پاورپوینت کامل ریشه های صهیونیسم در بریتانیا ۵۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ریشه های صهیونیسم در بریتانیا ۵۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ریشه های صهیونیسم در بریتانیا ۵۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ریشه های صهیونیسم در بریتانیا ۵۱ اسلاید در PowerPoint :

جامعه یهودیان انگلیس را می توان از همگراترین جوامع یهودی در سرتاسر جهان دانست که پس از قرن ها زندگی در این کشور، در پایان قرن نوزدهم با ورود موج بزرگی از مهاجران یهودی از روسیه جان تازه ای گرفت. این جامعه مهاجر سپس با اشتیاق فراوان پذیرای صهیونیسم هرتزل در اواخر قرن و اوایل قرن شد. به همین دلیل جامعه یهودی انگلستان از همان آغاز تأسیس دولت صهیونیستی در فلسطین خود را جامعه ای حامی صهیونیسم می نامید.

الف) سابقه تاریخی

جامعه یهودیان انگلیس را می توان از همگراترین جوامع یهودی در سرتاسر جهان دانست که پس از قرن ها زندگی در این کشور، در پایان قرن نوزدهم با ورود موج بزرگی از مهاجران یهودی از روسیه جان تازه ای گرفت. این جامعه مهاجر سپس با اشتیاق فراوان پذیرای صهیونیسم هرتزل در اواخر قرن و اوایل قرن شد. به همین دلیل جامعه یهودی انگلستان از همان آغاز تأسیس دولت صهیونیستی در فلسطین خود را جامعه ای حامی صهیونیسم می نامید و همواره کمک های مالی فراوانی را به صهیونیست ها و دولت صهیونیستی می کرد. در زمان تأسیس دولت یهودی نیز بیش از هزار یهودی انگلیسی به سرزمین های اشغالی مهاجرت کردند که قابل توجه بود، زیرا یهودیان انگلیس با یهودستیزی و خصومتی واقعی در این کشور مواجه نبودند که بخواهند به فلسطین فرار کنند.۱

پیش از تشکیل دولت صهیونیستی نیز شاهد پیوند صهیونیسم و امپراتوری بریتانیا بوده ایم که همین پیوند علت اصلی تأسیس این رژیم گردید. اندیشه تأسیس دولتی برای قوم یهود، سابقه ای استعماری دارد و به زمان «ناپلئون بناپارت» باز می گردد. ناپلئون بناپارات در سال م. با صدور نامه ای از یهودیان آسیا و آفریقا خواست تا تحت لوای وی جمع شوند و در مقابل به آنها وعده داد تا سرزمین مقدس (فلسطین) را در اختیار آنان قرار دهد و عظمت و شکوه باستانی را به آنها باز گرداند. در واقع ناپلئون با بیان چنین طرحی قصد داشت تا از یهودیان برای دستیابی به اهداف خود استفاده کند.۲

به هر حال تسلط ناپلئون بر منطقه بیش از سه سال طول نکشید و با شکست فرانسه از انگلستان، نیروهای انگلیسی جایگزین نیروهای فرانسوی شدند. در واقع توجه انگلیس به فلسطین و منطقه عربی به امنیت راه های نظامی و دریایی هند مربوط می شد. یکی از پیامدهای این سیاست تأسیس نخستین کنسولگری غرب در سال از سوی انگلیس در قدس بود که بیشتر فعالیت آن به حمایت از یهودیان مهاجر اختصاص داشت.۳ هدف انگلستان این بود که یهودیان مهاجر بیشتری را به فلسطین بیاورد و به این وسیله مقاصد استعماری خود را جامه عمل پوشاند. این مقاصد در نامه لرد پالمرستون، وزیر خارجه بریتانیا به سفیر این کشور در استانبول آشکارا بیان شده است: «بازگشت ملّت یهود به دعوت سلطان عثمانی و با حمایت او، نقشه های شیطانی محمدعلی (پادشاه مصر) و جانشینانش را نقش بر آب خواهد کرد.»۴

بعدها در زمان دیزرائیلی، نخست وزیر وقت انگلستان این مسئله دوباره زنده شد و صهیونیست ها به حق می توانند ادعا کنند که وی بزرگ ترین نماینده جنبش آنها بوده است. دیزرائیلی اگرچه به مذهب کلیسای انگلیکن در آمده بود، ولی احترام و علاقه فراوانی به هم نژادان خود داشت. او برای بازگرداندن یهودیان به جایگاهی بالا تلاش فراوانی کرد.۵ نهایتاً در اواخر قرن صهیونیست ها و در رأس آنها تئودور هرتزل تلاش فراوانی داشتند تا فلسطین را در ازای کمک های مالی به «مرد بیمار اروپا» یعنی امپراتوری عثمانی تصاحب کنند، ولی موفق نشدند. سپس از آنجایی که احتمال اضمحلال این امپراتوری را می دادند، پیوند خود را با امپراتوری بریتانیا تحکیم بخشیدند، زیرا می دانستند که دولت بریتانیا درپی سلطه بر فلسطین می باشد تا کانال سوئز را به عنوان گذرگاهی برای رسیدن مستعمراتش تحت کنترل داشته باشد. نهایتاً هم با اعلامیه بالفور در سال دولت لوید جورج حمایت خود را از پروژه صهیونیستی مستعمره سازی فلسطین اعلام کرد. صدور این اعلامیه برای صهیونیست ها بسیار مهم بود، زیرا به پانزده سال تردید و اختلاف در داخل دولت بریتانیا خاتمه داد و نهایتاً به حمایت از جنبش صهیونیستی منجر گردید.

این اتحاد در وهله نخست بر پایه منافع متقابل در مبارزه با موج فزاینده ملی گرایی عربی قرار داشت و در واقع با اعلامیه بالفور، جنبش صهیونیستی به بخشی کلیدی از برنامه امپریالیسم بریتانیا برای خاورمیانه تبدیل شد: راهی برای مشروعیت بخشی به سلطه نظامی بر فلسطین. شبه نظامیان شهرک های یهودی نشین از جمله جوخه های ترور (سرویس های ویژه شب) که افراد موردنظر سازمان اطلاعاتی ارتش بریتانیا را ترور می کردند نیز نقشی کلیدی را در سرکوب شورش فلسطینیان در سال های – ایفا کردند.۶ بنابراین دست صهیونیست ها برای هر اقدامی در فلسطین باز بود، منتهی اقدامات آنها باید در چارچوب منافع امپراتوری بریتانیا صورت می گرفت.

با این حال جنگ جهانی دوم تقابل صهیونیست ها و انگلیسی ها را موجب شد و اتحاد آنها را به هم زد. در سال استعمار صهیونیستی فلسطین که سال از طرف امپریالیسم بریتانیا حمایت شده بود در جستجوی حامی قدرتمندتری برآمد. برای این کار ایالات متحده گزینه مناسبی بود که سرانجام نیز با حمایت این کشور، سازمان ملل در نوامبر سال رأی به حمایت از دولت صهیونیستی داد.

پس از اینکه قیمومیت انگلیس به طور رسمی پایان پذیرفت، صهیونیست ها پادگان ها و مقامات دولتی انگلیس در فلسطین را مورد حمله قرار دادند و آنها را مجبور به پذیرش خواسته های خود کردند. به هر حال در طیّ سال قیمومیت انگلیس، شمار شهرک نشین های یهودی برابر جمعیتی شدند که در سال در فلسطین بودند.۷

نبرد شبه جزیره سینا در سال ۱۹۵۶، به تغییر دیدگاه منطقه و قدرت های بزرگ از اسرائیل منجر شد. تا آن زمان، دولت یهودی، به عنوان یک موجودیت ضعیف که بقای بلند مدّت آن در هاله ای از ابهام قرار داشت، متصور بود.۸ پس از پیروزی اسرائیل بر مصر، مشخص شد که این کشور قدرتمندترین نیروی جنگی در منطقه را داراست. این امر، بدان معنا بود که برای قدرت های خواهان حفظ وضع موجود نظیر بریتانیا که نگران سرنگونی رژیم های سنتی و خواهان توقف ملی گرایی پان عربیسم ضد غربی بودند، حفظ یک اسرائیل قدرتمند به جزیی از منافع آنها تبدیل شد. در واقع، قدرت نظامی اسرائیل و توانایی آن برای ضربه زدن و مجازات متجاوزان به عنوان یک عامل بازدارنده در مقابل رژیم های رادیکال عربی، مورد توجه قرار گرفت.

از سال ۱۹۶۰ و در نتیجه این تغییر برداشت، بریتانیا شروع به فروش تسلیحات به اسرائیل کرد. بنابراین دولت بریتانیا به خاطر ایجاد ثبات و جلوگیری از جنگی منطقه ای، تصمیم به نزدیکی با آن کشور گرفت. همانطور که سفیر وقت بریتانیا در اسرائیل، در نامه ای به اداره امور خارجی این کشور نوشته بود: «دلیل ما برای فروش تسلیحات به اسرائیل نه جهت گیری غربی آنها و نه تحسین دستاوردهایشان است، بلکه، منافع ما در حفظ ثبات خاورمیانه و جلوگیری از جنگی منطقه ای، چنین چیزی را ایجاب می کند. هر چیزی که احتمال جنگ در خاورمیانه را افزایش دهد، بر ضد منافع قدرت های غربی خواهد بود.»۹

سقوط اتحاد شوروی و آغاز فرایند صلح اسلو توسعه بیشتر روابط بریتانیا و اسرائیل را در پی داشت. در سال ۱۹۹۵، جان میجر رهبری سفر یک هیأت تجاری بزرگ به اسرائیل را بر عهده داشت۱۰ و در طیّ این سفر اعلام کرد که بریتانیا دیگر به واسطه بایکوت اعراب احساس محدودیت نمی کند. در سال های بعد از آن نیز روابط دفاعی بریتانیا با اسرائیل از رشد قابل ملاحظه ای برخوردار گردید. نخستین دیدار خانواده سلطنتی بریتانیا از اسرائیل در سال ۱۹۹۸ نیز، به لحاظ سمبلیک تأییدی بر بهبود روابط میان این دو کشور بود.

ب) پیوند با هیأت حاکمه انگلیس

به لحاظ تاریخی در سیاست بریتانیا، یهودیان همواره گرایش به جناح چپ داشته اند. ولی در سال های اخیر بیشتر به جناح راست متمایل شده اند که بازتابی از توانگر