پاورپوینت کامل معرفت امام زمان از دیدگاه شیخ صدوق-۳ ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معرفت امام زمان از دیدگاه شیخ صدوق-۳ ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معرفت امام زمان از دیدگاه شیخ صدوق-۳ ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل معرفت امام زمان از دیدگاه شیخ صدوق-۳ ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

۶۰

اشاره:

گفتیم که شیخ صدوق(ره) در «باب الامامه» از کتاب الهدایه خود پس از بیان مبانی
امامت و اصول اعتقاد شیعه در این زمینه، به موضوع معرفت امامان پرداخته و در ذیل
بابی با عنوان «باب شناخت امامانی که پس از پیامبر خدا(ص) حجت های الهی بر مردم
هستند» به تفصیل در این زمینه سخن گفته است.

در قسمت اول این مقاله به بررسی محتوای باب یادشده از کتاب الهدایه پرداخته و دو
نکته از نکاتی را که نویسنده کتاب، دانستن آنها را در باب معرفت امام(ع) لازم و
واجب دانسته، بررسی کردیم. در این قسمت از مقاله به بررسی ادامه این نکات
می پردازیم.

۳. اعتقاد به گواه بودن امامان(ع) بر مردم

شیخ صدوق(ره) در بیان سومین موضوعی که هر مسلمان باید درباره امامان خود بدان معتقد
باشد، چنین می نویسد:

واجب است که معتقد باشد آنها گواهان بر مردمند.

پیش از بررسی آیات و روایاتی که در این زمینه وارد شده، یادآوری این نکته ضروری است
که شاهد یا گواه بودن امامان بر مردم، فرع آگاهی و اطلاع آنها از اعمال مردم است.
به بیان دیگر امامان آنگاه می توانند به نفع یا ضرر مردم در روز قیامت گواهی دهند
که در دنیا از اعمال آنها آگاه باشند.

با توجه به آنچه گفته شد، برای روشن شدن سومین فرع از فروع معرفت امام، لازم است که
دو موضوع را به صورت جداگانه بررسی کنیم؛ یکی آگاهی امامان از اعمال مردم و دیگری
گواه بودن امامان بر اعمال آنها.

۱ـ۳. آگاهی امامان از اعمال مردم: در آیات و روایات متعددی بر این نکته تصریح شده
است که پیامبر خدا(ص) و امامان معصوم(ع) از رفتار و کردار مردمان آگاه بوده و از هر
آنچه که بر آنها می گذرد باخبرند.

در یکی از آیات قرآن در این زمینه چنین آمده است:

و قل اعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون و ستردّون إلی عالم الغیب،
والشهاده فینبّئکم بما کنتم تعملون.۲

و بگو: «[هر کاری می خواهید] بکنید، که به زودی خدا و پیامبر او و مؤمنان در کردار
شما خواهند نگریست، و به زودی به سوی دانای نهان و آشکار بازگردانیده می شوید؛ پس
شما را به آنچه انجام می دادید آگاه خواهد کرد.»

امین الاسلام طبرسی در ذیل آیه یادشده می فرماید:

این دستوری از سوی خدای سبحان به پیامبرش است که به مکلفان بگوید: به هر آنچه
خداوند شما را امر کرده عمل کنید…؛ چرا که خداوند به زودی عمل شما را می بیند…
برخی گفته اند مراد از دیدن در اینجا دانستن و آگاه بودن است…؛ یعنی خدای تعالی
از کارهای شما آگاه است و در برابر آنها به شما پاداش می دهد. و پیامبر او نیز
اعمال شما را می بیند و از آن آگاه است و از این رو نزد خداوند متعال به نفع شما
گواهی می دهد. همچنین مؤمنان نیز اعمال شما را می بینند.

گروهی گفته اند در اینجا منظور از مؤمنان، شهدا هستند و برخی گفته اند منظور از
آنها فرشتگان و حافظانی هستند که اعمال مردم را می نویسند. اما اصحاب ما [امامیه]
روایت کرده اند که اعمال این امت در هر روز دوشنبه و پنجشنبه بر پیامبر(ص) عرضه
می شود و ایشان از آنها آگاه می شود. همچنین این اعمال بر امامان هدایت(ع) نیز عرضه
می شود و آنها نیز از اعمال مردم مطلع می شوند و مراد از «مؤمنان» در این آیه نیز
همان ها هستند.۳

موضوع یادشده در جوامع روایی شیعه نیز مورد توجه قرار گرفته است، تا آنجا که بسیاری
از محدثان بابی از کتاب خود را به نقل روایاتی که در این زمینه وارد شده، اختصاص
داده اند.۴

بر اساس روایاتی که در این باب نقل شده است، اعمال مردم هر صبح و شام به حضور حجت و
امام عصر عرضه می شود و ایشان از اعمال خوب و پسندیده مردم شاد و از اعمال ناشایست
آنها اندوهگین می شوند.

در اینجا برای روشن تر شدن موضوع به برخی از روایاتی که در این زمینه از امامان
معصوم(ع) نقل شده است، اشاره می کنیم:

۱. ابوبصیر در روایتی از امام صادق(ع) چنین نقل می کند:

اعمال نیک و بد همه بندگان هر صبحگاه بر پیامبر(ص) عرضه می شود؛ پس مراقب باشید.
این سخن خدای تعالی است که: «و بگو [هر کاری می خواهید] بکنید، که به زودی خدا و
پیامبرش در کردار شما خواهند نگریست.۵

در روایت دیگری «سَماعه» نقل می کند که روزی امام صادق(ع) فرمود:

چرا فرستاده خدا(ص) را اندوهگین می سازید؟

در این هنگام مردی پرسید: چگونه ما او را اندوهگین می سازیم؟ و آن حضرت در پاسخش
فرمود:

مگر نمی دانید که اعمال شما بر آن حضرت عرضه می شود و چون گناهی در آن ببیند
اندوهگین می شود؟ پس فرستاده خدا را اندوهگین نکنید و او را شادمان سازید.۶

اینکه در روایات یادشده تنها از عرضه اعمال مردم بر پیامبر خدا(ص) و آگاهی آن حضرت
از رفتار و کردار آنها سخن به میان آمده است، هرگز به معنای انحصار ویژگی یادشده به
آن حضرت نیست؛ زیرا این ویژگی از آن حجت های الهی در هر عصر است و امامان معصوم(ع)
نیز ـ چنانکه خود در موارد متعددی بیان فرموده اند ـ چون پیامبر خاتم(ص) از این
ویژگی برخوردارند.

«مُعلّی بن خُنَیس»، یکی از اصحاب امام صادق(ع) نقل می کند که آن حضرت در تفسیر این
سخن خدای تبارک و تعالی که «إعملوا فسیری الله عملکم و رسوله و المؤمنون» فرمود:

اعمال بندگان در هر پنجشنبه بر پیامبر خدا(ص) و ائمه(ع) عرضه می شود.۷

یکی از اصحاب امام رضا(ع) نیز می گوید:

روزی به امام رضا(ع) عرض کردم: برای من و خانواده ام به درگاه خدا دعا کنید و آن
حضرت فرمود:

مگر دعا نمی کنم؟! به خدا سوگند که اعمال شما در هر صبح و شام بر من عرضه می شود.

راوی می گوید: این مطلب بر من سنگین آمد، پس امام(ع) به من فرمود:

مگر تو کتاب خدای عزوجل را نمی خوانی که می فرماید: «و بگو: [هر کاری می خواهید]
بکنید، که به زودی خدا و پیامبر او و مؤمنان در کردار شما خواهند نگریست؟» به خدا
که آن [مؤمن] علی بن ابی طالب است.۸

امام مهدی(ع) نیز در یکی از توقیعات شریف خود که خطاب به شیخ مفید(ره) صادر شده
است، به آگاهی و اطلاع کامل خود بر احوال شیعیان اشاره کرده، می فرماید:

ما بر احوال شما آگاهیم و هیچ چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نیست.۹

در اینجا ممکن است این پرسش مطرح شود که چرا در برخی روایات گفته شده که اعمال مردم
هر شبانه روز بر پیامبر(ص) یا ائمه(ع) عرضه می شود و در برخی دیگر گفته شده که
اعمال مردم هر پنجشنبه بر این حضرات عرضه می گردد؟ در پاسخ باید گفت این دو دسته
روایات هیچ منافاتی با یکدیگر ندارند؛ زیرا احتمال دارد افزون بر عرضه روزانه اعمال
مردم بر حجت های خدا، در هر پنجشنبه نیز اعمال یک هفته مردم به صورت یک جا بر آنها
عرضه شود.۱۰

۲ـ۳. گواه بودن امامان بر اعمال مردم: چنانکه در روایات نقل شده از امامان معصوم(ع)
آمده است، حجت های خداوند (پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع)) شاهد و گواه بر اعمال مردم
بوده و در روز قیامت به نفع یا ضرر آنها شهادت می دهند.

محدثان بزرگوار شیعه موضوع یادشده را نیز مورد توجه قرار داده و بسیاری از آنها
بابی از کتاب خود را به نقل روایات مرتبط با این موضوع اختصاص داده اند.۱۱ مهم ترین
دلیل بر این ویژگی حجت های الهی، آیه شریفه قرآن است که می فرماید:

و کذلک جعلناکم أمّهً وسطاً لتکونوا شهداء علی النّاس و یکون الرّسول علیکم
شهیداً.۱۲

و بدین گونه شما را امتی میانه قرار دادیم تا بر مردم گواه باشید و پیامبر بر شما
گواه باشد.

امام صادق(ع) در تفسیر این آیه شریفه می فرماید:

ما هستیم امت میانه و ماییم گواهان خدا بر آفریدگانش و حجت های او در زمینش […]
پس فرستاده خدا گواه و ناظر بر ماست به سبب آنچه از سوی خدای عزوجل به ما ابلاغ
کرده است. و ما گواهانیم بر مردم. پس هر که ما را تصدیق کند، روز قیامت تصدیقش کنیم
و هر که ما را تکذیب کند، روز قیامت تکذیبش کنیم.۱۳

«سلیم بن قیس» نیز در همین زمینه از امام علی(ع) چنین نقل می کند:

خداوند ما را پاکیزه داشته و از خطا حفظ کرده است. او ما را گواه بر آفریدگان خویش
و حجت خود در زمین ساخته است. او ما را با قرآن و قرآن را با ما قرار داده است. نه
ما از قرآن جدا می شویم و نه قرآن از ما.۱۴

۴. اعتقاد به «باب الله» و «سبیل الله» بودن امامان

شیخ صدوق(ره) در ادامه بیان لوازم معرفت امام(ع) یا ویژگی های امامان معصوم(ع)، نقش
محوری ائمه در شناخت خداوند و ارتباط با او را مورد توجه قرار داده و آنها را به
عنوان درهای خداوند (ابواب الله)، راه به سوی او (سبیل الله) و راهنمایان بر او
(ادلّاء علیه) معرفی می کند:

[واجب است که معتقد باشد امامان] درهای خدا، راه به سوی او و راهنمایان به او
هستند.

از عبارت یاد شده به دست می آید که امامان معصوم(ع) در مسیر وصول انسان به خدا چند
نقش اساسی را بر عهده دارند: نخست اینکه انسان ها را به راه خدا رهنمون شده و آنها
را در این مسیر راهنمایی می کنند؛ دوم اینکه خود، راهی به سوی خدا شده و سالکان
طریق الی الله را یاری می دهند که با بهره گیری از این راه روشن، بی هیچ خطا و
اشتباه به هدف خود برسند و سرانجام چون دری گشوده به سوی پروردگار ره پیمویان طریق
هدایت را به سرای نجات و رستگاری داخل می سازند.

این ویژگی ها همه از شئون ولایت معصومان(ع) و نشان دهنده نقش مهم و اساسی آنها در
هدایت انسان هاست. هدایتی که گاه جنبه تشریعی و ظاهری داشته و از طریق نشر
آموزه های دین اسلام صورت می گیرد و گاه جنبه تکوینی و باطنی داشته و از طریق تأثیر
بر نفوس انجام می شود.

ویژگی های یادشده نیز چون دیگر ویژگی های امامان معصوم(ع) هم ریشه قرآنی داشته و با
آیات قرآن قابل اثبات است و هم ریشه روایی داشته و به استناد روایات می توان آنها
را اثبات کرد.

قرآن کریم، آنگاه که از به امامت رسیدن تعدادی از انبیای بنی اسرائیل یاد می کند،
«هدایت به امر» را یکی از ویژگی های مقام «امامت» بر شمرده، می فرماید:

و جعلناهم أئمه یهدون بأمرنا و أوحینا إلیهم فعل الخیرات و إقام الصلوه و ایتاء
الزکوه و کانوا لنا عابدین.۱۵

و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به امر ما هدایت می کردند، و به ایشان انجام
دادن کارهای نیک و برپا داشتن نماز و دادن زکات را وحی کردیم و آنان پرستنده ما
بودند.

و جعلنا منهم أئمه یهدون بأمرنا لمّا صبروا و کانوا بایاتنا یوقنون.۱۶

و چون شکیبایی کردند و به آیات ما یقین داشتند، برخی از آنان ر اپیشوایانی قرار
دادیم که به امر ما