پاورپوینت کامل ماجراهایی از دوستی اهل بیت(ع) ۵۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ماجراهایی از دوستی اهل بیت(ع) ۵۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ماجراهایی از دوستی اهل بیت(ع) ۵۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ماجراهایی از دوستی اهل بیت(ع) ۵۳ اسلاید در PowerPoint :

قرآن کریم، مزد رسالت پیامبر را دوستی اهل بیت دانسته و از مسلمانان خواسته که به شکرانه ایمان تنها اهل بیت را دوست بدارند. خداوند به پیامبرش فرمان می دهد که بگو «هیچ پاداشی ازشما برای رسالتم نمی خواهم، جز دوستی نزدیکانم».

به راستی، این دوستی چه سودی دارد که پیامبر اکرم(ص) آن را مزد نبوّتش می داند؟ قرآن، خود در آیه ای دیگر به این پرسش پاسخ می دهد و سود دوستی اهل بیت پیامبر(ص) را متوجّه خود مسلمانان می داند.خداوند به پیامبرش دستور می دهد که بگو «هر اجر و پاداشی از شما خواسته ام، برای خود شماست، اجر من تنها بر خداست».

اهل بیت پیامبر(ص)، صراط مستقیم هدایت و پایه های سعادت مسلمانان به شمار می روند. در عظمت آنان همین بس که خدای تعالی در قرآنش از ایشان یاد کرده و بر آنان سلام می فرستد. برای آگاهی بیشتر با این موضوع، به یک مناظره تاریخی می نگریم

روزی امام رضا(ع) در مجلس مأمون بود و گروهی از دانشمندان عراق و خراسان نیز حضور داشتند. مأمون رو به دانشمندان مجلس کرد و از آنان پرسید

مراد خداوند از برگزیدگان در آیه «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَینَا مِنْ عِبَادِنَا؛ سپس این را به بندگان خود که آنان را برگزیده بودیم، به میراث دادیم.»، کیانند؟

دانشمندان حاضر گفتند مقصود خدای تعالی، همه امّت اسلام است.

آنگاه مأمون، این پرسش را از امام رضا(ع) پرسید. حضرت فرمود

من، گفته اینان را نمی گویم. منظور خداوند در این آیه، (عترت پاک) است و سپس آن را توضیح داد.

آنگاه در آن مجلس درباره اهل بیت پیامبر(ص) سخن به میان آمد و امام با بیان آیاتی از قرآن، در این باره به گونه ای گسترده بحث کرد.

حضرت ضمن سخنان خود، آیه «إِنَّ اللهَ وَ مَلائِکتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبِی . ..» را تلاوت کرد و در توضیح آن فرمود

گروهی خدمت پیامبر شرفیاب شدند و عرض کردند یا رسول الله! سلام بر شما را دانستیم، صلوات بر شما چگونه است؟

فرمود «بگویید اللّهمّ صلّ علی محمّد و اله کما صلّیت علی ابراهیم و علی آل ابراهیم، انّک حمید مجید.»

آنگاه امام رضا(ع) از حاضران پرسید

«آیا میان شما و مردم در چگونگی این صلوات اختلافی هست؟ گفتند نه. مأمون نیز گفت این صلوات از چیزهایی است که هیچ اختلافی در آن نیست و اجماع امّت بر آن است.

سپس مأمون از امام رضا(ع) پرسید: آیا در قرآن راجع به «پیامبر»، چیزی روشن تر از آنچه فرمودید، وجود دارد؟

امام فرمود «آری، به من بگویید خداوند از کلمه «یس» که در قرآن شریف آورده، چه کسی را قصد نموده است؟»

دانشمندان گفتند مقصود از این آیه، حضرت محمّد است و هیچ کس در آن شکّی ندارد.

امام فرمود «خداوند در این آیه به محمّد و خاندانش، فضیلتی بخشیده که هیچ کس به ژرفای آن فضیلت دست نمی یابد؛ مگر کسی که بیاندیشد.»

سپس در تفسیر آیه فرمود

«خدای تعالی بر کسی سلام نکرده؛ مگر بر پیامبران و فرمود سلام بر نوح، سلام بر ابراهیم، سلام بر موسی و هارون و نفرموده سلام بر خاندان نوح، سلام بر خاندان ابراهیم، سلام بر خاندان موسی و هارون، ولی فرموده است «سلام علی آل یس»، یعنی سلام بر خاندان محمّد.»

بدین ترتیب، امام رضا(ع) با استدلال به این آیه، نشان داد که

اهل بیت پیامبر(ص)، از چه مقام والایی در پیشگاه خداوند برخوردارند.

اهل بیت پیامبر کیانند

بر اساس آیه ۲۳ سوره شورا، مسلمانان وظیفه یافتند تا اهل بیت پیامبر را دوست بدارند. از این رو، برای شناختن این خاندان، به جست وجو پرداختند.

سعید بن جبیر از ابن عبّاس روایت کرده

هنگامی که آیه «قل لا اسئلکم….» فرود آمد، اصحاب پرسیدند یا رسول الله! اینها،کیانند که خداوند ما را به دوستی آنان فرمان داده است؟

فرمود

«علی و فاطمه و فرزندان آن دو.»

احمد بن حنبل نیز در کتاب «فضائل الصحابه»، از سعید بن جبیر، از عامره روایت کرده است هنگامی که آیه «قل لا اسئلکم…» فرود آمد، مردم گفتند یا رسول الله! نزدیکان تو که دوستی و محبّت آنان بر ما واجب است، کیانند؟

رسول خدا سه بار فرمود «علی و فاطمه و دو پسر آنها.»

جابر بن عبدالله انصاری نیز گفته است روزی مردی عرب به حضور پیامبر رسید و گفت ای محمّد! اسلام را بر من عرضه کن.

فرمود «شهادت بده که معبودی جز خدای یگانه نیست و محمّد، بنده و رسول اوست.»

مرد عرب گفت آیا پاداشی در ازای آن از من می خواهی؟

فرمود «نه، مگر دوستی نزدیکانم.»

عرب پرسید نزدیکان تو،یا نزدیکان من؟

فرمود «بستگان من.»

عرب گفت دستت را دراز کن تا با تو بیعت کنم. لعنت خدا بر کسی که تو و نزدیکانت را دوست ندارد!

پیامبرفرمود آمین!

فایده دوستی اهل بیت

قرآن کریم، مزد رسالت پیامبر را دوستی اهل بیت دانسته و از مسلمانان خواسته که به شکرانه ایمان تنها اهل بیت را دوست بدارند. خداوند به پیامبرش فرمان می دهد که بگو «هیچ پاداشی ازشما برای رسالتم نمی خواهم، جز دوستی نزدیکانم».

به راستی، این دوستی چه سودی دارد که پیامبر اکرم(ص) آن را مزد نبوّتش می داند؟ قرآن، خود در آیه ای دیگر به این پرسش پاسخ می دهد و سود دوستی اهل بیت پیامبر(ص) را متوجّه خود مسلمانان می داند.خداوند به پیامبرش دستور می دهد که بگو «هر اجر و پاداشی از شما خواسته ام، برای خود شماست، اجر من تنها بر خداست».

بنابراین،چون دوستی اهل بیت راهی به سوی خداست، ارزشمند است و نباید به آن، تنها از دیدگاه احساسی و عاطفی نگریست. این دوستی، سرچشمه اعمال صالح و راه صحیح هدایت است. پیامبر گرامی با معرفی اسوه های آرمانی و سفارش به دوستی و نمونه برداری از آنان، راهکار عملی هدایت مردمان را بنیان نهاده است.برای نمونه، به این حدیث بنگرید

در روایتی است که

رسول اکرم(ص) در بیماری نزدیک به رحلت خود فرمود

«ای مردم! نزدیک است که به زودی به دیدار خدا بشتابم و گفتاری دارم که راه عذر همه شما بسته می شود آگاه باشید که من کتاب خدا و اهل بیت خود را در میان شما به امانت می نهم.»

سپس دست امیرالمؤمنین را گرفت و برافراشت و فرمود «این علی با قرآن و قرآن با علی است، از یکدیگر جدا نشوند تا در کنار حوض کوثر بر من وارد گردند. پس از آنان بپرسید آنچه را که در آنها باقی گذارده ام».

شرایط محبّت به اهل بیت پیامبر(ص)

۱. نخستین شرط محبّت، شناخت و آگاهی است. آدمی نمی تواند چیزی یا کسی را که نمی شناسد، دوست بدارد؛

۲. شرط دوم وجود رابطه روحی میان محبّ و محبوب است که ناشی از همانندی آنها با یکدیگر است.

پیامبر اکرم(ص) می فرماید «جان آدمیان همانند سربازان هم قطارند و چون همدیگر را بشناسند، به یکدیگر الفت می یابند و چون نشناسند، جدا می مانند».

دوستی پیامبر و اهل بیت با این دو شرط پذیرفته است. روایات بسیاری از پیامبر(ص) درباره مقام امام علی(ع) و اهل بیت(ع) رسیده است. این روایات، بر شناخت و آگاهی انسان می افزاید و باعث فزونی محبّت به آنان می شود.

از سویی دیگر، دوست داشتن اهل بیت کافی نیست. از این رو، باید یک همانندی میان آنان و دوستدارانشان وجود داشته باشد. این همانندی، سبب دوستی است، هر چند آدمی خود از این همگونی آگاه نباشد. بنابراین، وقتی انسان شیفته کسی می شود، می کوشد تا همانند او شود و ویژگی های محبوب را در خود پدید آورد.

آنان که سر تا پا به گناه آلوده اند و از دوستی خدا و رسول و امیرمؤمنان سخن می گویند، از منطق اسلام بسیار دورند. خدای رحمان در قرآن، محبّت را پیروی از پیامبرش معرفی کرده و می فرماید

«بگو اگر خدا را دوست دارید، از من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهانتان را بر شما ببخشاید».

نیز، امام صادق(ع) به یارانش فرمود «کسی که گناه می کند، خدا را دوست ندارد». سپس این شعر معروف را خواند «خدا را نافرمانی می کنی و می گویی من خدا را دوست دارم؟ به جان خودت سوگند! این کاری شگفت است. اگر محبّت تو صادقانه بود، از فرمانش اطاعت می کردی؛ زیرا کسی که دیگری را دوست دارد، از او پیروی می کند».

تعریف محبّت

محبّت، میل درونی آدمی است به چیزی که آن را نیکو می پندارد و بر دو گونه است

۱. یکی «محبّت غریزی»، که مشترک بین انسان و دیگر جانداران است و به عقل و اندیشه نیاز ندارد؛

۲. دوم «محبّت اختیاری» که ویژه انسان است و بر پایه عقل و فکر و اندیشه استوار است.