پاورپوینت کامل ای عشق ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ای عشق ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ای عشق ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ای عشق ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۷

پا به پای تو می آیم، پاورپوینت کامل ای عشق ۴۰ اسلاید در PowerPoint!

دل به سودای تو می سپارم

جان خریدار ناز نگاهت

ای فدای تو ایل و تبارم

ای مسیحا نفس! آیت نور!

نرگس و سوسن و گل عذارم!

محو چشمان رؤیایی تو

این دل عاشق و بی قرارم

ای تجلیّ نور خدایی!

من به جز تو کسی را ندارم

آسمانی ترین اختر من!

صبر و آرام و تاب و قرارم

با همه بار عصیان که دارم،

سر به دامان تو می گذارم

گرچه از شرم رویی ندارم

باز دل در پی ات می سپارم

ای خدایی ترین سوره من!

ای مه روشن شام تارم!

هرکجا می روم با تو هستم

هستی ام را به تو می سپارم

«گرچه سهمم ز تو بی نصیبی است»،

دست از دامنت برندارم

دیگر امشب دلم زار و خسته است

دیگر ای دل توانی ندارم

یک نظر از کرم برمن افکن

من فقط بر تو امیدوارم

همچو «مژده» به رؤیای وصلت

سر به کوی تو من می گذارم

جمیله کهن دل (مژده)

شعر و ادب

بیا ستاره من

بیا که غرق غبارم؛ بیا ستاره من

اسیر این شب تارم؛ بیا ستاره من

به هرکجا که رسیدم، فریب دامی بود

کجا قدم بگذارم؟ بیا ستاره من

کجای وحشت این شب، چراغ منزل توست؟

عنان به کی بسپارم؟ بیا ستاره من

سری که شور جنونش به آسمان برده است،

به پای کی بگذارم؟ بیا ستاره من

اگر زمانه مجالی به چشم تشنه نداد،

به پای سنگ مزارم بیا، ستاره من.

قربان ولیئی

سیل نور

ای صدایت خوش تر از آواز آب!

تشنگان را نیست دیگر صبر و تاب

از حجاب ابر غیبت، ماه من!

پای رجعت نِه، به چشمان رکاب

دست خود از آستین حق برآر

تا که تیغت را ببوسد آفتاب

اینک این آغوش باز جاده ها

ای سوار عشق! بگذر باشتاب

برتن شب ریز، سیل نور را

آفتابا! بر دلم لَختی بتاب

هجرت ـ ای از ما به ما نزدیک تر! ـ

می برد از دل قرار، از دیده خواب

بی جواب از تو نمانَد پرسشم

پرسشم از تو نماند بی جواب

سهیل محمودی

جلال مرتضی

ز جلال مرتضی یاب جلال کبریا را

نشناسی ار علی را نشناختی خدا را

به علی زکلک رحمت، بگشود باب خلقت

بنوشت دست قدرت چو صحیفه قضا را

به تجلّی خدایی ز برای خودنمایی

چو علی به جلوه آورد رخ خدا نما را

شه ملک آفرینِش چو بگفت آفرینَش

همه عرشیان شنیدند صدای «لافَتی» را

ز برای میزبانی به جز از علی که بودی

چو خدا به میهمانی طلبید مصطفی را

به جز از علی به سائل که عطا نمود خاتم

که خدا ولایتش داد و بگفت «اِنّما» را

به جز از علی که شاهد به رسالت نبی شد

که خدا بر او فرستاد خطاب «قُلْ کَفی» را

به جز از علی که بنهاد قدم به دوش احمد

که به جای دست ایزد، بنهاد هر دو پا را

تو ولایت خدا را به ولایت علی دان

زِ رَه علی طلب کن ره و رسم اهتدا را

برو از علی بیاموز طریق بندگی را

که به ماسوا نشان داد حقیقت و صفا را

به ولایت علی خواه ز حق هرآنچه خواهی

که نراند از در خویش ولیّ مرتضی را

صفت سخا و جودش نتوان بیان نمودن

به اشاره ای توان یافت نزول «هَلْ أتی» را

سگ آستانت ای شه نظری به کس ندارد

به جز از دَرِ جلالت به نهان و آشکارا

من بینوای حیران به محبّت تو نازم

سزد ار ز درگه خویش نرانی این گدا را

آیت الله سیدمحمدحسن میرجهانی(ره)

آیه اخلاص

با یاد تو تا اوج مناجات پریدم

بر درگه ربّانی حق، دست کشیدم

با یاد تو از هرچه تزلزل شدم عاری

با گوشِ وجود آیه اخلاص شنیدم

دل رَست ز خاک و ز هر آن چیز که خاکی ست

تا معبد تکبیره الإحرام رسیدم

آن عرش که آرامگه روشن جان هاست،

با یاد اهورایی و پر نور تو دیدم

ای منجی جان های پر از درد، کجایی؟

بازآ که ز عشق تو ز هر عشق بریدم

از غیبت تو شمع شدم در دل دوران

تا سوختم و ساختم؛ آرام چکیدم

ای مهدی موعود! بیا فاصله بردار

از دوری تو مُردم و بی آه، تکیدم

معصومه رضایی زاده (خاکستر)ـ تهران

گل عاطفه

در لطافت، تو گل عاطفه را می مانی

در نگاهت مگر آیینه شده زندانی

ای که با دست پر از مهر به هنگام نیاز،

درد و غم را ز دل غم زده ام می رانی

تو چه خوبی! تو چه پاکی! چه سخاوتمندی!

در دلت مهر و صفا آمده بر مهمانی

هر سحر من غزل چشم تو را می خوانم

بی تو من هستم و یک چشم و دل بارانی

گو مرا ـ آیه عرفان! ـ همه شب تا به سحر،

تو چه تصنیف به محراب دعا می خوانی؟

من که هر شب به امید تو غزل می گویم،

تا که روزی به تو تقدیم کنم؛ می دانی

گشته ام در غم هجران شما زندانی

بی تو من هستم و یک چشم و دل بارانی

طیبّه شامانی ـ تهران

فصل تکبیر

چقدر رسم زمان سخت و دست و پاگیر است

هبوط در دل تقدیر، حکم تقصیر است

صدای نبض خدا در زمان نمی پیچد

در انزوای نفس گیرِ جرمِ تقدیر است

بفهم حرف مرا مشرقی ترین انسان

مگو برای رهایی از این قفس دیر است

تویی مسیح غزل های جمعه ای مبهم

که فصل آمدنت، فصل سبز تکبیر است

صدای زمزمه هایت اگرچه ناپیداست

در التهاب نفس های قرن، تکثیر است

تو از گناه زمین انتقام می گیری

خروش و خشم تو با نعره های شمشیر است

بگو کجای زمان را نظاره گر باشم؟

که ضرب ثانیه ها در حجابِ تدبیر است

تو در حجابی و من غرق انتظار توام

بس است فاصله ـ آقا! ـ که جمعه دل گیر است

محبوبه بابایی ـ تهران

پیک مراد

می توان رنگ تو را از گل مهتاب گرفت

سایه ات را به بلندای زمین قاب گرفت

تو همان پیک مرادی که دلم می گوید

روشنی از رخ زیبای تو مهتاب گرفت

می توان با نظری بر شبح خاطره ات،

وعده عشق تو را از سفر خواب گرفت

در نمازی که در آن عشق تجلّی کرده است،

می توان از قد رعنای تو محراب گرفت

می توان سدّ دگر ساخت ز دیواره چشم

تلخی حادثه از دامن سیلاب گرفت

کاش می شد که دمی نزد من آیی روزی

تا که اندوه از این قامت بی تاب گرفت

می توان گفت فراتر ز همه آیینی

با حضور تو توان جنگ ز احزاب گرفت

محرما! توصیه کم گوی که در شطّ پرآب

می توان پند ز بازیچه محراب گرفت.

منیره قاسم پورـ دهاقان اصفهان

مثنوی بلند شیعه

مثنوی بلند شیعه

محمدرضا آغاسی

ساقی امشب باده از بالا بریز

باده از خم خانه مولا بریز

باده ای بی رنگ و آتشگون بده

زان که دوش ام داده ای افزون بده

ای انیس خلوت شب های من

می چکد نام تو از لب های من

محو کن در باده ات جام مرا

کربلایی کن سرانجام مرا

یا علی! درویش و صوفی نیستم

فاش می گویم که کوفی نیستم

لیک می دانم که جز دندان تو

هیچ دندان لب نزد بر نان جو

یا علی! لعل عقیقی جز تو نیست

هیچ درویشی حقیقی جز تو نیست

لنگ لنگان طریقت را ببین

مردم دور از حقیقت را ببین

مست مینای ولایت نیستن