پاورپوینت کامل ســــــــــــــــــــینمای مهدوی ۸۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ســــــــــــــــــــینمای مهدوی ۸۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ســــــــــــــــــــینمای مهدوی ۸۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ســــــــــــــــــــینمای مهدوی ۸۱ اسلاید در PowerPoint :

سینمای دینی و مهدوی امروز ما؛ هست ها و بایدها

مصاحبه با آقای جمال شورجه

در راستای گسترش مهدویّت و انتظار لازم است ساختار و شاکله فکری انسان ها و جامعه را تقویت و به تلاش برای رسیدن به موعود و به انتظار او برای به دست آوردن موقعیت و فرصت بهتر سوق دهیم و همگی، خود را برای رسیدنش آماده کنیم و قرار است برای نیل به این آرزو، ظرفیّت هایمان را بالا ببریم.

با توجّه به شناختی که از امام مهدی(ع) و مباحث مهدوی دارید، گستره این مباحث را برای استفاده در فیلم ها و آثار هنری تا کجا می بینید؟

در راستای گسترش مهدویّت و انتظار لازم است ساختار و شاکله فکری انسان ها و جامعه را تقویت و به تلاش برای رسیدن به موعود و به انتظار او برای به دست آوردن موقعیت و فرصت بهتر سوق دهیم و همگی، خود را برای رسیدنش آماده کنیم و قرار است برای نیل به این آرزو، ظرفیّت هایمان را بالا ببریم.

وقتی جامعه ای می خواهد برای رسیدن موعود خود، آن هم با اطّلاعات و پیشینه تاریخی و اعتقادی اش تلاش کند، باید همیشه آماده رسیدن موعود و وصال باشد؛ دقیقاً مثل عاشقی که می خواهد به معشوق خود برسد باید خود را همیشه و همواره آماده نگه دارد.

بحث تربیت و مهیّا شدن برای رسیدن به زمان ظهور و موعود، یک اصل است و موضوعیّت دارد. حال برای رسیدن به این منظور، می توان سؤال کرد که من به عنوان فیلم ساز، چه وظیفه ای دارم؟ قاعدتاٌ اگر به این اعتقاد داشته باشم که موعودی در راه است و قرار است که جهان را به عدل، عدالت، خوبی و نیکی و پاکی دعوت نموده و حکومت عدل و حق را برپا کند؛ همان حکومتی که تمام انبیا و اولیا و ائمّه معصومان(ع) ما نتوانستند آن را محقّق سازند. من هنرمند و شورجه نوعی هم باید جامعه را برای ورود به این عصر آماده کنم.

آماده کردن جامعه با تولید آثاری که مخاطبان مرا به این سمت گرایش دهد: خوبی ها، نیکی ها، عدالت جویی، عدالت محوری، حق طلبی، ظلم ستیزی ومبارزه با انواع و اقسام فسادها…

علاوه برآن، طبق روایات جمعی از پاکان و نیکان هم تشریف فرما می شوند و در زمان ظهور رجعت می کنند. من به عنوان فیلم ساز یکی از وظایفم این است که در شکل های مختلف، به تولید اثر بپردازم و نه لزوماً و فقط با ساختن فیلم هایی که موضوعات و شخصیّت های دینی صریح دارد.

نظر می رسد این محصولات، طیف گسترده ای را دربر می گیرد از حیث نوع زبان کودک، نوع نگاه ونوع زندگی و… که باید همه کودکان و نوجوانان مخاطبِ ما باشند و آنها را تربیت کنیم.

وقتی از ژانر های مختلف صحبت می شود، باید بدانیم ژانر کودک، ژانر اجتماعی، ژانر ملودرام و گونه های مختلف فیلم سازی داریم و گستره وسیع مهدویّت و موعود در همه این ژانرها می تواند استفاده شود.

البتّه وقتی از دین و اسلام ناب بحث می کنیم، این نیز در آن مستتر است. بنابراین تمام گونه های فیلم سازی ما می توانند در بطن و درون خودشان جامعه را به سمت خوبی و نیکی و پاکی و عدل گستری دعوت کنند؛ این می تواند برای کودک، در قالب فیلمی مطرح شود یا می تواند در قالب کاری تاریخی، اجتماعی یا حتّی خانوادگی مطرح شود. خانواده بستر و مأوای تربیت است. وقتی ما خانواده را به تحکیم، رأفت و مهربانی دعوت کنیم، در واقع به نوعی، افراد آن خانواده تربیت می شوند که در جامعه، هنگام ابتلائات مختلف بتوانند با آن روبرو شوند. در چنین شرایطی تربیت نقش مهمّی ایفا می کند.

همه این موارد می توانند در گستره وسیع فرهنگ مهدوی جای بگیرد؛ البتّه بستگی به نگاه و ظرفیّت هنری من دارد که چقدر و با چه قصّه ای شروع کنم تا بتوانم یکی از موضوعات مهدوی را خوب مطرح کنم. فرض کنیم موضوع سبک زندگی اسلامی در جامعه را که الآن مطرح است، باید از معصومان(ع) وآیات قرآن فرابگیریم و این دعوت به سبک زندگی اسلامی، دینی و اعتقادی به نوعی تربیت مهدوی و دعوت به زندگی عصر موعود است.

ما نمی توانیم آثار مرتبط با موعود و موضوعات مهدوی را به یک گونه یا یک زبان یا به یک داستان یا به یک تاریخ خاصّی محدود کنیم. فکر می کنم ما هر چقدر این گستره بسیار وسیع را محدود بکنیم دست و پای خودمان را بسته ایم و خودمان را محدود کرده ایم و در عین حال طیفی از مخاطب را از شنیدن کلام حق خارج کرده ایم.

با این اوصاف، شما دومدل فیلم سازی را توصیه کرده اید یکی بیان مستقیمی که ما در آن مستقیماً به مباحث مهدوی وشخص امام مهدی(عج) بپردازیم و یک سبک دیگر که فرمودید ما خوبی ها را در فیلممان ترویج کنیم! ؟

ببینید اتّفاقاً من به دو نوع اشاره نمی کنم و انواع مختلفی را تصوّر می کنم که از زبان سینما و بیان موضوعات مختلف می توانیم مهدویّت را در در آن جای دهیم.

معصومان(ع) ما و امام زمان(عج) به تمام ابنای بشر نگاه می کنند؛ چه کسی که در زامبیاست چه آنکه در تانزانیا و اروپا یا آسیا زندگی می کنند. مطلوب ایشان و قرآن، رساندن دین به تمام ابنای بشر و نه فقط طیف خاصّی است؛ بی شک توصیه ها و بیانات وعملکرد خود حضرت حجّـت(عج) الگویی برای همه آدم هاست؛ البتّه اگر از عدالت بحث می کنند برای همه ابنای بشر با زبان قابل فهم خود آنها است؛ چون بالأخره هرکسی ظرفیّتی برای فهم موضوعات و مضامین دارد، یکی استاد دانشگاه است یکی کارگر ساده با حرفه ها و تربیت های مختلف و زبان فهم خودشان را می خواهند.

یک فیلم ساز مسلمان خوب باید ابتدا خودش را تربیت کند تا نگاهش به خواسته حضرت نزدیک شود. در مقیاس کوچکتری که به ظرفیّت وجودی آدم ها بستگی دارد. من فیلم ساز که می خواهم دین را تبلیغ و ترویج کنم باید خودم را شبیه خواسته این بزرگواران کنم؛ البتّه با بیان خاص، اندازه درک و شعور و فهم و ظرفیّت وجودی خودم. در عین حال باید برای ارتقا و اعتلای خودم هم تلاش کنم و نگاهم به قلّه ها باشد.

تأکید می کنم نمی توانیم موعود را از سیره اهل بیت(ع) و قرآن جدا کنیم، اینها همه به هم وصل هستند. و ما باید با توجّه به سبک و ابزارهای زمانه خودمان به تبلیغ دین بپردازیم.

الآن سینما یکی از کامل تر ین و جامع ترین هنرهاست و به تعبیر مقام معظم رهبری شیواترین، جذّاب ترین و زیباترین وسیله و امکانی است که از طریق آن می توان جامعه را به خوبی ها و پاکی ها و به دین دعوت بکنیم. باز این مربوط به الآن و دوره حاضر است و شاید صد سال دیگر تکنولوژی دیگری اختراع شود؛ همان طور که صد سال پیش، آنچه در سینمای امروز وجود دارد وجود نداشته است.

امّا با توجّه به اینکه فطرت بشر با هنر وزیبایی و دوستی و زیبایی شناسی ممزوج است، هر زبان و بیان دیگری هم بیاید، فکر می کنم باید بارقه های هنری در آن وجود داشته باشد. باز به تعبیر مقام معظم رهبری هر مطلبی که با هنر آمیخته بشود، صحیح تر، سلیس تر و راحت تر در جان مخاطب می نشیند. مقداری از زبان و بیان هنری، فطری و مقداری هم اکتسابی است. یک هنرمند خوب درونش چیزهایی دارد که می تواند مفاهیم خوب را به زیبایی منتقل بکند. من معتقدم ما باید خودمان را به زبان خوب و صحیح هنر مسلّح کنیم تا بتوانیم این مفاهیم عمیق و بسیار گسترده مسئولیت زا را خوب و زیبا و بسیار جذّاب برای مخاطبمان تعریف بکنیم.

با توجّه به آنچه اشاره کردید، چقدر سینمای ایران را مهدوی می دانید؟

با این نگاهی که عرض کردم، فکر می کنم نزدیک ترین سینمایی که به سینمای مهدوی در دنیا داریم، سینمای خودمان است. البتّه به طور نسبی. الآن موضوعات و مضامینی که در فیلم های جامعه ما مطرح می شود از فیلترهایی هم می گذرد تا به اکران و نمایش برسد.

منِ فیلم ساز علاوه بر اینکه خودم را به بصیرت و فهم مسلّح می کنم، باید به زبان هنر هم مسلّح شوم تا بتوانم این مفاهیم را به زبان خوب و زیبای هنری به مخاطب منتقل کنم. برای تحقّق این هدف، باید خوب تجسّم کنم، خوب و زیبا تصویر کنم و آدم های خوبی برای این کار انتخاب کنم که خودشان هم اعتقاد به این امر داشته باشند.

با این توضیح که عرض کردم، سینمای الآن ما در مقام مقایسه با سینمای اروپا و سینمای آمریکا، به لحاظ شکل و مفهوم، قابل مقایسه نیست؛زیرا آنها اساساً به این چیزها معتقد نیستند؛ امّا در عین حال، سینمای ما آفت ها و مشکلاتی هم دارد و عدّه ای هستند که به این موضوع، اصلاً اعتقادی ندارند، بعضی هستند که چه بسا ضدّ این موضوع حرکت می کنند و بعضی هم سینما را صرفاً سینما و ابزاری برای تجارت عدّه ای و سرگرمی عدّه ای دیگر می بینند و در کنار اینها عدّه ای هم هستند که سینما برایشان وسیله ای برای بیان دینی و اعتقادی و مباحث شرعی است. عدّه دیگری هم متأسّفانه در جامعه وجود دارند که حکومت را برای سینما می خواهند و برای سینما حاضرند نظام جمهوری اسلامی را فدا کنند. متأسّفانه ما در جامعه فیلترهای لازم را نداریم که آیا این شخص لیاقت ورود به عرصه هنر را دارد یا نه؟

با تعریفی که شما دارید کسانی که قصد دارند فیلم های دینی بسازند به نظر شما باید چه ویژگی هایی داشته باشند؟

آیا کسی که خودش لزوماً به صحبت ها و مفهوم فیلم، اعتقادی ندارد، می تواند آن فیلم را بسازد؟ یا نقش بازی کند؟ یا صدابردارش باشد؟یا اینکه نه افرادی که باید در این فیلم باشند باید ویژگی های خاصّی داشته باشند؟

بی شک هرقدر فیلم ساز، بازیگر، عوامل تولید فیلم اعمّ از عوامل فنّی و عوامل مؤثّر جلوی دوربین، مثل بازیگران کارگردان، نویسنده و تهیّه کننده به آن موضوعی که می خواهند کار کنند اعتقاد داشته باشند، این کار ماندگارتر و تأثیرگذارتر خواهد شد و در مقابل، هرقدر توجّه به این مضامین کمتر باشد، به همان نسبت هم اثرگذاری کاهش پیدا می کند.

شما ببینید موضوعات مهدوی در سینمای خودمان نشان داده شده است. در فیلم «قدمگاه» شخصیّتی را نشان می دهد که منتظر است آقا بیاید و جلوه هایی از ظهور را می بیند؛ امّا این شخصیّت را یک آدم عقب افتاده نشان داده اند، این نوع فیلم سازی اتّفاقاً نقض غرض می کند، چون کسی که منتظر است یا کسی که این ظرفیّت را دارد که آقا را ببیند، امام را لمس و درک کند، آدم از درون خودباخته است که درون خودش را ساخته و تربیت شده است. در این فیلم، نوعی بدسلیقگی عوامل فیلم به چشم می خورد که برای رساندن یک مفهوم مهدوی، چنین نشان می دهند که بقیه، هیچ ارتباطی با آقا ندارند و اگر کسی از همه چیز خود گذشت و به بیابان زد و به بی خیالی و دیرنشینی و صوفی گری مبتلا شد، می تواند آقا را ببیند. به عکس، ما باید چنین نمایش دهیم که افراد در جامعه حضور فعّال داشته باشند. ما باید تقوای گریز را نفی کنیم و تقوای ستیز ودر میدان را ترویج کنیم؛ همان که معصومان(ع) و بزرگان ما انجام دادند. تقوای گریز مال رهبانیّت مسیحی ها و رهبانیّت های شرق و.. . است. ما باید در میدان حضور داشته باشیم و باید در میدان مبارزه این تقوا را لمس کنیم در کنار این کج سلیقگی ها تعدادی از فیلم های ساخته شده هم به نظر می رسد، ضدّ مهدویت هستند!

ما هرچقدر می توانیم باید جامعه را به سمت عقلانیّت و دین مداری صحیح و اسلام نابی که امام مطرح کردند؛ دینی که درآن مبارزه، آگاهی بخشی، جهاد و شهادت، زندگی و عشق و زندگی خانوادگی و محبّت سوق دهیم. امام علی(ع) را که الگوی انسانی ماست ببینید چه طور زیسته اند؟ در ارتباط با همسایه چطور برخورد کرده اند؟ در ارتباط با خانواده چطور؟در ارتباط با همسر و فرزندان چطور؟ در تقابل با ظلم ظالم چطور؟ اینها همگی برای ما الگوست و زندگی با موضوعات و مضامین مهدوی همین هاست! ما باید به عنوان فیلم ساز افراد و مخاطبان رابه این نوع سبک زندگی در جامعه خودمان دعوت کنیم.

شما به عنوان کارگردان اگر قصد داشته باشید از افرادی استفاده کنید که علاوه بر تخصّص به باوری که فیلمتان می خواهد ارائه دهد اعتقاد داشته باشد، چقدر دستتان در انتخاب این افراد باز است؟

افرادی که برای تولید فیلمی انتخاب می شوند، افراد مختلفی هستند: افراد فنّی، افراد تأثیرگذار مقابل دوربین که مخاطب با آن شخصیّت ها قرار است که داستان را درک، لمس و هضم کند.

سینماهای اروپا و هالیوود سینمایی هستند که ستاره پروری را تقویت می کنند و در مرحله بعد، این سینماها از طریق این ستاره ها، مضامین و موضوعات مختلفی را به مخاطبان خود منتقل می کنند. در عین حال که این امر را نفی نمی کنم امّا در جامعه اسلامی، جریان این ستاره ها باید جور دیگری باشند. برعکس ستاره های سینمای اروپا، آمریکا و هالیوود. باید خودشان منزّه وتربیت شده باشند تا جامعه بتواند وقتی این الگو را می بیند که به طور مثال نقش معصوم