پاورپوینت کامل رویکرد استراتژیک به اخبار آخرالزمان ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رویکرد استراتژیک به اخبار آخرالزمان ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رویکرد استراتژیک به اخبار آخرالزمان ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رویکرد استراتژیک به اخبار آخرالزمان ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

سؤال اساسی این است که این همه اخبار برای چیست؟ ترسیم دوران پیش از ظهور از
جنبه های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و … موقعیت جبهه حق و باطل در هنگام ظهور
و مختصات پس از ظهور با این بسط و گسترش به چه منظور است؟ اگر فقط برای «دادن امید»
یا «باوراندن قطعیت آن» و مانند اینها بود با جملاتی کوتاه اما مکرر مثل «یملأ
الأرض قسطاً و عدلاً» «کما ملئت ظلما و جورا» نیز به دست آمده و …

۱. استراتژی برای ظهور

در روایات اسلامی مربوط به آخرالزمان از جمله از «ممهّدون» و زمینه سازان سخن رفته
است. پیامبر اعظم(ص) فرمود:

از مشرق زمین مردمی قیام می کنند و زمینه سازی برای حکومت امام مهدی(ع) خواهند
نمود.۱

تهیه مقدمات برای سیطره حاکمیت و ظهور حضرت صاحب(ع)، لاجرم دارای برنامه و استراتژی
خواهد بود که از قضا حکمت روایات بسیاری پیرامون آخرالزمان حوادث قبل ظهور را روشن
می نماید.

۱ـ۱. جهت صدور اخبار آخرالزمان

قریب به شش هزار روایت پیرامون مهدویت و آخرالزمان از زبان معصومین(ع) در موسوعه ها
جمع آوری شده است.۲ با تورّقی ساده، سهم بزرگی از این مجموعه را درباره مشخصات و
مختصات آخرالزمان، ظهور و پس از ظهور می یابیم.

سؤال اساسی این است که این همه اخبار برای چیست؟ ترسیم دوران پیش از ظهور از
جنبه های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و … موقعیت جبهه حق و باطل در هنگام ظهور
و مختصات پس از ظهور با این بسط و گسترش به چه منظور است؟ اگر فقط برای «دادن امید»
یا «باوراندن قطعیت آن» و مانند اینها بود با جملاتی کوتاه اما مکرر مثل «یملأ
الأرض قسطاً و عدلاً» «کما ملئت ظلما و جورا» نیز به دست آمده است و این همه
بازکاوی در زوایای زندگی بشر را نمی خواست. به علاوه چه بسا این همه تنوع در عبارات
و حوادث متفاوت و … مخل به آن جلوه نماید! سؤال وقتی جدی تر می شود که می بینیم
نحوی دیگر از استفاده از روایات به نام «توقیت» را خود معصومین(ع) در ضمن همین
روایات به طور حتمی و قطعی محکم سد کرده اند. دسته ای از روایات با مضمون مشترک
«وقت گذاران دروغ می گویند» در این مجموعه بزرگ روایی قرار گرفته است. اگر از این
پیش گوئی ها و اخبار و اوصاف نمی توان «وقت ظهور» را بدست آورد و صرفاً هم برای
امید و قطعیت صادر نشده اند ـ به خصوص که به ادله متفاوت، معتقدیم که از ناحیه
معصوم(ع) فعل لغو سرنمی زند ـ این سؤال بیشتر آشکار می شود که، جهت صدور این
روایات چیست؟

در یک تقسیم بندی اولی این بخش از روایات مهدویت (یعنی اخبار آخرالزمان) را می توان
به دو بخش تقسیم کرد: اخبار نشانه گذار و اخبار استراتژیک.

الف ـ اخبار نشانه گذار: اخبار نشانه گذار که اغلب سیاق پیش گویی دارند روایاتی
هستند که برای نشانه گذاری مسیر حق و باطل صادر شده است.

این مطلب از گذشته سابقه داشته است، مثلاً وقتی عمار در ساخت مسجد نبوی جدّ و جهد
می ورزید و برخی راحت طلبان بر او سنگ بیشتر بار می کردند. در جواب کسی که گفت:
این گونه عمار را می کشید! پیامبر(ص) فرمود: «عمار را قوم طاغی می کشند!»؛ و از آن
پس عمار پرچم شد و نشانه. هر جا عمار شمشیر می زد مقابل او طاغی قلمداد می شد یا
وقتی پیامبر(ص) عایشه را از سگ های حوأب بیم داد، سگ ها نشانه ای شدند برای جریان
باطلی که عایشه در آن بود.

در اخبار آخرالزمان نیز این اخبار نشانه گذار را می شود یافت. از باب نمونه برخی از
اخبار که نشانه های حتمی ظهور را می شمارد دارای این کاربری اند. برای مثال ادعای
مهدویت قبل از صیحه آسمانی محکوم به کذب است چون موعود واقعی نشانه گذاری شده است.

ب ـ اخبار استرتژیک: بخش قابل توجهی از این اخبار کاربری بالاتری دارند و آن
استراتژی سازی است. استراتژی به این معنا که همه امکانات، دارایی ها و استعدادها در
مسیری خاص برای هدفی خاص مدیریت شود. منظور از استراتژی در اینجا این است که با
توجه به هدفی خاص که از سوی خبر غیبی به دست آمده امکانات را بسیج نماییم چنان که
یوسف صدیق چنین کرد. رؤیای شاه وقتی نزد او صادق جلوه می کند و می فهمد هفت سال پس
از این، قحطی در پیش است از این خبر استراتژی می سازد و از شاه می خواهد او را
خزانه دار کند و هفت سال بکارند و سیلو کنند.۳ این مطلب در خُرد و کلان مطرح است؛
برای نمونه به حسب روایات پس از ظهور، امام عصر(عج) گنبد و مناره مساجد را ویران
کرده، مساجد را مثل زمان نبوی بنا می نماید.۴ به فرض صحت صدور و دلالت این روایات،
انسان خیّری را فرض کنید که می خواهد برای مسلمین وقف نموده و علی القاعده آرزویش
این است که تا ظهور امام عصر(عج) بلکه تا قیامت مسجد او برپا باشد و یاران حضرت در
آن نماز بگذارند.

آیا اگر این خبر را شنید، هزینه خود را خرج چیزی می کند که به دست امام عصر(عج)
ویران شود؟ آیا این خبر از زخارف مساجد و معماری اضافی آنها نکاسته و بر طرحی برای
اداره و رونق آن نمی افزاید؟! این نمونه ای از کاربری استراتژیک از اخبار آینده
است.

۱ـ۲. سیره استراتژی سازی از اخبار غیبی

قرآن در ضمن بیان سیره انبیا، از این واقعیت نیز پرده برمی دارد. غیر از آنچه
درباره حضرت یوسف گذشت از کشتی سازی نوح در بیابان بی آب که مبتنی بر خبر غیبی بود
و هم از اعمال چندگانه خضر نبی در سوره کهف و … می توان مثال آورد که چگونه داشتن
معلومی از غیب منجر به برنامه ریزی ای خاص برای آتی شده است.

با مثال آوردن از خضر ممکن است این خلط صورت گیرد که خضر یک استثنا بوده و حتی سایر
اولیا مکلف نبوده اند بر اساس علم غیب خود عمل نمایند و مثلاً قصاص قبل از جرم
کنند!

اما بین این مطلب و برنامه ریزی و اخذ تصمیم و استراتژی سازی مبتنی بر اخبار غیبی
از آینده فرق جدّی وجود دارد. علم غیب نسبت به آینده تکلیف انسان به ظاهر در اکنون
را تغییر نمی دهد، لذا مثلاً سیدالشهدا(ع) علی رغم علم سابق بر بیعت شکنی کوفیان به
حسب ظاهر حجت برایش تمام است و باید به آن بیعت ظاهری توجه نماید و به سمت کوفه
برود. اما این منافاتی ندارد که برای آینده ای که در راه است، با توجه به آن علم
غیبی برنامه ای بریزد. از این رو صلح امام مجتبی(ع) در روایت، به عمل خضر در شکستن
کشتی آن خانواده فقیر تشبیه شده است، در حالی که می دانیم امام حسن(ع) مثل خضر
مأمور به عمل به باطل نبوده است، لکن وظیفه او در «حال» و «ظاهر» یک چیز است و
وظیفه او در قبال «فردا» و «باطن» چیز دیگر. لذا به حسب ظاهر حجت کافی برای صلح
وجود دارد و می پذیرد. در حالی که با چشم دیگر فردا را می بیند و این صلح را مقدمه
قیام حسینی قرار می دهد.

یکی از مثال های عالی برای زمینه سازی و استراتژی داشتن برای پدیده ای در آینده،
تمهیدات الهی و استراتژی ابراهیم جهت بعثت خاتم الانبیا در مکه است. ابراهیم(ع) پدر
ادیان توحیدی است. بنا به وعده الهی قرار است نبوت و امامت در نسل و ذریه او باشد.
از او دو فرزند (اسحاق و اسماعیل) پدید می آید اما نبوت در شاخه اسحاقی دنبال
می شود. یعقوب (اسرائیل) فرزند اسحاق و سپس پیامبران بنی اسرائیل: یوسف، داود،
سلیمان، موسی، عیسی(ع).۵

ابراهیم در یک برنامه عجیب، هاجر و اسماعیل را به سرزمین مکه ـ که بی آب و علف است
ـ می آورد.

آنجا کعبه را بنا می کند، در حالی که قبل و بعد از این عمل تا قرون بعدی همچنان
بیت المقدس قبله است. آنجا دست به دعا بلند و « لسان صدقٍ فی الآخرین» از خدا
می خواهد. این دعای پر رمز و رازی است: «لسان صدق» در «آخرالزمان!» خداوند که وعده
استخلاف بندگان صالح را توسط بنی اسرائیل دنبال می کرد و آنها را فضیلت ها بخشیده
بود به علت نافرمانی ها و عهدشکنی، عهد خویش را از آنها برمی دارد. آخرین پیامبر
خدا در این قوم ـ عیسی(ع) ـ احساس کفر در آنها می نماید و خداوند از جمله به او
وعده می دهد که کافران از بنی اسرائیل تا قیامت زبون و زیر دست قرار گیرند.۶

اگر فردای تاریخ را نمی دیدیم کار خلیل الرحمان در چند قرن قبل عبث و لغو جلوه
می کرد، اما اینجا آن استراتژی ـ عمارت کعبه و قرار دادن نسل اسماعیل در آنجا ـ
کارکرد خود را نشان می دهد. نبوت از شاخه اسحاقی اش به شاخه اسماعیلی منتقل می شود.
پس از مدتی طولانی، آخرین پیامبر الهی از نسل او در مکه ظهور می کند که لسان صدق
توحید ابراهیمی در آخرین و هویت مستقل دین الهی را برپا کرده، کعبه ای که بنای
ابراهیم است را قبله قرار می دهد. این نمونه ای از برنامه ریزی اخذ استراتژی با
توجه به علم سابق الهی و سروش غیبی او برای آینده است. جالب اینکه غیر از خلیل خدا
و اوصیائش برخی دشمنان نیز با اطلاع از اخبار غیبی در انتظار این بعثت به آنجا کوچ
کرده و حوادث بعثت آن نبی را رصد می کنند، به طوری که قرآن در چند جا می فرماید:
«پیامبر را می شناسند همانگونه که بچه هاشان را»۷.

چنین چیزی را در سیره ائمه معصومین(ع) برای تمهید مقدمات و اخذ استراتژی برای ظهور
خاتم الاوصیا می یابیم. یک نمونه از آن زمینه سازی، تأسیس شهر قم است. شهر قم که
هنگام فتوحات خلفا ویران شده بود در سال ۹۴ هجری به دست اعراب قبیله اشعری که مجبور
شده بودند به علت عقاید شیعی خود کوفه را ترک کنند بازسازی شد. بنابراین شعبه ای از
جامعه شیعی اولیه کوفه و قدیمی ترین پایگاه شیعه در ایران شد که مدت زمانی طولانی
به عنوان یک کوچ نشین عربی ماهیت خود را حفظ کرد. با دقت در روایات و دستورات
اهل بیت(ع) می بینیم تأسیس این چنینی قم یک استراتژی برای حفظ تشیع و زمینه سازی
برای ظهور حضرت حجّت(ع) است.

این کوچ به دستور امامان بوده و عالمانی بزرگ مثل زکریا بن آدم بدان جا گمارده شده،
فاطمه معصومه(س) به هنگام بیماری در ساوه دستور انتقال به قم می دهد (سال ۲۰۱ هجری)
تا در آنجا دفن شود. این شهر از عصر صادقین به این سو مورد تمجید واقع می شود
«آشیانه اهل بیت» «حرم اهل بیت» «مصون از گزند جباران» و ده ها تعابیر اینچنینی.

از بخش دیگر اخبار، این استراتژی کشف می شود آنجا که در وجه تسمیه قم ـ به عربی
یعنی: قیام کن ـ

می فرماید:

اهل آن با حضرت قائم(عج) قیام کرده، او را یاری می کنند.

در آخرالزمان علم از کوفه کوچ می کند و در شهری به نام قم سر در می آورد و معدن علم
و فضل می شود به طوری که مستضعفی در دین در تمام زمین باقی نمی ماند و این نزدیک
ظهور قائم ماست.۸ و پس از احیای قم با ترکیب شیعی و گماردن عالمان برجسته و تشویق
خاصان شیعه به سکونت در آن برای ساختن پایگاهی مهم در آخرالزمان است که اگر از نگاه
متجزّی و بریده به روایات به نگاه جامع و مرتبط روی آوریم به خوبی خود را هویدا
می نماید.

اصل توجه به اخبار غیبی و پیش گویی ها سابقه درازی دارد. وقتی خلیفه دوم، شام را
فتح کرد از جمله به تفحص درباره دجال پرداخت. آیت الله العظمی حکیم هم از امام موسی
صدر خواست تا در سوریه درباره سفیانی تحقیق نماید… اما عجیب اینکه این گونه کارها
در چشم می آید اما مواجهه استراتژیک برخی از بزرگان دین با اخبار آخرالزمان به چشم
نیامده و هرگز تئوریزه نشده اند.

حکم میرزای شیرازی درباره تحریم تنباکو یک مواجهه کاملاً استراتژیک است که ریشه در
فردانگری دارد. اولاً به جای واژگان فقهی واجب و حرام از واژگان کلامی ـ اعتقادی
استفاده می کند. ثانیاً مستقیماً بر سر اعتقاد به مهدویت دست می نهد. نه تنها
نفرمود: الیوم استعمال توتون و تنباکو حرام و گناه نابخشودنی است. بلکه حتی نفرمود:
استعمال آن در حکم جنگ با اسلام و رسول الله است. بلکه فرمود: «در حکم محاربه با
امام زمان(عج) است». این حکم یک پیش فرض کلامی تاریخی معلوم دارد. چه نسبتی است
میان تسلط اجنبی ها بر اقتصاد ایران شیعی با محاربه با امام عصر(عج)؟! پاسخ به این
پرسش فراتر از «تطبیق قاعده نفی سبیل» بر مورد است و لاجرم موقعیت ایران شیعی در
قبال نصرت حضرت ولی عصر(عج) را پیش می آورد. همچنین وقتی امام خمینی(ره) مسئولان
جمهوری اسلامی را توجه می دهد که «انقلاب ما محدود به ایران نیست انقلاب مردم ایران
نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمداری حضرت حجت ـ ارواحنا فداه ـ است»،۹ یک
تبیین استراتژیک ارائه می دهد. ایشان در دنباله مسئولان را تکلیف می فرماید: «مسائل
اقتصادی و مادی اگر لحظه ای مسئولان را از این وظیفه ای که بر عهده دارند منصرف کند
خطری بزرگ و خیانتی سهمگین را به دنبال دارد باید دولت اسلامی تمام سعی و توان خود
را در اداره هر چه بهتر مردم بنماید و این بدان معنا نیست که آنها را از اهداف عظیم
انقلاب که ایجاد حکومت جهانی اسلامی است منصرف کند».۱۰ خطر بزرگ و خیانت سهمگین
چیست؟ آیا در حدّ تخلف از قوانین راهنمایی حرام است؟ یا آن هنگام استراتژیک این
وظیفه زمینه