پاورپوینت کامل در جستجوی آب و نور /گفتگو با سید محمود بحرالعلوم میردامادی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل در جستجوی آب و نور /گفتگو با سید محمود بحرالعلوم میردامادی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل در جستجوی آب و نور /گفتگو با سید محمود بحرالعلوم میردامادی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل در جستجوی آب و نور /گفتگو با سید محمود بحرالعلوم میردامادی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

۸

اشاره:

حجت الاسلام و المسلمین سید محمود بحرالعلوم میردامادی در سال ۱۳۳۶ در خانواده ای روحانی دیده به جهان گشود و پس از گذراندن دوارن کودکی نزد پدر، مرحوم آیت الله بحرالعلوم میردامادی و مرحوم آیت الله شیخ مجتبی لنکرانی و شیخ جواد تبریزی و شیخ محمد تقی مجلسی و مرحوم حسن صافی اصفهانی در قم و اصفهان به تحصیل علوم دینی پرداخت. ایشان در حال حاضر در شهر اصفهان ریاست مدرسه عقاید و کتابخانه تخصصی حضرت ولی عصر(ع) را عهده دارند و به تدریس، تألیف و سخنرانی در راستای ترویج فرهنگ مهدویت اشتغال دارند. جایگاه معرفت و نیز ضرورت تبلیغ یاد و نام امام زمان(ع) در شرایط کنونی موجب بود تا با ایشان به گفت وگویی صمیمانه بپردازیم که آنرا به حضور خوانندگان عزیز موعود تقدیم می کنیم.

بسیاری از جوان ها این پرسش را دارندکه حضرت مهدی(ع) کیستند و چه جایگاهی دارند؛ لطفاً برای ما و این دسته از جوانان بفرمایید که پاسخ چیست و چگونه باید آنرا دریابند؟

بحث درباره وجود مطهر حضرت مهدی(ع) کاری است بسیار بزرگ و بحثی است بسیار عمیق و کار بزرگان است. به قول حضرت امیر(ع) که در نهج البلاغه می فرمایند:

فیهم کرائم القرآن و هم کنوزالرحمن.

[کرامت های قرآن درباره آنان است و ایشان گنج های خداوند رحمانند.]

کار، کار بسیار بزرگی است. سخن از امام زمان(ع) گفتن بسیار با اهمیت است. اگر کسی که خوب صحبت بکند باید از قول الله بگوید. آن کسی که خوب حضرت مهدی(ع) را می شناسد و می تواند معرف باشد خدای متعال است؛ یعنی خالق حضرت مهدی(ع).

«منهم کرائم القرآن» نیز همین معنا را می دهد. آیات ستایشی در قرآن در شأن این خانواده است و از جمله در شأن حضرت مهدی(ع) و برای شناخت و همچنین شناساندن این بزرگواران که کنوز خدای و گنج ها هستند, باید رنج برد. هم رنج تحصیل، کلاس، درس، مطالعه، دقت در کتبی که علما نوشته اند, و هم رنج مجاهده با نفس، یعنی ما غیر از نگاه به آیات قرآن و نگاه به روایات خود حضرات درباره خودشان و درباره امام زمان(ع) باید به پاکسازی دل و جان بپردازیم.

قرآن کریم نیز می فرماید:

والذین جاهدوا فینا لنهدینّهم سبلنا.

[آنانکه در راه ما مجاهده کردند, راه هایمان را به آنان می نمایانیم.]

تا هم از طریق دانش رسمی و مدرسه ای و کلاسیک، مطالعه و هم از طریق دانش الهامی و الهی بتوانیم به این کنوز و گنج ها و گنج معرفت حضرت مهدی(ع) خصوصاً برسیم.

اینکه عرض کردم در باب حضرت مهدی(ع) باید از آیات کمک بگیریم یا از روایات استفاده بکنیم بدین خاطر است که ما فکرمان، اندیشه مان خالی از اشتباه نیست. ممکن است در شناخت بدون تمسّک به کتاب آسمانی قرآن و روایات معتبره به خطا و اشتباه بیفتیم. برای اینکه مصون باشیم در شناخت امام زمان(ع) از خطا و اشتباه باید به قرآن پناه ببریم.

خالق حضرت مهدی(ع) خوب حضرت مهدی(ع) را می شناسد و خوب هم معرفی فرموده، بعد از خدای متعال رسول گرامی(ص) که محیط هستند، مقامشان بالاتر از مقام حضرت مهدی(ع) است. ائمه هدی(ع) در گفتارشان خطا و اشتباه ندارند غلّو نمی کنند آنچه هست واقعیت ها را بیان می کنند و ما برای فرار از خطا و اشتباه در شناخت امام زمان(ع) باید به قرآن و روایات پناه ببریم: «فیهم کرائم القرآن و هم کنوز الرحمن.»

جوانی که می خواهد با حضرت مهدی(ع) آشنا شود از چه راهی و از کجا باید شروع کند؟

باید بگویم بحث مهدویت جدا از بحث امامت عمومی و ولایت عمومی اهل البیت(ع) نیست و همچنین جدا از بحث رسالت و نبوت نیست. حضرات ائمه(ع) به خصوص حضرت مهدی(ع) در همان خط و مسیر رسول اکرم(ص) کار می کنند. حضرت امیر(ع) در خطبه آخرینشان فرمودند:

ایها الناس إنّی قد ثبتت لکم المواعظ التی وعظ بها الانبیاء اممهم.

مردم! من همان مطالبی را برای شما می گویم که انبیاء برای امت هایشان گفتند.

حضرت مهدی(ع) مطلبی فراتر از مطالب ائمه هدی(ع) بیان نمی کنند. سنت و روش حضرت مهدی(ع) همان سنت و روش رسول گرامی(ص) است. راه همان راه است, اگر کسی درباره حضرت مهدی(ع) سؤال بکند باید ببینیم که این سؤال کننده آیا در شناختن بقیه ائمه(ع) کار کرده است یا نه؟ ادله ای که برای امامت و ولایت حضرت مهدی(ع) هم هست. ولایت تکوینیه و ولایت تشریعیه، کمالات حضرت، علم حضرت، قدرت حضرت، بصیرت و نورانیت حضرت؛ البته حضرت مهدی(ع) ویژگی هایی دارند که این ویژگی ها هم در آیات مربوط به ایشان بیان شده است، هم در روایات مربوط به ایشان که غیر از جنبه های عمومی یک خصوصیت و ویژگی هایی برای حضرت هست که اینها باید رویش بحث شود صحبت شود و تشریح بشود.

اساساً گفت وگو راجع به حضرت مهدی(ع) در شرای حاضر, چه ضرورتی دارد و یا ترویج این عقیده نسبت به سایر عقاید ما در میان پیروان دیگر مذاهب اسالمی دارای مزیت ویژه ای هم هست؟

بحث درباره حضرت مهدی(ع) مخالف با وحدت بین طوائف مسلمین نیست. مخالف اتحاد نیست برای آنکه توجه دارید سخن از امام زمان(ع) سخنی است که در کتب اهل سنت آمده است.

اهل سنت روایات فراوانی درباره حضرت مهدی(ع) از رسول گرامی(ص) نقل کرده اند و حتی وهابیت که با شیعه رفاقت ندارد و بعضاً خلاف شیعه و عقاید شیعه تبلیغ می کنند و گاهی شیعه را متهم می کند به بعضی مطالب خلاف، اینها هم در بحث مهدویت با ما شرکت دارند و بحث امام زمان(ع) حتی بحث اسلامی نیست، نه بحث شیعی است و مذهبی و نه بحث اسلامی و دینی به معنای اسلام رسول اکرم(ص)، بلکه این بحث همه ادیان است:

و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر…؛

[همانا پس از ذکر در زبور نگاشتیم…]

و آیات و روایات دیگر. بشارت های کتب آسمانی درباره ایشان که در تورات آمده، در انجیل هم آمده است. پس این بحث مخالف وحدت نیست و منافاتی با وحدت ندارد. اما ضرورت این بحث ضرورت شناخت زندگی است؛ شناخت راه زندگی، راه سعادت، اگر کسی سعادت نمی خواهد و برای خودش و برای جامعه اش، سعادت و خوشبختی قائل نیست هر که باشد بی خیال از مسئله مهدویت، شناخت امامت و شناخت ولایت است. اما اگر کسی خواهان سعادت است؛ خواهان خوشبختی خویش و جامعه است و ضرورتی برای این معنا قائل است باید تلاش کند، کار کند، رنج ببرد، چه رنج تحصیل، خواندن، مطالعه کردن و چه رنج جهاد اکبر و مخالفت با هوای نفس تا نورانیت و معرفت به دست بیاید. چون حضرت مهدی(ع) بنا به عقیده ما «باب الله» هستند؛ باب معرفت خدای متعال هستند. در زمان ما حضرت مهدی(ع) طریق نجاتند؛ سفینه نجاتند؛ مصباح هدایت هستند و معرفتشان، شناختشان شناخت حق تعالی است؛ آئینه ایزد نمایند. شناخت ایشان باعث می شود که انسان خدا را بشناسد؛ شناخت خدا یعنی سعادتمند شدن. اگر کسی سعادت را می خواهد، خوشبختی را می خواهد باید با باب الله آشنا بشود. باید امام زمان(ع) را بشناسد, مکتب امام زمان(ع) مسیر سعادت و خوشبختی است. ضرورت این بحث رسیدن به سعادت و خوشبختی است. خداوند متعال در قرآن می فرماید:

والعصر, إنّ الإنسان لفی خسر.

[سوگند به عصر, همانا انسان در حال خسران است.]

که منظور از «عصر»، عصر حضرت مهدی(ع) است. اگر کسی ناآشنا باشد، بی معرفت باشد به امام عصر(ع) او در خسران و در زیانکاری است. بعد می فرماید:

إلّا الذین آمنوا و عملوا الصالحات.

[مگر کسی که ایمان بیاورد و عمل شایسته انجام دهد.]

یعنی کسی که امام مهدی(ع) را بشناسد، مؤمن به آن حضرت(ع) باشد, براساس فرمایش های حضرت مهدی(ع) و آباء حضرت(ع) و قرآنی که حضرت مهدی(ع) کتاب قانونشان است عمل بکند, این خوشبخت و سعادتمند است.

اثرات این شناخت در زندگی فردی و اجتماعی افراد چیست؟

سؤال خیلی خوبی است. خیلی عالی است. بحث کردن از حضرت مهدی(ع), و آشنا شدن با حضرت مهدی(ع) نزدیک شدن به «آب حیات» است. ما در قرآن آیاتی داریم که ائمه(ع) و حضرت مهدی(ع) را تشبیه به آب نموده است:

مرج البحرین یلتقیان.

[دو دریا با یکدیگر تلاقی پیدا کردند.]

حضرت امیر و حضرت زهرا(س) این دو بزرگوار دو دریا هستند. این سؤال شما پاسخش این است اگر کسی با حضرت مهدی(ع) آشنا بشود و ضرورت بحث درباره حضرت مهدی(ع) را درک بکند، مطالعه کند، بپرسد و این خط را ادامه بدهد, مثل کسی است که دنبال آب است, جویای آب است, دنبال آب حیات می گردد, تشنه است و طالب آب حیات است. اگر رسید به معرفت حضرت مهدی(ع), به آب حیات، به ماء معین و به دریای فضائل رسیده است و اولین اثرش حیات است چرا که آب مایه حیات است. اگر کسی با امام زمان(ع) آشنا نباشد معرفت امام زمان(ع) را نداشته باشد, حیات ندارد. حیات انسانی، حیات معنوی، معرفت، عرفان، اخلاق و تزکیه است. اینها در زندگی کسی که با امام زمان(ع) آشنا نباشد وجود ندارد اما هرچه اشخاص به معرفت امام زمان(ع) تشنه باشند و خواهان باشند، کار بکنند و تلاش بکنند به آب حیات و معرفت می رسند و اولین نتیجه اش حیات است.

بنده مقاله ای نوشتم که در مجله مسجد آیت الله انگجی تبریز چاپ شد با عنوان «حیات یابی» که آنجا عنوان شد. مسئله معرفت امام زمان(ع) حیات یابی است. نشاط در زندگی، در حیات انسان، جوانی و خلاصه سرور، شوق، حرکت، اینها از فوائد شناخت حضرت مهدی(ع) است. حضرت مهدی(ع) خودشان امید هستند. اگر کسی با ایشان آشنا شود امیدوار می شود؛ امید به زندگی پیدا می کند. نشاط پیدا می کند، حرکت پیدا می کند، البته تشبیه های دیگری در قرآن، در روایات راجع به امام زمان(ع) داریم از جمله نور، که در آیات متعددی قرآن کریم از امام زمان(ع) به نورالله یاد کرده است:

یریدون لیطفئوا نورالله بأفواههم.

[می خواهند که نور الهی را با دهانشان خاموش کنند.]

و یا آیه شریفه دیگر:

واتّبعوا النور الذی اُنزل معه.

[و آن نور الهی را که همراه او(رسول) نازل شده است تبعیت کنید.]

که در اینجا از صاحب ولایت به نور اطلاق شده است و آیات دیگر. پس پاسخ سؤال شما این می شود که کسی حضرت مهدی(ع) را بشناسد با نور آشنا شده و زندگیش نورانی می شود. کسی که حضرت مهدی(ع) را بشناسد با مبدأ نور و مبدأ کمال و معرفت آشنا شده و زندگیش نورانی می شود.

جامعه را افراد می سازند. افراد وقتی حیات معنوی پ