پاورپوینت کامل روزنه ای به حیات طیبه ۵۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روزنه ای به حیات طیبه ۵۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روزنه ای به حیات طیبه ۵۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روزنه ای به حیات طیبه ۵۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۸

اشاره:

در متون دینی ما باب وسیعی درباره آثار اعمال گشوده شده که شناخت آنها میزان مناسبی برای سنجش اعمال و انگیزه خوبی برای عمل خواهد بود گاهی برخی افراد، مدّتی را در سیر عبادت و عمل به احکام شریعت سپری کرده اند. ولی درون و باطن آنها متأثر از آن اعمال نبوده است؛ حال آنکه میزان سعادت و شقاوت، درون انسان است. به راستی چه کنیم که اعمال ما هر چه اندک باشد، بالاترین اثربخشی را داشته باشد. جناب حجت الاسلام و المسلمین جعفر ناصری، کلید اثربخشی اعمال را در مقاله حاضر برای ما ارائه خواهند کرد.

«حکمت عملی» یکی از شاخه های علوم، بلکه اصل و ریشه همه علوم است که در بعضی از کتب به خوبی از آن تعریف شده است. نظر برخی مانند شیخ داوود انطاکی حکیم شیعی مذهب درباره علم این است که «علم، عبارت از نقش بستن (انتقاش) صورت علم در قوای عقل و نفس است»۱ کلمه «انتقاش» را عمداً آورده است و مقصود این است که تأثیر آن «معلوم» در قوای عقل و ذهن، باید به صورت انتقاش باشد و فایده حکمت عملی را می گوید: «و فایده اش این است که هر انسانی را ارتقا بدهد و قوه و استعداد او را شکوفا کند و هر انسانی را از قوه به فعل برساند و نواقص نفسانی او را تکمیل و تتمیم کند و همه را به کمال برساند؛ منتها در حدّ استعداد بشری که در هر کسی متفاوت است».

تمام برداشت ها، توجیه ها و تفسیرهایی که الآن در قضایای معنوی هست، نگرش کسی است که از بیرون به قضایا نگاه می کند. انسان زمانی به آثار عملی و نتایج دقیق معنوی می رسد که بر اثر عمل صالح، «حیات» نصیبش بشود. بدون حیات طیّبه، انسان چیزی درک نمی کند. ممکن است صفات خوبی داشته باشد، ولی این صفات خوب گاهی در بین کفّار هم هست. ما دنبال مسئله دیگری هستیم. قرآن می فرماید: «من عمل صالحاً من ذَکرٍ أو أُنثی و هو مؤمنٌ فلنحیینّه حیوهً طیّبهً؛ هر مرد یا زن مؤمنی را که کار شایسته انجام دهد، به وسیله حیات طیبه زنده می گردانیم».۲ بعد از عمل صالح، ایمان و حیات قلب، عالم برای ما فرق خواهد کرد. یک نمونه و مصداق از مصادیق عمل صالح که حیات آور است اقامه نماز می باشد. همه ما نماز می خوانیم، رسول خدا و اهل بیت(ع) و اولیای الهی هم نماز می خواندند، ولی نماز آنها چگونه بوده؟ معراج بوده، «قربان کلّ تقیٍ»۳ بوده، «تنهی عن الفحشاء و المنکر»۴ بوده است. نماز روحشان را سبک می کرد و پرواز می داد. از قول حاج آقا رحیم ارباب(ره) نوشته شده که «مرحوم آخوند کاشی مشغول عبادت و نماز بود و حال جذبه ای به آخوند دست داده بود و من (مرحوم ارباب) که در حال پختن غذا بودم، چشمم به آخوند کاشی بود و حال او مرا هم تحت تأثیر قرار داد و حال جذبه ای به من دست داد و مرا از خودم و از کاری که انجام می دادم، فارغ و غافل کرد؛ به طوری که غذا سوخت و دود تمام اتاق را گرفت و من اصلاً متوجه نشدم». به هر حال، در حال نماز به ایشان نوعی جذبه دست می داده نوع این حالات معنوی از نماز شروع می شده البته بیان کردن این مطلب برای عامّه مردم یا بعضی جوان های خام صحیح نیست؛ چون گاهی برخی نفوس کپی برداری می کنند و حالات مصنوعی و تقلیدی در ایشان ایجاد می شود. تنها چیزی که باید بدانیم، این است که اینها حالات اولیای خداست و فقط برای دانستن این نکته است که چنین قضایایی ممکن است باشد. نمازهای مرحوم آیت الله العظمی اراکی طولانی بود و بعضی از دوستان ایشان که با ایشان در این زمینه ها ارتباط داشتند می فرمودند: «بعد از نماز حال غیرعادی در چهره شان معلوم بود».

عمل صالح، حیات طیّبه می آورد. همه مشکل ما این است که در صدد تحصیل حیات طیّبه نیستیم. به دنبال عمل صالح هستیم و آن را انجام می دهیم. امّا عمل صالح شرایط دارد که وقتی شرایطش جمع شد، آن وقت حیات طیّبه نصیب می شود. بعد از حیات طیّبه، دیگر نماز فراتر از خواندن می شود و می توان آن را «اقامه» کرد. همه ارزش معنوی بشری، پس از این حیات طیّبه است. اگر عملی مثل نماز بخواهد به برزخ (حقیقت عالم) منتقل بشود، اگر حیات قلب پشتوانه اش نباشد، فقط لفظی است که از حنجره بیرون آمده. از طرفی در تجسّم عمل تردید نیست. اگر چشم انسان باز بشود، چه بسا تبدیل شدن هر عملی را بفهمد. تعبیر من این است که بین ما و عالم غیب کانال هوشمندی قرار دارد که می داند چگونه عمل را تبدیل کند. گاهی شخص حمد و سوره ای را برای اموات می خواند، امّا میّت با میّت، خواننده با خواننده، عمل با عمل، فرق دارد. یکی از علما در خواب، مرحوم بیدآبادی را دیده بود که از مقبره شان بیرون آمده اند و متحیّرند. پرسیده بود اینجا چه می کنید؟ مرحوم بیدآبادی فرموده بود که «آقا امام زمان(ع) آمدند از اینجا رد شوند، حمد و سوره ای برای اموات تخت فولاد خواندند، آمده ام تا بهره ام را بگیرم». یک وقت، حمد و سوره ای را آقا امام زمان(ع) می خوانند و نصیب وافری به آقا محمد بیدآبادی که خودش عارف بزرگی بوده هم می رسد زیرا این بستگی به حیات قلب دارد. تا قلب انسان حیات پیدا نکند، چیز ارزشمندی تحویل عالم غیب داده نمی شود. البته این سخنان نباید دل سردی و زدگی بیاورد، این راهی است که باید رفت و باید روشن شد.

به هر حال، کیفیت عمل، مربوط است به درصد برخورداری مؤمن از حیات طیّبه. هر چه بهره انسان از این حیات بیشتر باشد، درصد توجهاتش بیشتر خواهد بود. چیزی که به این تبدیل روح می دهد، توجه است. اینکه فرموده است: «الدّعا مخّ العباده، [دعا، مغز و اصل عبادت است]»، توجه هم، اصل دعا و عبادت است؛ چون برای تبدیل و انتقال به عالم غیب، مهم توجه است و آن شرایط اوّلیه ای دارد. حیات، توجه می آورد. کسی که قلبش حیات پیدا کرده، می تواند به گونه ای دیگر عبادت کند، ذکر بگوید و عمل بدون آن، چیزی را عاید انسان نمی کند. اعمال زیادی انجام داده می شود و ثواب آن به میتی هدیه می شود، امّا اینها وقتی اثر می کند که قلب حیات داشته باشد. هرچه حیات قلب بیشتر باشد، تأثیرش بیشتر است. گاهی یک نفر، یک خرما را در راه خدا می دهد، در عالم غیب هزاران هزار نخلستان به او می دهند. زیرا عالم غیب هم خیلی وسعت دارد و رخ دادن این کارها در عالم غیب، خیلی آسان است. در روایتی آمده است که زنی از حضرت صدیقه طاهره(ع) سؤالی پرسید و حضرت جواب دادند. سؤال های دیگری پرسید و پاسخ آن را گرفت؛ تا اینکه گفت دیگر خجالت می کشم بپرسم. حضرت فرمودند: باز هم بپرس؛ چون برای هر یک سؤالی که جواب می گویم، بیشتر از جواهراتی که فاصله میان زمین و آسمان را پر کنند، به من اجر و پاداش عنایت می کنند. چنین جزایی برای پاسخ به یک سؤال نیم دقیقه ای، به خاطر اخلاص و پشتوانه عمل است. گاهی صدقه دادن یک دانه خرما تبدیل به یک نخلستان می شود چون پشتوانه دارد و گاهی عبادت فراوان، چون بدون پشتوانه است به اندازه یک خرمای خشک است؛ خلاصه این تبدیل، اخلاص و حیات قلب و شرایط دیگری را می طلبد.

امّا در این بین، کانال هوشمندی هست که با عامل و عمل ربط دارد. به مجرد صدور عمل، این کانال هوشمند می داند که اگر این برای اموات بود، چگونه آن را بر حسب نیاز میّت، به برزخ او برساند. رسول خدا(ص) نقل فرموده اند که «در شب معراج ملائکه ای را در حال ساخت دیوار دیدم، ولی گاهی متوقّف می شدند. از جبرئیل پرسیدم چرا متوقّف می شوند. عرض کرد: مادامی که مؤمنان روی زمین ذاکرند، اینها هم مشغول ساختن هستند، ولی وقتی آنها از ذکر متوقّف می شوند، اینها از ساختن دست برمی دارند». آن کانال هوشمند است که می فهمد، این ذکر تبدیل به دیوار شود یا نخل. پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «هر ذکر لا إله إلّا الله نخلی در بهشت می شود. شخصی پرسید: پس ما نخلستان ها داریم؟ حضرت فرمودند: اگر آن را آتش نزنید». این نابودی اعمال هم قاعده مند است. ممکن است انسان اعمالی را انجام دهد و در بهشت و عالم غیب و در برزخ، چیزهایی را درست کند، ولی انسان مأمون و در امان از استدراج نیست و به همین جهت، شاید کارهایش به هم بریزد. مؤمن باید صدق را همراه خودش ببرد و بداند تا دم مرگ از کید نفس ایم