پاورپوینت کامل مدعیان سفارت و نیابت- قسمت دوم ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مدعیان سفارت و نیابت- قسمت دوم ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مدعیان سفارت و نیابت- قسمت دوم ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مدعیان سفارت و نیابت- قسمت دوم ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

اخیراً در بحرین گروهی پا به عرصه وجود نهاده که به گروه «سفارت یا باب المولی»
معروف شده است. این گروه طرفدار شخصی به نام «عبدالوهاب بصری» هستند. او در زندان
بحرین، ادعای ارتباط با نماینده امام مهدی(ع) در خواب را می کرد و می گفت: برخی
اوامر و نواهی از جانب ایشان به او رسیده است. گروهی این ادعای او را باور کردند و
برخی از کسانی که با او در زندان به سر می بردند به او ایمان آوردند.

· گروه مدعی سفارت امام در بحرین

اخیراً در بحرین گروهی پا به عرصه وجود نهاده که به گروه «سفارت یا باب المولی»
معروف شده است. این گروه طرفدار شخصی به نام «عبدالوهاب بصری» هستند. او در زندان
بحرین، ادعای ارتباط با نماینده امام مهدی(ع) در خواب را می کرد و می گفت: برخی
اوامر و نواهی از جانب ایشان به او رسیده است. گروهی این ادعای او را باور کردند و
برخی از کسانی که با او در زندان به سر می بردند به او ایمان آوردند. هنگامی که این
گروه در پایان دهه هشتاد میلادی از زندان آزاد شدند، با مخالفت شدید علمای بحرین
مواجه شدند، زیرا علما معتقد بودند که این دعوت آنها بدعت است. به همین دلیل از
مراجع مختلف، در مورد ایشان استفتا شد و آنها همگی دعوت او را بدعت خواندند، و بر
ضرورت جلوگیری از فعالیت های آنها تأکید کردند. با فرا رسیدن دهه نود، این گروه
فعالیت های خود را گسترش داد و افراد زیادی را جذب خود کردند. آنها بر زنان، به
ویژه زنان ثروتمند تمرکز کرده بودند و به دلیل جوّ باز موجود در آن زمان، توانستند
پروانه تأسیس انجمنی به نام «جمعیت بازسازی فرهنگ اجتماعی» را بگیرند.

الف ـ چگونگی طرح دعوی سفارت امام مهدی(عج)

این عوامل در جوّ محیط زندان نهفته بود. شرایط و محیط زندان به نوعی باعث به وجود
آمدن روحیه شکست و دلزدگی روانی و پشیمانی شدید به دلیل اشتباهات گذشته و فاش ساختن
اسرار بسیاری از مؤمنان بود که از طریق شکنجه و بازپرسی از زندانیان انجام می شد. و
این اوضاع و شرایط، زمینه را برای پذیرش اندیشه ها و افکار نادرست به خوبی آماده
کرده بود و این ایده ها به نوعی می توانست جایگزین این حسّ شکست و ناامیدی شود.
بدین ترتیب، بسیاری از زندانیان جذب این خواب ها و رؤیاها شدند و به آن ایمان
آوردند.

ب ـ فعالیت ها

در زندان های منامه و بعد از آن، جو دو جریان وجود داشت:

۱. جریان سید محمد شیرازی، گروه سید هادی مدرسی(الجبهه)؛

۲. جریان سید محمدباقر صدر، گروه جمعیه التوعیه (الدعوه)

اوضاع اینگونه شده بود که زندانیان توجه زیادی به خواب هایی که در شب می دیدند،
نشان می دادند و به محض اینکه صبح می شد، در محوطه هواخوری زندان با هم به گفت وگو
می پرداختند و هر یک از دیگری در مورد خواب های شب گذشته اش سؤال می کرد.

آنها سپس به تحلیل و تفسیر این خواب ها می پرداختند و آن را به واقعیت های موجود در
زمان خود ربط می دادند یکی از آنها می گفت. در کتاب العروه الوثقی مطلبی در مورد
غسلی خوانده است که هر کس آن غسل را انجام دهد، می تواند معصوم را ببیند و با او
گفت وگو کند. بنابراین سعی کنید یک نسخه از این کتاب را وارد زندان کنید پس از
مدتی، آنها توانستند یک نسخه از این کتاب را وارد زندان کنند. پس از آن، آنها برای
انجام این غسل و سعی در حفظ آن به رقابت با هم پرداخته، پیوسته آن را انجام
می دادند. این حوادث در زمانی اتفاق افتاد که زمستان بود و آب آنجا بسیار سرد و
آنها با این کار می خواستند درستی و صحّت خط و جهتی را که به آن تمایل داشتند،
اثبات کنند و اینچنین نوعی رقابت در اجرا و انجام این غسل در میان دو خط و دو گروه
پیش آمد.

یکی از جوانان به نام ملا عبدالله عبدالعزیز المالکی ادعا کرد که حضرت زهرا(س) را
در خواب دیده است و برخی از او خواستند در صورت رؤیت مجدد ایشان، از ایشان سؤال کند
که آیا از آنها راضی است یا نه. اینچنین، فتنه کم کم پدیدار شد و برخی از آن
زندانیان به عبدالله در مورد خطرناک بودن این مسئله و سوء استفاده از برخی از این
امور و رویدادها تذکر دادند. عبدالله از این مسئله خشمگین شد و از «شیخ ابراهیم
الجفیری»، «احمد عباس خمیس»، «استاد عیسی الشارقی»، «شیخ احمد العریبی» و «حمید
مسعود» در این مورد کسب تکلیف شد، آنها او را از این کار نهی کردند و احمد عباس
خمیس پیش از همه گفت: آیا حضرت زهرا(ع) را دیده ای یا نه؟ عبدالله پاسخ داد خیر
ندیده ام احمد عباس خمیس گفت: تو برای تحمل این مسئولیت بسیار ضعیف هستی در حالی که
این امر بسیار عظیمی است و این نعمتی است که اهل بیت(ع) به ما ارزانی داشته اند،
اما خداوند برای این کار مردی استوار در دین و از نظر جسمانی و عقلانی بسیار
قدرتمند، آماده می سازد و او این مسئولیت را بر عهده می گیرد. این سخنان به گوش
عبدالوهاب بصری رسید و از این سخنان استفاده کرد و از آن به عنوان یک راه برای ورود
و پا گذاشتن به این عرصه استفاده کرد. او پس از مدتی، شروع به تعریف کردن خواب هایی
کرد که خط و راه شهید صدر را مورد ستایش قرار می داد؛ او پنج خواب را در این مورد
برای دیگران تعریف کرد و اینگونه گروهی ویژه به وجود آورد و آنها شروع به جمع کردن
زندانیان کردند؛ که خواب ها را به اطلاع آنها می رساندند و به آن استناد می جستند.

مضمون خواب ها این بود که عبدالوهاب بصری امام حجت(عج) را می دید. او پس از مدتی
ادعا کرد امام مهدی(ع) به او اطلاع داده است که دیگر به خواب او نمی آید بلکه نایب
سوم، «حسین بن روح نوبختی» را به عنوان رابط میان خود و او می فرستد و حسین بن روح
نوبختی ـ بنابر ادعای عبدالوهاب بصری ـ در شکل و هیبت سید هادی مدرسی به خواب او
می آمد. هدف از این نقشه این بود که او می خواست دو گروه و دو خط موجود را متحد
کند.

او کم کم شروع به تدوین سخنانی کرد که به ادعای او حسین بن روح نوبختی از امام
مهدی(عج) به او می رساند. این مطالب بسیار طولانی و با زبانی ادبی مشهور بیان می شد
البته در آغاز کار با زبان ساده و عادی بود و اینگونه رسالت عبدالوهاب بصری که «باب
المولی» هم نامیده می شود یا یارانش او را به این نام می خوانند، آغاز شد. بصری در
آن ادعا می کند که امام مهدی(ع) به او امر فرموده و به او دستور داده تا تمام
شیعیان و مسلمانان را مخفیانه برای پیوستن به حزب او دعوت کند. او در شرایطی این
ادعا ها را می کرد که هنوز در زندان به سر می برد و در آن زمان برخی از کتاب ها را
مانند یوم الخلاص و کتاب های شیعی دیگر در مورد روایت های مربوط به امام مهدی(ع) در
اختیار داشت. او با استفاده از این کتاب ها، سخنانی بر زبان می آورد که شنونده با
شنیدن آن گمان می کرد این پیام از جانب امام مهدی(عج) است و البته دوستش «جلال
القصاب» او را در این کار بسیار یاری می داد. پس از اینکه برخی از زندانیان او را
تصدیق کردند، او در تاریخ ۲۰/۹/۱۹۸۶ دستور تشکیل کمیته ای برای اداره زندان داد،
ادعا کرد که امام مهدی(عج) به او دستور این کار را داده است. در تاریخ ۲۲/۱۰/۱۹۸۶
پیامی به اطلاع زندانیان رساند و ادعا کرد که این پیام از جانب امام(عج) بوده و این
پیام به منزله بیعت است و در طیّ سه روز باید با شخصی برگزیده بیعت شود و اگر کسی
با او بیعت نکند، از جمله دشمنان امام مهدی(عج) و از جمله کسانی خواهد بود که به
جنگ با اهل بیت(ع) می پردازند، در تاریخ ۲۶/۱۰/۱۹۸۶ او کمیته را تبدیل به یک حزب
منظم و سازمان دهی شده کرد و از جمله مواردی که او را برای ادامه دعوت و ادعاهایش
یاری داد، این بود که زندانیان تمام گفته ها و اعمال او را تصدیق می کردند، زیرا
عبدالوهاب بصری که به برخی از زندانیان اطلاعاتی در مورد کارهایی که انجام می دادند
به آنها می داد یا اطلاعات شخصی آنها را به آنها بازگو می کرد و این به گونه ای شد
که او ادعا می کرد این اطلاعات و آگاهی ها را در خواب از حسین بن روح نوبختی
می گیرد.

او پس از آنکه توانست برخی را قانع کند که دعوت و کارهایش راست و درست است،
زندانیان را جمع کرد و از آنها خواست تا دو صف تشکیل دهند، یک صف، پیروان خطّ راه
سید شیرازی و صف دیگر پیروان خطّ شهید صدر و در مقابل آنها طشتی قرمز و پر از آب
قرار داد و از آنها خواست دستان خود را در آن قرار داده با امام مهدی(عج) بیعت کنند
و وابستگی های گذشته خود به