پاورپوینت کامل راهنمای مسجد مبارک الاقصی ۵۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راهنمای مسجد مبارک الاقصی ۵۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راهنمای مسجد مبارک الاقصی ۵۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راهنمای مسجد مبارک الاقصی ۵۷ اسلاید در PowerPoint :

۶۶

تاریخچه قدس۱

به لحاظ تاریخی، قدس از کهن ترین شهرهای جهان به شمار می رود به طوری که عمر آن از
۴۵ قرن فراتر است، مهد سه آیین آسمانی: یهود، مسیحیت، اسلام.

قدس در ادوار و اعصار به نام های متعددی شناخته شده و معروف ترین آن، یبوس، ایلیا،
کابتولینا، بیت المقدس، القدس، القدس الشریف.

«یبوس» همان نامی است که قدس، قریب به ۴۵۰۰ سال پیش بدان شناخته شد و منسوب به
یبوسی هایی بوده که از تبار عرب های اولیه جزیرهالعرب هستند، یبوسی ها ساکنان اصلی
قدس به شمار می روند، آنان نخستین ساکنان قدس هستند که در حدود ۲۵۰۰ ق.م به همراه
قبایل عرب کنعانی به این منطقه آمدند و با تپه های مشرف به شهر قدیمی قلعه ای را بر
فراز تپه جنوب شرقی یبوس ساختند که به «دژ یبوس» معروف گشت. (این دژ از قدیمی ترین
بناهای قدس به شمار می رود.) هدف از ساخت این دژ، دفاع از شهر و محافظت از آن در
برابر حملات و تهاجمات عبرانی ها و مصری ها (فراعنه) بوده است.

یبوسی ها همچنین نسبت به تأمین آب دژ و شهر خود همت گماشتند. آنان قناتی را حفر
کردند تا آب چشمه جیحون (نبع العذرا) واقع در دره قدرون (امروزه به چشمه سلوان
معروف است) را به درون دژ و شهر انتقال دهند.

قدس به نام «اورشالم» نسبت به شالم (خداوند صلح کنعانی ها) نیز معروف بود. این نام
در کتب مصری معروف به لوح های «تل العمارنه» که تاریخ آن به قرن های ۱۸ و ۱۹ قبل از
میلاد باز می گردد، ذکر شده است.

یبوس در دست یبوسی ها و کنعانی ها بود تا اینکه در سال ۱۴۰۹ق.م به تصرف داوود
پیامبر(ع) درآمد و از آن هنگام به شهر داوود موسوم گشت. داوود نبی این شهر را به
پایتختی برگزید. این شهر پس از حضرت داوود به فرزندش سلیمان(ع) رسید و در عهد ایشان
به اوج شکوفایی معماری رسید. در همین مقطع دین یهود رواج یافت. در سال ۵۸۶ ق.م قدس
به حکمروایی فارسیان درآمد، این شهر پیشتر توسط بخت النصر اشغال و کاملاً ویران شده
و ساکنان یهودی اش به بابل انتقال یافته بودند. شهر قدس در حکمرانی فارس ها بود تا
اینکه به سال ۳۳۲ ق.م توسط اسکندر مقدونی به اشغال درآمد.

قدس در عصر یونانی دوره بی ثباتی را سپری کرد. به ویژه پس از مرگ اسکندر مقدونی که
بحران ها و اختلافات میان بطلمیان (پیروان بطلمیوس که مصر را تصرف کرده و دولت
بطلمیان را تأسیس کرد) و سلوکیان (منسوب به فرمانده سلوکس که با تصرف سوریه حکومت
سلوکیان را بر پا نمود) بود، این دو سعی در تصرف و حکمرانی بر این شهر داشتند.

در سال ۶۳ ق. م رومیان به فرماندهی «بومبی» قدس را اشغال کردند، در سال ۱۳۵ م.
هادریانوس امپراطور روم شهر قدس را کاملاً ویران ساخت و به جای آن مستعمره ای جدید
بنام (ایلیا کابتولینا) دایر نمود.

قدس در دوران بیزانسی (۳۳۰ـ۶۳۶) به «ایلیاء» نامیده می شد، در این برهه با گرویدن
«قسطنطین» امپراطور به دین مسیحیت، آیین مسیحیت دین رسمی امپراطوری بیزانسی گشت. در
این دوره همچنین «هیلانا» ملکه مادر، کلیسای قیامت را در سال ۳۳۵ م. بنا نهاد.

در سال ۶۱۴ فارس ها مجدداً قدس را اشغال کرده و بخش عمده کلیساها و دیرهای آن را
از میان بردند. قدس تا سال ۶۲۷ جزء قلمرو فارس ها بود تا اینکه «هوکول» آن را باز
پس گرفت و این شهر تا فتح اسلامی در حکمرانی بیزانسی ها بود.

از آنجایی که اسلام آیینی جهانی بوده و به عرب ها محدود نمی شد، لذا عرب ها و
مسلمان ها موظف شدند آن را در همه کشورها منتشر سازند، و نتیجه آن فتوحات اسلامی
بود که فلسطین از جمله نخستین کشورهایی است که سپاهیان اسلامی به سوی آن رهسپار
شدند. با شکست رومیان در نبرد «یرموک» موضوع دستیابی مسلمانان به قدس و گشودن آن
دیگر امر ساده ای گشت و در سال ۱۵ ق. (۶۳۶ م.) عمر بن خطاب وارد قدس شد و به واسطه
امان نامه ای که به اسم وی معروف گشت، برای مردمانش امنیت به ارمغان آورد.

با ورود مسلمانان به قدس دوره جدیدی از تاریخ این شهر آغاز می شود و سلسله خلافت
اسلامی، حکمرانی بر این منطقه را پی درپی تداوم بخشیدند، به طوری که پس از خلفای
راشدین، اموی ها، عباسی ها، اخشیدیون، فاطمیون و سلاجقه حکمرانی کردند. در طول این
مدت و به عبارتی از زمان فتح عمری تا سال ۲۱۷ ق. قدس بنام ایلیاء و بیت المقدس
نامیده می شد تا اینکه کم کم و برای اولین بار در تاریخ اسلامی یعنی دقیقاً از سال
۲۱۶ هجری که مأمون خلیفه عباسی دستور انجام بازسازی لازم بر روی قبهالصخره۲ را صادر
کرد، این شهر قدس نام گرفت.

در سال ۲۱۷ ق. مأمون مبادرت به ضرب سکه هایی با نام قدس (به جای ایلیاء) نمود تا
احتمالاً این اقدام وی به منظور یادآوری سالگرد قبهالصخره بازسازی بوده است.
بنابراین نامگذاری شهر قدس به همین نام برخلاف تصور برخی ها که معتقدند این
نامگذاری به پایان عصر مملوکیان (قرن نهم هجری) بازمی گردد، از بدو قرن سوم هجری
بوده است.

این نامگذاری بعدها جا افتاد به طوری که در زمان خلافت عثمانی به نام «قدس شریف»
موسوم گشت. به سال (۴۹۲ ق. / ۱۰۹۹ م) صلیبی ها قدس را اشغال کردند و بدون توجه به
قداست و جایگاه دینی آن، دست به فساد و ویرانی زدند و در این رهگذر مرتکب
قتل عام های وحشیانه ای در صحن حرم شریف شدند. صلیبی ها به این اعمال ددمنشانه
بسنده نکرده و علاوه بر تاراج و چپاول، مسجد الاقصی را به کلیسا و اسطبل اسب ها و
احشام خود مبدل ساختند و پس از صلیبی ها به اسطبل سلیمان معروف شد. این رفتار
صلیبی ها با روح تسامحی که در عملکرد عمر بن خطاب به هنگام ورودش به شهر قدس بود،
متناقض و مغایر بود. سرانجام سلطان صلاح الدین ایوبی در نبرد معروف «حطین» (سال ۵۸۳
ق. / ۱۱۸۷ م) بر صلیبی ها پیروز شد، و فلسطین را آزاد و قدس را از چنگال صلیبی ها
رهانید و آن را به آغوش اسلام بازگردانید.

قدس، پس از ایوبی ها همچنان در دست مسلمانان باقی بود و عاقبت در سال ۱۹۱۷ م خلافت
عثمانی بر قدس توسط انگلیسی ها سرنگون شد.

قداست و اسلامیت حرم شریف

قداست مسجدالاقصی به باورهای اسلامی پیوند خورد. این مسجد نخستین قبله گاه مسلمانان
است و مسلمانان پیش از آنکه رو به کعبه نماز بگذارند مدت ۱۷ ماه به سوی قدس نماز
می خواندند و به همین دلیل مسجدی که امر الهی مبنی بر تغییر قبله در آن نازل گردید،
مسجد «ذوقبلتین»۳ (دو قبله ای) لقب گرفت.

اسلامیت مسجدالاقصی با واقعه اسرا و معراج نبی اکرم(ص) سندیت یافت؛ معجزه ای که
مخصوص رسول مکرم اسلام حضرت محمد(ص) است.

این فرموده حق تعالی است:

سبحان الّذی أسری بعبده لیلاً من المسجدالحرام إلی المسجد الأقصی الّذی بارکنا حوله
لنریه من آیاتنا إنّه هو السّمیع البصیر.۴

منزه است آن (خدایی) که بنده خود را شبانه از مسجدالحرام به مسجدالاقصی، که
گرداگردش را برکت داده ایم، سیر داد تا بعضی از نشانه های خود را به او بنمایانایم؛
هرآینه او شنوا و بیناست.

پیامبر گرامی اسلام(ص) در شب ۲۷ رجب (یک سال قبل از هجرت) از مسجدالحرام به
مسجدالاقصی، در بیت المقدس سیر نموده، و از آنجا به آسمان عروج نمودند.

رسول اکرم(ص) در بیان ارتباط تنگاتنگ و جایگاه مسجدالاقصی از مسجد الحرام (مکه) و
مسجد النبی (مدینه) می فرمایند:

لاتشدّ الرّحال إلّا إلی ثلاث مساجد: المسجدالحرام و مسجدی هذا و المسجد الأقصی.۵

بار و بنه به قصد سفر و زیارت بسته نشود مگر به این سه مسجد: مسجدالحرام، مسجد من و
مسجدالاقصی.

مسلمانان، که به اهمیت و جایگاه رفیع مسجدالاقصی و بیت المقدس و همچنین ارتباط متین
آن با باورهای اسلامی واقف شدند، درصدد ایجاد تحول به سوی اسلامیت آن برآمدند.

فتح قدس به دست عمر ابن خطاب در سال ۱۵ هجری روی داد. او با ورود مسالمت آمیز خود و
از خلال امان نامه ای که به امان نامه عمری۶ موسوم گشت، امنیت را برای مردم این شهر
به ارمغان آورد. این سند بیانگر ارتباط سیاسی و حقانیت قانونی اسلام نسبت به قدس و
فلسطین بود. پس از آنکه خلیفه مسلمانان کلیدهای شهر قدس را از «صفرنیوس» اسقف اعظم
روم دریافت کرد، به منطقه حرم شریف که در آن هنگام به ویرانه ای بدل شده بود، رفت و
جایگاه صخره مبارکه (محل آغاز معراج پیامبر(ص)) را زیارت نمود و دستور پاکسازی کامل
داد. وی، همچنین دستور داد تا مسجدی در بخش جنوبی حرم شریف احداث شود. و در گام
بعدی، به نم و ساماندهی امور شهر پرداخت و محضرهایی را دایر کرد که به پست و
ارتباطات سامان بخشید و یزید بن ابی سفیان را به ولایت این شهر گمارد و عباده بن
الصامت را در مسند قضاوت نشاند.

خلفا و امرای اموی نیز اقداماتی در این خصوص انجام دادند. شکست دو ابرقدرت فارس و
روم در برابر دولت نوپای اسلامی نیز زمینه هایی را ایجاد کرده بود. از این رو تثبیت
و تحکیم نماد تمدن اسلامی در بیت المقدس متبلور در مسجدالاقصی ضروری می نمود و
نتیجه آن، بازسازی منطقه مسجدالاقصی به شکلی متناسب با عظمت و رفاه خلافت نوپای
اسلامی بود. طرح ب