پاورپوینت کامل غدیر منشور بعثت سفیر ۶۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل غدیر منشور بعثت سفیر ۶۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل غدیر منشور بعثت سفیر ۶۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل غدیر منشور بعثت سفیر ۶۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

اشاره:

دوران بیست و سه ساله بعثت پیامبر(ص) دورانی پر از نشیب و فراز، سختی ها، رنج ها و
شادی ها بود. سختی و رنج به دلیل تألّمات روحی و جسمی آن بزرگ مرد و عذاب و شکنجه
مسلمانان، شادی به دلیل فراگیر شدن اسلام در سراسر شبه جزیره عربستان و دعوت
پیامبر(ص) از سران دیگر کشورها بر پذیرش اسلام و قبول برخی از آنها، اسلام را. هر
انقلابی باید هدفی عالی داشته باشد تا فراگیر و همگانی شود و بر جای بماند. بعثت
پیامبر(ص) نیز، نمی توانست از چنین قانونی مستثنی باشد و بدون چنین هدفی پایدار
بماند. بدین معنا که اگر پیامبر(ص) از دنیا می رفت و رهبر و هادی و راهنمایی بعد از
وی نمی بود، چنین هدفی ابتر و عبث می ماند. لذا به آن حضرت امر شد که:

یا أیّها الرّسول بلّغ ما انزل إلیک من ربّک و إن لم تفعل فما بلّغت رسالته و الله
یعصمک من الناس إنّ الله لایهدی القوم الکافرین۱

ای پیامبر! آنچه که پروردگارت به تو دستور داده است به مردم ابلاغ کن که اگر این
کار را انجام ندهی رسالت خود را به پایان نرسانده ای و خدا تو را از مردم حفظ
می کند و گروه کافران را هدایت نخواهد کرد.

و بدین ترتیب، روز هجدهم «ذیحجه» روزی تاریخی، مهم و به یاد ماندنی در تاریخ اسلام
شد. روزی که راه دین، در آن جاودانه شد و آزمونی بزرگ را، فرا روی مسلمانان قرار
داد تا حق از باطل جدا شود. روز دعوت بزرگ حق به راستی و حقیقت گرایی، روز اکمال
دین و اتمام نعمت.

نویسنده در این مقاله، ابتدا درباره الهی بودن منصب امامت سخن به میان آورده، سپس
سیری اجمالی از تاریخ «حجّه الوداع» و خطبه های رسول گرامی اسلام(ص) در آن ایام،
آنگاه به برگزیده هایی از «خطبه غدیر» پرداخته است که در آن فرازهایی از این خطبه و
موضوعات آن، به طور مختصر مورد بررسی قرار گرفته است. با امید به آنکه مورد رضای حق
واقع شود و ما را در سلک ره پویان امام حاضر قرار دهد.

· امامت

خلافت و امامت، از نظر دانشمندان شیعه، منصبی الهی است که خداوند متعال آن را به
برگزیده خود که برترین، شایسته ترین و افضل امت است، می دهد. امام غیر از زمامداری
و حکومت، وظیفه تبیین و توضیح دین را بر عهده دارد؛ در حالی که پیامبر(ص) پایه گذار
شریعت و آورنده کتاب و مهبط نزول وحی الهی است.

بنابراین طبق نظر شیعه، خلافت و جانشینی پیامبر(ص) و پا را جای پای حضرت گذاشتن،
منصبی عادی و دنیوی نیست که هر کسی، شایستگی تکیه زدن بر آن را داشته باشد؛ بلکه
حاکم اسلامی، غیر از آنکه مجری قوانین و حافظ حقوق مردم است، بیان کننده بخشی از
احکام و قوانین و مسائلی است که به هر علّتی، پیامبر(ص) آن را بیان نکرده است.

امّا در دیدگاه اهل سنت، خلافت منصبی عرفی و عادی است و وظیفه حاکم و خلیفه، حفظ
کیان ظاهری و برقراری نظم و امنیت و تنظیم امور مالی مسلمانان است. از نظر آنها،
می توان خلیفه را با مراجعه به افکار عمومی انتخاب کرد و توضیح بخش تبیین نشده به
وسیله پیامبر(ص)، به عهده علما و دانشمندان امور دینی است که کارشناسان این امور
هستند و به مرحله اجتهاد رسیده اند.

نظر شیعه این است که امام، باید دارای خصوصیاتی، همانند نبی باشد تا بتواند جانشین
او شود. قرآن کریم در سوره نسا، آیه ۵۹، نیز مثبت این نظریه است که:

أطیعوا الله و أطیعوا الرّسول و اولی الامر منکم.

یعنی اطاعت از اولی الامری واجب است که شرایطی همانند پیامبر ـ غیر از نزول وحی ـ
داشته باشد. بنابراین، امام باید معصوم، عادل و عالم باشد و بر احکام شریعت، احاطه
علمی کامل داشته باشد. چنین کسی، با چنین شرایطی را فقط خداوند متعال می تواند
بشناسد و انتخاب کند. زیرا تجربه، ثابت کرده است که انتخاب بشر، در نقطه ای به بن
بست می رسد. سخن امام صادق(ع) در کافی این گونه آمده است:

زمین هیچ گاه خالی از امام نمی ماند. زیرا اگر مؤمنان، در دین مطلبی را افزودند،
آنها را برگرداند، و اگر کم کردند، برای آنها تکمیل کند.۲

و نیز:

زمین از حالی به حالی برنمی گردد مگر آنکه خداوند، حجتی در آن داشته باشد که حلال و
حرام را به آنها بشناساند و مردم را به راه آنها دعوت کند.

نظر علمای شیعه، فقط یک اظهار نظر صرف نیست؛ بلکه با تکیه به دلایل عقلی و فلسفی و
نیز اخبار و روایاتی است که از پیامبر اعظم(ص) رسیده است. آن حضرت به دفعات زیاد،
وصی و جانشین خود را تعیین فرموده و امامت را منصبی خدادادی دانسته است.

ایشان، هم در آغاز نبوت خود، امام و جانشین بعد از خود را مشخص فرمود و هم در پایان
دوران باشکوه و پرعظمت رسالت. بنا بر اعتراف بسیاری از علمای اهل سنت در نوشته های
خود مانند: شرح نهج البلاغه۳ ابن ابی الحدید، ینابیع الموده۴ قندوزی، تاریخ دمشق۵
ابن عساکر، البدایه و االنهایه۶ ابن کثیر، پیامبر گرامی اسلام(ص) ابتدای رسالت،
وقتی بنا بر امر الهی، دعوت خود را برای خویشان که ۴۵ تن از بزرگان بنی هاشم بودند،
آشکار کرد، فرمود:

نخستین کسی که از میان شما، مرا یاری کند، برادر، وصی و جانشین من خواهد بود.
هنگامی که حضرت علی(ع) در حالی که نوجوانی بیش نبود، برخاست و آن حضرت را تصدیق
کرد، پیامبر(ص) فرمود: او برادر، وصی و جانشین من است.

در بین محدّثان و مفسران و حتی تاریخ نویسان، این حدیث به «حدیث یوم الانذار» یا
«حدیث بدء الدعوه» مشهور است.

احادیثی دیگر در مورد تصریح به امامت ولایت حضرت علی(ع) از پیامبر(ص) در مناسبت ها
و زمان های مختلف، صادر شده است که همگی بیانگر خلافت و جانشینی آن حضرت است.
مهم ترین و برترین آنها، «حدیث غدیر» است.

· خطبه غدیر

پیامبر اکرم(ص) در سال پایانی عمر پر برکت خود ـ سال دهم هجرت ـ برای اوّلین بار،
به طور رسمی، اعلان حج دادند تا همه مردم بنا بر استطاعت خود، در این کنگره بزرگ
جهانی حاضر شوند. این حج در تاریخ به «حجه الوداع» یا «حجه

البلاغ» مشهور شده است. جمعیت حاضر در این کنگره عظیم، حدود صد و بیست هزار نفر
بودند از این تعداد حدود هفتاد هزار نفر از «مدینه النبی» به همراه حضرت حرکت کرده
بودند.

حضرت چند روز مانده به ماه «ذیحجه»، از مدینه خارج شد و پس از احرام بستن در «مسجد
شجره» به طرف مکه حرکت کرد.

حضرت علی(ع) نیز که به امر رسول الله(ص) به یمن رفته بود، با دوازده هزار نفر، در
مکه به آن حضرت پیوست. مسلمانان اعمال حج را در این سفر از آن بزرگوار آموختند. در
این سفر، ایشان سه خطبه مهم ایراد فرمودند.

خطبه اوّل در «منا»، در واقع زمینه ساز خطبه «غدیر» و نصب خلافت بود. در این خطبه
بعد از حمد و ثنای الهی فرمود:

ای مردم! گفته های من را بشنوید و درباره آن بیندیشید. نمی دانم، شاید بعد از این
سال، شما را ملاقات نکنم.۷

سپس اشاره فرمود به اینکه:

هر ربایی که در دوران جاهلیت گرفته شده و هر خونی که به ناحق ریخته شده، رسماً
بخشیده می شود تا کینه توزی ها و دشمنی ها از بین برود. سپس مردم را از اختلاف ها
بر حذر داشت.

حضرت تصریح فرمود که:

اگر من نباشم، علی بن ابی طالب، در مقابل متخلّفان خواهد ایستاد.

سپس به «حدیث ثقلین» اشاره کرد و فرمود:

من دو چیز گران قدر، در میان شما باقی می گذارم که اگر به این دو تمسک جویید، هرگز
گمراه نمی شوید. این دو، کتاب خدا و عترتم یعنی اهل بیتم هستند.

خطبه دوم را نیز، روز سوم در «منا» و در «مسجد خیف» ایراد فرمود. در این خطبه، به
تفرقه نینداختن بین مسلمانان سفارش کرد و بار دیگر مسئله خلافت را تذکر داد و «حدیث
ثقلین» را مجدداً تکرار کرد.

در کتاب سلیم۸ و نیز بحارالانوار۹ آمده است که: در این مقطع بود که منافقان احساس
خطر کردند و بین خود، پیمان نامه ای را نوشتند که در تاریخ به نام «صحیفه ملعونه»
مشهور شده است. در این پیمان نامه آمده بود که:

اگر محمّد از دنیا رفت، یا کشته شد، نگذاریم خلافت و جانشینی وی، در اهل بیتش مستقر
شود.

اینان این معاهده را در کنار کعبه امضا کردند و با هم، هم قسم شدند. سپس آن را داخل
کعبه زیر خاک پنهان کردند تا سندی الزامی برای خودشان باشد.

خداوند متعال آیات ۷۹ و ۸۰ سوره زخرف را در اینجا بر پیامبر(ص) نازل کرد:

أم أبرموا أمراً فإنّا مبرمون. أم یحسبون أنّا لا نسمع سرّهم و نجویهم بلی و رسلنا
لدیهم یکتبون.

بلکه آنها تصمیم محکم بر توطئه گرفتند. ما نیز اراده محکم درباره آنها داریم. آیا
آنها می پندارند که ما اسرار نهانی و سخنان درگوشی آنها را نمی شنویم؟ آری، رسولان
و فرشتگان ما نزد آنان هستند و می نویسند.

با این آیات، اسرار آنها نزد حضرت برملا شد.

نکته مهم در این سفر این است که جبرئیل امین لقب «امیرالمؤمنین» را به عنوان لقب
اختصاصی حضرت علی(ع) از جانب پروردگار آورد. نبی اکرم(ص) نیز دستور داد تا یک یک
اصحابش، نزد حضرت علی(ع) بروند و به عنوان امیرالمؤمنین به وی سلام کنند و «السّلام
علیک یا امیرالمؤمنین» بگویند.

در بخشی دیگر از خطبه غدیر آمده است:

ای مردم! این مطلب را درباره او بدانید و بفهمید و بدانید که خداوند او را برای شما
صاحب اختیار و امامی قرار داده که بر مهاجران و انصار و بر تابعان آنها به نیکی، بر
روستایی و شهری، بر عجمی و عربی، بر آزاد و بنده، بر بزرگ و کوچک، بر سیاه و سفید،
اطاعتش را واجب کرده است. بر هر یکتاپرستی ـ بر هر موجودی ـ حکم او اجرا شونده و
کلام او، مورد عمل و امر او، نافذ است. هر کس تابع او باشد و او را تصدیق کند، مورد
رحمت الهی است. خداوند او را و هر کس را که از او بشنود و او را اطاعت کند، آمرزیده
است.

ای مردم! این آخرین باری است که در چنین اجتماعی، به پا می ایستم؛ پس بشنوید و
اطاعت کنید و در مقابل امر خداوند، پروردگارتان سرتسلیم فرود آورید. زیرا که خداوند
عزّوجلّ صاحب اختیار شما و معبود شماست. بعد از خداوند، رسولش و پیامبرش که شما را
مخاطب قرار داده و بعد از من، علی صاحب اختیار شما و امام شما به امر خداوند است و
بعد از او، امامت در نسل من از فرزندان اوست تا روزی که خدا و رسولش را ملاقات
خواهید کرد.

در ادامه فرمود: