پاورپوینت کامل راز میوه مــــــــــمنوعه ۳۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل راز میوه مــــــــــمنوعه ۳۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل راز میوه مــــــــــمنوعه ۳۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل راز میوه مــــــــــمنوعه ۳۹ اسلاید در PowerPoint :

در صبحدم آفرینش، آنگاه که حضرت آدم(ع) چشم گشود، گمان برد خداوند در گنج خانه اش خلقی اشرف و افضل از او نیافریده است. به او امر شد تا به ساق عرش نگاه کند. چون نظر کرد، دید با قلم تکوین نگاشته اند: «لا إله إلّا الله، محمّد رسول الله، و علی بن أبی طالب أمیر المؤمنین و زوجه فاطمه سیده نساء العالمین و الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنه».

«دعای ندبه»۱، پس از این مقدّمه روشن و هدایت گر امام معصوم(ع) در دعای ندبه، به ترسیم جریان صبغه الله۲ با ذکر مصادیق و همه آنچه که از سوی جریان لعنه الله بر آنها رفته، طالب هدایت و نورانیت را مدد می دهد تا نقاط عطف مهمّ رفته را بشناسد. به عبارت دیگر، دعای ندبه، رشته نورانی صبغه الله را معرفی می کند؛ از ابتدای خلقت حضرت آدم(ع) تا انتهای آن، که به سرنوشت عالم می انجامد. به این ترتیب، خواننده دعا به اجمال متوجّه و متذکّر نقشه کلی الهی می شود. از این روست که عرض می کنم، دعای ندبه، وظیفه معرفی و توصیف این جریان الهی را عهده دار شده است.

پس از حمد و ثنای الهی که مرسوم همه ادعیه و زیارات مأثوره است، می خوانیم:

«… بار پروردگارا! سپاس از آن توست درباره آنچه که از قضا و قدرت در مورد دوستانت جاری گشت. آنهایی که وجودشان را برای حضرتت و دینت خالص گردانیدی ( صبغه الله) زیرا که برگزیدی برای آنها چیزهای باارزشی که نزد توست از نعمت های پایدار…

فَبَعْض أَسْکنْتَهُ جَنَّتَک إِلَی أَن أَخْرَجَتْهُ مِنهَا؛

پس بعضی از آنها را در بهشت خود جای دادی تا زمانی که او را از آن بیرون آوردی.»

اوّلین و مهم ترین نقطه عطف تاریخ تولّد، حیات و سیر انسان در گستره هستی، از پنجره شناخت ادیان ابراهیمی و توحیدی، بیرون راندن آدم و حوّا از بهشت، پس از نزدیک شدنشان به میوه ممنوعه است.

کتاب و دین توحیدی، گام به گام، فرزند آدمی را از پیچ ها و گذرگاه های مهّم تاریخی عبور می دهد.

راز میوه ممنوعه

«قرآن» کتاب تاریخ نیست. کتاب هدایت و ذکر است، چنان که فرمود:

«ذلِک الْکتابُ لا رَیبَ فیهِ هُدی لِلْمُتَّقینَ؛۳

بی هیچ شک و تردید این کتاب (قرآن) هدایت گر برای متّقین (مؤمنین) است.»

کلام قرآن ناطق، یعنی کلام حضرات معصومان(ع) نیز چونان کلام قرآن صامت هدایت گر و ذاکر است. ذکر، بر قلب مهیای مؤمن، چون آب باران، سرزندگی، شادابی و تنومندی را باعث شده و رشد و کمال را ثمر می دهد.

اشاره ادعیه رسیده، همچون دعای ندبه به سرگذشت و تاریخ پیشین نیز، برای متذکرساختن انسان و یادآوری اوست. یادآوری نقاط عطفی که بر بشر رفته و باعث هدایت یا ضلالت او شده است. تذکر این کلام، انسان امروز را متذکر نقطه عطف ها، سنّت های ثابت و احتمال لغزش ها می شود تا مبادا دیگر بار و دیگر بار انسانی دچار لغزش شده و در گودال ضلالت فرو بلغطد. این کلام منسوب به نبّی اکرم (ص) است که فرمودند:

«لا یلْدغُ المؤمنِ مِنْ حُجُرٍ واحد مَرَّتینْ؛

مؤمن از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود.»

دعای ندبه، در یک جمله کوتاه، به اسکان حضرت آدم(ع) و همسرش حوّا در بهشت و خروج آنها از بهشت محلّ سکونت شان اشاره می کند.

حکایت این اسکان و خروج، حکایت اسکان انسان در صحن و سرای اهل ایمان و خروج بعد از غفلت و نافرمانی از اوامر و نواهی حضرت خداوندی از بهشت مؤمنانه است؛ همان که در طول تاریخ چند هزار ساله حضور انسان در عرصه زمین، تکرار شده است.

خلقت حضرت آدم (ع) با عهد آغاز و خروجش از بهشت نیز با گسست عهد اتّفاق افتاد. این اوّلین تذکر دعای ندبه به جمله مؤمنان است و بیان آنچه در اوّلین مرحله و نقطه عطف از نقشه کلّی الهی (برای سیر و سفر انسان در زمین تا آخرین منزل موعود) رخ نمود؛ پرده برداری از سنّتی مهم است که اگر درک نشود، ماجرای رانده شدن از بهشت حضور در درگاه و آستان حضرت خداوندی، هزاران بار دیگر اتّفاق خواهد افتاد.

خداوند به دیارالبشری تضمین ماندگاری الی الابد در بهشت حضور و در جمع مؤمنان نداده است؛ حتّی اگر آدم صفی و ابوالبشر(ع) باشد؛ چنان که در عهدشکنی و نافرمانی، آدم و حوّا، از بهشت رانده شده و بر فرش زمین هبوط کردند.

خلقت بی واسطه پدر و مادر، آن هم از پوسته و قشر زمین، خود تذکر مهمّی است تا آدمی بداند از هیچ قدرت، توانایی و سرمایه ای برخوردار نیست، جز آنکه دست قدرت الهی او را از خاک مذلّت برکشیده است. در روایتی آمده است که: «خداوند آدم(ع) را بدون پدر و مادر آفرید تا دلیلی باشد بر قدرت الهی.»۴

پس از آنکه آدم(ع) برگزیده شد و در طی مراحل تکوینی، واجد روح الهی و تعلیم اسماء گردید، ملائک به امر خداوند بر او سجده کردند و در بهشت سکونت داده شدند.

از حضرت آدم و حوّا(ع) خواسته شده بود که به درخت ممنوعه نزدیک نشوند و از میوه آن تناول نکنند.

«وَ قُلْنا یا آدَمُ اسْکنْ أَنْتَ وَ زَوْجُک الْجَنَّهَ وَ کلا مِنْها رَغَداً حَیثُ شِئْتُما…؛۵

و گفتیم: ای آدم، تو و همسرت در این باغ ساکن شوید و از (میوه و نعمت های) آن به فراوانی از هر جای آن خواهید، بخورید و به این درخت نزدیک نشوید که از ستمکاران خواهید بود.»

نافرمانی نافرمانان، ابلیس و پس از او آدم و حوّا را آنها را حسب سنّت الهی، مستحقّ و مستّعد دوری ساخت؛ ابلیس از درگاه الهی و آدم و حوّا از بهشت محلّ سکونت رانده شدند. خداوند به ابلیس فرمود:

«قالَ اخْرُجْ مِنْها مَذْؤُماً مَدْحُوراً لَمَنْ تَبِعَک…؛۶

فرمود: ای نکوهیده طرد شده از رحمت من! از بهشت بیرون رو. سوگند می خورم که جهنّم را از تو و همه پیروانت از فرزندان آدم(ع) آکنده خواهم ساخت.»

آدم و حوّا، متذکر حیله و فریب ابلیس شده بودند. خداوند آنها را از آنچه تهدیدشان می کرد، برحذر داشته بود؛ چنان که در «آیه ۲۶» از «سوره اعراف» خداوند، همه فرزندان آدمی را یادآور آنچه بر پدر و مادرشان رفته، متذکر می شود و می فرماید:

«یا بَنی آدَمَ لا یفْتِنَنَّکمُ الشَّیطانُ کما أَخْرَجَ أَبَوَیکمْ مِنَ الْجَنَّه…؛۷

ای فرزند آدم! زنهار تا شیطان شما را به فتنه نیندازد چنان که پدر و مادر شما را از بهشت بیرون راند و لباس هایشان را ا