پاورپوینت کامل شرح مراتب طهارت ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل شرح مراتب طهارت ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل شرح مراتب طهارت ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل شرح مراتب طهارت ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

۵۸

اشاره:

خداوند تبارک و تعالی در قرآن کریم فرموده است: «و سقیهم ربهم شراباً طهورا».

و امام صادق(ع) راجع به آن فرمودند: «یعنی آنان را از هر چیزی جز الله تطهیر
می سازد. چه آنکه هیچ پاک کننده ای از آلودگی جز خدا نیست».

معارج انسان را مدارجی باید از فرش تا بطنان عرش کشور وجود که تا به بطنان عرش کشور
وجود تا به طهارت از فرش تا فوق عرش طی گردد. تا انسان هم، انسانی قرآنی شود که و
را جز مطهرون مسّ ننمایند.

مراتب طهارت به فنای در توحید افعالی و صفاتی و ذاتی منتهی می شود و موجب نیل به
تجلی اسمایی و صفاتی می گردد و نهایت مرتبه طهارت همین است که از لسان بمارک سلاله
نبوت، صادق آل محمد(ع)

دریافتی؛ که مسحه ای از عالم الهی و قلبی از نور مشکات رسالت و نفخه ای از شمیم
ریاض امامت است. حکیم فرزانه، علامه حسن زاده آملی نیز فرموده است:

«من در امت (پیامبر) خاتم(ص)، از عرب و عجم، کلامی بدین پایه که از صادق آل محمد(ص)
در غایت قصوای طهارت انسانی روایت شده است از هیچ عارفی ندیده ام و نه شنیده ام.

به پای قسمتی از شرح کتاب مراتب طهارت این بزرگ می نشینیم.

در قرآن کریم در سوره مبارکه حشر راجع به کفار آمده است که ایشان به ظاهر با همدیگر
جمع اند اما در دل، از یکدیگر متنفرند. جهنمیان در قیامت بر خلاف بهشتیان که همدلند
و رویشان به طرف هم است، با هم

همدل نیستند و از یکدیگر روی گردانند :

«یوم یفّر المرء من أخیه و أمه و أبیه و صاحبته و بنیه»۱

قرآن بهشتیان را نسبت به هم همرو می داند و می فرماید: «ایشان در بهشت با «کأس
معینی» که در دست دارند همدیگر را تعارف می کنند. اما در مورد اهل جهنم می فرمایند:
ایشان در قیامت هم از دست

برادرانشان در فرارند و هم از دست خواهرانشان. هم از پدر و مادر خود گریزانند و هم
از همسر خود که نزدیکترین فرد جسمی و محرمی با آنها است فرار می کنند.

این سلسله اشخاص در آیات را باید بیشتر توجه کرد. همانگونه که در ظاهر می بینید دو
برادر به هم نزدیکند اما آن قرب و سیطره ای که پدر و مادر نسبت به فرزند دارند دو
برادر به یکدیگر ندارند. ابتدا فرمودند: «برادر
از برادر فرار می کند» و در ادامه فرمود: «نه تنها برادر، بلکه از برادر نزدیکتر هم
که پدر و مادرند از انسان خواهند گریخت» از پدر و مادر نزدیکتر، همسر هر فردی است.
فرمود: «نه تنها پدر و مادر بلکه همسرانشان نیز
از ایشان گریزان خواهند بود» بعد از همسر تنها کسی که نزدیکترین انس و ارتباط را با
انسان دارد فرزند است. زیرا همسر در ابتدا «غیر» بود و بعد با انسان انس گرفت که
شاید روزی هم این انس با یک طلاق
منقطع گردد اما فرزند جگرگوشه انسان است که «الولد سرّ أبیه» فرمود: فرزندانشان نیز
از ایشان می گریزند.

در دنیا معمولاً برادر و برادر، زن و شوهر، فرزندان و پدر و مادر به هم نزدیکند که
اگر قرار باشد هر کدام اینها متولی داشته باشند سعی می کنند در محیطی کنار همدیگر
زندگی کنند اما قرآن کریم می فرماید:

همین هایی که به ظاهر باهمند، در دل با همدیگر نیستند. هر کسی که دلش به دل دیگری
راه داشت قطعا این دو دل به هم رو می کنند و چون رو می کنند چهره ها و بدنشان نیز
به یکدیگر رو می کنند. اما اگر دلی
به دلی دیگر راه نداشت می بینید که بدن و چهره هایشان نیز از یکدیگر روی بر
می گردانند و هر وقت به هم می رسند، از هم پشت می کنند در این هنگام گرچه به ظاهر
هم با هم جمع شوند اما اگر اهل دلی در
بین آنها باشد که چشم دل او باز باشد خواهد دید که آنها از یکدیگر پشت کرده اند.
اما اگر دو دل با هم مأنوس باشند اهل باطن در خواهند یافت که این دو به هم رو
کرده اند ولو اینکه یکی مثلا در آمل و دیگری در
فلان نقطه از دورترین نقاط کشور باشد. آنچه ملاک است رو کردن قلبها است. باید این
را دنبال کرد که اگر دلها به هم رو کنند قهرا موفقیت هست در غیر این صورت راهی جز
افتراق و جدائی نخواهد بود. زیرا نهایت
راه یا همچون بهشتیان اجتماع است و یا همانند دوزخیان افتراق است. لذا باید در
ادامه جلساتمان به این معنی بیشتر عنایت کنیم.

و اکنون وارد بحث می شویم که راجع به طهارت و مراتب آن است.

طهارت فقهیه

«طهارت» حاوی یک معنای ظاهری و یک معنای باطنی است. معنای ظاهری طهارت «پاکی» است.
ما در سلسله جلساتمان – ان شاء الله – قصد داریم که مباحث مربوط به معنای باطنی
طهارت را تقدیم حضورتان

کنیم. در ابتدا درباره طهارت ظاهری عرض می کنیم که این طهارت در سه بخش وضو، غسل و
تیمم حاصل می شود و این طهارتی است که در فقه مطرح است. طهارت فقهیه را در فقه برای
این مطرح فرموده اند که

بدن انسان را از نجاستهای ظاهری پاک کند که فقه شریف مربوط به بدن و اعمال قالبیه
آن همانند نماز و روزه و احکام شرعی است که با انجام آن انسان در مرتبه بدن به مقام
تجلیه می رسد و تجلیه مربوط به

ظاهر انسان است که مطابق قوانین شرع و احکام شرعی آن آراسته می شود لذا فقه شریف
باید در متن انسان و اجتماع پیاده شود تا هر دو را تجلیه نماید.

حقیقت نورانی وضو:

شاخصه مرتبه طهارت را «وضو» تشکیل می دهد. در یک روایت آمده است که

الوضوء نور۰

وضو گرفتن نور است

در روایتی دیگر آمده: اگر شخص با وضویی قبل از اینکه وضویش را باطل کند، وضوی دیگری
بگیرد او نور بر نور افزوده است که

الوضوء علی الوضوء نور علی نور.

در کتاب شریف «ترک الاطناب فی شرح الشهاب» حدیثی از جناب رسول اکرم(ص) نقل شده است
که حضرت فرمود: امت من از اثر دست و روی شستن روی سپید و دست و پای سپید باشند بدان
که ایزد تعالی

چون نماز را واجب کرد نخواست که بندگان وی به دنیا آلوده، به خدمت آیند، ایشان را
فرمود که وضو کنند و با این چهار عضو مخصوص کرد. زیرا که آدم اول روی به درخت گندم
کرد و به پای رفت و به دست از درخت

گندم باز کرد و بر سر نهاد و بر حوا آمد. ایزد «عزّ اسمه» این چهار عضو گناهکار را
بفرمود: «شستن به گاه خدمت».

تاریکی، حق ملاقات با روشنایی را ندارد

جناب رسول(ص) فرمودند: خداوند وقتی نماز را واجب کرد، دید که بندگانش آلوده اند لذا
دستور داد که بندگان قبل از ورود به نماز اول روشن گردند و سپس وارد منطقه روشنایی
«صلوه» شوند. زیرا بنده آلوده حق

مشرف شدن به زیارت نماز را ندارد. چون نماز پاک است و حقیقت آن تماما طهارت است.
کسی که وضو ندارد وجودش تاریک است و کسی که تاریک شد حق ملاقات با نماز را که نور
است نخواهد داشت. پیامبر

فرمود: خداوند وضو را واجب نمود زیرا که نخواست بندگانش با دنیایی که بدان
آلوده اند وارد نماز شوند زیرا بنده به دنیا آلوده است و شبانه روز در این آلودگی
به سر می برد. نتیجه اینکه انسان با وضو گرفتن خود را

آماده می سازد برای ورود در منطقه نورانی دیگری به