پاورپوینت کامل تعلیم و تربیت، جایگاه و عملکرد آن ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تعلیم و تربیت، جایگاه و عملکرد آن ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تعلیم و تربیت، جایگاه و عملکرد آن ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تعلیم و تربیت، جایگاه و عملکرد آن ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۷

تعلیم و تربیت پیش از آنکه متکفل آبادانی جهان باشد، خانه دل و کاشانه نگاه آدمی را ویران می سازد و دیگر بار بر
خرابه های آن بنایی نو برمی کشد. بنایی که ساختار آن با معماری پیشین متفاوت است. از این رو نمی توان جایگاه آن را در
راستای دیگر سازمانهای اجتماعی، مدنی و حتی سیاسی قرار داد. زیرا اینها خود تحت تاثیر نظام تعلیم و تربیت دگرگون
می شوند.

جا دارد که سؤال شود که چگونه طی سیصد، چهارصد سال اخیر این همه جهان و ملتهای ساکن بر پهنه آن دگرگون
شده اند؟ چرا دیگر بویی از تاریخ گذشته، فرهنگ گذشته و انسان گذشته به مشام نمی رسد؟ چه چیز باعث این همه
تغییر در رفتار آدمی، شهر او، خانه او، پوشاک او و بالاخره خورد و خوراک او شده است؟ همه آنچه که ذکر آن رفت تابعی
از رفتار و خواست انسانند و انسان خود تنها در کارگاه تعلیم و تربیت شکل می گیرد.

بویژه که تربیت دوران خردسالی، بتدریج قلب و ذهن کودکان را به شکل دلخواه مربیان و معلمان درمی آورد و از آن پس
هیچ کس را یارای رهایی از آموخته های پیشین که چونان نقشی بر پهنه سنگ حک شده اند نیست.

تربیت یافتگان نظامهای آموزش و پرورش خود بازتابی از همه دریافتهای رسمی و غیررسمی کارگزاران آن نظام اند، خواه
این دریافتها به وسیله مربیان و معلمان آموزش داده شود و خواه در کتابها مضبوط باشد. از این رو برای دگرگون ساختن
یک ملت هیچ راهی سریعتر، ساده تر و هموارتر از دگرگون ساختن نظام تعلیمی و تربیتی آن ملت نیست. و به این ترتیب
نسلها شکل می گیرند و بسان مربیان خود و متاثر از تعلیماتشان به عالم و آدم می نگرند. بر پهنه شهرها جاری می شوند و
جهان خاکی را مطابق آرمانها، الگوها و دریافتهای پذیرفته شده شان دگرگون می سازند. به همین دلیل است که عرض
کرده ام جایگاه تعلیم و تربیت بس رفیعتر از جایگاه همه مناسبات و معاملات مدنی و فرهنگی به حساب می آید. متغیری
که آرام آرام همه امور را تابع خود می سازد. از همین رو همواره نظام اجتماعی، نظام اقتصادی، شهرسازی، معماری، نظام
سیاسی و دیگر مناسبات جمعی اقوام تابع نظام تعلیمی و تربیتی ویژه ای است که در میان قومی پذیرفته شده است.

هیهات، اگر بدون تبیین اهداف غایی امر تعلیم و تربیت به صورت منتشر اقدام به تعلیم آدمی شود و یا اینکه یک نظام
فرهنگی و تربیتی نادانسته مجموعه ای از اهداف متناقض را بر نظام تعلیمی و تربیتی ملتی تحمیل نماید; نتیجه و
محصول کار جز خلق گروههایی از مردان و زنان سرگشته، بی هدف و منفعل در برابر حوادث و وقایع زندگی نخواهد بود.
مردمانی که زیست منفعل و حیات بی سرانجام آنها را در دره پوچی وی تردید بعد از روشن شدن اهداف تربیت انسان بر
مبنای دریافتهای کلی و معنی زندگی تبیین شده به وسیله بزرگان اهل نظر و برنامه ریزی صحیح امکان لازم برای تحقق
آن اهداف فراهم می آورد و شکی در این نیست که برنامه ریز و طراح نیز خود نیازمند باوری قلبی درباره آن تفکر و نظام
نظری است و به عبارتی می بایست خود تربیت شده ای باشد که با همه وقوف و آگاهی برای تحقق اهداف و آرمان مکتب
تربیتی اقدام به برنامه ریزی کند تا از این مجرا، دسترسی به آن اهداف سهلتر و سریعتر صورت گیرد.

پر واضح است که یک برنامه ریز در برنامه ریزی، همواره، حفظ اصول اعتقادی مکتب و نظام ارزشی، فرهنگی را سرلوحه
کار خویش قرار می دهد. ضمن آنکه پیش بینی لازم برای دفع جریانهای اخلالگر مزاحم و یا عامل انحراف را به عمل
می آورد.

باید پرسید: آیا برنامه ریزی برای اهداف تعلیمی و تربیتی در کشور ما از صدر مشروطیت بر مبنای درستی استوار بوده یا
خیر؟

بیش از یکصد سال از عمر تحول بزرگ فرهنگی صدر مشروطیت می گذرد. در واقع این مقطع تاریخی را نقطه عطف
بزرگی در حیات فرهنگی و مدنی ایران اسلامی به حساب آورد. زمانی که فرهنگ و تمدن مغرب زمین، در بستر مناسب و
فراهم خود دویستمین سالگرد خود را پشت سر می نهاد امکان تلاقی و نزدیکی غرب و ایران فراهم شد.

انسان غربی، در میان همه مناسبات مدنی خود، الگویی از نظام اخلاقی و اعتقادی پیروان مکتب اومانیسم (اصالت
انسان) را جلوه گر می ساخت و با رویگردانی از همه وجوه نظام اعتقادی و باورهای مذهبی مسیحیت همه صحنه ها را
درمی نوردید.

این آشنایی بسرعت جمعی از ایرانیان را مشتاق دیدار از غرب کرد. بی آنکه هیچ شناختی از اصول، مرام و باورهای آن
سامان داشته باشد.

آنها تنها دستاوردهای مادی تمدن غرب و پاره ای از اخلاقیات آن را دیده و واله و شیدا شده بودند، چنانکه، گردانندگان
نظام سیاسی وقت نیز، بی آنکه کمترین شناختی از غرب و ماهیت آن داشته باشند درباره امری تصمیم گرفتند که به
هیچ وجه صلاحیت لازم را درباره اش نداشتند. زیرا، چنانکه ذکر آن رفت، همواره، نظام اجتماعی سیاسی تابعی از نظام
تعلیمی و تربیتی و به تبع آن نظام فکری و نظری است. اما این بار قاعده عکس شده بود. پیش از آنکه «نظام نظری و یا
مردان اهل نظر» درباره تربیت انسان و نظام اجتماعی و مدنی موردنیازش اعلام رای کنند، سردمداران دستگاه اجرایی
تصمیم خویش را گرفته بودند. از این رو می بینیم که نابخردانه سطح ارزش نظام اجرایی و مادی فراتر از سطح نظام
فرهنگی و اعتقادی قرار گرفت. نتیجه این امر معلوم بود:

«در پی این غفلت، بنا به انفعالی که در برابر فرهنگ و مدنیت غرب به آنها دست داده بود شاگردان برگزیده نظام سیاسی
وقت برای فراگرفتن علوم به فرنگ رفتند و با خود نظام تعلیم و تربیتی مدون غربی را وارد ساختند. نظامی که پیشاپیش
اهداف و مقاصدش در دستگاه فکری علماء مغرب زمین تعریف شده بود.»

روشن بود که از میان این نظام «انسان دینی » بیرون نمی آمد. چرا که آن نظام را هیچ نسبتی با دین نبود بلکه در ذات
خود ناقض دین به شمار می آمد. غرب اساس نظر خود را بر امانیسم استوار ساخته بود تا خود را ازلاص کند. اما
سردمداران نظام سیاسی و اجتماعی ایران بر آن بودند که با مسلمان کردن این دیو زین بر گرده آن نهاده و سواری گیرند.

باید دانست که بسط تاریخی باورها و اخلاق غربی در میان جامعه مسلمان ایرانی، از همین جا نشات می گرفت. البته
سهل انگاری علمای دینی و غفلت آنان را در این میان نباید نادیده انگاشت. این امر در سیر تکوینی خود، همه حوزه های
مدنی و فرهنگی را درنوردید تا جایی که موفق شد باقیمانده علوم دینی و درسهای اخلاق مذهبی را در خود مستحیل
ساخته و جزیی از خود کند.

بدینگونه بود که میراث دار انسانهایی شدیم که بسان غربیان به عالم می نگریستند. بسان آنان امور معیشتی و مدنی خود
را سامان می دادند و چونان موجودی دوزیست پاره ای از اعمال و تکالیف مذهبی را هم به امید رسیدن به رستگاری به جا
می آوردند.

این عوامل باعث شد که آنان هیچ گاه نتوانند معضلات فرهنگی و مدنی خود را حل کنند.

این روند تا دهه های پنجاه و شصت خورشیدی ادامه یافت اگرچه هر از چندی در میان آثار قلمی خود را سرزنش کردیم
که چرا صاحب خرد غربی نیستیم و یا چرا صاحب مردان و زنان اهل دیانت نشدیم و یا چرا در امور مدنی و معیشتی
چنان تاب غرب شده ایم که از هویت حقیقی پیشینیان دور افتاده ایم؟

طی همین دوران، نویسندگان و منتقدان بسیاری ، به مطالعه اوضاع و احوال حیات فرهنگی ملتهای مسلمان و از جمله
ایرانیان پرداختند و با دیدی نقدگونه وضعیت انفعالی عارض شده بر حیات اخلاقی و مادی د و حتی نسخه هایی را نیز
برای اصلاح اوضاع و بهبود اندام بیماری که مرض، بسیاری از نسوج او را در خود گرفته بود عرضه داشتند.

نویسندگانی چون جلال آل احمد در «غرب زدگی » و دکتر علی شریعتی در آثار خود، رگه هایی از واماندگی فرهنگی را
آشکار ساختند و حتی توصیه هایی برای خروج از این وضعیت عرضه داشتند اما، هر یک از آنان، وجهی از مدنیت حاکم
غربی و یا وجوهی از بافت فرهنگی آن را مورد مؤاخذه و بازپرسی قرار دادند و با ادغام مجموعه ای از دریافتها و راه حلها
(که بسیاری از آن طرق خود برگرفته از نظام مدنی و فرهنگی مغرب زمین نیز بودند)، طریقی را برای خروج از آشفتگی
مدنی و فرهنگی ملت خود اعلام داشتند غافل از آنکه، خانه از پای بست ویران بود و اصلاح پاره ای از امور مدنی (مانند
ماشین زدگی مورد بحث جلال آل احمد) نمی توانست ملتی را که در سه وجه «عقیدتی، فرهنگی و مدنی » دچار بیماری
شده بود و همه ساختار نظری و اخلاقی و عملی حیات خود را از نظام غربی اخذ می کرد روی به صلاح آورد.

انقلاب اسلامی نیز با همه عظمتش نمی توانست پیش از تحقق «انقلاب فرهنگی » و در انداختن طرحی نو در نظام تعلیم
و ت