پاورپوینت کامل آسیب شناسی باور به ظهور منجی ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آسیب شناسی باور به ظهور منجی ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آسیب شناسی باور به ظهور منجی ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آسیب شناسی باور به ظهور منجی ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

اشاره:

باور مهدوی و فرهنگ انتظار در طول تاریخ با اندیشه ها و برداشت های نادرست بسیاری
در آمیخته شده است. اندیشه ها و برداشت هایی که به تدریج تبدیل به آسیب ها و
آفت های جدی برای اساس و بنیاد اعتقاد به ظهور منجی در فرهنگ شیعه شده اند.

در عصر حاضر که جامعه ما به شکل روزافزونی، به موضوع انتظار و ظهور روی آورده است،
ضرورت شناسایی این آسیب ها و آفت ها، بیش از هر زمان دیگر احساس می شود و لازم است
که ضمن ترویج و توسعه فرهنگ انتظار، این موضوع نیز مورد توجه جدی قرار گیرد.

با توجه به آنچه گفته شد، در نیمه شعبان سال گذشته، «مؤسسه فرهنگی موعود» اقدام به
برپایی همایشی با عنوان «باور مهدوی؛ تهدیدها و آسیب ها» نمود. که طی دو روز
برگزاری آن، اساتید و محققان ارجمند حوزه و دانشگاه دیدگاه های خود را در این زمینه
ابراز داشتند. آنچه در پی خواهد آمد، حاصل یکی از سخنرانی های ارائه شده در این
همایش است که امیدواریم مورد توجه شما عزیزان قرار گیرد.

شیعه معتقد است که در آینده، مردی از نسل حضرت زهرا(س) ظهور خواهد کرد و با تشکیل
آخرین دولت، پایان تاریخ را رقم خواهد زد. این از اصول راهبردی باورهای شیعه است.
اصلی که آینده را روشن می سازد و جهت گیری حرکت شیعه را مشخص می کند.

ظهور حضرت مهدی(ع) همچون فانوسی است که در اقیانوس متلاطم و ظلمانی دوران غیبت،
ساحل امن و نجات را برای کشتی های طوفان زده مشخص می سازد و از این رو شیعه باید
پیوسته از این فانوس الهی حفاظت کند و آن را از آسیب ها و آفت ها ایمن سازد؛ چرا که
در غیر این صورت فانوس های بدلی، جای فانوس حقیقی را خواهند گرفت و مردم به جای
اینکه به ساحل نجات رهنمون شوند گرفتار گمراهی و سرگردانی می گردند و نتیجه این امر
چیزی جز تأخیر ظهور نخواهد بود.

ایمن سازی و مصونیت بخشی به «اصل ظهور» متوقف بر «آفت زدایی» است و آفت زدایی متوقف
بر «آفت شناسی» و «آسیب شناسی» است. بدون شناخت آسیب ها نمی توان عملیات ایمن سازی
و حفاظت را اجرا نمود. در این مقاله برآنیم تا به برخی از این موارد اشاره کنیم و
لذا مسئله «آسیب شناسی ظهور» را در سه قلمرو بررسی خواهیم کرد.

قلمرو اول «هنگامه ظهور» است؛ یعنی چه زمانی و در چه شرایطی پدیده ظهور اتفاق خواهد
افتاد. قلمرو دوم «شیوه ظهور» است که به مسئله حوادث پس از ظهور می پردازد و به این
سؤال که دولت مهدوی چگونه حاکمیت یافته و تشکیل می شود؛ پاسخ می دهد و قلمرو سوم
«دولت ظهور» است که موضوع مأموریت دولت مهدوی را بررسی کرده و بیان می کند که دولت
ظهور برای چه می آید و چه خواهد کرد؟

۱. هنگامه ظهور

برخی از آسیب های موضوع ظهور مربوط به «هنگامه ظهور» است. هنگامه ظهور، یعنی زمانی
که ظهور اتفاق خواهد افتاد. بدیهی است که مراد از زمان، زمان تقویمی نیست. زمان
تقویمی را کسی جز خداوند متعال نمی داند. بلکه مراد از زمان ظهور، زمان پیش شرطی و
زمان زمینه ای است. بنابراین وقتی از هنگامه ظهور پرسش می شود، مقصود این است که
پیش شرط ظهور چیست؟ زمینه ظهور حضرت کدام است؟ و در چه شرایطی حضرت مهدی(ع) ظهور
خواهد کرد؟

۱ـ۱. اهمیت و ثمره بحث: مسئله هنگامه ظهور از آن جهت اهمیت دارد که مشخص می سازد
برای ظهور چه مقدماتی لازم است (مقدمات ظهور) و برای تحقق مقدمات و زمینه ها، چه
وظایفی بر عهده شیعه است (وظایف منتظران). پاسخ به پرسشف هنگامه ظهور، جهت حرکت
شیعه را مشخص می سازد. پاسخ درست، مسیر درست را مشخص می کند و پاسخ نادرست، شیعه را
به بیراهه کشانده و ظهور را به تأخیر می اندازد.

به بیان دیگر پاسخی که به پرسش هنگامه ظهور داده می شود، تأثیر مستقیم و غیرقابل
انکاری در بحث «انتظار» خواهد داشت. انتظار و چگونگی آن از مسایل بنیادین در دوران
غیبت است که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت. تعریف دقیق انتظار، فرهنگ انتظار و
وظایف منتظران، متوقف بر داشتن پاسخی صحیح، منطقی و متین برای پرسش هنگامه ظهور
است. از این رو مسئله آسیب شناسی و آسیب زدایی در قلمرو هنگامه ظهور، از اهمیت
فوق العاده ای برخوردار است.

۱ـ۲. آسیب شناسی هنگامه ظهور: یکی از آسیب های مرتبط با هنگامه ظهور این است که
گمان می شود «فراگیری و جهان شمولی فساد» پیش شرط ظهور است. برخی معتقدند تا جهان
پر از ظلم و فساد نشود، حضرت مهدی(ع) ظهور نخواهد کرد. و شاید پاسخ این گروه به این
پرسش که «چرا حضرت مهدی(ع) در غیبت است؟» این باشد که: چون هنوز مناطقی از جهان را
فساد فرا نگرفته است. در اینجا برای آشنایی بیشتر با این دیدگاه، دلایل معتقدان آن
و آثاری را که این دیدگاه بر اندیشه انتظار دارد، بررسی می کنیم.

الف) دلیل: دلیل کسانی که معتقدند جهان شمولی فساد پیش شرط ظهور است، روایاتی است
که می گویند حضرت مهدی(ع) زمانی ظهور می کند که جهان پر از ستم شده است.

روایات فراوانی وجود دارند که درباره جهان پیش از ظهور، از تعبیر «کما ملئت ظلماً و
جوراً» استفاده کرده اند. مثلاً رسول خدا(ص) می فرماید:

لاتقوم الساعه حتی تمتلئ الارض ظلماً و عدواناً، ثمّ یخرج رجل من عترتی فیملؤها
قسطاً و عدلاً کما ملئت ظلماً و عدواناً.۱

قیامت برپا نمی شود تا زمانی که زمین از ستم و دشمنی آکنده شود، آنگاه مردی از
خاندان من قیام کند و زمین را همچنان که از ظلم و جور آکنده شده، از عدل و داد پر
کند.

و یا در کلام دیگری می فرماید:

لولم یبق من الدّهر إلاّیوم لبعث الله تعالی رجلاً من أهل بیتی یملؤها عدلاً کما
ملئت جوراً.۲

اگر از عمر دنیا فقط یک روز باقی مانده باشد، خداوند مردی از خاندان مرا
بر می انگیزد که دنیا را پر از داد می کند همچنان که پر از ستم شده است.

از چنین روایاتی این برداشت را کرده اند که فراگیری فساد، پیش شرط ظهور است. در
بحث های بعدی به تحلیل این بفعد از روایات مهدویت خواهیم پرداخت و مشخص خواهیم ساخت
که مراد از این تعبیرها چیست.

ب) تأثیر این نظریه بر فرهنگ انتظار: این نظریه تأثیر مستقیمی بر فرهنگ انتظار و
تعیین وظایف منتظران دارد. انگاره ای که از دل نظریه فوق در باب انتظار بیرون
می آید، نفی امر به معروف و نهی از منکر و تعطیلی هرگونه حرکت اصلاح طلبی است.
گروهی از کسانی که پیش شرط ظهور را فراگیری فساد می دانند، بر این باورند که نباید
جلوی فساد را گرفت. از دیدگاه اینان، هرگونه مانع تراشی در راه انجام فساد و
منکرات، منجر به تأخیر در ظهور می شود. امام خمینی(ره) درباره این گروه می فرماید:

یک دسته ای می گفتند که خوب، باید عالم پر از معصیت بشود تا حضرت بیایند، ما باید
نهی از منکر نکنیم، امر به معروف هم نکنیم تا مردم هرکاری می خواهند بکنند، گناهان
زیاد بشود که فرج نزدیک بشود.۳

کسانی که این انگاره را پذیرفته اند، بر این باورند که چون راه ظهور، گسترش فساد
است، وظیفه منتظران، سکوت در برابر منکرات و اجازه گسترش فساد است و بر این اساس
معتقدند هر نوع تلاش برای جلوگیری از فساد و توسعه صلاح و فلاح، حرکت ضدانتظار است
که موجب به تأخیر افتادن ظهور می شود.

۱ـ۳. نقد: در نقد این دیدگاه باید گفت که اگرچه روایات مورد استناد صحیح اند، اما
استنباطی که از آنها شده درست نیست. سؤال این است که روایاتف مورد استناد، بیان گر
«توصیف زمان ظهور» ند یا بیان گر «پیش شرط ظهور»؟ فرق است میان این که گفته شود
ویژگی های اجتماعی هنگامه ظهور چیست و این که گفته شود پیش شرط ظهور حضرت مهدی (ع)
چیست. مورد اول ویژگی های جامعه جهانی را به هنگام ظهور توصیف و پیش بینی می کند،
ولی مورد دوم شرط ظهور حضرت مهدی(ع) را توضیح می دهد. بدیهی است که میان این دو،
تفاوت وجود دارد. به عنوان نمونه اگر گفته شود در فصل بهار فرزند فلان خانواده
متولد می شود؛ آیا بدین معناست که فصل بهار علت ولادت است یا فصل بهار توصیف هنگامه
ولادت است؟ در بحث ما نیز همین مسئله صادق است. خیلی فرق است میان این که بگوییم
«حضرت مهدی(ع) چون فساد فراگیر شود ظهور می کند» یا این که بگوییم «حضرت مهدی (ع)
در زمانی که فساد فراگیر است ظهور خواهد کرد.» میان این دو تفاوت ظریفی وجود دارد.

فهم متون دینی نیازمند کار کارشناسی است. باید مجموعه متون دینی را مورد توجه قرار
داد تا به نتیجه منطقی رسید. در متون دینی هیچ گاه از «فراگیری ستم» به عنوان علت
ظهور یاد نشده تا در نتیجه گفته شود که راه تعجیل در فرج حضرت، توسعه فساد است!
بلکه در متون حدیثی تصریح شده که پیش شرط ظهور، تغییر جامعه و حرکت آن به سمت صلاح
و فلاح است. این که در بحث روش شناسی فهم متون دینی گفته می شود باید مجموعه
روایات را مورد توجه قرار داد تا بتوان دیدگاه دین را استخراج نمود، به همین دلیل
است.

مطالعه دیگر روایات نشان گر این حقیقت است که تمرکز بر بخشی از احادیث و نادیده
گرفتن برخی دیگر، عامل انحراف در فهم متون و موجب تحریف در دیدگاه دین می گردد. در
ادامه به روایتی در زمینه پیش شرط ظهور اشاره می کنیم تا این بحث روشن تر گردد:

کسی از امام باقر(ع) می پرسد که چه وقت ظهور حضرت مهدی(ع) اتفاق می افتد تا دل ما
شاد گردد؟ حضرت در قالب بیان یک حکایت آموزنده، تاریخ را به سه دوره؛ زمان
گرگ صفتی، زمان میش صفتی و زمان ترازو تقسیم کرده و روشن می سازد که در کدامیک از
این دوره ها، امکان ظهور وجود دارد. حکایت این است که عالم فرزانه ای، فرزندی داشت
که نسبت به دانش و فضل او بی رغبت بود و لذا بهره ای از دانش پدر نبرده بود. در
مقابل همسایه ای داشت که از دانش او بهره های فراوان برده بود. عالم فرزانه، هنگام
مرگ به فرزند خود گفت اگر پس از من به تو رجوع کردند و با مشکل روبه رو شدی از این
مرد همسایه کمک بخواه. پس از مدتی، پادشاه خوابی دید و برای تعبیر خواب خود فرزند
عالم فرزانه را احضار کرد. او به همسایه مراجعه کرد و از وی نظرخواهی نمود. همسایه
فرزانه گفت: در تعبیر خواب پادشاه بگو که اکنون زمان گرگ است، ولی وقتی پاداش را
گرفتی سهم مرا نیز بده. فرزند عالم نزد پادشاه رفت و پس از تعبیر خواب او، پاداش
خوبی گرفت، اما با کمال شهامت به وعده خود با همسایه عمل نکرد.

پس از مدتی دوباره جریان تکرار شد. فرزند عالم با عذرخواهی و خجالت نزد همسایه رفت.
همسایه به او گفت: بگو اکنون زمان میش است. ولی این بار سهم مرا از پاداش فراموش
نکن… . فرزند عالم پس از گرفتن پاداش به تردید افتاد که چه کند آیا سهم همسایه را
بدهد یا نه؟ ولی بالاخره از این کار چشم پوشی نمود. وقتی برای بار سوم قضیه تکرار
شد، فرزند عالم قول داد که این بار به وعده خود عمل کند. همسایه فرزانه نیز به او
گفت: به پادشاه بگو اکنون زمان ترازو است. فرزند عالم پس از گرفتن پاداش فوراً نزد
همسایه رفت و سهم او را تقدیم کرد. همسایه فرزانه در اینجا کلام بسیار مهمی دارد.
به او گفت:من از آغاز نیز چشم داشتی به این مال نداشتم ولی تو فرزند زمان خود هستی.
زمان اول زمان گرگ بود و تو چون گرگ ح