پاورپوینت کامل خاورشناسان و پژوهش های قرآنی ;استشراق و مستشرق ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خاورشناسان و پژوهش های قرآنی ;استشراق و مستشرق ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خاورشناسان و پژوهش های قرآنی ;استشراق و مستشرق ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خاورشناسان و پژوهش های قرآنی ;استشراق و مستشرق ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

تعریف استشراق

استشراق در تعبیری موجز عبارت از آن دسته از پژوهش های غربیانی است که در خصوص
میراث شرق و به ویژه مسایلی مرتبط با تاریخ، زبان، ادبیات، هنر، علوم، عادات و سنن
آن انجام می پذیرد.۱

بنابراین خاورشناس فردی است از دیار مغرب زمین که میراث شرق و هر آن چه را که به
نوعی به تاریخ و زبان و ادبیات و هنر و علوم و عادات و سنن او تعلق دارد، بررسی
می کند و می کاود.

یک خاورشناس برای کاوش این میراث ناگزیر از داشتن ابزارهایی است که او را به هدف
مورد نظر خود رهنمون می شوند. یکی از ابزارهایی که یک مستشرق باید به آن مجهز گردد
فراگرفتن کامل زبان مشرق زمین، و تخصص یافتن در زبانی است که آثار عمده و برجسته ای
در زمینه های تاریخ، هنر، ادب و علوم از خود بر جای نهاده است. این زبان بی تردید
«زبان عربی» است. به همین دلیل است که «آلبرت دیتریش» خاورشناس معاصر آلمانی عقیده
دارد که مستشرق پژوهنده ای است که می کوشد شرق را بکاود و بفهمد و از این رو تا
زمانی که زبان شرق را به طور کامل فرا نگرفته باشد نمی تواند به نتایج درست، دست
یابد.۲

اصطلاح استشراق به دوران قرون وسطی و حتی به دورتر از آن بازمی گردد یعنی به دورانی
که دریای مدیترانه در آن هنگام وجود داشت. چنان که گفته شده است این دریا در وسط
جهان واقع شده بود و تمام جهات اصلی در ارتباط با آن مشخص می شد.

هنگامی که مرکز ثقل رویدادهای سیاسی از دریای مدیترانه به شمال انتقال یافت، باز هم
اصطلاح شرق از بین نرفت تا خود دال بر کشورهایی باشد که در شرق دریای مدیترانه قرار
گرفته بودند.۳

به نظر می رسد که اصطلاح شرق از نظر جغرافیایی تنها منحصر به این نقطه نشده بلکه
نقاط غربی جزیرهالعرب و نیز شمال افریقا را هم در بر می گرفته

است. این اصطلاح پس از فتوحات اسلامی رواج یافت.

بنابراین کشورهایی نظیر مصر، مغرب و شمال افریقا و مردم سایر کشورهای شرقی که عربیت
را اختیار کردند، در قلمرو اصطلاح شرق برشمرده شدند، چرا که دین آن ها اسلام و
زبانشان عربی بود.

همچنان که اصطلاح شرق از مرزهای جغرافیایی پا فراتر نهاد و تا غرب شبه جزیره و شمال
افریقا را فراگرفت، اصطلاح استشراق هم از حوزه غربی ها خارج شد و به طور کلی بر هر
عرب شناس اطلاق گردید هرچند که آنان مسلمان نبودند و به زبان عربی هم سخن
نمی گفتند.

کار این دسته از خاورشناسان هم آن بود که در زبان و ادبیات شرق به کاوشگری و تحقیق
بپردازند هرچند که خود نیز شرقی بودند. از همین رو این تعریف و اصطلاح نیز شامل حال
آنان شد و آن ها هم در جرگه «خاورشناسان» جای گرفتند.

در پرتو آن چه گفته شد، اطلاق استشراق روسی بر کسی که با ابزارهای یاد شده، مسایل
فرهنگی شرق را می کاورد بی راه نخواهد بود. همچنین اطلاق استشراق ژاپنی یا استشراق
امریکایی یا استشراق انگلیسی.

اسلام و زبان عربی در نظر استشراق به عنوان موضوعی پربار جلوه کرد و بر دیگر
موضوعات برتری جست برای قرآن کریم تقدیر چنین بود که در یک زمان اسلام و زبان عربی
را در آغوش خود بپرورد تا آنجا که قرآن یکی از غنی ترین موضوعات در نظر خاورشناسان
در آمد. آنان تمام جزئیات و کلیات قرآن را کاویدند و بررسی ها و تحقیقات آکادمیک را
در پیرامون قرآن به شکلی جالب توجه و اعجاب آور مطرح ساختند.

انگیزه های استشراق

به طور کلی استشراق در بررسی و کاوش های عربی و اسلامی خود دارای انگیزه هایی بوده
است. این انگیزه ها از نظر شدت و ضعف با یکدیگر تفاوت دارند و در کل می توان آن ها
را به سه دسته تقسیم کرد:

۱. پژوهش ها و بررسی هایی که به انگیزه های تبشیری انجام پذیرفته است.

۲. پژوهش هایی که در پس آن ها اغراض و اهداف استعماری نهفته است.

۳. تحقیقات و پژوهش هایی که صرفاً به انگیزه های علمی، انجام یافته است.

اینک برای روشن تر شدن حقیقت، به تشریح هر یک از موارد سه گانه فوق می پردازیم.

۱. انگیزه های تبشیری

«رودی بارت» بر این عقیده است که هدف اصلی تلاش های خاورشناسان در سال های آغازین
قرن دوازدهم میلادی و نیز در قرون بعدی، عبارت از همان «تبشیر» بوده است. وی تبشیر
را چنین تعریف می کند:

تبشیر یعنی به مسلمانان با زبان خودشان بباورانند که اسلام دین باطلی است و در عوض
زمینه گرایش و جذب آن ها را به دین مسیح فراهم سازند.

می توان همین نکته را از کتاب بزرگی که به قلم «نورمن دانیل» و با عنوان اسلام در
سال ۱۹۶۰م نگارش یافته به خوبی استنباط کرد.۴

اتهامات خاورشناسان تبشیری درباره اسلام و قرآن و پیامبر در کتابی به نام المبشرون
و المستشرقون فی موقفهم من الاسلام به قلم استاد «محمد البهیّ» ذکر شده و مؤلف
کوشیده است تا آن ها را اثبات کند. این کتاب از سوی دکتر «محمد یحیی الهاشمی» مورد
نقد و بررسی قرار گرفت. وی ضمن ردّ کل کتاب، بیشتر مقاصد حاشیه ای خاورشناسان را
نیز مورد انتقاد قرار داد و تمام آن ها را نفی کرد.۵

البته ما نمی توانیم این اتهامات را اجمالاً و یا مفصلاً نفی کنیم. زیرا برخی از
این اتهامات تا حدودی هم صحیح و درست به نظر می آیند، از طرفی ما نمی توانیم تمام
تحقیقات و تلاش های خاورشناسان را بی فایده بخوانیم و آن ها را همه از نوع تلاش های
تبشیری بدانیم.

چنین قضاوتی خالی از غلو و تندروی نیست. بلکه ما می توانیم برخی از تلاش های
خاورشناسان را درست و صواب قلمداد کنیم و برخی دیگر را مورد اتهام قرار دهیم.

طبیعی است که خاورشناسان هم انسانند و در میان انسان ها هم افراد سطحی یافت می شوند
و هم افراد دقیق و ژرف نگر.

مشاهده می شود که گروهی از خاورشناسان چه در زمان های گذشته و چه حتی در زمان ما
ادعا می کنند که قرآن معجونی است از خرافات و اسلام مجموعه ای است از بدعت ها و
مسلمانان، افرادی وحشی و خونریزند. کسانی همچون «نیکلا دکیز»، «فیفش»، «فراچی»،
«هوتنگر»، «ویلیاندر» و «بریدو» در جرگه همین مستشرقان جای دارند.۶

این گروه از خاورشناسان به انگیزه های تبشیری مردم را به چشم پوشی از قرآن و اسلام
می خوانند و می کوشند اهمیت این دو را اندک جلوه دهند و مردم را از اطراف آن ها
پراکنده سازند و برای فریب ساده لوحان و بدگمانان پرده های ضخیمی بر تاریخ درخشان
اسلامی بیفکنند. اما اظهارنظرهایی که تحت این نقاب ها و پوشش ها انجام می پذیرد، به
سخنان و اظهارنظرهای احساسی و عاطفی شبیه تر است و لذا نمی تواند مقبول نظر
پژوهندگان واقع شود.

گروهی از خاورشناسان آلمانی و یهودی همچون «ویلژف گلدزیهر» و بول به این باور
گراییده اند که قرآن پس از وفات پیغمبر(ص) و در همان دوران صدر اسلام تحریف و تبدیل
شده است.

اینان همچنین درباره شخص پیغمبر(ص) می گویند که آن حضرت مبتلا به صرع بود! و آن چه
را که وی وحی می نامید همان سخنانی بوده که در پی نوبه های صرع بر او فرود می آمد!
پیغمبر در حالت صرع، تعادل خود را از دست می داد، عرق می کرد و دچار تشنجات بسیاری
می شد و کف از دهانش بیرون می آمد آن گاه چون بهبود یافت ادعا می کرد که به او وحی
شده است و سپس آن چه را که وحی پروردگارش می پنداشت، بر مؤمنان می خواند.۷

گروهی از خاورشناسان منصف و به خصوص «سرویلیام مویر» در کتاب خود به نام زندگی محمد
به این ادعاهای دروغ پوشالی پاسخ گفته اند. آن چه مویر در این کتاب درباره مقام
قرآن و عدم تحریف آن گفته خود بهترین ردیه بر این شرارت ها و کینه توزی های
کورکورانه است. مویر سخنان این مستشرقان را فرار از بحث استوار علمی تلقی کرده است.

وی در این کتاب به بحث درباره پدیده وحی پرداخته و دروغ ها و ادعاهای نادانان
درباره حالات صرع آن حضرت را نفی کرده است. وی می گوید:

کسی که به صرع مبتلاست از آن چه که در اثنای این حالت بر او واقع می