پاورپوینت کامل اعلام ولایت و دلواپسی های غدیر ;گفت وگو با دکتر اصغر قائدان ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اعلام ولایت و دلواپسی های غدیر ;گفت وگو با دکتر اصغر قائدان ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اعلام ولایت و دلواپسی های غدیر ;گفت وگو با دکتر اصغر قائدان ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اعلام ولایت و دلواپسی های غدیر ;گفت وگو با دکتر اصغر قائدان ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

اشاره:

حیات ائمه علیهم السلام در مقاطع مختلف زمانی به فراخور شرایط و اوضاع فراز و
فرواهایی داشته که برای بیینندگان نوعی تفاوت در رفتار را به نمایش گذاشته است. یکی
از مقاطع تاریخی زندگانی امیرالمؤمنین(ع) که در منابع تاریخی کمتر به آن پرداخته
شده، بازه زمانی میان رحلت پیامبر اکرم(ص) و آغاز حکومت آن حضرت است. برای اولین
بار «دکتر اصغر قائدان» اثری محققانه در این باره تکلیف کرد که بهانه ای شد تابه
مناسبت فرضیه ایام عید سعید غدیر خم گفت و گویی با همین موضوع با ایشان انجام دهیم،
امید که مقبول طبع شما قرار گیرد.

در ابتدای گفت وگو اشاره ای به اصل واقعه غدیر و این که چرا پیامبر اکرم(ص) این
زمان و مکان را برای اعلام ولایت امیرمؤمنان(ع) انتخاب کردند، داشته باشید.

در پاسخ به این سئوال، مطالب زیادی بیان شده و صحبت مشهور و مألوف در این رابطه
این است که می گویند منطقه «غدیر خم» یک شاه راه، بوده و کسانی که از حج برمی گشته
و قصد داشته اند هر کدام به مناطق سکونت خود در شام و عراق و … بروند، همه در
این جا از هم جدا می شدند.

درباره موقعیت جغرافیایی غدیرخم باید متذکر شوم شما وقتی از سمت مکّه یا مدینه به
«جحفه» می روید، در سمت شرق شما دریای سرخ است. مسیر از مدینه به سمت جنوب شرقی و
از مکه به سمت شمال غربی است. جحفه جزء «تهامه» و نزدیک دریای سرخ است. غدیر در چند
کیلومتری جحفه است. جحفه منطقه ای است که حاجیان مصری و آفریقایی و یا آن ها که از
شمال می آیند و همچنین حاجیانی که امروزه از ایران به حج می روند می توانند در
آن جا محرِم شوند. به عبارت دیگر یکی از اماکن اِحرام است و حدود حرم از آن جا شروع
می شود، و در مسیر بازگشت هم باز از همین جا می توانند از هم جدا بشوند و از احرام
بیرون بیایند.

بعد از جحفه ـ در منطقه ای که غدیر خم در آن قرار دارد ـ فقط خود غدیراهمیت دارد.
«غدیر» به معنای برکه است و «خُم» به معنای جایی که آب در آن جمع می شود و
نمی ماند؛ مثل باتلاق. در آن زمان بود که وقتی می خواستند دعای بد یا نفرین بکنند
از خم به عنوان باتلاق گاه یاد می کردند. مثلاً پیامبر اکرم(ص) زمانی می فرمودند:
خدایا بیماری های مدینه را در خم بریز. به عبارت دیگر این جا یک منطقه بدی بوده که
هم باتلاق بوده و هم بد آب و هوا. طبیعی است که انتخاب چنین جایی از ناحیه پیامبر
(ص)، ناشی از اهمیت حادثه است. که حتی در جایی که بدترین جاها به شمار می آید
چاره ای جز ابلاغ این رسالت نیست. حال چه انتخاب این جا با خداوند متعال بوده و چه
خود پیامبر(ص) فرقی نمی کند.

زمان حج هم موقعیتی بوده که بیشتر مردم در شبه جزیره حضور دارند و هیچ اجتماعی با
شکوه تر از آن وجود ندارد. بنابراین بهترین موقعیت برای این امر بوده و نشان می دهد
همان طور که رسالت ایشان جهانی بوده، ولایت را هم به شکل جهانی در نظر گرفته اند.
به نظر بنده با انتخاب این موقعیت، ایشان می خواسته اند اعلام کنند که این دو از
حیث جهان شمولی هیچ فرقی با هم ندارند. بر خلاف نظر برخی که گمان می کنند امامت
مختصّ شیعه است (هر چند اصول، باورها و کلام مربوط به این موضوع متعلق به شیعه است)
ولی این امر به همه مردم جهان اختصاص دارد.

واقعه غدیر چه جایگاهی در منابع و مستندات روایی شیعه و سنی دارد، آیا در منابع سنی
هم با این واقعه به عنوان یک رویداد قطعی تاریخی برخورد شده است؟

چون این واقعه جایگاه ممتازی در تاریخ اسلام دارد، بحمدالله متون حدیثی، روایی و
تاریخی فراوان است و میراث تمدن اسلامی در این موضوع از باروری خاصی برخوردار است.
البته این موضوع را بیشتر ارادتمندان اهل بیت(ع) بارور کردند. ولی در عین حال، اهل
سنت هم تمایلاتی به حفظ یا احیای این اثر داشته اند.

از آن جا که بحث ولایت امام علی(ع) متعلق به شیعه است و جزء اصلی تفکرات، کلام و
منطق تشیع به شمار می آید، مورخان و محدثان کارهای زیادی درباره واقعه غدیر انجام
داده اند و با تلاش های بسیار میراث ارزشمندی را به جا گذاشته اند. پاسخ کافی و
وافی به این پرسش را در کتاب ارزشمند الغدیر می توان دید. چون الغدیر مجموعه ای است
از آثار ملکوتی که در این رابطه نوشته شده، و مرحوم علامه امینی(ره) بحمدالله موفق
شدند متون حدیثی شیعه و اهل سنت را گردآوری کنند و منبع عظیم و قابل توجهی را فراهم
آورند.

پیامبر اکرم(ص) چه بیم ها و نگرانی هایی از اعلام صریح ولایت امیرمؤمنان(ع) داشتند
که خداوند به ایشان فرمود: «والله یعصمک من الناس»؟

چنین تعبیری از این آیه مخصوص مفسران شیعه است. در بیان آن ها آمده که پیامبر(ص)
از ابلاغ ولایت بیم داشتند و می ترسیدند که مردم بپذیرند. صحبت های اهل سنت هم جای
بحث و نقد دارد که فرصت دیگری می طلبد.در مجموع به نظر می رسید که امامت امام
علی(ع) بدون مخالفت نبود. در دوران حیات پیامبر(ص) هم مخالفت هایی با ایشان می شد و
اعتراض هایی به سیره ایشان و به خصوص عدالت آن حضرت می شد. مثال مشهور آن ماجرای
استفاده از برده های یمنی است؛ امام علی(ع) وقتی به سریه یمن رفتند و در ضمن آن
غنائمی گرفتند که لباس های گران قیمتی بود که به برد یمانی شهرت دارند، همراهان
حضرت آن ها را بین خودشان تقسیم کردند، بدون آن که از ایشان اجازه ای گرفته باشند.
وقتی حضرت فهمیدند دستور دادند چون این ها متعلق به همه مسلمانان است باید آن ها را
از تنتان بیرون بیاورید و همه را لخت و برهنه کردند. چنین عدالتی برای مردمی که در
عصر جاهلیت رشد کرده و با غنیمت زندگی شان را می گذراندند، در چنین فضایی با تبعیض
نژادی و روحیات جاهلی خو کرده بودند، نامأنوس بود. جریان به نحوی بود که پیامبر(ص)
در غزوه حنین بسیاری از غنائم را به آن هایی بخشید که طمع به غنیمت دارند و از این
راه دلشان را می توان به دست آورد. امام علی(ع) در جایگاه وصی با اهل قبله روبه رو
بودند، و پیامبر(ص) با مشرکان. برای همین در جنگ جمل اجازه غنیمت گرفتن ندادند، و
گفتند از مسلمان نمی توان غنیمت گرفت. با عدالتی که امام(ع) در همان دوران از
خودشان نشان داده بودند، طبیعی بود مردم با جانشینی ایشان مخالف باشند و پیامبر(ص)
از این جریان نگران بودند. شاید ایشان در ابلاغ مردد نبوده اند و تردیدشان در نحوه
ابلاغ این پیام بوده است و خداوند فرموده که نگران نباش و خداوند تو را حفظ می کند.
پیامبر(ص) که از جانشان نمی ترسیدند تا ما بیاییم این طور تفسیر کنیم که جریانی
بوده که برای پیامبر(ص) خطر جانی داشته اند. پیامبر(ص) از عاقبت این جریان نگران
بوده اند که مردم با آن چه برخوردی خواهند داشت.

چرا با وجود این که در زمان رحلت پیامبر اکرم(ص) بیش از دو ماه از واقعه غدیر و
اعلام ولایت امیر مؤمنان(ع) نمی گذشت، جامعه اسلامی به راحتی امام علی(ع) را به
فراموشی سپرد و هر یک از مهاجران و انصار طریقی را در انتخاب خلیفه پس از رسول
خدا(ص) برگزیدند؟

نمی توان گفت آن ها را فراموش کردند، چون فاصله زمانی خیلی کم بود. بسیاری از صحابه
که در سقیفه حضور داشتند، در غدیر بودند و بحث وصایت و ولایت امام(ع) را دیدند،
شنیدند و با بیعت کردنشان بر آن صحه گذاشتند.

خیلی ها آن را در ذهن داشتند. در سقیفه، مواردی را داریم که صحابه از این جریان یاد
کرده اند. «زبیربن بکار» نویسنده کتاب اخبارالموفقیات اشاره می کند که«قیس بن سعدبن
عباده» صراحتاً به پدرش اعتراض می کند که مگر تو در روز غدیر حضور نداشتی که
پیامبر(ص) امام علی(ع) را به جانشینی خود انتخاب کردند، پس چطور الآن دنبال جانشینی
خودت هستی؟

من تو را عاق می کنم و تا زنده هستم به خدا سوگند با تو صحبت نمی کنم، و بعد از آن
واقعاً پدرش را رها می کند، همان طور که به طور مرسوم وقتی یک نفر فرزندش را عاق
می کند او پدرش را کنار می گذارد. این نشان می دهد خیلی ها این مطلب را هنوز در
خاطر دارند ولی فراموش نکنیم، قدرت خیلی مهم است؛ قدرت سیاسی و تکیه زدن بر مسند و
حکومت و رسیدن به آمال و آرزوهای جناح های سرخورده در دوران پیامبر(ص) که در درجات
پایین تری نسبت به بنی هاشم قرار گرفته بودند، مخصوصاً خاندان «تمیم بن مره» و
«عدی بن کعب» چیزی بود که این ها دنبال احیا و به دست آوردن آن بودند. طبیعی است که
با داشتن چنین هدف و مقصدی آن ها حرف هایی را قبلاً شنیده بودند نشنیده بگیرند،
خودشان را به فراموشی بزنند و بعدها تعبیر کنند که اصلاً پیامبر(ص) چنین نظری
نداشتند که ما ولایت حضرت علی(ع) را بپذیریم و مدّ نظرشان دوستی و محبت او بوده
است.

به نظر من، قدرت مسئله ای است که خطّ بطلان به همه چیز می کشد، مخصوصاً جناح های
«عدنانی» و «قحطانی» موجود در شبه جزیره، همیشه بر سر قدرت با هم رقابت داشتند. به
محض این که پیامبر(ص) از دنیا رفتند، بهترین موقعیت را برای احیای کینه ها و
رقابت های گذشته پیدا کردند. آن ها از بنی هاشم کینه و کدورت داشتند. نمی خواستند
بنی هاشم افتخار نبوت و امامت را به طور متوالی از آن خود کند.

چرا امام علی(ع) در احتجاج هایی که با مدعیان خلافت دارند، کمتر به واقعه غدیر
استناد فرمودند؟

من هم نمونه ای در این رابطه ندیده ام. این موضوع چند علت می تواند داشته باشد. که
یکی از آن ها این است که شاید آن حضرت مطالبی را فرموده بودند ولی متون و مورخان آن
را حذف کرده باشند و یا اصلاً به آن نپرداخته باشند. مدّ نظر داشته باشیم که تاریخ
نویسی ما تا دو سده به طور کامل در دست مخالفان اهل بیت(ع)، یعنی بنی امیه و
بنی عباس بوده است. اگر موارد معدودی هم مثل «یعقوبی» و «بلاذری» گرایش های شیعی
داشته اند، این ها در خدمت عباسیان بوده اند و طبیعتاً نمی توانسته اند همه مطالب
را بیان کنند.

احتمال دیگری که می توان برای این موضوع بیان کرد این است که شاید برای حضرت علی(ع)
مهم تر از هر مسئله دیگری، اقبال و توجه عمومی مردم بوده است. امام علی(ع) به شرایط
نگاه می کرده اند و شاید ایشان صلاح نمی دیدند که خیلی مصرّانه روی بعضی مسائل دست
بگذارند. اگر می خواستند به طور مرتب بحث غدیر، سبقت خودشان در اسلام به نسبت بقیه،
دامادی پیامبر(ص) و … را مطرح کنند، و بیش از آنچه که ما امروز می بینیم به آن
می پرداختند، شاید برخی تهمت های دیگری به ایشان می زدند که ایشان دنبال قدرت هستند
و می خواهند منافع را به سمت خودشان جلب کنند، یا مثلاً حضرت علی(ع) برای رسیدن به
قدرت می خواهد به هر چیزی متوسل بشود. امام علی(ع) هم در مقابل، خودشان سراغ مردم و
قدرت نرفتند و گذاشتند آن ها خودشان به سراغ ایشان بیایند و شرایط که برای چنین
موضوعی فراهم شد تا مقبولیت عمومی به ایشان نشان ندادند، آن را نپذیرفتند و بعد هم
با تشبیه آن به عطسه بز و کفش وصله خوردهشان، بر بی توجهی و بی میلی خود نسبت به
این موضوع تأکید ورزیدند. شاید اگر ما در شرایط ایشان بودیم، برای رسیدن به قدرت به
هر چیزی متوسل می شدیم و حتی اگر روایت و حدیث و