پاورپوینت کامل رفاه اقتصادی و معیشتی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رفاه اقتصادی و معیشتی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رفاه اقتصادی و معیشتی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل رفاه اقتصادی و معیشتی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

از برنامه ها و اقدامهای امام مهدی (ع)، پدید آوردن رفاه در کل جامعه بشری است. در آن دوران طبق ترسیم آیات و
احادیث، جامعه بشری واحدی تشکیل می گردد که مانند خانواده ای زندگی می کنند، و مساله ناهنجار جوامع پیشرفته و
ابرقدرت، و جامعه های در حال رشد، و جامعه های عقب مانده و محروم از میان می رود (۱) و بشریت به طور کلی به رفاه
اقتصادی و بی نیازی دست می یابد، و همین چگونگی زمینه اساسی رشد و تعالی معنوی و فکری انسان را می سازد.

طبق تحقیقات کارشناسان و متخصصان، (۲) بخش عظیم و مهمی از مسائل عقب ماندگی و وابستگی و کمبود مواد غذایی
و معیشتی (اگر نگوییم تمام آن) به دو عامل بستگی دارد، و این هر دو عامل با هم در ارتباط اند:

۱- نظام اقتصادی حاکم بر جهان.

۲- نظام سیاسی حاکم بر جامعه.

۱- «نظام اقتصادی حاکم بر جهان »، یعنی نظام و سیستمی که قدرتهای اقتصادی جهان در کشورهای استعمارگر پدید
آورده اند، و هدف و آرمان آنها دستیابی به قدرت اقتصادی روزافزون و سلطه بر منابع ثروت جهان است. این قدرتهای
سلطه گر، با برنامه ریزیهای دقیق خود، مانع هرگونه استقلال، خودکفایی و رشد تولید و پیشرفت اقتصادی در کشورهای
عقب نگهداشته شده اند. این قدرتها از راههای گوناگون و شیوه های تبلیغی و برنامه ریزیهای گسترده و عمیق، در سایه
سلطه نظامی و سیاسی و فرهنگی، آزادی فکر و عمل را از آحاد مردم در جهان سوم می گیرند، و روشها و شیوه هایی در
همه مسائل زندگی از جمله در تولید و مصرف و تکنولوژی و فرهنگ و راههای معیشت، بر آنان تحمیل می کنند که به
سود سرمایه داران بزرگ و سلطه بیشتر جهان پیشرفته است. در سایه این سلب فکر و سلب شخصیت و سلب آزادی و
آزادفکری، پدیده عقب ماندگی ویی و خودیابی و اعتماد به نفس می میرد، و وابستگی روز به روز در اعماق اجتماعات
عقب مانده گسترش می یابد. از این رو، صاحب نظران مسائل اقتصادی – اجتماعی می گویند: کمک به کشورهای
عقب مانده (۳) تنها در این است که آنها را به خودشان واگذارند. (۴)

۲- «نظام سیاسی حاکم بر کشورها» نیز نوعا عامل و دست نشانده قدرتهای جهانی هستند، و همواره به زیان ملتهای
خود گام برمی دارند، و برای سلب هرگونه فکر و اندیشه از مردم و نفی حس خودشناسی و خودیابی در مردم خویش
می کوشند، و جریانهای فکری و فنی فرمایشی را در میان ملت خویش نشر می دهند، و با رسانه ها و ابزارهای تبلیغاتی
هرگونه استقلال فرهنگی و اقتصادی را از جامعه سلب می کنند، و توده ها را برده وار به اسارت و پیروی کورکورانه این دو
جریان مسلط و حاکم – یکی بیگانه و دیگری خودی – نخستین موضوعی که صدمه می بیند و یا بکلی نفی می گردد،
اصالت فکر و فرهنگ خودی و حس اعتماد به نفس و بازیابی و بازشناسایی نیروهای نهفته در درون خود و جامعه خودی
است.

در رستاخیز ظهور امام منجی (ع)، این بندها و دامها از سر راه برداشته می شود، و عوامل سلطه بر فکر و فرهنگ و
اقتصاد و سیاست جهان و کشورها نابود می گردد، و انسانها آزاد می شوند، و با هدایت آن امام به خود می آیند و دیگر بار
خویشتن خویش را بازمی یابند و بازمی شناسند و آزادانه فکر می کنند، و راههای تحمیلی و تبلیغی را از راه اصلی و درست
جدا می سازند. و این است آزادی و آزادگی واقعی، آزادیی که در سراسر دنیای کنونی تنها واژه آن وجود دارد و از محتوا و
مفهوم آن خبری نیست.

در دنیایی که تقسیم بندی جهانی با معیارهای ظالمانه صورت می گیرد، و امتهای ضعیف، به حال خود گذارده نمی شوند،
و از راههای مریی و نامریی در شبکه های پیچیده نظامهای سلطه و سرمایه داری جهان گرفتار می آیند، سخن از آزادی
واقعی و آزادفکری، بازی با کلمات است. و گفتگو بر سر استقلال اقتصادی و انتخاب شیوه و راه زندگی و معیشت و
دستیابی به رفاه بیهوده است. زیرا در چنین شرایطی، بخشهای عظیمی از بشریت مواد لازم زندگی را در اختیار ندارند و
دچار کمبود و فقرند، و بخشهای دیگر نیز طبق الگوها و معیارهایی که سرمایه داران و تولیدکنندگان بزرگ بر جامعه
تحمیل می کنند باید زندگی کنند، و از مواد و کالاها بهره گیرند، و خود قدرت اختیار و انتخاب ندارند.

از این رو در رستاخیز امام مهدی (ع)، انسان در آغوش آزادی به معنای واقعی کلمه می آرامد، و در پرتو این آزادی همه
بندها و زنجیرهایی را که بر پایش نهاده اند می گسلد، ورا به دو بخش پیشرفته و عقب مانده تقسیم کرده اند از میان می رود،
و پدیده شوم فقر و نیاز نیز نفی می گردد، و رفاه اقتصادی در پرتو چنین معیارهایی به جامعه و افراد داده می شود.
تردیدی نیست که بدترین و ناهنجارترین اسارت برای بشریت، فقر و نیاز روزانه به غذا، لباس، مسکن، دارو و دیگر لوازم
زندگی است. این اسارت برای انسان لحظه ای آسایش و فراغت باقی نمی گذارد، و زمینه های رشد و تکامل معنوی و مادی
او را نابود می سازد، و همواره انسان را در اندیشه سیر کردن شکم و پوشاندن بدن و دست یابی به سایبان و بهبودی از درد
و بیماری و… فرو می برد، و فرصتی باقی نمی گذارد تابه مفاهیم بالا و برتر زندگی بیندیشد، و پایگاه انسانی خود را درک
کند، و از عروج و تکامل نوع انسان سخن بگوید.

در دوران رفاه اقتصادی و رفع همه نیازها، آدمی از این بردگی و اسارت هستی سوز رهایی می یابد، و از بند مشکلات آن
آزاد می گردد، و به مسائل متعالی و برتر و تکامل و رشد و صعود می اندیشد و در آن راستا گام برمی دارد.

احادیث بسیاری درباره رفاه اقتصادی دوران ظهور وجود دارد و شاید از جمله مسائلی باشد که بیشترین تاکید بر آن شده
است. و این اهمیت موضوع و نقش آن را در ساختن جامعه سالم قرآنی می رساند، و شاید پس از اصل عدالت دومین
موضوعی باشد که در آن دوران در جامعه ها پدید می آید. و این هر دو با یکدیگر پیوندی ناگسستنی دارند، زیرا که اجرای
دقیق عدالت برای از میان بردن روابط ظالمانه و غاصبانه آکل و ماکولی است تا اقویا حق ضعیفان را نخورند و آنان را
محروم نسازند. بنابراین، رفاه اقتصادی برای همه، با اجرای اصل عدالت اجتماعی و برپایی قسط قرآنی امکان پذیر است،
بلکه رفاه و بی نیازی از میوه های درخت تناور عدل است، و امام با تحقق بخشیدن به اصول دادگری و عدالت اجتماعی،
همگان را به زندگیی درست و سامان یافته می رساند.

امام صادق (ع):

…ان الناس یستغنون اذا عدل بینهم… (۵)

– … مردمان بی نیاز می گردند آنگاه که عدالت میانشان حاکم باشد…

ن الله لم یترک شیئا من صنوف الاموال الا و قد قسمه، واعطی کل ذی حق حقه، الخاصه والعامه والفقراء والمساکین، و
کل صنف من صنوف الناس… فقال: لو عدل فی الناس لاستتغنوا… (۶)

– خداوند همه ثروتها را (از همه منابع درآمد) میان مردم تقسیم کرده است، و به هر کس حقش را داده است: کارگزاران
و توده مردم و بینوایان و تهیدستان و هر گروهی از گروههای مردم. سپس امام گفت: اگر عدالت اجتماعی برقرار شده بود
همه مردم بی نیاز شده بودند…

بنابراین در سایه عدالت است که به رفاه اقتصادی و بی نیازی مادی می توان دست یافت.

همچنین از نظر تعالیم اسلامی، حاکمیت اگر درست و اسلامی باشد و برنامه ها و مجریانی قرآنی و اسلامی به کار گمارده
شوند، محرومیت و نیازمندی در جامعه باقی نمی ماند، زیرا که اصول عدل و حق اجرا می گردد، و در پرتو آن اجرای اصول،
همه مردم به رفاه و بی نیازی می رسند.

امام علی (ع):

اما والذی فلق الحبه، و برا النسمه، لو اقتبستم العلم من معدنه، و ادخرتم الخیر من موضعه و اخذتم الطریق من وضحه، و
سلکتم من الحق نهجه، لنهجت بکم السبل، وبدت لکم الاعلام، و اضاء لکم الاسلام، و اکلتم رغدا، و ما عال فیکم عائل، و لا
ظلم منکم مسلم و لامعاهد… (۷)

– سوگند به خدایی که دانه را (در دل خاک) بشکافت، و آدمیان را آفرید، اگر علم را از معدن آن اقتباس کرده بودید، و
خیر را از جایگاه آن خواستار شده بودید و از میان راه به رفتن پرداخته بودید، و راه حق را از طریق روشن آن پیموده
بودید، راههای شما هموار می گشت، و نشانه های هدایتگر پدید می آمد، و فروغ اسلام شما را فرا می گرفت، و به فراوانی
غذا می خوردید، و دیگر هیچ عائله مندی بی هزینه نمی ماند، و بر هیچ مسلمان و غیر مسلمانی ستم نمی رفت.

در پرتو حاکمیت قرآنی و محمدی (ص) و علوی (ع) امام مهدی (ع)، و با اجرای اصل عدالت اجتماعی که سیره
انکارناپذیر آن امام سامان می یابد، و نیازها برآورده می گردد، و رفاه اقتصادی و آسایش معیشتی بر تمام بخشها و زوایای
زنگی خانواده بشری پرتو می افکند.

با اینکه موضوع رفاه اقتصادی از شاخ و برگهای عدالت اجتماعی است، در احادیث جداگانه مطرح گردیده است. و این
اهمیت موضوع را آشکار می سازد.

پیامبر اکرم (ص):

یکون فی امتی المهدی… یتعنم امتی فی زمانه نعیما لم یتنعموا مثله قط، البر والفاجر، یرسل السماء علیهم مدرارا، ولا
تدخرالارض شیئا من نباتها. (۸)

– در امت من مهدی قیام کند… و در زمان او مردم به نعمتهایی دست می یابند که در هیچ زمانی دست نیافته باشند.
(همه) نیکوکار و بدکار. آسمان بر آنان ببارد و زمین چیزی از روییدنیهای خود را پنهان ندارد.

پیامبر اکرم (ص):

یکون فی امتی المهدی … والمال یومئذ کدوس، یقوم الرجل فیقول: یا مهدی اعطنی، فیقول: خذ (۹)

– در زمان مهدی (ع)… مال همی خرمن شود. هر کس نزد مهدی آید و گوید: «به من مالی ده! مهدی بیدرنگ بگوید:
«بگیر.»

امام علی (ع):

… و اعملوا انکم ان اتبعتم طالع المشرق سلک بکم منهاج الرسول … و کفیتم مؤونه الطلب والتعسف، و نبذتم الثقل الفادح
عن الاعناق… (۱۰)

– بدانید اگر شما از قیامگر مشرق (امام مهدی «ع ») پیروی کنید، شما را به آیین پیامبر درآورد… تا از رنج طلب و ظلم
(در راه دستیابی به امور زندگی) آسوده شوید، و بار سنگین (زندگی) را از شانه هایتان بر زمین نهید…

رفاه تا این پایه و تامین سطح زندگی تا این سطح، آرمانی است الهی که به دست مبشر راستین عدالت و انصاف و سعادت
و آسایش، امام مهدی (ع) تحقق می یابد.

امام علی (ع):

ثم یقبل الی الکوفه فیکون منزله بها، فلا یترک عبدا مسلما الا اشتراه و اعتقه، ولا غارما الا قضی دینه، و لا مظلمه لاحد
من الناس الا ردها، ولا یقتل منهم عبد الا ادی ثمنه، دیه مسلمه الی اهلها، و لا یقتل قتیل الا قضی عنه دینه والحق عیاله
فی العطاء، حتی یملاالارض قسطا و عدلا… (۱۱)

– … سپس (امام مهدی «ع ») به کوفه، درآید، و در آنجا مسکن گزیند، و هر برده مسلمانی را (در صورتی که باقیمانده
باشد) بخرد و آزاد کند و دین بدهکاران را بپردازد، و مظلمه ها و حقهایی که بر گردن کسان است (به صاحبان حق)
بازگرداند، کسی کشته نشود مگر این که بهای آن را (که دیه است) به صاحبانش تسلیم کند، و آن کس که کشته شد
بدهیش را بپردازد، و (زندگی) خانواده او را تامین کند، تا سراسر زمین را از عدل و داد بیآکند…

تامین زندگی و رفاه تا این پایه است که اگر از مسلمانان کسی هنوز در بردگی مانده بود به دست امام خریده می شود و
آزاد می گردد. اگر کسی بدهکاری داشت بدهی او پرداخت می شود. هر کس حقی و حقوقی از دیگران بری قصاص شد دیه
او به صاحبش پرداخت می گردد. هر کس به دلیل جرمی به اعدام محکوم شد بدهکاریهای او پرداخت می شود، و پس از
اعدام وی زندگی خانواده اش همسان و هم سطح دیگر مردم تامین می گردد. و اینها همه برای اجرای عدالت دقیق در
سراسر آبادیهای زمین است. یعنی عدالت در آن دوران چنین مفهومی عمیق و گسترده و انسانی دارد، که هر مشکل و
ناهنجاری و گرفتاری را برطرف می سازد.

امام باقر (ع):

و یعطی الناس عطایا مرتین فی السنه و یرزقهم فی الشهر رزقین… حتی لاتری محتاجا الی الزکاه و یجیی ء اصحاب الزکاه
بزکاتهم الی المحاویج من شیعته فلا یقبلونها، فیصرونها و یدورون فی دورهم، فیخرجون الیهم، فیقولون: لا حاجه لنا فی
دراهمکم … فیعطی عطاء لم یعطه احد قبله. (۱۲)

– (امام مهدی «ع »)، در سال دو بار به مردم مال ببخشد و در ماه دو بار امور معیشت بدانان دهد… تا نیازمندی به زکات
باقی نماند. و صاحبان زکات، زکاتشان را نزد محتاجان آورند، و ایشان نپذیرند. پس آنان زکات خویش در کیسه هایی نهند
و در اطراف خانه ها بگردند (برای دستیابی به محتاجی)، و مردم بیرون آیند و گویند:

ما را نیازی به پول شما نیست… پس دست به بخشایش گشاید، چنانکه تا آن روز کسی آنچنان بخشش اموال نکرده باشد.

امام صادق (ع):

ان قائمنا اذا قام اشرقت الارض بنور ربها… و یطلب الرجل منکم من یصله بماله و یاخذ منه زکاته، فلا یجد احدا یقبل منه
ذلک و استغنی الناس بما رزقهم الله من فضله. (۱۳)

– هنگام رستاخیز قائم ما زمین با نور خدایی بدرخشد… و شما به جستجوی اشخاصی برمی آیید که مال یا زکات بگیرند
و کسی را نمی یابید که از شما قبول کند، و مردمان همه به فضل الهی بی نیاز می گردند.

سطح زندگی در این حد بسیار متعالی و آرمانی و رفاه اقتصادی تا این پایه، در دنیای سراسر ظلم و جامعه های طبقاتی و
سرشار از تضاد بر سر منافع و با روابط ظالمانه استثماری برای ما، قابل درک نیست، لیکن وعده خدا است و تحقق
خواهد یافت. آیا چنین هدفی با این بزرگی و عالم گستری، با شیوه های اخلاقی و پند و موعظه پدید می آید، یا امام مهدی
(ع) تنها با اعجاز و قدرت معنوی این چگونگیها را در زمین پدید می آورد؟ یا شیوه ها و روشهایی ویژه برای رشد ثروت و
تولید کافی کالاها به کار می برد که تا کنون نبوده است؟

روشن است که ایجاد رفاه اقتصادی در این حد و برای یکایک افراد خانواده بشری، کاری بزرگ و مشکلی بس عظیم است،
و به دشواری می توان تصور کرد که در آن روزگار چه مسائل و عواملی پدید می آید که چنین زیستی نصیب انسانها
می گردد.

با مطالعه در وضعیت زندگی کنونی بشر و با بررسی دقیق منابع طبیعی و ذخایر موجود در زمین و محاسبه استعداد
انسان و محاسبه مقدار مصرف زائد و مسرفانه و تجملی در همه اموال جهان در نزد مهدی (ع) گرد آید، آنچه در دل زمین
است و آنچه بر روی زمین، آنگاه مهدی به مردمان بگوید: بیائید! و این اموال را بگیرید.

اجتماعات مختلف بشری به اصل دست می یابیم:

۱- منابع طبیعی و ذخایر زمین این استعداد را دارد که پاسخگوی مجموعه نیازهای انسانها باشد (در هر مقوله از
مقولاتی که در زندگی بدانها نیازی هست)، و کمبودها را برطرف سازد و آدمیان را به رفاه و آسایش و تامین معاش
برساند.

۲- محاسبه مقدار مصرف تجملی و مسرفانه اجتماعات بشری، (۱۴) روشن می سازد که اگر این اسرافکاریها و شادخواریها به
صورتی درست و اصولی مهار گردد، و با انضباط و قانونی سازش ناپذیر جلو عیاشی و ریخت وپاشهای زاید گروه اشراف
رفاه طلب و شادخوار گرفته شود، نیازهای کل بشریت برآورده می شود و زندگی همگان در روی زمین تامین می شود.

۳- با بررسی استعداد خلاق و هوش مبتکر انسانی، روشن می شود که انسانها می توانند در پرتو پیشرفت دانشها، به
فورمولها و اصول تازه ای دست یابند که معاش آنان بهتر تامین شود، و نیازها و خواسته ها بیشتر برآورده گردد، و رفاه و
آسایشی عمومی و همگانی پدید آید. با توجه به این سه محور، امکان پدید آمدن دوران رفاه مطلق و تامین زندگی در
سطحی متعالی برای همه مردم روی زمین، روشن می گردد. در این بخش از این رساله، به بررسی برخی از علل و عواملی
می پردازیم که ممکن است در رستاخیز قیام و انقلاب امام مهدی (ع) به کار گرفته شود، و با تکیه بر آنها بودجه و مواد و
منابع عظیم و کلان برای چنین اقدامی عظیم تامین گردد، و در فروغ آن زندگی بشریت سامانی درخور یابد:

۱- برقراری عدالت اجتماعی

عدالت اجتماعی به معنای تعادل و توازن در کلیه جریانهای اقتصادی جامعه است، و نظام تولید و توزیع مصرف را در بر
می گیرد. عدالت به این معنا، اگر گستره ای جهانی یابد و دقیق و بی استثنا حدود آن مشخص شود و درست اجرا گردد.
تعادل و توازنی در کل جامعه بشری پدید می آورد که آرمان همه عدالتخواهان الهی و بشری بوده است. در پرتو چنین
عدالتی، فاصله های اقتصادی به معنای اسراف و تکاثر در بخشهایی و کمبود و محرومیت در بخشهای فراوان دیگر
ریشه کن می گردد. و چنانکه در بخش نخست (۱۵) دیدیم،مگان است.

۲- اجرای اصل مساوات

رعایت قاطع اصل مساوات نیز موجب تعدیل ثروتها و برابری در توزیع کالاها و مواد مورد نیاز همه مردم است، و از تراکم
و ذخیره سازی کنز و اسرافکاری نزد طبقات و گروههایی مانع می گردد، و زمینه های اصلی کمبود و نیازمندی را برطرف
می سازد.

در فصل بعد روشن خواهد شد که با اجرای اصل مساوات نیازها برآورده می گردد، و محتاج و تهیدستی باقی نمی ماند.
در این باره به چنین تعالیمی برمی خوریم: «و یسوی بین الناس حتی لاتری محتاجا الی الزکاه: (۱۶) (امام مهدی «ع ») میان
مردم (در تقسیم اموال) به مساوات رفتار می کند به طوری که دیگر نیازمند و محتاجی یافت نمی شود.» و این همان
سطح متعالی زندگی و رفاه عمومی است که زکات مورد مصرف نداشته باشد، و همه چیز به همه مردم برسد. این
موضوع در اصل «مساوات » روشن خواهد گشت.

۳- عمران و آبادی زمین

عمران و آبادی زمین، و بهره برداری از امکانات آن تا سر حد امکان، از دیگر اقدامات امام است. این کار، در دوران پیش از
ظهور با همه پیشرفت علوم و تکنولوژی در همه زمینه ها بطور کامل انجام نشده است. طبق نظر متخصصان، بسیاری از
زمینها قابل عمران و آبادی و کشاورزی و تولید است، بسیاری از آبها دارای استعداد ذخیره شدن و بهره برداری است، و
بسیاری از مناطق زمین متروک و رها شده مانده است، و بسیاری از مناطق به علت نفوذ سیاستهای استعماری و ایجاد
وابستگی و محرومیت بطور کامل از آنها بهره برداری نمی شود، و سیستمهای تولید وکه به سود طبقات محروم نیست،
بلکه برای کشورهای سلطه طلب سودمند است.

این موضوع نیز از نظر متخصصان و آمارگیران ثابت است که زمین استعداد اداره و تامین چند برابر جمعیت کنونی را
دارد به سه شرط:

الف – از همه امکانات بهره برداری شود.

ب – از اسرافکاری و شادخواری و کامروایی فزون از حد گروههایی اندک ممانعت به عمل می آید.

ج – تکنیکهای دقیق علمی و فنی و متناسب با محیطها و سرزمین ها به کار رود.

۴- پیشرفت فنون

چنانکه در فصل «تکامل علم و عقل » در دوران ظهور خواهیم گفت، علم و دانش بشر در رستاخیز امام مهدی (ع) به
تکامل نهایی می رسد، و امام با برنامه ریزیهای دقیق که از دانش بی کران الهی او برخاسته است، همه مناطق زمین را آباد
می کند، و برای تامین زندگی و ایجاد رفاه همگانی راه و روشهایی را عرضه می کند که تا آن روز برای بشر ناشناخته بوده
است. با توجه به اینکه راه اصلی رشد تولید و خودکفایی، بهره برداری از علوم و فنون و تخصصهای ویژه و طرحها و
برنامه های ماهرانه است. علوم و فنون بشری در رستاخیز ظهور با علوم و فنون در دوران پیش از ظهور قابل مقایسه
نیست، از این رو، پیشرفتها و رشد تولید و سرمایه در آن دوران با هیچ دوره دیگر همانند نیست. امام مهدی (ع) در همه
زمینه ها به دانش بشر تکامل می بخشد. و چنانکه در علوم الهی و ماورای طبیعی همه اشتباهات و جهلهای بشری را
برطرف می سازد و معیارهای درست در شناخت مبدا و معاد را به انسان می دهد، در علوم مادی و تکنیکهای رشد
اقتصادی و سامانیابی زیست ور به انسان عرضه می کند، و با شیوه های بسیار دقیق، نظام تولید و بهره برداری از منابع
طبیعی را رشدی توصیف ناپذیر می بخشد و بدینگونه مشکل کمبودها و نارساییها را بکلی برطرف می کند.

فاصله پیشرفت علمی و عقلانی و وضع دانش انسان در آن دوره با وضع کنونی، بسی افزونتر است از فاصله دانش امروز
بشری با دورانهای گذشته تاریخ.

۵ – بارانهای مفید و پیاپی

از علل و عوامل مهم و اساسی رشد تولید، بویژه در بخش کشاورزی – که مادر تولید در بخشهای دیگر است – نزولات
آسمانی و بارانهای مناسب و بموقع است. طبق تعالیم قرآن و احادیث پارسایی و نیکوکاری و احسان و بخصوص دادگری
موجب نزول رحمتهای الهی و وفور نزولات آسمانی است (۱۷) ، و گناه بویژه ظلم در روابط انسانی موجب خشکسالی و
محرومیت از رحمت الهی و قلت نزولات است. در دوران ظهور چون نیکی و احسان و عدل و انصاف بر سراسر گیتی پرتو
می افکند، و روابط انسانی بر اصل عدل و انصاف استوار می گردد، و مردمان همه به نیکی و نیکوکاری و پارسایی می گرایند،
و ظلم و ستم را یک سو می نهند، از این رو، شایسته فضل و رحمت بیشتر می گردند، و بارش بارانهای مناسب و بموقع
سبب رشدی وصف ناپذیر در تولید خواهد گشت و بسیاری از مشکلات و کمبودها و نیازمندیها را برطرف خواهد ساخت.

پیامبر اکرم (ص):

یتنعم امتی فی زمن المهدی (ع) نعمه لم یتنعموا قبلها قط یرسل السماء علیهم مدرارا ولا تدع الارض شیئا من نباتها الا
اخرجته… (۱۸)

– … امت من در زمان (رستاخیز) مهدی (ع) به نعمتهایی دست یابند که پیش از آن و در هیچ دوره ای دست نیافته بودند.
در آن روزگار، آسمان باران فراوان دهد، و زمین هیچ روییدنی را در دل خود نگاه ندارد…

چون مردمان به تقوا و پارسایی روی می آورند، خداوند برکات و بارانها را فرو می فرستد و خشکی و کم آبی در مناطق
بسیاری برطرف می شود; و این وعده الهی که درباره جامه تقواپیشگان مژده داده است آشکار می گردد:

م انه کان غفارا. یرسل السماء علیکم مدرارا و یمددکم باموال و بنین و یجعل لکم جنات و یجعل لکم انهارا: (۱۹) سپس گفتم
از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او آمرزنده است. تا از آسمان برایتان پی درپی باران فرستد. و شما را به اموال و فرزندان
مدد کند. و برایتان بستانها و نهرها بیافریند.»

امام علی (ع):

… و لو قد قام قائمنا لانزلت السماء قطرها، و لاخرجت الارض نباتها… حتی تمشی المراه بین العراق الی الشام لاتضع قدمیها
الا علی النبات… (۲۰)

– … چون قائم قیام کند، آسمان – چنانکه باید – باران بارد و زمین گیاه رویاند … به گونه ای که زن، از عراق درآید و تا شام
برود و جز بر زمینهای سرسبز گندم ننهد…

۶ – برنامه ریزی درست و از یک نقطه

چنانکه در آغاز این فصل یادآور شدیم عامل محرومیت و عقب ماندگی اکثریت کشورها و اجتماعات بشری، کشورهای
قدرتمند و سلطه طلب است. اگر سلطه طلبان از میان بروند و تقسیم جامعه بشری به دو یا سه طبقه: پیشرفته و در حال
رشد و عقب مانده، نفی شود و همه برنامه ریزیها و فکر و تخصصها و سرمایه ها و مدیریتها تا سر حد امکان بطور یکسان در
همه مناطق زمین، تقسیم گردد و تبعیض و تفاوتی در کار نباشد، و جهان دارای مرکزیتی یگانه و واحد شود که بر اساس
عدل و مساوات به همه انسانها یکسان بنگرد، و تقسیم بندیهای ظالمانه جامعه بشری را محو سازد، و همه امکانات طبق
نیازها به مناطق عالم گسیل گردد، و هیچ نقطه ای متروک و رها شده باقی نماند، بطور طبیعی مشکلات و نابسامانیهای
زندگی انسانها برطرف می شود و رفاه و آسایش بر سراسر زمین سایه می افکند.

امام باقر (ع):

… القائم منا… تطوی له الارض… فلا یبقی فی الارض خراب الا عمر… (۲۱)

– … زمین برای قائم ما در هم پیچیده می شود (و به لحظه ای از هر نقطه به نقطه دیگر می رسد)… و در زمی