پاورپوینت کامل رویکرد استراتژیک به اخبار آخرالزمان-قسمت سوم ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رویکرد استراتژیک به اخبار آخرالزمان-قسمت سوم ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رویکرد استراتژیک به اخبار آخرالزمان-قسمت سوم ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رویکرد استراتژیک به اخبار آخرالزمان-قسمت سوم ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

می دانیم، سفیانی ها, حسنی ها, نفس زکیه ها و … متعددی در دوران معاصر معصومین بوده اند این موجب پیدایش این سؤال شده است که آیا اینان از اخبار آخرالزمان سوء استفاده کرده, خود را چنین نامیده اند، یا اخبار همین ها را منظور داشته اند! پس آیا موعد این نشانه ها به سرآمده، یا تفصیلی در کار است؟

اشاره:

تاکنون گفتیم که روایات آخرالزمان به دو گونه نشانه گذار و استراتژیک قابل دسته بندی هستند و نگرش استراتژیک به این اخبار، پیش نیازهای فکری، فرهنگی و… ویژه ای را می طلبد: اول، جمع بین اعتقاد به تقدیر علمی و عینی خداوند با زمینه سازی و دوم، درک فلسفه تاریخی از ظهور. نویسنده در این قسمت، به بیان سومین پیش نیاز و نیز، نیازهای متدلوژیک این نگرش می پردازد.

ترویج معنای استراتژیک انتظار در مقابل انتظار فردی

در فرهنگ شیعی ما واژگانی وجود دارد که این گفتمان را پدید آورده و جهت می دهد. از جمله مشهورترین آنها واژه انتظار است. به راستی انتظار چیست؟ در این باره گفته و نوشته بسیار است اما به نظر می آید حق آن هنوز ادا نشده و آن را بیشتر به امید، رجا، آرزو و … برگردان کرده اند. حتی در تقریرهایی انتظار ظهور به تمنای حضور فرو کاسته شده است. البته دیدن جمال دل آرای حضرت صاحب (ع) آرزوی هر عاشق و مشتاقی است اما آرزوی این دیدار در خواب یا بیداری با انتظار ظهور او هم سنگ نیست و مرزبانان فرهنگی باید به شدت مراقب باشند که، اولی جای دومی ننشیند؛ چه رسد به اینکه حسرت ملاقات از انتظار ظهور بچربد و پتانسیل بالای انگیزه و میل محبان در راه انتظار ظهور آزاد نگشته نتایج عظیم خود را به بار ننهد!

غیر از این تولیداتی که بر اساس ترجمان انتظار ظهور به رجا و آرزوی و امید ساخته و پرداخته شده و در لایه های فرهنگی جامعه نفوذ کرده (یعنی عمده تولیدات مهدویت) هم کمبودهای بسیاری دارد که موجب فعالیت لازم و زمینه سازی ظهور نشده است. در این ترجمان از انتظار، همیشه کار برای ظهور و زمینه سازی را باید به آن سنجاق کرد و هرگز از بطن آن نمی جوشد. در حالی که در انتظار با ترجمان درست، جدّ و جهد جزو ذات آن بوده و از عوارض تحمیل شده به آن نیست.امام صادق(ع) در روایات، جدّیت و انتظار را عطف به هم نموده، در واقع انتظار را به معنای جدیتی خاص در عصر غیبت معرفی فرمود:

برای ما دولتی است که هر زمان خداوند بخواهد آن را محقق می سازد… آنگاه فرمود: هر کس دوست می دارد از یاران قائم(ع) باشد باید منتظر باشد و در این حال به پرهیزگاری و اخلاق نیکو رفتار نماید، در حالی که منتظر است. پس چنانچه بمیرد و پس از مردنش قائم به پا خیزد پاداش او همچون پاداش کسی خواهد بود که آن حضرت را درک کرده است. پس کوشش کنید و در انتظار بمانید. گوارا باد بر شما ای گروه مشمول رحمت خداوند.۱

انتظار به مثابه یک کل

انتظار نه امید است نه آرزو و نه اجتهاد و تلاش بلکه همه آنهاست؛ با میزان و نسبتی خاص. از همین رو به کرات افضل عبادات امت معرفی شده است. یک منتظر با خود خوف، رجا، امید، تلاش و ده ها چیز دیگر را به نسبت های معین دارد و از این رو نگاهداری همه این فضایل در دورانی پر فتنه ریاضتی بسیار سخت است. در این ترجمان انتظار «در طول» ملکات اخلاقی و رفتاری است نه در عرض آنها لذا افضلیت آن موجّه می گردد و الا تخلف از قاعده «افضل الاعمال اهمزها؛ برترین اعمال دشواترین آنهاست» لازم می آید. اگر انتظار در حدّ امید و رجا فرو کاسته شود کجا از جهاد، صبر و … سخت تر و با فضیلت تر باشد؟ چنانچه انتظار یک کلّ شناخته شد، لاجرم استراتژیک خواهد شد. چون تا ندانیم منتظر چه هستیم انتظار در ما شکل نمی گیرد. برای روشن شدن این معنا به مثال ذیل توجه نمایند:

دو نفر را تصور کنید که یکی منتظر «مهمانی محبوب» باشد و یکی منتظر «حکم دادگاه خویش». در هر دو نفر میزانی از خوف، رجا، فعالیت و … وجود دارد اما با هندسه متفاوت. لذا سیمای انتظار آن متفاوت است. در نفر اول درصد امید چندین برابر درصد خوف است (ولو احتمال حادثه دیدن محبوبش وجود دارد) او بسیار فعال است؛ روزش از ساعت های ابتدایی صبح شروع شده، کارها را با دقت بیشتر انجام می دهد حتی اعاده و تکرار دارد (مثلاً چند بار غبارگیری می کند) اما در نفر دوم، درصد خوف بسیار بالاتر از امید است (ولو احتمال تبرئه شدن هم می دهد) او منفعل است. کار یومیه اش را هم انجام نمی دهد و دستش به کار نمی رود. سرد و بی نشاط است (برعکس اولی).

می بینید متعلق انتظار کاملاً در انتظار فرد تأثیر می نهد. قرآن به کفّار از زبان پیامبر مؤمنان می گوید: « انتظروا فإنّی معکم من المنتظرین؛۲ پس انتظار کشید که من نیز همراه شما از انتظار کشندگانم» هر دو منتظر باشند هم مؤمن هم کافر. اما تلقّی و رویکرد هر دسته از قیامت انتظار آنها را شکلی خاص می دهد. مؤمنان غیر از باور، آن را نزدیک می بینند و با شناخت خاص از صفات جمال و جلال الهی به نوعی خاص خود را مهیا کرده، با امور آخرتی مواجهه می نمایند. اما کافران یا آن را باور ندارند یا مظنون و دور دست می پندارند. پس آن را جدی نگرفته، سیمای انتظار در آنها نوع دیگری است. انتظار انعکاس فرداست در ظرف امروز، آنقدر که ظرفیتش را دارد. انتظار همه اش آمادگی است؛ آمادگی برای مواجهه با فردای شناخته شده. لذا منتظر آن قدر متأثر از منتظَر است که تو گویی بوم نقاشی آن و آینه انعکاس آن است.

اگر این انتظار از فرج و ظهور شایع شود، شناخت مختصات ظهور نقش جدی در شکل گیری و ریخت یابی انتظار ـ این پر فضیلت ترین عبادت غیبت ـ پیدا می کند. از واضح ترین مشخصه ظهور مثال بیاوریم: عدل و ظلم.اگر باور کنیم بن بست نهایی زندگی بشر بن بست ظلم است ـ نه حمله فضایی ها یا هجوم شهاب سنگ ها و … آن گونه که کمپانی های هالیوود تصویر می کنند ـ این باور نوعی خاص از انتظار در ما شکل می دهد و نسبت به مصادیق عدل و ظلم در عرصه فردی، اجتماعی و بین المللی رویکرد تازه ای می یابیم. کاری نمی کنیم که خودمان یا عمل متصل یا منفصلمان جزئی از بن بست آخرالزمان باشد یا به علت درک غلط از بن بست یا عدم درک مصادیق آن به شعب و مراتب بن بست نهایی پیوسته و دل بسته باشیم و بخشی از سنگرهای ضدّیت با منجی عالم در انگیزه و انگیزش ما خانه داشته باشد. آمادگی عمومی برای جهان پر از ظلم مبهم تر از آمادگی برای بازگشت عصر یخ بندان یا گودزیلاها و … نیست گرچه غریب تر است.یک توجه ضروری فرهنگی در اینجا لازم است. نقش فیلم های علمی ـ تخیلی ای که ساخت فرداهای موهوم و غیر واقعی را در دستور خود دارند، در جهت دادن به ذهنیت جوامع، حتی جهت دهی به تحقیقات، اختراعات و تخصیص بودجه ها و … را چقدر می دانید؟

قبل از صرف هزینه درباره تحقیقات زندگی در مریخ و ساخت تکنولوژی لازم برای آن یا اخذ استراتژی مناسب علیه مسلمانان و آمادگی برای جنگ تمدن ها یا هر فردای دیگر باید ذهنیّت عمومی جامعه فراهم شود و این کا را رسانه ها انجام می دهند. وقتی این فرداها با تولیدات متکثر به همه لایه های ذهن و عمل مخاطبان نفوذ کرد، در جامعه انتظاری خاص شکل می گیرد یعنی برای آن مواجهه باور شده، گارد لازم بسته می شود، نیروهای انسانی آرایش لازم را می گیرند که چند درصد صرف کدام رشته علمی و عملی شود؟ سیاست مداران طرح و لایحه مناسب را آماده می کنند و ده ها اتفاق دیگر.اما ای عجب که رسانه ها و مراکز فرهنگی ما نیز پا جای آنها نهاده و کاملاً مصرف کننده همان تولیداتند. درباره آماده کردن ذهنیت شیعیان برای فردای ظهور و در نتیجه شکل گیری انتظار مناسب برای مواجهه با آن فردای مقدس، کاری در خور انجام نمی گیرد. واقعیت این است که از آنچه درباره مفهوم انتظار و نحوه شکل گیری آن گفتیم، این نتیجه گرفته می شود که با ارائه تصویری روشن از فردای پیش رو خود درصد بالایی از این راه طی می شود و لااقل در آحاد جامعه، انتظار ریخت مناسب خود را می گیرد. برای نمونه اگر این خبر را قبول کردیم که فتنه دجّال بیشتر زنان و جوانان را مفتون می کند، پرسش هایی طرح می شود: شعاع این فتنه تا کجاست؟ آیا تمام جهان یا مناطقی از ایران؟ سنخ این فتنه چیست؟ و در چه حوزه ای می باشد؟ و …

پاسخ به این پرسش ها در روایات یافته می شود که جمع بندی آن نمای روشن از این فتنه می دهد آیا با یافتن این نمای روشن، زنان و جوانان شیعه