پاورپوینت کامل نقش حجاز در عصر ظهور ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش حجاز در عصر ظهور ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش حجاز در عصر ظهور ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش حجاز در عصر ظهور ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

پس از ندای آسمانی در رمضان و خروج سفیانی در رجب، چند ماه پیش از ظهور، مؤمنان گروه گروه به سمت مکه رهسپار می شوند تا امام را یاری کنند. دشمنان نسبت به مؤمنان و یاران امام مشکوک می شوند و قصد نابودی آنها را می کنند و به توطئه چینی ضدّ آنها می پردازند. همچنین، روایت ابوبصیر به نقل از امام صادق(ع)۱ حاکی از آن است که در آن زمان بسیاری از مؤمنان دستگیر شده و به زندان افکنده می شوند.

اشاره:

جناب استاد مجتبی الساده، از عالمان محقق و نویسنده جهان اسلام و مقیم عربستان سعودی است که تاکنون کتب و مقالات ارزشمندی از ایشان حول موضوع مهدویت، نشانه های ظهور و مسائل مرتبط با آن به زیور طبع آراسته شده است. ایشان که عضو شورای علمی افتخاری ماهنامه موعود می باشند، به طور مستمر مقالاتی را برای خوانندگان گرامی قلمی کرده اند که در مجله به چاپ رسیده است.

کتاب نادر «شش ماه پایانی» که توسط نشر موعود عرضه گردیده ترجمه اثر: «الفجر المقدس و إرهاصات الیوم الموعود» است که تقویم حوادث شش ماه پایانی غیبت و معاصر ظهور امام مهدی(ع) در آن به تصویر درآمده است و می توان آن را به لحاظ صورت و استناد، در زمره آثار بی نظیر یا کم نظیر در جهان اسلام به شمار آورد. چندی پیش، پس از پیگیری های فراوانی که هم زمان با انتشار ویژه نامه عربستان از مجموعه سرزمین های درگیر آغاز شد، موفق شدیم در خصوص نقش سرزمین حجاز، مقارن واقعه شریف ظهور با ایشان گفت وگویی صورت دهیم که متن آن در زیر می آید.

* حجاز و شبه جزیره عربستان چه جایگاهی در حوادث آخرالزّمان و دوران ظهور امام مهدی(ع) دارد؟

اهمیت جایگاه حجاز در این حوادث، به دلیل وجود اماکن مقدس اسلامی زیادی است که در این منطقه به چشم می خورد و از اینجاست که متوجه می شویم چرا آن منطقه به عنوان نقطه شروع نهضت امام مهدی(ع) و آغاز ظهور از مکه مکرمه انتخاب شده است. ایشان پس از آن به سوی مدینه منوره رهسپار می شوند و این به دو دلیل است:

الف) رساندن این پیام به تمام ملت های جهان؛ که امام دیدگاهی دینی و اهدافی اسلامی دارد و اسلام، (برترین) ایدئولوژی و قانون است و می خواهد این پیام را به مردم جهان برساند که او پیرو و تجدیدکننده دین جدش محمد رسول الله(ص) است. همچنین هنگام ظهور مقدسشان، ویژگی های مکتب اندیشه ای ایشان روشن می شود و شعار «یا لثارات الحسین» ایشان، همه جا را فرا می گیرد.

ظهور از قلب جهان اسلام و از قبله مسلمانان آغاز می شود تا امام فرصت این را داشته باشد که پیام و رسالت و اهداف خود را به روشنی برای تمام مردم جهان، از همان آغاز حرکت خود بیان کند.

ب) استفاده از جایگاه والای کعبه نزد مسلمانان؛ هنگامی که آغاز حرکتی از مقدس ترین و پاک ترین نقطه جهان باشد، حرکت و جنبش و قیام ایشان مورد توجه و پیگیری پیاپی و خاصّ تمام مسلمانان قرار می گیرد زیرا مکه (قبله) جایگاه خاصی در میان مسلمانان جهان دارد. اینجاست که حداقل، مسلمانان سخنان و بیانات و خطبه های ایشان را می شنوند و در آن زمان، صدای امام و طرح ها و برنامه های ایشان به گوش تمام مسلمانان جهان می رسد.

با توجه به این موارد به این نتیجه می رسیم که این رهبر جهانی، بسیار نبوغ دارد و استراتژی قیام و حرکت ایشان هم موفقیت آمیز خواهد بود. حال اگر نقطه حرکت و قیام ایشان از شهر اسلامی دیگری بود یا از یک پایتخت سیاسی یک کشور، امام(ع) فرصت پیگیری دستگاه های اطلاع رسانی و سیاسی و مردمی از قیام خود را از دست می داد، به ویژه در روزهای آغازین ظهور، که هنوز قدرت ایشان به قوام نرسیده است و نیروها هنوز آن گونه که باید، سازماندهی نشده اند.

* لطفاً به صورت مختصر در مورد اوضاع سیاسی منطقه حجاز پیش از ظهور توضیح دهید؟ جوّ عمومی حاکم نسبت به امام چگونه خواهد بود و چه برخوردی با امام خواهد داشت؟

تسلسل حوادثی که مقدمه ظهور در حجاز است، با آماده سازی شرایط و جوّ مناسب برای موفق ساختن جنبش امام خواهد بود. و از اینجا، مفهوم روایات شریفه ای که در مورد فراغ سیاسی و ضعف نظامی و امنیتی در منطقه حجاز پیش از ظهور سخن می گویند را در می یابیم. حوادث، در حجاز با مرگ حاکم «عبدالله» آغاز می شود. او آن گونه که در روایت ابوبصیر آمده، آخرین پادشاه حجاز خواهد بود. در روایت ابوبصیر آمده است: هر کس برای من مرگ عبدالله را تضمین کند، من (ظهور) قائم را برای او تضمین می کنم. «خاندان فلان» در مورد تعیین خلیفه بعدی دچار اختلاف نظر می شوند و اختلافات آنها تا زمان ظهور امام(ع) ادامه می یابد. در روایت ابوبصیر در این مورد آمده است: «امّا هنگامی که عبدالله بمیرد، مردم پس از او [برای خلیفه کردن شخصی] اتفاق نظر پیدا نمی کنند و این مسئله تا زمان [ظهور] مراد شما، إن شاءالله، پایان نمی پذیرد. پادشاهی سال ها می رود و [زمان پادشاهی] پادشاه ماه ها و روزها فرا می رسد». ابوبصیر گفت: عرض کردم: آیا این دوران به درازا می انجامد؟ امام فرمود، نه هرگز».

اختلافات پس از مرگ «حاکم عبدالله» تبدیل به درگیری های داخلی برای به دست آوردن قدرت و حکومت می شود و جنگ های داخلی میان فرزندان خانواده حاکم در می گیرد و آن گونه که در این روایت آمده: «از جمله نشانه های خروج، رویدادی است که میان حرمین روی می دهد». عرض کردم آن رویداد چیست؟ فرمود: «یک نابودی که میان حرمین خواهد بود و فلانی از فرزندان فلانی، پانزده رهبر و بزرگ را می کشد» یعنی میان حکومت حجاز ضعیف می شود و آن فراغ سیاسی و وضعیت امنیتی نابسامان پیش می آید.

با نبود قدرت و سلطه سیاسی و ضعف آن و مشغول شدن مقام ها و سردمداران به درگیری و جنگ برای به چنگ آوردن قدرت و مقام، گروه های ناصبی دشمن اهل بیت(ع) فعال می شوند و از اینجاست که مفهوم روایاتی که در مورد پریشانی و نابسامانی که در میان حجّاج در منا، طی مراسم حجّ آن سال پیش می آید را می فهمیم تا آنجا که جمره عقبه به خون آغشته می شود. و آن به دلیل ادامه اختلاف حجازی ها برای به دست آوردن قدرت و مقام است.

علاوه بر جوّ امنیتی حاکم که دشمن شیعه است، بسیاری از شیعیان به زندان افکنده می شوند. این حوادث در بیست و پنجم ماه ذی الحجه با قتل فرستاده امام(ع) که همان «نفس زکیه» است، در حرم مکه میان رکن و مقام پایان می یابد.

مسئله بسیار مهم در حجاز در آن دوران (یعنی پیش از ظهور) این است که دیده های مسلمانان به سوی امام مهدی(ع) است و منتظر ظهور ایشان هستند. در آن زمان این خبر میان مردم منتشر می شود که ایشان در مدینه منوّره سکونت دارند و آغاز حرکتشان از مکه مکرّمه خواهد بود. در این مدت، امام به ارتباط برقرار کردن با یارانش در مدینه منورّه و سپس مکه مکرّمه می پرداد و نقش رهبری خود را تقریباً به طور کامل ایفا می کند و در آن شرایط بسیار حساس، بیانات خود را به پیروان و یارانش می رساند و به صورت مستقیم با یارانش در مناطق مختلف اسلامی (پس از ندای آسمانی و خروج سفیانی) ارتباط برقرار می کند. و آن پایان غیبت کبرا و آغاز «ظهور اصغر» است.

* ساکنان مکه و مدینه چه موضع گیری و عکس العملی نسبت به ظهور و نهضت ایشان خواهند داشت؟

به دلیل وجود فراغ سیاسی و درگیری های داخلی برای به چنگ آوردن قدرت در منطقه حجاز در زمان پیش از ظهور، نیروهای مخالف و دشمن اهل بیت(ع) به دلیل نبود یک رقیب قدرتمند برای خود در منطقه، فعال می شوند. آنها با کمک بقایای نیروهای نظام حاکم دست به تحرکاتی می زنند. این تحرکات و کارهای آنها، بیانگر میزان دشمنی و کینه و نفرت آنها از امام و پیروانش است. از جمله آن اعمال و کارها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱. پس از ندای آسمانی در رمضان و خروج سفیانی در رجب، چند ماه پیش از ظهور، مؤمنان گروه گروه به سمت مکه رهسپار می شوند تا امام را یاری کنند. دشمنان نسبت به مؤمنان و یاران امام مشکوک می شوند و قصد نابودی آنها را می کنند و به توطئه چینی ضدّ آنها می پردازند. همچنین، روایت ابوبصیر به نقل از امام صادق(ع)۱ حاکی از آن است که در آن زمان بسیاری از مؤمنان دستگیر شده و به زندان افکنده می شوند.

۲. بقایای نظام حاکم و گروه های تکفیری، جنایات سختی در مدینه منوره مرتکب می شوند. آنها یک جوان هاشمی را با خواهرش (محمد و خواهرش فاطمه) را به قتل می رسانند و آن دو را بر در مسجدالنبی(ص) می آویزند و همه اینها برای نشان دادن کینه و دشمنی شان نسبت به پیروان و یاوران امام منتظر(ع) است.

۳. در بیست و پنجم ماه ذی الحجه پیش از ظهور، در پانزده روز، امام یک مرد هاشمی را به نمایندگی از خود به مکه مکرمه می فرستد تا به آزمایش و نبض گیری شرایط آنجا و آماده سازی شرایط انقلاب مبارک بپردازد. فرستاده امام (محمد بن الحسن نفس زکیه) وارد حرم مکه می شود و میان رکن و مقام می ایستد و به مردم حاضر در حرم مکه به صورت شفاهی، پیام امام(ع) را ابلاغ می کند. بقایای نیروهای نظام حاکم در حجاز دست به انجام یک جنایت می زند که دست کمی از جنایت قبلی ندارد. آنها فرستاده امام را فوراً در رکن و مقام در مسجد الحرام، در روزی حرام به قتل می رسانند.

با توجه به این حوادث در می یابیم که اهل حجاز در آن زمان خواهان ظهور امام نیستند و این مسئله از آن رهبر بزرگ پوشیده نیست. به همین دلیل است که ایشان با صراحت، در روایتی که از امام باقر(ع) نقل شده می فرماید: «ای مردم، اهل مکه مرا نمی خواهند، امّا من به سوی آنها فرستاده شده ام تا بر آنها اتمام حجت کنم، آن گونه که اشخاص همچون من شایسته است اتمام حجت کنند».

یکی از نشانه های ظهور، وقوع برخی حوادث سیاسی است که در جهان اسلام روی می دهد و بر منطقه حجاز نیز تأثیر می گذارد. لطفاً اشاره ای به مهم ترین حوادث این زمان داشته باشید، آیا موردی از این نشانه ها روی داده و نشانه ای از آن وجود دارد یا نه؟

به طور کلی، امت اسلامی پیش از ظهور در شرایط ضعف سیاسی شدید به دلیل جنگ ها و فتنه ها و جنگ های داخلی و نیز دخالت نیروهای خارجی (رومی ها) به سر خواهد برد. در نتیجه، یک مجموعه جریان های سیاسی رقیب و درگیر با هم سربرمی آورند، مانند:

۱. خروج سفیانی از شام (حتمی)؛ او یکی از مهم ترین دشمنان امام است که از جانب غرب حمایت می شود.

۲. خروج یمانی از یمن (حتمی)؛ او از تأییدکنندگان و یاری دهندگان امام(ع) است.

۳. خروج خراسانی از ایران؛ او از تأییدکنندگان و یاری دهندگان امام(ع) است.

این سه قدرت، مرکز ثقل سیاسی و نظامی منطقه در آن زمان خواهند بود و با تحرکات و درگیری ها و هم پیمان های خود، جو و شرایط کلّی سیاسی منطقه، کمی پیش از ظهور را به وجود می آورند.

در زمان کنونی، هنگامی که حوادث منطقه خاورمیانه را بررسی می کنیم و اوضاع سیاسی و نظامی آن را مورد مطالعه قرار می دهیم، درمی یابیم که نشانه های ظهور، کم کم شروع به روی دادن کرده اند و نشانه های آغازین پیدایش هسته نیروهای سیاسی مورد نظر در آن مدت، قابل مشاهده است. ما همچنین، نشانه های جریان های رقیب را که با حوادث ظهور و نشانه های آن در ارتباط هستند حس می کنیم. از جمله آن نشانه ها:

جریان اوّل: یاران امام، که یمانی و خراسانی هستند. بسیاری از مؤمنان بر این باورند که حوادث کنونی یمن و جنگ با حوثی ها، نشانه های آغازین خروج یمانی است. همچنین دخالت حکومت عربستان در این جنگ و حمایت معنوی ایران از حوثی ها، آغاز ایجاد و فراهم آوردن جوّ مناسب برای حوادث در آینده است.

جریان دوم: دشمنان امام به رهبری سفیانی، هم پیمان یهودیان و غرب که کینه شدیدی نسبت به اهل بیت(ع) و پیروانشان دارند. به همین دلیل، درمی یابیم پس از حوادث عراق (سقوط نظام صدام) یک هم پیمانی میان بعثی ها و تکفیری ها در منطقه، ضدّ شیعه وجود دارد و این خود شاهدی مبنی بر آغاز نشانه ها و آماده ساختن جوّ مناسب برای خروج سفیانی و پیدایش و رشد جریان او و روی دادن حوادث آینده، آن گونه که در روایات در مورد شام و عراق و حجاز آمده، است.

از اینجا درمی یابیم که این منطقه، میدان جنگ های متعدد و مهمی است و حوادث کنونی و اتفاقاتی که در حال حاضر در حال روی دادن است، خود مقدمه ای برای عدم استقرار سیاسی است که در روایات آمده است.

از سوی دیگر برخی از مؤمنان و کسانی که حوادث پرونده هسته ای ایران را دنبال می کنند و نیروهای استکباری به مخالفت با آن می پردازند، اعتقاد دارند که این حوادث با جوّی که در روایت امام باقر(ع) آمده، مرتبط است