پاورپوینت کامل تاریخ یهود با تأکید بر قرآن و روایات-۱ (گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین مهدی طائب) ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تاریخ یهود با تأکید بر قرآن و روایات-۱ (گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین مهدی طائب) ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تاریخ یهود با تأکید بر قرآن و روایات-۱ (گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین مهدی طائب) ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تاریخ یهود با تأکید بر قرآن و روایات-۱ (گفت وگو با حجت الاسلام والمسلمین مهدی طائب) ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

با تشکر از شما به خاطر وقتی که برای این گفت وگو در اختیار ما قرار دادید لطفاً
خلاصه ای از پیشینه قوم یهود در برهه های مختلف تاریخ بیان کنید.

بسم الله الرحمن الرحیم. درباره قوم یهود چند نکته مطرح است: نکته اوّل شناخت نژاد
این قوم؛ نکته دوم: شناخت مذهب و نکته سوم: شناخت هدف این قوم است.

نژاد این قوم به حضرت ابراهیم(ع) باز می گردد. وقتی حضرت ابراهیم(ع) با نمرود درگیر
می شوند و ایشان را به «بابل»، یعنی غرب دجله، تبعید می کنند آن حضرت در یک فعالیت
تبلیغی سیّار ابتدا به شمال عراق به سمت ترکیه می روند و بعداز آن به سمت فلسطین
حرکت کرده و در ادامه راه به مصر و حجاز می روند و مجدداً به منطقه فلسطین باز
می گردند و در همان جا مستقر می شوند.

در اینجا ایشان از خداوند متعال درخواست فرزند می کنند و خداوند به ایشان «اسماعیل»
و «اسحاق» را عنایت می فرماید. آن حضرت، اسماعیل(ع) را به فرمان خدا به مکّه، در
کنار خانه خدا، منتقل می کنند. امّا فرزند دیگرشان، اسحاق، در فلسطین باقی می ماند
و خداوند متعال فرزندی به نام «یعقوب» به او عطا می کند.

نام دیگر حضرت یعقوب(ع) «اسرائیل» است. در مورد معنای اسرائیل به زبان عبری و
سریانی اختلاف است، ولی در روایات ما این کلمه «عبدالله» معنا شده است.

خداوند به حضرت یعقوب(ع) دوازده پسر عطا می فرماید و این دوازده پسر همان ابنای
اسرائیل یا «بنی اسرائیل» هستند که یکی از ایشان یوسف است و دیگران، برادران او
یعنی بنیامین، یهودا و … که در طول تاریخ فرزندان و نوه های این بنی اسرائیل نژاد
«یهود» را تشکیل می دهند. بنابراین نژاد یهود به حضرت یعقوب(ع) و ابراهیم(ع) باز
می گردد و بنی اسرائیل پسر عموهای بنی هاشم و اجداد اولیه شان هستند و به همین دلیل
در دین اسلام از اسحاق به عنوان آبای پیامبر یاد می شود؛ چون حضرت اسحاق(ع) عموی
اجداد پیامبر است و در عربی از عمو هم به عنوان «أب» یاد می شود.

امّا مذهب یهود طبق ادعای خودشان، دین حضرت موسی(ع) است. ما وقتی نژاد این قوم را
بررسی می کنیم باید نظری بر گردش مکانی نژاد این قوم نیز داشته باشیم؛ این قوم
ابتدا در فلسطین بودند، در زمان حکومت حضرت یوسف(ع) در مصر، این خانواده یا
مجموعه ای که برای گرفتن گندم به مصر آمده بودند توسط حضرت یوسف(ع) شناسایی می شوند
و همه ایشان به مصر می آیند و در مصر می مانند. در مصر، ایشان، تبدیل به خاندان
حکومتی می گردند؛ چون در مصر حضرت یوسف(ع) به حکومت می رسند و فرعون مصر می شوند.
بنابراین جایگاهی در آن منطقه پیدا می کنند که بعداز حضرت یوسف(ع) این جایگاه را از
دست می دهند ولی تا زمان حضرت موسی(ع) آنها همچنان ساکن در مصر باقی می مانند. حضرت
موسی(ع) این مجموعه را که در آن زمان گسترش پیدا کرده بودند، به صحرای سینا منتقل
می کنند و وقتی از صحرای سینا باز می گردند تا وارد فلسطین شوند، وارد فلسطین
نمی شوند.

پایه دین یهود همان دین حضرت ابراهیم(ع) و بعد حضرت اسحاق(ع) و یعقوب(ع) است. وقتی
هم به مصر می آیند تا زمان حضرت موسی(ع) نیز همان دین را حفظ می کنند. حضرت موسی(ع)
تعالیمی با بیان جدید، که کاملاً نسبت به قبل متفاوت بوده، به ایشان آموزش می دهد و
تعالیم آن حضرت پایه مکتب ایشان می شود ولی این پایه بر اساس اعتنا و توجه به
بنی اسرائیل نهاده شده بوده است. مثلاً خطاب «قوم برگزیده» در بیانات حضرت موسی(ع)
فراوان دیده می شود.

خطاب قوم برگزیده در آن زمان مانند خطابی است که یک فرمانده لشکر به نیروهای خود که
برای انجام یک عملیات انتخاب شده اند، می کند، مثلاً در تعابیر این فرمانده می آید
که شما برای انجام این عملیات انتخاب شده اید، شما انتخاب شده اید برای فداکاری و
… . در نتیجه، این مجموعه سپاه و لشکر به دلیل آرمانی که در مقابل ایشان ترسیم
شده است و سختی ای که برای رسیدن به این آرمان وجود دارد دائماً مورد تعریف و تمجید
قرار می گیرند. چون به تحمل این سختی ها برای رسیدن به آن آرمان تن داده اند. در
نتیجه، وقتی از این لشکر یا مجموعه تعریف می شود در حقیقت از آن آرمان تمجید
می شود؛ چرا که این ایده متمثل در این لشکر است. بنابراین اگر این لشکر از تلاش
برای تحقق این آرمان خودداری کنند تمام آن تمجیدها به سرزنش تبدیل می شود. حضرت
موسی(ع) نیز از سوی خداوند متعال برای رسیدن به آرمانی که سختی های زیادی در راه
خود دارد مأموریت پیدا کردند و آن حضرت این آرمان را با این قوم باید به دست
بیاورند. از این مجموعه می توان به عنوان لشکری تعبیر کرد که حضرت موسی باید آن ها
را به یک پادگان آموزشی وسیع ببرد تا برای رسیدن به آن آرمان و انجام عملیات، آموزش
ببینند. در نتیجه دائماً به ایشان گفته می شود که شما برگزیده شده اید و شما از بین
ملت ها انتخاب شده اید. مسلماً این قوم هم که یک قوم دیندار و منسجم بوده اند، از
بین مردم آن روزگار برای رسیدن به یک آرمان انتخاب شده بودند و چون انجام این آرمان
را عهده دار شدند دائماً مورد تعریف قرار می گیرند که خداوند متعال از انتخاب ایشان
در آن زمان به عنوان یک نعمت یاد می کند:

یا بنی إسرائیل اذکروا نعمتی الّتی أنعمت علیکم و انّی فضلتکم علی العالمین.۱

ای بنی اسرائیل، نعمتی را که بر شما ارزانی داشتم و شما را بر جهانیان برتری دادم،
به یاد بیاورید.

یعنی برتری دادم برای انجام آن آرمانی که در دنیا انتخاب کردم شما را. مانند
فرمانده لشکری که می گوید انجام این مأموریت را از مرکز فرماندهی به لشکر ما ابلاغ
کرده اند؛ چون ما را لایق و مناسب برای این کار دانسته اند، یعنی فرمانده لشکر،
منتی را بر لشکر خود می گذارد که ما توسط قرارگاه … انتخاب شده ایم. بر
بنی اسرائیل هم منتی گذاشته می شود که در بین همه مردم برای انجام مأموریت الهی
انتخاب شده اند. بنابراین چون آن آرمان و هدف، مقدس است و بنی اسرائیل پذیرفته اند
که آن مأموریت را انجام دهند، بنی اسرائیل به وسیله آن تقدس یافته اند و بر همین
اساس هم خداوند مانند آن قرارگاه مرکزی که وقتی مأموریت بسیار سختی را به لشکری
می دهد، می گوید تمام امکانات آموزشی ما را در اختیار ایشان قرار دهید،
گران بهاترین آموزش های طول تاریخ را توسط حضرت موسی(ع) در اختیار آنها قرار می دهد
و امکانات نیز کم کم برایشان آماده می شود. قومی که به هنگام خروج از مصر هیچ
امکاناتی نداشتند ـ چون در حال فرار بودند و نه می توانستند خیمه و ظروف و وسایلی
همراه خود بیاورند و نه می توانستند معاشی همراه خود بیاورند ـ وقتی از آب عبور
می کنند و در صحرای سینا ساکن می شوند، صنعت آنها چنان پیشرفت می کند که می توانند
چیزی مثل آن گوساله طلایی معروف را ریخته گری کنند. این قضیه اگرچه داستان ناهنجاری
موجود در آن اجتماع است، امّا نفس ساختن این گوساله نشان می دهد که در این مجموعه،
صنعت تا کجا پیشرفت کرده بود. این صنعت که مولود حضور این قوم در مصر نبوده است.
این صنعت، مولود آموزش هایی است که در این اردوگاه به این قوم داده شده است. در
حقیقت گران بهاترین آموزش ها را در اختیار این قوم قرار داده اند؛ چون آن آرمان
بسیار مقدس است. ولی مکتب حضرت موسی(ع) در حالی بین ایشان باقی می ماند که در اوج
تعالیم است ولی ایشان مأموریتشان را پس از ۴۰ سال انجام می دهند.

حال ببینیم آن آرمان،که این قوم برایش انتخاب شده اند، چیست. ما می دانیم هر قدر
هدف عملیاتی، بزرگ تر باشد، منّت قرارگاه بر لشکری که انتخاب شده بیشتر است. خداوند
وقتی می گوید: «فضّلتکم علی العالمین» نشان می دهد آن هدف بسیار بزرگ است. ظاهراً
آرمانی که خداوند متعال برای ایشان قرار داده است، جهانی سازی دین، یعنی گسترش
مفاهیم دینی در سراسر دنیا، ولی در این زمان بندی معین، بوده است. وقتی به تورات
مراجعه می کنیم می بینیم به آنها گفته می شود، مأموریت این است که از نیل تا فرات
عبور کنید و هرکجا کف پای شما رسید، از برای شماست. در این بیان مشاهده، خداوند
متعال، می کنیم جهانی شدن دین را بر عهده ایشان گذاشته است. پس هدف در اردوگاه و پس
از آن جهانی شدن است ولی جهانی شدن به عنوان یک آرمان الهی و دین خدا که به معنای
عدالت الهی است.

اما به تدریج در هدفشان تغییر رخ داده است. هدف، توسعه دین خدا به عنوان «عدالت»
بود ولی هدف را از جهانی شدن به «توسعه قدرت» بنی اسرائیل تغییر دادند آن هم به
عنوان یک نژاد که همین تغییر کوچک، این فساد را در جهان به وجود آورد.

آیا انتخاب بنی اسرائیل به عنوان قوم برتر برای انجام مأموریت الهی با توجه به
وقایع تاریخی؛ مثلاً ایرادهای فراوان بنی اسرائیل انتخاب مناسبی بوده است؟

به طور کلی خداوند متعال از زمان حضرت آدم تاکنون انتخاب کرده است و انتخاب های
خداوند براساس قابلیت ها است نه براساس فاعلیت ها، قابلیت ها به معنای این است که
این پدیده یا موجود اگر به آنچه خداوند فرموده عمل کند می تواند این کار را انجام
دهد، امّا چون خداوند متعال تشریع می کند، یعنی می فرماید من دستورات را می دهم،
آن ها دیگر خودشان تصمیم می گیرند هم می توانند انجام دهند و هم می توانند انجام
ندهند. درست مانند لشکری که برای انجام عملیات انتخاب شده اند. این لشکر، ربات و
آدم آهنی نیستند که حتماً دستورات را انجام دهند بلکه انسان ها مختار هستند که
قابلیت و توا ن انجام این کار را دارند ولی مجبور، به این معنا که اختیار از ایشان
گرفته شود، نیستند.

خداوند، انبیا را نیز براساس قابلیت ها انتخاب کرده است و چون در این عالم شیطان
وجود دارد بنابراین هرجا قابلیت باشد امکان انحراف هم وجود دارد. در همان ابتدا
وقتی خداوند آدم را به بهشت فرستاد، اگرچه آدم انتخاب شده بود، ولی در همان جا نشان
می دهد که همین آدم فریب می خورد. بنی اسرائیل هم مجموعه ای هستند که قابلیت دارند
و در بین مجموعه بشر آن روز، قومی که بالاترین قابلیت را داشتند همین قوم
بنی اسرائیل بودند. یعنی اگر بخواهیم به بنی اسرائیل نمره ای بدهیم، بنی اسرائیل
قومی پیوسته و دارای فهم و شعور و دارای سابقه دین و آموزش و تعهد به دین هستند. و
تفضیل خداوند متعال، یک تفضیل بدون ملاک نیست. یعنی این قوم ملاک های بیشتری برای
انجام این کار داشته اند، ولی شیطان را که نمی شود از روی زمین برداشت، وقتی قومی
انتخاب می شود مطمئناً شیطان بیش ترین سرمایه گذاری را روی همین قوم می کند.

با توجه به آن آموزش ها، آرمان ها و امکانات اگر قرار بود این بار بر دوش دیگران
باشد، این ها خیلی زودتر از بین می رفتند و از هم می پاشیدند، یعنی این برترین
انتخاب بوده؛ جون ما دیگر قومی این چنین منسجم و متفکر در آن زمان نمی بینیم.

ناهنجاری هایی که بین این مردم رخ داده ا