پاورپوینت کامل هویت یابی و نقش سیاسی شیعیان در آینده خلیج فارس ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هویت یابی و نقش سیاسی شیعیان در آینده خلیج فارس ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هویت یابی و نقش سیاسی شیعیان در آینده خلیج فارس ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هویت یابی و نقش سیاسی شیعیان در آینده خلیج فارس ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

یکی از ویژگی های عمومی کشورهای حوزه «خلیج فارس» را باید در سنّت گرایی و ترکیب آن با مؤلّفه هایی از دین گرایی دانست. شهروندان حوزه جنوبی خلیج فارس، همانند بسیاری دیگر از گروه های اجتماعی، ملجاء و پناهگاه خود را در دین جست وجو می کنند. بر اساس قالب ها و قواعد دینی، هویت می یابند. تجارب، عقاید و رویکردهای نظری خود را بر مبنای شاخص های دینی سازمان دهی می کنند. بدون در نظر گرفتن هویت دینی هیچ جامعه ای قادر به ایفای نقش نیست.

مسلمانان فراموش شده

یکی از ویژگی های عمومی کشورهای حوزه «خلیج فارس» را باید در سنّت گرایی و ترکیب آن با مؤلّفه هایی از دین گرایی دانست. شهروندان حوزه جنوبی خلیج فارس، همانند بسیاری دیگر از گروه های اجتماعی، ملجاء و پناهگاه خود را در دین جست وجو می کنند. بر اساس قالب ها و قواعد دینی، هویت می یابند. تجارب، عقاید و رویکردهای نظری خود را بر مبنای شاخص های دینی سازمان دهی می کنند. بدون در نظر گرفتن هویت دینی هیچ جامعه ای قادر به ایفای نقش نیست.

روند دین گرایی نه تنها در بسیاری از کشورهای جهان گسترش یافته است؛ بلکه باید آن را به عنوان جلوه ای از هویت بازسازی شده گروه های پراکنده دانست. گروه هایی که طی دهه های گذشته در معرض هویت گرایی قرار گرفته اند، از ادبیات دینی به عنوان برنامه سیاسی خود استفاده کرده و در نتیجه، بین استراتژی و رفتار سیاسی با جلوه هایی از قواعد دینی پیوند ایجاد می شود.

در بین جوامعی که هویت سازی خود را بر اساس قالب هایی از دین گرایی قرار داده اند، کشورهای خاورمیانه از اهمّیت ویژه ای برخوردارند. آنان توانسته اند به گونه ای تدریجی موقعیت سیاسی، تمدّنی و هویتی خود را بازسازی کنند؛ اگرچه باری موزان در مقاله خود با عنوان «الگوهای جدید امنیت جهانی در قرن بیست و یکم»، بیان داشته است که جهان اسلام و تمدّن سنّتی کشورهای خاورمیانه تنها مجموعه ای محسوب می شود که از زمان افول امپراتوری عثمانی موفّق به باز تأسیس خود نشده است؛ امّا واقعیت های موجود بیانگر آن است که موج جدید اسلام گرایی عامل اصلی تحوّل در قواعد سیاسی خاورمیانه محسوب می شود.

به همان گونه ای که هویت اسلامی عامل اصلی دگرگونی در کنش سیاسی کشورهای خاورمیانه می باشد، شیعیان نیز از دهه ۱۹۸۰ م. جایگاه سیاسی و هویتی خود را در تمامی واحدهای حوزه خلیج فارس ترمیم کرده اند. آنان به گونه ای تدریجی تبدیل به بازیگر سیاسی مؤثّری در کشورهای منطقه گردیدند. شواهد نشان می دهد که جایگاه شیعیان، در تمامی منطقه سیاسی خاورمیانه ارتقاء یافته و می توان تأکید کرد که چنین فرآیندی در حوزه خلیج فارس از اهمّیت ویژه ای برخوردار شده است.

سؤال اصلی این مقاله آن است که هویت یابی شیعیان و بازتأسیس نهادهای هویتی و سیاسی آنان، چه تأثیری بر فضای سیاسی کشورهای حوزه خلیج فارس به جا گذاشته است؟ آیا شیعیان قادر هستند تا موقعیت خود را ارتقاء داده و تبدیل به نیروی مؤثّری در شکل بندی های سیاسی خلیج فارس کردند؟ اگر چنین فرآیندی شکل گیرد، چه تأثیری بر تحوّلات منطقه ای بر جای می گذارد؟ و چه نوع از ساخت های سیاسی جدید در منطقه سازمان دهی می شود؟

در پاسخ به سؤالات یاد شده، باید تأکید داشت که شیعیان طی سال های گذشته دارای معضل مشروعیت بوده اند. گروه های ناسیونالیسم عرب که عموماً جلوه هایی از رادیکالیسم سیاسی سنّی را بر منطقه حاکم کرده بودند، شیعیان را به عنوان یکی از عناصر اصلی معمّای امنیتی (Secarty Dlamma) منطقه می دانستند. به همین دلیل بود که در دهه ۱۹۸۰ م. رژیم های موجود حوزه

خلیج فارس از ناحیه مردم کشور خود احساس تهدید می کردند. در بین گروه های اجتماعی که نگرانی های امنیتی را ایجاد می کردند، شیعیان از جایگاه ویژه ای برخوردار بودند. رژیم های سیاسی حوزه خلیج فارس از این موضوع نگران بودند که آیا انقلاب اسلامی ایران می تواند احساسات انقلابی ضدّ حکومتی را در منطقه ایجاد کند؟ این نگرانی در شرایطی اوج می گرفت که از یک سو شکنندگی ساختار سیاسی کشورهای منطقه افزایش می یافت و از سوی دیگر، تحرّک شیعیان به گونه قابل توجّهی ارتقاء یافته و در نتیجه، جلوه هایی از مبارزه جویی اسلامی با رویکرد شیعی را به وجود آورده بود.

کشورهای حوزه خلیج فارس نسبت به ماهیت انقلابی جمهوری اسلامی ایران نگران بودند. آنان بر این اعتقاد بودند که گسترش انقلاب اسلامی در ذات ایدئولوژیک انقلاب ایران قرار دارد. بنابراین، جلوه هایی از عمل گرایی نمی تواند فضای سیاسی منطقه را تغییر دهد. مؤلّفه های یاد شده، بیانگر آن است که نگرانی کشورهای حوزه خلیج فارس نسبت به شیعیان خود و همچنین موج های پویای انقلاب اسلامی بیش از حدّ ممکن به نظر می رسید. گراهام فولر در این ارتباط بیان می دارد که در بین شیعیان حوزه خلیج فارس، کشور عراق از اهمّیت و محوریت خاصّی برخوردار است. شواهد نشان می دهد که شیعیان عراقی هم از نظر تعداد و هم از نظر تأثیر فکری و ایدئولوژیک، مهم ترین گروه شیعه در جهان عرب به شمار می روند. پنجاه و پنج تا شصت درصد جمعیت بیست و دو میلیونی عراق را شیعیان تشکیل می دهند که تقریباً تعداد آنان به دوازده میلیون نفر می رسد. اکثر آنان عرب هستند؛ امّا گروه اندکی از شیعیان عراقی را کردها، ترکمن ها و فارس های عرب شده در بر می گیرند. شیعیان عراقی از سال ۱۹۹۱ م. به بعد سرسخت ترین دشمن رژیم صدّام حسین محسوب می شوند؛ زیرا آنان طی سال های ۱۹۵۸ م. به بعد، همواره در معرض شدیدترین سیاست های تبعیضی قرار داشتند. در این مقطع زمانی، هیچ گونه زمینه ای برای جایگاه یابی و تأثیرگذاری شیعیان ایجاد نشده بود؛ اگر چه همواره این گروه نقش مؤثّری در انقلاب های اجتماعی عراق ایفا کرده است.

شیعیان عراق هم اکنون به عنوان مرکز تأثیرگذار بر هویت و رفتار سیاسی سایر شیعیان عرب محسوب می شوند. به همین دلیل است که کشورهایی همانند «اردن»، «امارا