پاورپوینت کامل پرسش شما پاسخ موعود (شرایط ظهور و نشانه های آن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرسش شما پاسخ موعود (شرایط ظهور و نشانه های آن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرسش شما پاسخ موعود (شرایط ظهور و نشانه های آن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرسش شما پاسخ موعود (شرایط ظهور و نشانه های آن) ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۴۴

نشانه های ظهور همان طور که هشداردهنده ای برای یاوران مهدی(ع) است که خود را برای
استقبال و یاری آن حضرت(ع) آماده کنند، می تواند هشداردهنده ای برای دشمنان آن
حضرت(ع) باشد تا خود را برای مقابله با آن امام(ع) تجهیز کنند، به ویژه زمانی که
نشانه های نزدیک ظهور واقع شوند. این هشدارها علیه مصلحت روز موعود خواهد بود.
چگونه می توان آن را توجیه کرد؟

فرق بین شرایط ظهور و نشانه های آن در چیست؟

نشانه های ظهور شامل تعدادی رخداد و حادثه است که چه بسا به صورت پراکنده باشند.
البته رابطه ای واقعی بین آن دو ـ ظهور و نشانه های آن ـ وجود ندارد غیر از این که
«نشانه ها» مقدّم بر «ظهور»اند. به همین دلیل در ادلّه اسلامی به آن ها نشانه های
ظهور گفته می شود.

اما شرایط ظهور ـ به اعتبار برنامه بلند مدت الهی ـ رابط سببی و مسببی واقعی با
[ظهور] دارند. خواه زمینه ایجاد آن قبل از ظهور فراهم باشد یا بعد از آن فراهم شود.
به طور واضح تر می توان گفت:

شرایط ظهور عبارتست از : وجود تعدادی کافی از مخلصان و غربال شدگان برای جان فشانی
در راه حق و هدایت. و نشانه های ظهور عبارتند از: خروج دجال، خسف و غیره.

آیا اشتراکی بین مفهوم شرایط ظهور و نشانه های آن وجود دارد؟

بله. این دو مفهوم در این که باید با هم قبل از «ظهور» محقق شوند اشتراک دارند.
قبل از تحقق همه شرایط و نشانه ها، ظهوری در کار نخواهد بود. زیرا در غیر این لازم
است که مشروط قبل از شرطِ خود و «غایت» قبل از «وسیله» محقق شود. همچنان که مستلزم
تکذیب وجود نشانه هایی است که صدق وجود آن ها احراز شده است. بنابراین، لازم است که
این دو مفهوم ـ شرایط ظهور و نشانه های ظهور ـ قبل از ظهور و در خلال عصر غیبت کبری
محقق شوند و این همان نقطه اشتراک آن دو است.

شرایط ظهور کدامند و تعداد آن ها چقدر است؟

شرایط ظهور عبارتند از:

۱. وجود طرحی برای عدالت کامل که قابلیت اجرای عدالت در تمام مکان ها و زمان ها را
داشته باشد. زمینه ای که متضمن سعادت و رفاه و کمال بشریت باشد.

۲. وجود رهبری بزرگ که شایستگی رهبری کلّ جهان را داشته باشد.

۳. وجود یاران پاک و خالص برای آن رهبر بزرگ و یکتا.

آیا این رهبر [امام مهدی(ع)] از طریق معجزه با جهان پیکار می کند؟

اگر قرار بود در طول تاریخ، دعوت الهی برای رسیدن به پیروزی بر پایه معجزه استوار
باشد از زمان خلقت زمین، هیچ انحراف و گمراهی در آن پدیدار نمی شد و احتیاجی به جنگ
و جهاد نبود. در حالی که تاکنون دعوت به حق، هزاران پیامبر و اولیای الهی را به
عنوان شهید تقدیم کرده است که بالاتر از همه آنان شهادت حسین(ع) در واقعه کربلاست.
اگر این گونه بود [که معجزه در کار باشد] نیازی نبود که روز موعود به تأخیر بیافتد.
چرا که با این وجود در هر روزی از آن زمان بشر پا به عرصه وجود گذاشته است، امکان
وقوع آن وجود داشت. و شاید بتوان گفت نبی اسلام (ص) که بهترینِ آفریدگان است،
بهترین فرد برای رهبری روز موعود و هدف اساسی خلقت بشر بود، اما اراده خداوند برای
او (ص) چنین قرار گرفت.

روایاتی هست که می گوید: «ائمه اطهار(ع) در هر شب جمعه کمال می یابند». این روایات
مستلزم آن است که بگوییم امام مهدی(ع) افضل از پدران بزرگوار خویش(ع) است. و این
خلاف ادلّه ای است که ائمه معصومین(ع) را از نوری واحد و در فضل مساوی می داند، جز
امیرالمؤمنین(ع) ـ وصیّ رسول خدا (ص) ـ که افضل از سایر امامان(ع) است؟

می توان به دو شکل جواب داد:

اوّل: بحثی در این نیست که بپذیریم امام مهدی(ع) افضل از پدران بزرگوار خویش(ع)
است. به اعتبار این که اراده خداوند مأموریت بزرگ روز الهیِ موعود را به او(ع)
واگذار کرده است. و روایات متعددی نیز بر این دلالت دارد که شاید روشن ترین روایت
در این باره روایتی است که نعمانی در کتاب الغیبه از امام صادق(ع) نقل کرده است که
از آن حضرت(ع) سؤال شد آیا قائم به دنیا آمده است؟

فرمود: «خیر و اگر او را درک می کردم (هم عصرِ او بودم) تمام عمر کمر به خدمت او
می بستم». و در حدیث دیگر در کتاب اصول کافی آمده است ریّان بن صلت از امام رضا(ع)
سؤال کرد: آیا شما صاحب این امر [امامت] هستید؟ فرمود: «بله من صاحب امرِ (امامت)
هستم. اما نه آن کسی که زمین را پر از عدل می کند، بعد از آن که پر از جور و ستم
شده باشد. و چگونه می توانم باشم در حالی که چنین ضعف بدنی و پیری را در من
می بینی؛ در حالی که قائم کسی است که وقتی ظهور می کند در سن پیران و در سیمای
جوانان است».

با این جواب باید ادلّه ای را که اشاره به تساوی ائمه اطهار(ع) دارد به تساوی آنان
در «امامت» و یا به قابلیّت آنان در رهبری و هدایت جهان با صرف نظر از تکاملِ بعد
از مرحله عصمت حمل کنیم. هم چنان که می توانیم امام مهدی(ع) را با توجه به ادلّه ای
که گفته شد، مستثنا کنیم.

دوم: بر خلاف تصور سؤال کننده این روایات مستلزم افضل بودن امام مهدی(ع) نیست. و در
توضیح بگوییم: روایاتی داریم دالّ براین که همه کمالاتی که خداوند به یکی از
امامان(ع) اعطا می کند، همه آن کمالات را به امامان قبل از او و رسول خدا (ص) اعطا
کرده است. در حدیثی از امام باقر(ع) روایت شده است که فرمود: اما این امر بر رسول
خدا عرضه شد. سپس بر امامان بعد از او (ص) تا این که به ما خاتمه یافت.

و در روایتی دیگر ثقه الاسلام کلینی (ره) از امام صادق(ع) نقل کرده است که فرموده:
«هیچ چیزی از نزد خداوند عزّوجل صادر نشد مگر این که ابتدا به رسول خدا (ص) رسید
سپس به امیرالمؤمنین(ع) و بعد از او به دیگر امامان یکی پس از دیگری. تا آخرینِ ما
اعلم از اولی