پاورپوینت کامل امامت؛ بالاترین مقامات روحانی ۲۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امامت؛ بالاترین مقامات روحانی ۲۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امامت؛ بالاترین مقامات روحانی ۲۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امامت؛ بالاترین مقامات روحانی ۲۸ اسلاید در PowerPoint :

از متون دینی این چنین استفاده می شود که مقام امامت رفیع تر از مقام نبوّت و رسالت است و جز اندکی از بندگان مخلص خدا، همچون انبیای اولوالعزم و امامان دوازده گانه(ع) کسی بدان راه نمی یابد.

امام صادق(ع) می فرمایند:

«… آن پیامبری که در خوابش [حقایق را] می بیند و صدا[ی خاص] را می شنود و در بیداری واقعیت [آن را] می یابد، امامی مانند [انبیای] اولوالعزم است.»۱

و بر این مطلب، قول خدای تعالی دلالت می نماید که:

«وَ إِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُک لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَ مِن ذُرِّیتِی قَالَ لاَ ینَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ؛۲

و چون ابراهیم را پروردگارش با کلماتی بیازمود و وی آن همه را به انجام رسانید [خدا به او] فرمود: من تو را پیشوای مردم قرار دادم [ابراهیم] پرسید: از دودمانم [چطور] فرمود: پیمان من به بیدادگران نمی رسد.»

همانا خداوند متعال، ابراهیم(ع) را به واسطه امامت گرامی داشت، بعد از آنکه نبی و رسول بود. آشکار است که خطاب خدای تعالی به آن حضرت برای امامت، در پایان عمرش و پس از آزمودن حضرتش به ابتلائات و آزمون های مختلف، همچون انداختن در آتش، ذبح فرزند ـ پس از آنکه او را فرزند بخشید ـ بود. اکرام به وسیله امامت؛ یعنی آنکه ابراهیمِ نبی و رسول به مقامی رسید که امام باشد؛ با لحاظ اینکه امامت، بالاتر از نبوّت است.

امام صادق(ع) می فرمایند:

«خدای عزّوجلّ، ابراهیم(ع) را (به عنوان) بنده برگزید، پیش از آنکه نبی باشد و خداوند متعال او را (به عنوان) نبی برگزید، پیش از آنکه رسول باشد و خداوند او را رسول برگزید، پیش از آنکه خلیل برگزیند و خداوند او را خلیل برگزید پیش از آنکه او را امام قرار دهد. پس آن هنگام که همه چیزها را برایش گرد آورد، فرمود: «همانا من، تو را برای امامت مردم برگزیدم». از آنجا که این مرتبه در دیده ابراهیم عظیم جلوه گر شد، عرضه داشت: آیا [آن را] در میان نسلم [قرار می دهی؟] و خداوند فرمود: «عهد من به ستمکاران نمی رسد…» [هرگز] نادان، امام پرهیزکار نمی باشد.» ۳

همچنین از حضرت صادق(ع) نقل شده که فرمودند: «ابراهیم(ع) نبی بود، نه امام تا آنکه خداوند فرمود: «من تو را امام قرار می دهم…».۴

و فرمودند: ابراهیم(ع) عرضه داشت: «آیا از نسلم…؟» خداوند فرمود:

«عهد من به ستمکاران نمی رسد». بت پرست۵ نمی تواند امام شود.»۶

امام رضا(ع) می فرمایند:

«به حقیقت، امامت، مقام سومی است که خداوند عزّوجلّ پس از (مراتب) نبوّت و خلّت (خلیل بودن) به ابراهیم خلیل عطا نمود؛ فضیلتی که وی را بدان شرافت بخشید و یادش را بلند گردانید… خداوند فرمود: «عهد من به ستمکاران نمی رسد». پس این آیه، امامت هر ستمکار و ظالمی را تا روز قیامت باطل کرده و آن را تنها در میان برگزیدگان قرار داده است.»۷

محقّق گرانقدر، سبزواری(ره) در این باره می گوید:

امامت، سلطه و حکومت فعلی الهی در تنظیم امور مردم، بر اساس خواست پروردگار عالم است و هیچ تردیدی در این نیست که امامت رفیع ترین مقامات انسانی است؛ زیرا امام، امین خدای متعال در میان آفریدگانش و امین بین آفریدگان و خدای تعالی است؛ بنابراین ـ ناگزیر ـ باید آگاه ترین مردم نسبت به فرامین خداوند، پرهیزکارترین ایشان در دین او، خردمندترین و سیاستمدارترینشان در سامان دادن امور بندگان و نظام دادن احوال سرزمین ها، بر اساس آنچه از سوی خداوند به وی افاضه می گردد ـ همانند رسول خدا(ص) و ابراهیم(ع) ـ

یا طبق احکام شریعت که بدان ملتزم است ـ همانند امامان معصوم(ع) ـ باشد».

حال، چنانچه امامت، «بدون شرط» و به طور مطلق در نظر گرفته شود، عبارت از جمع میان نبوّت و رسالت است و چنانچه «به شرط لا» و عام بدان نگریسته شود، به غیر آن دو نیز اختصاص می یابد؛ زیرا که نبوّت، مجرّد فرو فرستادن احکام آسمانی شریعت بر کسی است که خداوند متعال او را برگزیده است؛ همچنین رسالت، فرمان خداوند به آن نبی، مبنی بر رساندن و تبلیغ آنچه بر او نازل شده، به سوی مردم است، همچنان که امامت امر خداوند متعال به آن رسول، مبنی بر اجرای شریعت در میان مردم و اقامت در میان ایشان است و همه این مقامات فی الجمله یکدیگر را تصدیق می نمایند؛ حقیقت واحد امّا دارای مراتب مختلفی است.

تفکیک مقام اوّل ـ نبوّت از دو مقام اخیر صحیح است، مانند آنچه