاب ارزشمند «المعیار والموازنه » (۴۹) و «نقض
کتاب العثمانیه ». (۵۰)

۲- عبدالحمید، ابن ابی الحدید معتزلی، متوفای ۶۵۶ ه. (۵۱)

۴- «من مات ولا بیعه علیه مات میته جاهلیه »

«هر کس بمیرد و بیعتی بر عهده او نباشد به مرگ جاهلی مرده است.»

این متن را گروهی از بزرگان اهل سنت روایت کرده اند که از آن جمله است:

۱- محمد بن سعد، کاتب واقدی، متوفای ۲۳۰ ه در کتاب طبقات. (۵۲)

۲- علاءالدین علی بن حسام الدین، مشهور به «متقی هندی »متوفای ۹۷۵ه. (۵۳)

۵ – «من مات ولیس فی عنقه بیعه مات میته جاهلیه.»

«هر کس بمیرد و در گردنش بیعتی نباشد به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

این متن را جمع کثیری از محدثان اهل سنت روایت کرده اند که از آن جمله است:

۱- مسلم بن حجاج نیشابوری، متوفای ۲۶۱ ه . در صحیح خود. (۵۴)

۶ – «من مات و لیس علیه طاعه مات میته جاهلیه »:

«هر کس بمیرد و اطاعتی (اطاعت امامی) بر او نباشد به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

این متن را هیثمی در مجمع الزوائد نقل کرده است. (۵۵)

۷ – «من مات ولا طاعه علیه مات میته جاهلیه »:

این متن را با این تعبیر جمعی از علمای اهل سنت روایت کرده اند که از آن جمله است:

۱- عبدالله بن محمد بن ابی شیبه، متوفای ۲۳۵ ه. در کتاب «المصنف ». (۵۶)

۲- شهاب الدین احمدبن علی، ابن حجر عسقلانی، متوفای ۸۵۲ ه. (۵۷)

۸ – «من مات و لیست علیه طاعه مات میته جاهلیه »:

«هر کس بمیرد و اطاعتی (اطاعت امامی) به گردنش نباشد به مرگ جاهلی مرده است.»

این متن را گروهی از علمای اهل سنت در منابع حدیثی خود آورده اند که از آن جمله است:

۱- احمد حنبل پیشوای حنابله، متوفای ۲۴۱ه. در مسند خود. (۵۸)

۲- محمد بن اسماعیل بخاری، متوفای ۲۵۶ ه. در تاریخ خود. (۵۹)

۳- حافظ ابوالحسن علی بن جعد جوهری، متوفای ۲۳۰ ه. در مسند خود. (۶۰)

۴- حمید بن رنجویه، متوفای ۲۵۱ ه. در کتاب «الاموال ». (۶۱)

۵ – متقی هندی، متوفای ۹۷۵ ه. در کتاب «کنز». (۶۲)

۹- «من مات و لیس فی عنقه لامام المسلمین بیعه، فمیتته میته جاهلیه »:

«هر کس بمیرد و در گردنش برای امام مسلمانان بیعتی نباشد، مرده اش مرده جاهلی است.»

این متن را محمود بن عمرز مخشری، متوفای ۵۳۸ ه. در «ربیع الابرار» روایت کرده است. (۶۳)

۱۰- «من مات و لم یعرف امام زمانه، فلیمت ان شاء یهودیا و ان شاء نصرانیا»:

«هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، اگر بخواهد یهودی از دنیا می رود و اگر بخواهد نصرانی از دنیا می رود.»

این متن را مطابق نقل آیت الله حاج شیخ لطف الله صافی (۶۴) محمد بن عمر تیمی، مشهور به «فخر رازی » متوفای ۶۰۶ ه.
در رساله «المسائل الخمسون » روایت کرده است. (۶۵)

بخش سوم

متونی که فقط در روایات علمای شیعه آمده، و یا در این فرصت کوتاه در منابع حدیثی اهل تسنن به آنها راه نیافته ایم:

۱- «من مات لا یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه »:

«هرکس بمیرد و امام زمانش را نشناسد، با مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

این متن را مرحوم علامه مجلسی در بحار آورده است. (۶۶)

۲- «من مات و هو لا یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه »:

«هرکس در حالی بمیرد که امام زمانش را نمی شناسد به مرگ جاهلی مرده است.»

این متن را جمعی از بزرگان عالم تشیع روایت کرده اند که از آن جمله است:

۱- محمد بن محمد بن نعمان، مشهور به «شیخ مفید» متوفای ۴۱۳ ه. (۶۷)

۲- ابوالفتح محمد بن علی کراجکی، متوفای ۴۴۹ه. (۶۸)

۳- غواص بحار معارف آل محمد، علامه مجلسی متوفای ۱۱۱۰ ه. (۶۹)

۴- خاتمه المحدثین، حاج شیخ عب-اس قمی، متوف-ای ۱۳۵۹ ه. (۷۰)

۳- «من مات لیس له امام مات میته جاهلیه »:

«هر کس بمیرد و امامی بر او نباشد به مرگ جاهلی مرده است.»

این متن را ابوجعفر احمد بن محمد برقی، متوفای ۲۷۴ ه. روایت کرده است. (۷۱)

۴- «من مات و لیس له امام فمیتته میته جاهلیه »:

«هرکس در حالی بمیرد که امامی بر او نباشد مرده اش مرده جاهلی است.»

این متن را پیشوای محدثان شیعه مرحوم کلینی در کافی شریف روایت نموده است. (۷۲)

۵ – «من بات لیله لا یعرف فیهاامامه مات میته جاهلیه »:

«هرکس شبی را سحر کند که در آن امامش را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است.»

این متن را ابوعبدالله محمد بن ابراهیم نعمانی، متوفای بعد از ۴۴۲ ه. روایت کرده است. (۷۳)

۶ – «من مات و لم یعرف امامه مات میته جاهلیه »:

«هرکس بمیرد و امامش را نشناسد به مرگ جاهلی از دنیا رفته است.»

این متن را گروهی از بزرگان شیعه روایت کرده اند که از آن جمله است:

۱- محمد بن یعقوب کلینی، متوفای ۳۲۹ه. در کافی شریف. (۷۴)

۲- محمد بن مسعود بن عیاش سلمی – قرن سوم – در تفسیرش. (۷۵)

۳- ابو جعفر محمد بن حسن طوسی، متوفای ۴۶۰ ه. در اختیار رجال کشی. (۷۶)

۴- علامه بزرگوار مولی محمد تقی مجلسی، متوفای ۱۱۱۰ ه دربحار (۷۷)

۷-«من مات و هو لا یعرف امامه مات میته جاهلیه »:

«هرکس در حالی بمیرد که امامش ر