پاورپوینت کامل نجم الثاقب، یک آسمان ستاره ۸۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نجم الثاقب، یک آسمان ستاره ۸۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نجم الثاقب، یک آسمان ستاره ۸۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نجم الثاقب، یک آسمان ستاره ۸۵ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

معرفی میراث مکتوب مهدوی

اشاره:

در پی معرفی متون مهمّ مهدوی (ع) و آشنایی هر چه بهتر و بیشتر با این آثار گرانسگ،
این بار به سراغ نجم الثّاقب علاّمه نوری(ره) می رویم، و دست در دست مؤلّف، با گشتی
در این گلشن، با دامنی از گل های روح پرور به یاد امام منتظر(ع) لحظاتی را سپری
می کنیم.

نجم الثاقب، یکی از چند کتاب مهمّ به زبان فارسی در موضوع مهدویّت است که سهم زیادی
در آشنایی فارسی زبانان با امام زمان (ع) دارد. این کتاب به قلم محدّث نوری به
سفارش میرزای بزرگ شیرازی، از سر ارادت و اخلاص، با هدف رفع تردیدها و شبهات و
ترویج و تبلیغ مبانی مهدویّت و متوجّه ساختن دل ها به واپسین حجت خدا (ع) نگاشته
شده است. محدّث نوری که در این مقال مختصر به زندگی و آثار وی اشارتی رفته، از
سلسله عالمان پرشوری است که وظیفه استحکام معنوی با ساحت مهدوی را یک تنه بر دوش
کشیده و با یاری حضرت حق و عنایت امام عصر(ع) توانسته است به تألیف سه کتاب در این
عرصه دست یازد. در این نوشته کوشش شده در ضمن آشنایی با مؤلّف و مقامات معنوی و
مکاتب علمی او ـ به دور از اغراق ـ گزارشی از موضوعت کتاب نیز ارائه گردد.

نگاهی به زندگانی محدّث نوری

حاج میرزا حسین نوری طبرسی معروف به حاجی نوری، محدّث نوری و علاّمه نوری از عالمان
بنام ایران در سده گذشته ـ عهد قاجار ـ است. نام وی به سبب تألیف کتاب گران سنگ
مستدرک وسائل الشیعه در ردیف و شمار مصنّفان طراز اوّل شیعه همچون: کلینی، صدوق،
شیخ طوسی، علامه مجلسی، فیض کاشانی و شیخ حرّ عاملی بر تارک تاریخ می درخشد. اهل فن
و فضل، کار کارستان او، یعنی تألیف مستدرک را تکمیل گر کار عظیم این بزرگان
شمرده اند. این اثر دستمایه و ابزار دست فقیهان و مجتهدان در حوزه های علمی شیعی
است. علاّمه نوری در هجده شوّال المکرّم سال ۱۲۵۴ ق. در قریه یالو از شهرهای نور ـ
مازندران ـ در دودمانی دیندار و دانش دوست به دنیا آمد. پدرش (آیت الله میرزا
محمّدتقی) از بزرگان عالمان و مجتهدان و رؤسای مذهبی وقت خود بود که شرح حال و آثار
قلمی اش در تذکره ها و تواریخ و تراجم آن عهد و بعد از آن مذکور و موجود است.

از پدر دانشور وی که بگذریم علاّمه دارای چهار برادر دانشمند نیز بوده که همگی به
لحاظ سنّی از او بزرگ تر و تمامی از فضلا و مدرّسین محسوب شده، بعد از پدر دارای
مرجعیّت علمی و عهده دار شریعت آن سامان بوده اند امّا هچ کدام به شهرت و جامعیّت و
موقعیت وی نرسیده اند. میرزا هنوز هشت سالی بیش نداشت که «سایه پدر برفتش ز سر» و
یتیم شد.

وی در زندگی خودنوشتِ خود از این حادثه تلخ چنین یاد می کند: «در حالی که هشت سال
داشتم، پدرم درگذشت و من سال ها بدون مربی ماندم…». در این اوان لطف خداوندی شامل
حال وی شده آشنایی و ملازمت با عالمی خودساخته او را مانند نیاکانش در مسیر دین و
دانش قرار می دهد. این عالم که محدّث نوری او را می ستاید، کسی جز محمّد علی بن آقا
زین العابدین محلاّتی نیست.

محدّث پس از کسب مقدّمات به تهران سفر می کند و در آنجا در درس آیت الله عبدالرحیم
بروجردی ـ پدر زن خود ـ حاضر شده، پس از چندی برای سیراب شدن از جام ولایت علوی و
تقویت بضاعت علمی خود و استفاده از حوزه هزارساله نجف آهنگ آن سامان می کند. در نجف
نخست به حضور عالم بزرگ «شیخ عبدالحسین تهرانی» معروف به «شیخ العراقین» رسید.
گمشده خود را در وجود این عالم ربّانی جست و عمیقاً تحت تأثیر این فقیه بزرگ قرار
گرفت و تا پایان عمر ایشان، در کنار وی ماند و اوّلین اجازه خود را از ایشان دریافت
کرد.

علامه نوری پس از درگذشت استاد خود به مرجع بلندآوازه شیعی، میرزای بزرگ شیرازی
صاحب فتوای معروف تحریم تنباکو، پیوست و از ملازمان و همراهان خاص او گردید. وی
همراه با ایشان بیست و دو سال در سامرا اقامت می گزیند و از معتمدان و مقرّبان
ایشان می شود. «اعتماد السلطنه» در شرح حالی که در زمان حیات محدّث نوری در المآثر
و الآثار نگاشته درباره این اعتماد و اطمینان آورده است: «این عالم عامل و فقیه
فاضل … در آستان نائب الامام حاج میرزا حسن [شیرازی] بسیار موفق و معتمد و مؤمن
است».۶

علاّمه به خاطر همین اعتماد و تقرّب عهده دار مسئولیت های چندی در اداره حوزه علمیه
و رسیدگی و پرداخت بخشی از شهریه ها و تشکیل مجالس مهم در آن بیت شریف، از ناحیه
میرزای شیرازی بوده است.

شیخ آقا بزرگ تهرانی در این باره می نویسد: « او نزد سیّد مجددّ (میرزای شیرازی) به
اندازه ای مقرّب و دارای رتبه و مقامی نزدیک بود که [میرزا] ایشان را به اسم
نمی خواندند، بلکه با عنوان (حاج آقا) مورد خطاب قرار می دادند و این از روی
احترامی بود که برای ایشان قائل بودند…»۷ (محدث نوری) بر اثر پشتکار و جدّیت در
تحصیل توانست به خوبی بدرخشد و از تعدادی از بزرگان و فقیهان به اخذ اجازه اجتهاد
مفتخر شود که در این مکان به چند نفر از برجستگان ایشان اشاره می شود: ۱) آیت الله
عبدالحسین تهرانی (شیخ العراقین)، ۲) استاد فقهاء و مجتهدان شیخ مرتضی انصاری، ۳)
مرجع بلندپایه شیعی میرزای بزرگ شیرازی، ۴) استاد معروف اخلاق و سلوک و صاحب
کرامات، ملا فتحعلی سلطان آبادی….

شاگردان محدّث نوری

از حوزه پربار و عالم پرور محدث، شاگردان فراوانی برخاستند که در بعضی از کتاب های
تراجم تعداد مشاهیر ایشان را تا شصت نفر نگاشته اند، که در این جا از باب «مُشت
نمونه خروار» و «اندکی از بسیار» به چند تن از شاگردان شایسته و دانش آموختگان
برجسته اشاره می رود: ۱) محدّث نامی حاج شیخ عباس قمی، صاحب مفاتیح الجنان و
سفینهالبحار و … ۲) کتاب شناس بزرگ و علامّه سترگ حاج شیخ آقا بزرگ تهرانی ۳)
شهید مشروطه مشروعه آیت الله شیخ فضل الله نوری، که خواهرزاده و داماد محدّث نوری
هم بوده است ۴) مرجع بزرگوار تقلید جناب سیّد ابوالقاسم دهکردی (صاحب منبر الوسیله)
که صاحب اجازه بسیاری از بزرگان مانند امام خمینی و آیت الله بروجردی، بوده است، و
علاّمه محمد جواد بلاغی و آیت الله شیخ علی اکبر نهاوندی (صاحب عبقری الحسان درباره
امام زمان(ع)) و جمعی دیگر از فقیهان نام آور.

آثار محدّث نوری

محدّث، از سلسله دانشوران و فرزانگانی است که وجود خود را یکسره وقف دانش و دانایی
کرده و چیزی جز تحقیق و تعلیم و تدریس در قاموس آنان نمی گنجیده است. در این باره
داستان های آموزنده فراوانی از جدّیت و کوشایی در خرید و جمع آوری کتب و نسخ خطی از
ایشان نقل شده که برای دانشجویان و طلاّب جوان سخت آموزنده و شورآفرین است. در پرتو
توفیقات الهی، و همین سخت کوشی ها بود که علاّمه نوری توانست آثاری ارجمند را در
حوزه های مختلف روایت، رجال، تراجم و… از خود بر جای نهد که محل رجوع دانشمندان
بعد از خود گردد.

از حاجی نوری بیش از سی عنوان کتاب باقی مانده که برخی از آن ها مانند مستدرک ـ که
پیشتر به آن اشاره شد ـ خود بیش از ده جلد است.

علاّمه شیخ آقا بزرگ تهرانی درباره استاد خود می نویسد: «در کرامت ایشان همین بس که
آثاری را از خود بر جای نهاد که در حسن نظم و جودت تألیف ( = نیک نگارشی) چشمِ
زمان، نظیری برای آن ها ندیده است».۸

به جاست اکنون که به شمه ای از مکانتِ علمی علاّمه اشارت رفت اندکی هم به بعد عملی،
سلوکی و اخلاقی ایشان نیز پرداخته شود که در این ارتباط توصیفات و تعبیرات دو تن از
شاگردان ایشان ـ یعنی علاّمه تهرانی و محدّث قمی ـ بهترین شاهد و گواه است.

شیخ آقا بزرگ تهرانی در نقباء البشر درباره استاد خود آورده: « قلم در دست می لرزد
هنگامی که این اسم ـ محدّث نوری ـ را می نویسم، اندیشه مرا نگاه می دارد وقتی که
خود را آماده نوشتن شرح حال استادم می بینم، گویی پس از پنجاه سال فراق و جدایی او
را با همان شکل همیشگی می بینم و در برابر مقام و جلال او احساس خشوع دارم و از
هیبت او لرزه بر اندامم می افتد و این امر عجیبی نیست، چرا که اگر شرح حال کسی دیگر
را می نگاشتم برای من آسان تر بود، اما چه کنیم که شرح حال یکی از قهرمانانی را
می نویسم که زندگانی و آثار خیر آنان محدود به حیات ایشان نیست در مورد چنین توجیهی
برای نوشته خود نمی یابم جز آن که به قصور خود از ادای حق آن بزرگوار اعتراف کنم.»

علامه تهرانی همچنین در مقدمه ای که بر مستدرک نوشته درباره محدّث نوری می نگارد:
«شیخ نوری، یکی از نمونه های سلف صالح (= پیشینیان پاک) بود که وجودشان در این عصر
بسیار کمیاب است. او با خصوصیات ویژه ای ممتاز بود و از آیات عجیب خداوندی به شمار
می رفت… شاید عدّه ای گمان کنند که من در حقّ او اغراق کرده ام و در بیان زندگانی
و شخصیت او زیاده گویی روا داشته ام، امّا من در خصوص او جز مختصری از آن چه در
ایّام معاشرتم با وی از او دیده ام ننوشته ام و خداوند بر آن چه که می گویم شاهد
است. به تحقیق که من او را عالمی ربّانی و الهی دیدم».۹

محدّث قمی نیز با اعتراف به قصور خود در ادای حقّ مطلب این چنین به ترسیم و تصویر
مقامات معنوی استاد خود می نشیند:

«استاد بلند مقدار و بزرگوار، ستون بلند پایه پایدار، خاتم فقیهان و محدثان، ابر
پربار دانش، دریای ناپیدا و بی کرانه، بیرون کننده گنج های اخبار و زنده کننده
روایات و آثار، محدّث نوری، او جامع و در بردارنده همه فضیلت ها و شرافت ها بود و
دست یازنده به اوج خیرها و خوبی ها، در هر دانشی به گوهر و حقیقت آن رسیده بود امّا
در فن حدیث و شناخت رجال و اشراف و احاطه او به اقوال و آگاهی وی از دقایق آیات و
نکات اخبار تا بدان جا بود که خردها را از چگونگی استخراج گوهر اخبار از دل
گنجینه های آن متحیّر می ساخت. سبحان الله! از فزونی آگاهی و تبحّر عمیق او در علوم
و اخبار و سنّت و آثار.

[استاد ما] در گذران لحظات عمر خود بسیار صرفه جو و بخیل بود، او لحظه ای از مدت
عمر خود را بیهوده تلف و تباه نمی کرد بلکه نهایت بهره گیری از آن می کرد. او یا
مشغول جمع آوری اخبار پراکنده اهل بیت (ع) بود یا مشغول ذکر و تلاوت قرآن و نماز و
نوافل. به انجام همه مستحبّات اهتمام و مراقبت داست. نماز و قیام در شب از وی فوت
نمی گردید. با رفتار نیکش دعوتگر مردم به سوی خدا بود. دیدار با او خدای را به یاد
می آورد و سخن او بر دانشِ آدمی می افزود و عمل وی به آخرت ترغیب می کرد و
برمی انگیخت…».۱۰

ماه در محاق

سرانجام محدّث نوری پس از عمری سراسر عبادت و خدمت، تحقیق و تدریس، و تعلیم و تألیف
در شب چهارشنبه ۲۷ جمادی الثانی ۱۳۲۰ق (یکصد و هشت سال پیش) مصادف با شهادت امام
هادی(ع) در سن ۶۶ سالگی در نجف اشرف از دنیا رفت و طبق وصیت خود او در صحن مطهر
حضرت شاهِ ولایت پناه امیرمؤمنان(ع) در ایوان سوم از ایوان های شرقی باب القبله به
خاک سپرده شد. محدّث قمی از این حادثه تلخ چنین روایت می کند: «مصیبت وی بر عموم
مسلمانان، خصوصاً بر این دعاگو که نزد ایشان حکم فرزند را داشتم چنان تلخ گذشت که
هنوز تلخی و مرارت آن را در کام خود احساس می کنم و بر فقدان آن جناب بسی تأسف
می خورم و سزاوار است که بگویم: «پس از او چون ماهی در خشکی و صحرا، و چون برف در
سوز گرما زیستم».۱۱

نمی توان دفتر عمر علاّمه نوری را در همین جا فرو بست و به نکته ای ضروری و بایسته
اشارت نکرد و آن این که: آنچه تاکنون درباه محدّث نوری نوشته آمده به معنای «مطلق
انگاری» و «معصوم پنداری» ایشان نیست. کارنامه او نیز مانند هر فرد غیر معصوم دیگری
خالی از نقاط تأمّل برانگیز نمی باشد. چنان چه «فصل الخطاب» وی ایرادات و اشکالاتی
دارد که بر اهل آن پوشیده و پنهان نیست.۱۲

به قول استاد شهید مرتضی مطهری(ره): «محدّث نوری دارای حافظه ای قوی، و مرد با ذوقی
بوده است و بسیار با شور و حرارت و با ایمان [می باشد] گو این که این مرد بعضی از
کتاب ها را نوشت که در شأن او نبود و علمای وقت هم او را ملامت کردند، ولی معمولاً
کتاب هایش خوب است».۱۳

البته طرح این مسائل نباید بهانه انکار خدمات دینی و تألیفات ارجمند علمی او، و
داوری های غیر منصفانه در حقّ شخص وی گردد.

آثار محدث نوری در حوزه مهدی پژوهی

از علامه نوری سه کتاب پیرامون مهدویّت و شناخت و معرفت امام عصر (ع) بر جای مانده
است که نشان گر عشق و علاقه فراوان وی به امام زمان (ع) و تحقیق و پژوهش در این
عرصه است؛ دوتای آن ها به زبان های عربی و یکی به زبان فارسی است که در این جا به
دو کتاب اوّل به اختصار اشاره می شود اما به کتاب سوم که موضوع همین مقاله است
مشروح تر پرداخته می گردد.

۱. جنّهالمأوی فی من فاز بلقاء الحجّه فی الغیبه الکبری

این اثر به جنّهالمأوی معروف است و اوّلین کتاب حاجی نوری در این موضوع است. این
کتاب به زبان عربی می باشد و مؤلّف آن را در تکمیل جلد سیزدهم بحارالانوار علامه
مجلسی (ره) نگاشته است. در این کتاب ۵۹ داستان درباره ۵۹ تن از نیک بختان آورده شده
که در زمان غیبت کبری به حضور آن بزرگوار شرفیاب شده اند. این کتاب را نخست «حاج
محمدحسن امین الضرّاب» همراه با جلد سیزدهم بحارالانوار، در سال ۱۳۰۵ ق به چاپ
رسانیده و بار دیگر به تصحیح «میرزا موسی تهرانی» در س