پاورپوینت کامل غیبت و دیدگاه ها ;گفتگو با صاحب نظران ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غیبت و دیدگاه ها ;گفتگو با صاحب نظران ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غیبت و دیدگاه ها ;گفتگو با صاحب نظران ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غیبت و دیدگاه ها ;گفتگو با صاحب نظران ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۸

موضوع غیبت امام مهدی(ع) از دیرباز محل بحث و گفت وگوی فقها، متکلمان، محدثان و
مورخان مسلمان بوده و هر یک از آن ها با توجه به حوزه پژوهشی و مطالعاتی خاص خود،
وجهی از وجوه مختلف موضوع یادشده را مورد بررسی قرار داده اند، اما باید اذعان داشت
که هنوز همه ابعاد این موضوع بر ما روشن نشده و بسیاری از پرسش های مطرح در این
زمینه پاسخ های درخوری نیافته اند. از این رو می توان گفت که بحث از غیبت هم چنان
نیاز روز جامعه ماست و با پرداختن مناسب به این بحث می توان به راه کار هایی برای
چگونگی سامان دادن زندگی فردی و اجتماعی در دوران غیبت و چگونگی پایان دادن به این
دوران دست یافت.

با توجه به این ضرورت ها بوده است که با طرح پرسش هایی در این زمینه به سراغ تعدادی
از دانش وران حوزه رفتیم و از آن ها خواستیم که به این پرسش ها پاسخ دهند. حاصل این
پرسش و پاسخ اقتراحی شد که اکنون خدمت شما عرضه شده است.

عزیزانی که در این اقتراح شرکت کرده اند عبارت اند از: حجج الاسلام و المسلمین
آقایان سید محمود بحرالعلوم میردامادی، علی رهبر، مهدی طائب، علی اکبر مهدی پور و
جعفر ناصری.

به نظر می رسید پیش از هر چیز ضروری است که معنا و مفهوم «غیبت» مشخص شود؛ از همین
رو نظر حاضران در اقتراح را در این رابطه جویا شدیم.

حجت الاسلام والمسلمین علی رهبر: دو تفسیر در مورد غیبت در لسان روایات آمده است:
تفسیر اول این که امام زمان(عج) در دسترس مردم نیست. یکی از بزرگان اخلاقی ما در یک
نطقی فرمودند که حتی بعید نیست آقا در یک نقطه دوردست زمین باشند. البته به عنوان
یک احتمال با این قضیه برخورد می کردند. حالا این در دسترس مردم نبودن یا به این
صورت است که آن حضرت در نقطه ای در بیابان های دوردست یا منطقه ای که مردم به راحتی
نمی توانند به آن دسترسی داشته باشند، زندگی می کنند. یا به تعبیر آن عالم، بعید
نیست، اصلاً آن حضرت(ع) از زمین ما فاصله داشته باشند. که این دیدگاه مطلوب و
پسندیده به نظر نمی آید.

تفسیر دوم از غیبت این است که حضرت در میان مردم هستند ولی ایشان به گونه ای تصرف
می کنند که شناخته نشوند. بسیاری از دیدارهایی که شخصیت های بزرگ با آقا امام
زمان(عج) داشته اند، همین گونه بوده است که گاهی آقا تصرف می کردند اما بعد از
اتمام ملاقات، افراد متوجه می شدند که خدمت آقا رسیده اند. این استتار حضرت در این
شکل معجزه محسوب می شود. وقتی به روایات سر می زنیم ـ مخصوصاً جلد ۵۱ و ۵۲
بحارالانوار ـ و روایات را نگاه می کنیم، این دیدگاه تقویت می شود که آن حضرت از
مردم دوری گزیده اند. ولی این منافات ندارد با تفسیر دومی که از غیبت کردیم. اگر با
هم مروری بر این روایت داشته باشیم، آن نکته مورد نظر را توضیح خواهم داد.

از امام سجاد(ع) نقل شده است که فرمودند:

قائم ما(ع) سنت هایی از سنن انبیا را دارد. سنتی از حضرت آدم، سنتی از حضرت نوح،
سنتی از حضرت ابراهیم، سنتی از حضرت موسی، سنتی از حضرت عیسی، سنتی از حضرت ایوب و
سنتی از حضرت محمد(ص). آن سنتی که از آدم و نوح دارد، طول عمر است. سنتی که از
ابراهیم دارد مخفی بودن ولادت و دوری گزیدن از مردم (اعتزال) است. سنت مشابه حضرت
موسی خوف و غیبت است.

آن خوف لازم نیست خوف شخصی باشد، گاهی آدم به خاطر خدا باید از خود مراقبت کند، و
بترسد آن مراقبتی که رسالت اوست آسیب نبیند. وقتی که ما به امام زمان(ع) می گوییم
«خائف» نه این که بر خویشتن بترسند، بلکه می ترسند که مبادا سنت الهی آسیب ببیند،
زیرا آن سنت باید محفوظ بماند.

سنتی که از حضرت عیسی(ع) دارند، این است که مردم در مورد او اختلاف دارند. سنتی که
از حضرت ایوب دارند این است که فرج ایشان بعد از فشارها و مشکلات است. و سنتی که از
حضرت محمد(ص) دارند قیام با شمشیر است.

حضرت رسول(ص) بالاخره درگیر شدند و جنگ های فراوانی در زمان حضرت شکل گرفت تا
بالاخره مشرکین سرکوب شدند.

به نظر می آید تعبیر دوری گزیدن از مردم یا «اعتزال» دیدگاه اول را تأیید می کند که
آقا در دسترس مردم نیستند، ولی ما به روایات که مراجعه می کنیم گاهی تعبیر «خورشید
پشت ابر» مطرح شده است؛ یعنی شما مشکل دارید و چیزی مانع دیدار حضرت شده است؛

میان عاشق و معشوق هیچ حائل نیست

تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز

تمام این ملاقات ها هم نشان می دهد که بحث «اعتزال» به این صورت مطرح نیست. البته
ممکن است برخی دفاع کنند که «اعتزال» هست ولی حضرت به هنگام اضطرار به سراغ افراد
می آیند و یا یارانشان را به سراغ افراد می فرستند. اما این نحوه زندگی آن حضرت، که
آقا میان مردم بدون این که شناخته شوند زندگی کنند، با تعبیر اعتزال هیچ منافاتی
ندارد. چون ازآن سو هم بحث خورشید پشت ابر و بهره مندی از پرتو خورشید که روزآفرین
و حرارت زاست در روایات ما آمده است.

حجت الاسلام و المسلمین مهدی طائب: غیبت در اصطلاح به معنای غائب بودن و ناپیدا
بودن فرد از نقطه ای و منطقه ای است؛ یعنی کلمه غیبت، خودش به معنی ناپیدا بودن است
منتهی در هر جای یک معنا دارد. می گویند، فلانی غائب است، یعنی او را نمی بینیم و
حضور عملیاتی ندارد و سکوت کرده است.

بنابراین غیبت یک نوع تناسبی با حضور دارد. ولی معنای حضور چیست تا غیبت معنا شود.
در لسان روایات، غیبت، به معنای نبودن حضوری شخص امام زمان(ع) در میان مردم است.
آنچه که از غیبت در ذهن می آید، این است که: مردم او را نمی بینند. بنابراین بیشتر
بر میان مردم نبودن شخص آن حضرت(ع) تأکید شده است نسبت به سایر ائمه(ع) که شخصشان
در بین مردم بوده مگر این که گاهی به زندان می افتادند.

حجت الاسلام والمسلمین علی اکبر مهدی پور: در لغت، از آن چه مخفی باشد و غیر خداوند
از آن آگاه نباشد، به غیب تعبیر می شود. در آیات قرآن آمده است:

فقل إنّما الغیب لله فانتظروا إنّی معکم من المنتظرین.۱

بگو غیب فقط به خدا اختصاص دارد. پس منتظر باشید که من هم با شما از منتظرانم.

امام صادق(ع) در تفسیر این آیه فرمود:

منظور از غیب در این آیه امام غایب است.۲

همچنین در سوره بقره آمده است:

الّذین یؤمنون بالغیب.۳

آنان که به غیب ایمان می آورند.

امام عسکری(ع) در تفسیر آن فرمودند:

به آنچه از حواس پوشیده و اعتقاد به آن واجب باشد غیب می گویند.۴

راغب اصفهانی در کتاب مفردات می گوید آنچه تحت حواس قرار نگیرد و از چشم و علم
انسان پوشیده باشد به آن غیب می گویند.۵ شیخ طوسی نیز در تفسیر واژه غیب می گوید:

ابن عباس فرموده آنچه از جانب خدا آمده غیب است. آنچه دانش آن از مردمان پوشیده،
غیب است. و آنچه پیرامون حضرت مهدی(ع) در روایات آمده مشمول غیب می شود.۶

مرحوم طبرسی از بلخی نقل می کند که «آنچه شناخت آن واجب و راه آن منحصر به آیات و
دلایل وحی باشد آن را غیب می گویند.»۷ در احادیث به دنبال واژه غیبت، «حیرت» آمده
است.

پیامبر(ص) فرموده:

تکون له غیبه و حیره

برای آن حضرت [مهدی(ع)] غیبتی است که در آن ایام مردم سرگردان می شوند.

و مردمان در آن به گمراهی می افتند.۸ اما در مورد سردرگمی مردم، امام صادق(ع)
فرموده اند:

اما نه راه برای اولیای الهی باز است و اگر خدا می دانست که اولیای او در این مسئله
به اشتباه می افتند، حتی یک لحظه امام را غایب نمی کرد؛ اما چون خدا می داند که
اولیای الهی گمراه نمی شوند، برای آزمایش عموم این عمل را انجام داده است.

در مورد این غیبت تعبیری از امام صادق(ع) است که فرمود:

آقای من! غیبت تو خواب از دیدگان من ربوده و آرامش را از من برده و دنیا را برای من
تنگ نموده است.۹

حجت الاسلام و المسلمین جعفر ناصری:

شاید تعبیر صحیح این باشد که غیبت حضرت را «عدم ظهور حضرت» بدانیم و نه «عدم حضور
ایشان» و در روایات متعددی که بعضی از آن ها در یوم الخلاص آمده است، غیبت را تشبیه
به خورشید در پشت ابر کرده اند.

امام(ع) در زمان غیبت همچون خورشیدی است در پشت ابر که، نظام خلقت از او بهره
می برند؛ هم از نور او و هم از حرارت او. ولی او پیدا نیست، همانند خورشیدی است در
پس ابر. به تعبیر خواجه نصیر طوسی که می فرماید: «وجوده لطف و غیبته منّا» این غیبت
از ناحیه ماست.

در روایات مکرر نقل شده است که ایشان در بین مردم رفت و آمد دارند ولی مردم ایشان
را نمی شناسند. در جریان تشرف علی ابن مهزیار به خدمت حضرت آمده او وارد چادری که
حضرت در آن نشسته بودند شد. ابتدا حضرت اظهار اشتیاق نمودند که چرا دیر آمدی؟ در
صورتی که علی بن مهزیار بیست سفر به حج مشرف شده بودند فقط برای دیدار حضرت. عرض
کرد: یابن رسول الله(ص)، کسی را نیافتم که مرا به سمت شما راهنمایی بکند.

حضرت در این هنگام با انگشت سبابه به سمت زمین اشاره می کردند و وقتی علی بن مهزیار
این جمله را گفت، فرمودند: خیر، دلیل عدم تشرف شما نزد ما این نیست که راهنمایی
نبود، بلکه شما شیعیان درصدد جمع آوری مال بودید :«و لکنّکم کثّرتم الأموال».
نهایتاً این که امام زمانی نبودید.

از همین قضیه متوجه می شوید که مسئله تشرف خدمت حضرت چقدر حساس است؛ یعنی چه کسی
است که درصدد زیاد کردن مال نباشد؛ یعنی به جای زیاد کردن مال درصدد زیاد کردن محبت
حضرت در دل خود باشد.

جمله اول حضرت این بود و بعد فرمودند: «و قطعتم الرحم؛ یعنی صله رحم به جا
نیاوردید». که این جمله اهمیت صله رحم را می رساند؛ یعنی که ارتباط عاطفی بین خود
را مراعات نکردید و این جمله گویا اشاره به آن است که حضرت دوست دارند میان تمام
رحم، اقوام، خویشان ـ فراموش نکنیم همه مؤمنین به نحوی خویشاوندند ـ با هم باید
روابط عاطفی بالایی وجود داشته باشد و در مشکلات یکدیگر را فراموش نکنند.

این غیبت در انبیای گذشته نیز بوده است و مدتی «عزلت» انتخاب می کردند. اتفاقاً در
روایتی هست که غیبت را با تعبیری از عزلت آورده است؛ یعنی تمام آثار وجودی حضرت هست
و مردم از دعای حضرت و نگاه حضرت استفاده می کنند، الا آنکه نمی توانند به محضر آن
بزرگوار برسند، مگر افرادی خاص؛ چرا که خدمت حضرت رسیدن کار بسیار بزرگی است.

با توضیحات فوق به طور طبیعی این سؤال به ذهن خطور می کند که اصلاً غیبت چه ضرورتی
داشته و راز و فلسفه غیبت چیست؟ حجت الاسلام و المسلمین میردامادی امتحان و آزمایش،
حفظ جان امام(ع) و ظهور طلب و درخواست عمومی برای حضور حضرت را حکمت های غیبت
برشمرد.

حجت الاسلام محمود بحرالعلوم میردامادی: سوای اینکه غیبت برای امتحان و آزمایش مردم
است، در احادیث آمده که حضرت از کشته شدن خائف و بیمناکند؛ البته با توجه به
اعتقادات ما که ایشان را طاهر و معصوم می دانیم باید مد نظر داشته باشیم که این خوف
نفسانی نیست. ایشان بقیهالله و یادگار و باقیمانده خدا هستند و باید تا روزی که
خداوند به آن حضرت اذن ظهور بدهند باقی بمانند.

در بعضی از روایات هم غیبت یکی از مسائل الهی خوانده شده که رازی پنهانی دارد و علم
ما نسبت به آن موضوع کم است و تنها خدا و حضرت صاحب الامر(ع) هستند که از این موضوع
اطلاع دارند.

در کنار همه این مسائل، مهم ترین مسئله این است که در طول تاریخ بشر، قدر نعمت الهی
را ندانست و به همین جهت مبتلا به عذاب وع