پاورپوینت کامل مسیـــــــــــــــــــح دجــــال ۶۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مسیـــــــــــــــــــح دجــــال ۶۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مسیـــــــــــــــــــح دجــــال ۶۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مسیـــــــــــــــــــح دجــــال ۶۲ اسلاید در PowerPoint :

ترجمه: نادعلی فیروزی

«سه کس هستند که هرگاه پیدا شوند، ایمان آوردن کسانی که قبل از آن ایمان نیاورده باشند یا در ایمان خود خیری به دست نیاورده باشند، برایشان سودی ندارد: مسیح دجّال، دابّه و طلوع خورشید از مغرب یا از محلّ غروب کردنش.» اینکه در قرآن به صراحت نامی از دجّال نیامده، به سبب تحقیر اوست؛ زیرا ادّعای خدایی می کند و مسئله او در پیش پروردگار ناچیزتر از آن است که به آن تصریح شود و ادّعای او کوچک تر و بی ارزش تر از آن است که بدان پرداخته شود.

مقدّمه

آیا پیامبر(ص) نشانه های مسیح دجّال را بیان داشته اند؟ این نشانه ها کدامند؟ آیا قرآن هم سخنی در این باره گفته؟ حکمت وجود مسیح دجّال چیست؟ آیا نشانه ای از او در دوران ما هست که بر او دلالت کند؟ و چه کار باید کرد؟

اینها همه پرسش هایی است که در این مقاله پاسخ داده خواهند شد.

و امّا پاسخ: پیامبر(ص) ویژگی های مسیح دجّال را به گونه ای بیان داشته که همگان وقتی او را ببینند، او را خواهند شناخت. آن حضرت طریقه راه رفتنش را فرموده تا از دور بتوان وی را شناخت و صورت و مو و چشم و نحوه سخن گفتن او را بیان داشته تا از نزدیک شناخته شود و کارهایش را برشمرده تا تمام مردم از کارهای وی پرهیز کنند. اخبار مسیح دجّال در مصادر اسلامی به قدری است که حافظ کتانی می گوید:

این احادیث چند جلد کتاب می شوند و دانشمندانی چند آنها را استخراج و تألیف نموده اند.۱

و کوثری گفته:

احادیث مهدی(عج) و مسیح دجّال و حضرت مسیح(ع) به حدّ تواتر رسیده، بنابراین هیچ شک و تردیدی نسبت به این موضوعات در نزد عالمان حدیث نیست۲.

و امّا مسیح دجّال در قرآن کریم:

بغوی می گوید: مسیح دجّال در این آیه آمده «لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَکبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ۳؛ به طور قطع، خلقت آسمان ها و زمین از خلقت مردم بزرگ تر و مهم تر است. منظور از النّاس در اینجا مسیح دجّال است».

بنابر اطلاق کل بر جزء و ابن کثیر می گوید:

چه حکمتی است که با همه شرارت و هتّاکی های دجّال و عالم گیری و ادّعای خدایی وی و دروغ گویی و تهمت زنی آشکارش و با اینکه همه پیامبران نسبت به او هشدار داده اند، در قرآن نامی از او برده نشده و با صراحت و ذکر نام، نسبت به او هشدار داده نشده است و به دروغ گویی و عناد او توجّه داده نشده است؟

سپس خود ابن کثیر پاسخ همه این سؤال ها را چنین می دهد:

از جهات مختلفی می توان پاسخ گفت، از جمله پاسخی که خداوند در این آیه بدان اشاره فرموده است: «یوْمَ یأْتِی بَعْضُ آیاتِ رَبِّک لاَ ینفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکنْ آمَنَتْ مِن قَبْلُ أَوْ کسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیرًا۴؛ آن روزی که برخی از آیات پروردگارت بیاید ایمان هیچ کسی که پیش از آن ایمان نیاورده باشد یا در ایمان خود چیزی به دست نیاورده باشد سودی ندارد.»

این آیات را حدیث شریف نبوی این گونه تفسیر کرده است:

«سه کس هستند که هرگاه پیدا شوند، ایمان آوردن کسانی که قبل از آن ایمان نیاورده باشند یا در ایمان خود خیری به دست نیاورده باشند، برایشان سودی ندارد: مسیح دجّال، دابّه و طلوع خورشید از مغرب یا از محلّ غروب کردنش۵.»

اینکه در قرآن به صراحت نامی از دجّال نیامده، به سبب تحقیر اوست؛ زیرا ادّعای خدایی می کند و مسئله او در پیش پروردگار ناچیزتر از آن است که به آن تصریح شود و ادّعای او کوچک تر و بی ارزش تر از آن است که بدان پرداخته شود. اگر هم گفته شود که نام فرعون که به دروغ و بهتان ادّعای «أنا ربکم الأعلی»، داشته آمده است، جواب این است که جریان فرعون گذشته و دروغ او برای هر مؤمنی و هر عاقلی آشکار شده؛ امّا این جریان بعدها می آید و وقوع فتنه او در آینده برای آزمایش مردم است؛ بنابراین به دلیل تحقیر او و آزمایش مردم نامی از وی در قرآن برده نشده؛ زیرا ادّعای دروغ او آشکارتر از آن است که بدان توجّه و هشدار داده شود.

گاه نیز چیزی به دلیل وضوح بیش از حد، وانهاده می شود. مسیح دجّال نیز به طور بسیار آشکاری ناچیزتر از ادّعای ربوبیتی است که می کند. بنابراین خداوند نام او را نیاورده و تصریح نکرده است؛ زیرا خداوند متعال می داند که امثال این جریان چیزی را به بندگان مؤمن نمی افزاید؛ مگر ایمان و تسلیم به خدا و پیامبرش۶.

پس بدان دلیل که مسیح دجّال ناچیز است، قرآن از او نامی نبرده است، چون او در آینده ادّعا خواهد کرد که خدای معبود است؛ در حالی که قرآن روشی عملی است که با خود؛ یگانه پرستی آورده و هرکس به یگانه پرستی پناه بَرَد، هر ادّعای دروغینی پیش روی او بی اثر خواهد شد.

قرآن کریم، قانون یک امّت است و کتابی است برای یک رسالت جهانی که اعتقادات قبل از رسالت خاتم را اصلاح می کند. پس هر کدام از اهل کتاب به این کتاب پناه ببرد، هیچ دجّالی به او ضرری نمی رساند، چون او در برابر دجّالی که سخن های بی ربط می پراکند و انتظار دارد که همین سخنان، قاعده و قانون شود، به قلعه یگانه پرستی پناه برده است.

به تمام این دلایل، نام مسیح دجّال به صراحت در قرآن نیامده است؛ زیرا پشت مسئله وجود دجّال یک حکمت نهفته است، حکمت آزمایش بندگان در برترین موضوعی که خداوند از آغاز خلقت آدم مقدّر فرمود؛ موضوع الوهیت.

پیش از آنکه نشانه های حکمت آزمایش را مشخّص سازیم، باید در حکمت خلقت تدبّر کنیم. خداوند متعال به ملائکه فرمود: «إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَهً۷؛ من در زمین جانشینی قرار می دهم.» بنابراین مأموریت انسان، پیش از خلقت او مشخّص شده و خداوند متعال آن مأموریت را مأموریت جانشینی در زمین معین ساخته است. مأموریتی که انسان از پیش خود نمی تواند بدان بپردازد؛ بلکه یک راه و روش آن را تعریف می کند. راه و روشی که خداوند درباره آن می فرماید: «وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ۸؛ جنّ و انس را نیافریدیم؛ مگر برای اینکه مرا عبادت کنند.»

و حرکت عبد، به ناگزیر باید مصدر آن معبود باشد. به همین دلیل، خداوند حرکت مردمان و مأموریت آنها را بدین گونه تبیین فرمود که پیامبران الهی(ع) را هماهنگ با رشد عقل و دانش بشری و متناسب با تعامل انسان با طبیعت اطراف خود می فرستد تا زمانی که آخرین رسالت، به محمّد بن عبدالله(ص) رسید و خداوند او را با دین ثابتی تأیید نمود که تا قیام ساعت، با رشد علمی بشر در تمام مراحل تناسب دارد و تا قیام ساعت دل و عقل مؤمن را بر صراط مستقیم نگه می دارد.

از همین جا به حکمت خلقت پی می بریم.

مأموریت

انسان بر اساس راه و روشی که خداوند تعیین فرموده، باید آن را به انجام برساند. پس هرکس که بر اساس راه و روشی غیر از آنچه خداوند مشخّص فرموده، به مأموریت جانشینی بپردازد، از تکالیف دینی خود که معبود بر بندگان خود، اعم از جنّ و انس مقرّر داشته دور می شود و این دور شدن به ناچار باید او را در پرتگاه خواسته های خود (هواهای نفسانی) و همراهی و همگامی با دیگر هواپرستان در انجام این مأموریت بیافکند. چیزی که روز قیامت هیچ وزن و مقداری ندارد؛ زیرا خداوند کارهای ایشان را هباءً منثورا۹ ـ هیچ و پوچ ـ قرار داده و همین معنی به طور واضح در حکمت آزمایش دیده می شود.

پس از پایان گرفتن دوران پیامبری ـ تنها دو اردوگاه بر روی زمین باقی ماند که اردوگاه سومی ندارد ـ اردوگاه ایمان و اردوگاه کفر.

اردوگاه ایمان

اردوگاهی که از دیرباز به مکتبی چنگ زده که آن را در تمام اشکال زندگانی خود گسترانده است و نگهداری و یاری کردن این مکتب را خداوند خود بر عهده گرفته تا آنگاه که زمین و تمام ساکنان آن به دین خداوند در آیند. او خود در این باره فرموده:

«وَاللهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کرِهَ الْکافِرُونَ۱۰؛ خداوند نور خود را تمام می کند، هر چند کافران را خوش نیاید». «هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَی وَدِینِ الْحَقِّ لِیظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کلِّهِ وَلَوْ کرِهَ الْمُشْرِکونَ۱۱؛ اوست که پیامبرش را با هدایت و دین حق فرستاد تا آن را بر تمام ادیان غالب گرداند هر چند مشرکان را خوش نیاید».

بر اساس این آیات، هدف نهایی اعلان شده است و آن عبارت است از اینکه خداوند نور خود را تمام خواهد کرد؛ اگرچه اردوگاه کفر ناراحت شود و دین خود را پیروز خواهد گرداند، هر چند اردوگاه شرک نپسندد. وقتی که خداوند بزرگ متکفّل این امر شده، نقش انسان مؤمن چیست؟ بدین معنی که وقتی خداوند کامل می سازد و پیروز می گرداند و کوتاهی و اهمال تمام عالم نمی تواند اتمام و پیروزی را به تأخیر افکند یا اطاعت تمام مردم نمی تواند آن را تسریع بخشد۱۲، نقش انسان مؤمن در این پیروزی که به طور حتم در پایان راه محقّق خواهد شد، چیست؟

نقش انسانی که در موقعیت اردوگاه ایمان قرار گرفته، این است که خود را در راهی قرار دهد که مکتب آن را مرزبندی نموده است و خطّ سیر خود را در زندگی، مطابق با این مرزبندی قرار دهد. انسان نقش دیگری ندارد تا یاری خدا به او برسد و حرکت مؤمن در این راه به سوی سرمنزلی است که اعلان شده است. خداوند متعال در این باره می فرماید:

«وَلَنَبْلُوَنَّکمْ حَتَّی نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنکمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکمْ۱۳؛ شما را می آزماییم تا مجاهدان و بردباران شما را مشخّص سازیم و اخبار شما را بدانیم.»

ابن کثیر می گوید:

یعنی شما را در اوامر و نواهی می آزماییم.۱۴

این آزمایش انسان را همواره هشیار می دارد تا مراقب تمام وظایف خود باشد؛ زیرا که حرکت او به عنوان یک عبد، به مکتب خداوند بزرگ به عنوان یک معبود وابسته است و انسان در طول زندگانی خود، چاره ای جز این ندارد که هم مبارز باشد و هم بردبار. ای