پاورپوینت کامل تشرف و دیدار ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشرف و دیدار ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشرف و دیدار ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشرف و دیدار ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

گفت وگو با حجت الاسلام و المسلمین عبدالقائم شوشتری

اگر کسی بخواهد رؤیای صادقه یا مکاشفه ای برایش پیش بیاید، باید چه مقدماتی فراهم
کند؟ و آیا ممکن است چنین امری برای هر کسی اتفاق بیفتد؟

آیا شرایط خاصّی برای نیل به تشرّف ذکر شده است؟

فرق میان رؤیت، مکاشفه و رؤیا و حدّ و مرز آنها چیست؟ با چه مقدمات و تمهیداتی،
می توان به مراتب عالی، از رؤیای صادقه تا دیدار رسید؟

آنچه که به ذهن من می رسد، این است که «رؤیت» به معنای دیدار عادی است. مثل اینکه
من الآن شما را رؤیت می کنم و بالعیان هم دیگر را می بینیم. ولی «مکاشفه» یک نوع
خواب است که در بیداری انجام می گیرد، مانند مکاشفه حاج سیّد احمد رشتی که شیخ
عبّاس قمی آن را در مفاتیح نوشته است.

درست است، چنین اتّفاقی برای حاج سیّد احمد رشتی افتاده است. از کجا این دست موارد
که ایشان در آن وقت شب و در بیابان که برف هم باریده بود، ماندند و مجبور شدند
بنشینند تا به کاروان برسند. یک باغبانی در باغ مجاور با بیل به شاخه ها می زند تا
برگ آنها پایین بریزد. نشان می دهد ماجرا یک مکاشفه بوده است.

به فرض که حضرت در آنجا باغ میوه ای هم داشته باشند، مگر لازم است که درختان را
تکان بدهند تا برگ های آن بریزد. اصلاً معمول نیست که باغبان این کار را انجام دهد
و بعدش هم اگر ایشان حضرت بوده، می توانستند او را آنی به مقصد برسانند و لازم نبود
که او را معطّل کنند که زیارت عاشورا بخواند و بگوید: چرا عاشورا نمی خوانی،
عاشورا، عاشورا، عاشورا!

کسی که در آن برف و یخ بندان است، وقتی هم زیارت عاشورا را با صد لعن و صد سلام
بخواند و یا زیارت جامعه کبیره را با آن عرض و طول و بعد هم نافله بخواند، صد دفعه
منجمد می شود. لذا قطعاً مکاشفه بوده، یعنی در عرض یک آن و یک لحظه، به او نشان
داده اند. اینکه حضرت با طی الارض ایشان را رساندند و سوار مرکب شده و به کاروان
رسیدند، حضرت می توانند این کارها را بکنند. ولی این، نوعی مکاشفه است، نه رؤیت و
معاینه و نه خواب که بی نتیجه باشد. حالتی بین خواب و بیداری است. البته فراموش
نکنیم که مکاشفه، حجت شرعی نیست. چون دو نحوه مکاشفه وجود دارد: رحمانی و شیطانی.
چون بازشناسی آن دو در بعضی مواقع مشکل است، از این جهت، حجّت نیست. بلکه فقط عقل و
اجماع و کتاب و سنّت حجت است. امّا خواب و مکاشفه و امثال اینها حجت شرعی نیستند.
شخصی نقل می کرد: من یک دفعه در قم و در ایام تحصیل، بعد از ظهری بود، یقیناً از
خواب بیدار شده بودم، امّا بلند نشدم و همین طور که دراز کشیده بودم، پلک هم
نمی زدم، در اختیار خودم نبودم. دیدم یک پیرمرد بسیار نورانی پهلوی من نشسته و
می گوید: ما می خواهیم تا دوازده روز دیگر مقدّمات اسم اعظم را به شما تعلیم دهیم.
من چون با لب و زبان نمی توانستم جواب دهم و در دلم جواب دادم که اگر بیشتر هم طول
بکشد من حرفی ندارم، ولی امرتان را بفرمایید که چیست؟ فرمود: در ملاقات بعدی. در
این بین، خانم آمد و در را باز کرد و گفت: فلانی. دید من جواب نمی دهم. با خودش
گفته بود که شوهرم خواب است یا بیدار؟ هم چشمانش باز است و هم انگار خواب است.

حتی این حرف را من شنیدم. دقیقاً در مرز دو عالم بودم. در آن واحد، هم پیرمرد را و
هم همسرم را می دیدم. از جایم هم تکان نخوردم که بفهمند بیدارم. هم زمان، هم طبیعت
را و هم ماوراء طبیعت را می دیدم، هم محسوس و هم غیرمحسوس را مشاهده می کردم. حالم
عادی شده، از جای خودم برخاستم.

وقتی بلند شدم، خانم گفت: شما خواب بودی یا بیدار؟ گفتم: هم خواب بودم و هم بیدار.
شما آمدید داخل و اینها را گفتید؟ گفت: بله درست است. وی نقل می کرد:

دوازده روز نشده بود که دو مرتبه همین حالت پیش آمد. دفعه دوم هم در حالتی بود که
می خواستم بخوابم یا می خواستم بیدار شوم. در یکی از این دو حالت بود. ایشان آمد و
فرمود: الحمدالله آماده شدی. من به شما تعلیم می دهم و آن دو تا دستور است که اگر
این دو تا دستور را عمل بکنی، موفق می شوی به اسم اعظم برسی.

من فکر کردم ایشان می خواهد ذکری را به ما تعلیم دهد. امّا بعد ایشان فرمود: ادب و
مودّت، ادب در مقابل خدا و محبّت و عشق به خدا و همین طور با خلق خدا. یعنی ادب با
خلق خدا و محبّت به خلق خدا. اگر کسی مدتی این را مداومت بکند، آمادگی برای تعلیم
اسم اعظم پیدا می کند. این را گفت و غایب شد. ولی من نپرسیدم که تو کی هستی، چه
کاره ای؟ احتمال اینکه این ماجرا شیطانی باشد، خیلی کم است یعنی یک درصد هم احتمال
شیطانی بودن وجود ندارد. چون تعلیم، تعلیم خوبی بود. اگر فرض کنید نعوذ بالله به
انسان بگویند: شما نماز صبح نخوان؛ این شیطانی است، یا بگوید نماز صبح را سه رکعت
بخوان؛ این شیطانی است. هر چه برخلاف دستورات خدا باشد یا بر خلاف دستورات خاتم
الانبیاء(ع) و ائمه اثنی عشر(ع)، این رحمانی نیست بلکه شیطانی است.

اگر کسی بخواهد رؤیای صادقه یا مکاشفه ای برایش پیش بیاید، باید چه مقدماتی فراهم
کند؟ و آیا ممکن است چنین امری برای هر کسی اتفاق بیفتد؟

این مسائل، مقداری به ساختار آفرینش انسان ربط دارد. یعنی کسانی هستند که قوّه خیال
آنها خیلی ضعیف، و قوای عقلانی آنها قوی است. غالباً برای چنین افرادی، مکاشفه کم
پیش می آید یا اصلاً مکاشفه پیش نمی آید. خیال، نعمت خوبی است. البته خیال، غیر از
فکر و عقل است. خود خیال در حدّ خودش، نعمت خوبی است. مطالب ملکوت را روح انسان
دریافت می کند و چیزی که به آن صورت می دهد، قوه خیال است. مثلاً شما اگر در خواب
ببینید که ملکی آمد و به شما یک لیوان شیر داد تعبیرش این است که شما به زودی
استادی را ملاقات خواهید کرد که به شما علم خواهد آموخت. این حقیقت را روح شما
دریافته و این بشارت را دریافته و خوب هم دریافت کرده است. اگر بخواهند به انسان
تفهیم کنند، یا باید بالفظ و کلام باشد یا با تصویر و صورت. قوه خیال اینجاست که به
کار می آید و به کمک قوه تخیّل، صورت علم به صورت شیر یا لبن یا به صورت مَلک یا
حتی می تواند به شکل حضرت خضر(ع) باشد. البته منظور حضرت خضر اصلی نیست. بلکه
استادی خضر صفت، دست شما را خواهد گرفت. مکاشفه هم مثل خواب، تعبیر دارد و از نظر
قاموس و لغت مثل هم اند. عالم برزخ، عالم مکاشفه و عالم خواب، خیلی قریب الافق به
هم هستند. هر کس تعبیر خواب بلد باشد، تعبیر مکاشفه و تعبیر برزخی هم می تواند
بگوید.

اگر کسی در یکی از اینها وارد نباشد، در دو تای دیگر هم وارد نیست. این هم از
ساختمان خلقت شخص، متأثر است، ولی چیزی که سبب می شود انسان زود این حالت را پیدا
بکند، مداومت بر تلاوت این آیه است:

و من یتق الله یجعل له مخرجاً و یرزقه من حیث لا یحتسب و من یتوکّل علی الله فهو
حسبه إِنّ الله بالغ أمره قد جعل الله لکلّ شیء قدراً.

این آیه را انسان باید هر روز به اندازه خاصی بخواند. این را هم بگویم که داشتن
مکاشفه، دلیل بر کمال شخص و نداشتن آن، دلیل بر نقص فرد نیست. چون راه ها مختلف
است. ممکن است عارفانی هم به مقصد رسیده باشند که در این مسیر طولانی، اصلاً
مکاشفه ای برایشان رخ نداده است و این امکان دارد. از آیت الله قاضی(ره) نقل
می کنند که در دوران سلوکش تا سال های متمادی، اصلاً مکاشفه ای برایش رخ نداد و
بعداً به ایشان عطا شد.

این بستگی به ساختمان فکری و ذهنی انسان دارد. خدا رحمت کند شیخ رجبعلی خیاط و
همچنین بزرگواری به نام آیت الله صدرالله فاطمی در مکاشفه عجیب بودند. من آیت الله
فاطمی را یک دفعه در مشهد ملاقات کرده ام. متأسفانه کسی احوال ایشان را ننوشته است
یا دیگرانی که عموماً ناشناس مانده اند.

آیا اساساً امکان تشرف در عصر غیبت وجود دارد؟ اگر جواب مثبت است این امکان برای
عموم است یا خصوص؟

آری امکان تشرف در عصر غیبت وجود دارد، امّا نه برای همه، اشخاصی در ردیف علی بن
مهزیار، آیت الله سیّد مهدی بحرالعلوم، آیت الله شیخ احمد مقدّس اردبیلی، آیت الله
سیّد علی بن طاووس، اسماعیل هرقلی، محمّد بحرینی در قضیه انار وزیر ناصبی. تا زمانی
که نیاز علمی و سلوکی ما را اساتید محترم حوزه های علمیّه و علمای اعلام بتوانند
برآورده کنند، وقت ملاقات نیست. ما خودمان هم باید انصاف بدهیم، شخصیتی که این قدر
افقش بالا است، ما نباید توقع داشته باشیم که وقتش را با ما تلف کند.

گر چه آن بزرگوار، به خاطر خدا همه دردسرها را تحمّل می کند.

«من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان

قال و مقال عالمی می کشم از برای تو»

خلاصه اینکه حضرت از اکثریت شیعیان غایب