پاورپوینت کامل ناگفته هایی درباره میانمار ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ناگفته هایی درباره میانمار ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ناگفته هایی درباره میانمار ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ناگفته هایی درباره میانمار ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

کشور «میانمار » با جمعیّتی معادل ۴۸ میلیون نفر، غربی ترین کشور شرق آسیاست و به عنوان یک پل بین غرب و شرق این قارّه، در منطقه ای حسّاس بین آسیای جنوب شرقی و آسیای جنوبی قرار گرفته است. در میانمار بیش از یکصد قوم زندگی می کنند و جدا بودن اقوام مختلف از یکدیگر در این کشور، سبب به وجود آمدن هویّت های مختلف محلّی و در نتیجه، ایجاد احساسات قومی و انگیزه های جدایی طلبی در بین اقوام گردیده است.

کشور «میانمار » با جمعیّتی معادل ۴۸ میلیون نفر، غربی ترین کشور شرق آسیاست و به عنوان یک پل بین غرب و شرق این قارّه، در منطقه ای حسّاس بین آسیای جنوب شرقی و آسیای جنوبی قرار گرفته است. در میانمار بیش از یکصد قوم زندگی می کنند و جدا بودن اقوام مختلف از یکدیگر در این کشور، سبب به وجود آمدن هویّت های مختلف محلّی و در نتیجه، ایجاد احساسات قومی و انگیزه های جدایی طلبی در بین اقوام گردیده است.

اکثر مردم این کشور از نژاد «برمه ای » می باشند که در جلگه های ساحلی و مناطق مرکزی میانمار ساکن هستند؛ لیکن اقوام و نژادهای مختلف دیگری نیز در این کشور زندگی می کنند، علاوه بر آنها مردمانی از نژادهای تبّتی، هندی و تایلندی نیز به آن سرزمین مهاجرت نموده و در آن کشور زندگی می نمایند.

میانمار از موقعیّت استراتژیک حائز اهمّیتی در منطقه آسیای جنوب شرقی و آسیای جنوبی برخوردار می باشد و می تواند نقش مهمّی در منطقه آبراه های شمالی «اقیانوس هند» ایفا نماید. وجود مرزهای کوهستانی میانمار با همسایگان، این کشور را از سایر نقاط همجوار جدا کرده و به صورت محصور درآورده است.

در اوایل قرن هجدهم و نوزدهم میلادی، میانمار یکی از قدرتمندترین کشورهای جنوب شرقی آسیا بود. منابع و ثروت های طبیعی و موقعیّت استراتژیک این کشور که بین متصرّفات استعماری بریتانیا و سرزمین پهناور چین قرار داشت، از مدّت ها قبل توجّه استعمارگران بریتانیا را به خود جلب کرده بود. بریتانیا در ۱۸۲۴ م. تصمیم به اشغال میانمار گرفت و سرانجام پس از سه جنگ متوالی در ۱۸۸۵ م. بریتانیا، میانمار را به تصرّف درآورده و به صورت یکی از استان های مستعمره هندوستان، امور آن را به دست گرفت.

در میانمار طبق قانون اساسی، بودیسم دین رسمی کشور است. قریب به هفتاد درصد مردم برمه، بودایی، هفت درصد مسلمان، چهار درصد هندو و دو درصد مسیحی هستند، دو درصد باقی مانده را نیز آیین های بودایی چینی، تائوئیسم، کنفوسیوسیم و نیاکان پرستی تشکیل می دهند. کثرت پیروان بودایی را در همه جای این کشور می توان به خوبی مشاهده نمود؛ زیرا تقریباً هر روستا و دهکده ای لااقل تأمین هزینه یک مدرسه مذهبی را به عهده دارد. پاگوداها، یعنی معابد بودایی در سراسر برمه علیا و سفلی به چشم می خورد. راهبان بودایی که «پونچی» نام دارند، همه جا در بین مردم دیده می شوند.

تاریخ گسترش اسلام در میانمار به قرن اوّل هجری قمری برمی گردد. بعد از ظهور اسلام وگرایش اعراب و ایرانیان به اسلام، دریانوردان عرب و ایرانی مسافرت های دریایی خود را به طریق قبل ادامه می دادند و در مسیر خود، اقدام به تبلیغ و دعوت مردم به اسلام می کردند.

در همین ارتباط، بازرگانان مسلمان از مسیرهای زمینی که از منطقه غربی میانمار و «ایالت آراکان» این کشور می گذشت، به مناطق غربی «چین» سفر می کردند. بسیاری از این افراد در منطقه حاصل خیز و مستعدّ ساحلی آراکان، سکنا گزیده و اوّلین مناطق تجمّع مسلمانان را ایجاد کردند. سیّاحان چینی در نوشته های خود از مناطق ایرانی نشین در مرزهای بین میانمار و چین در قرن سوم میلادی یاد کرده اند.

منطقه آراکان از طرف شمال غربی با «بنگلادش» و از شمال با «هندوستان» هم مرز می باشد. سلسله جبال مرتفع آراکان، این منطقه را از سرزمین اصلی میانمار جدا نموده و از شرق به غرب، دارای ساحلی به طول ۳۶۰ مایل از «خلیج بنگال» است. آراکان همچنین توسط یک رشته تپّه های سرسبز و پرآب از سرزمین اصلی میانمار جدا گردیده است. منطقه آراکان به طور کامل زیر نفوذ مسلمانان می باشد و اکثر مسلمانان میانمار در این منطقه زندگی می کنند. اکثر سلاطین میانمار از منطقه آراکان ظهور نمودند که آخرین آنها سلیم شاه بود. تا سال ۱۷۸۴ م. منطقه آراکان دارای یک حکومت مستقل و یک ایالت پر قدرت و بزرگ میانمار بود و در کنار دیگر مناطق که اصالتاً دارای مردمی «بودایی » بود، قرار داشت.

جمعیّت آراکان در حدود ۶ میلیون نفر می باشد که تقریباً تمامی آنها مسلمان هستند و به زبان محلّی «روهینگیا» که زبان اصلی آن منطقه است، تکلّم می نمایند. ریشه اصلی این زبان، مخلوطی از زبان های «ترکی »، «بنگالی »، «فارسی » و «عربی » است. اجرای قوانین اسلامی در منطقه آراکان قبل از سال ۱۴۳۰ م. وجود داشته و تا سال ۱۷۸۴ م.

ادامه داشت. بعد از اشغال و تسخیر منطقه آراکان به وسیله سلطان بوداپایا که یک فرد بودایی بود، اجرای قوانین اسلامی ملغی اعلام و قانون ملّی جایگزین آن گردید، باجابه جایی قدرت در میانمار بعد از جنگ دوم جهانی، حزب و قوانین نظامی جایگزین قانون قبلی گردید.

بر اساس این سابقه، هنوز هم مسلمانان آراکان با دولت میانمار اختلاف داشته و معتقدند دولت میانمار حقوق مسلمانان را نادیده گرفته، به آداب وسنن آنها بی احترامی می نماید و حتّی این امر مورد تصدیق مجامع بین المللی نیز قرار گرفته است.

در طول این سال ها، مردم مسلمان آراکان، چندین گروه آزادی بخش پارتیزانی و انجمن های غیر نظامی برای دفاع از حقوق خود تشکیل داده اند. مهم ترین این سازمان ها عبارتند از جبهه میهن پرستان روهینگ، سازمان آزادی بخش آراکان، سازمان رهایی بخش مسلمانان میانمار می باشند.

در ارتباط با سابقه مهاجرت مسلمانان به میانمار، رافائل ایزرائیلی می نویسد:

تاجران عرب در قرن اوّل هجری قمری در ناحیهآراکان واقع در غرب میانمار و در نقطه مرزی با بنگلادش اقامت گزیده و اسلام را در این سرزمین انتشار دادند. در سال ۵۸۸ ه‍. ق. مطابق با ۱۱۹۲ م.

اسلام در این سرزمین گسترش یافت و در قرن نهم و دهم میلادی بازرگانان ایرانی و عرب در این مکان استقرار یافته و به نشر اسلام پرداختند. مسلمانان ساکن هند نیز در این سرزمین به گسترش اسلام اقدام نمودند و مسلمانان میانمار در سطح وسیعی با هند به تجارت پرداختند. در سال ۱۸۹۰ م. عدّه ای از مسلمانان به صورت پناهنده از چین به میانمار آمدند. برخی مسلمان ها هم در شرایط عادّی به عنوان بازرگان، چین را به قصد میانمار ترک گفتند و بنابراین حرکت مهاجران مسلمانان به سوی میانمار گسترش یافت.

از بین مسلمانان میانمار، آنان که منشأ هندی دارند، برخی از اعقاب مردمی هستند که در اواخر قرن هجدهم میلادی از شمال هند به میانمار آمدند تا به خدمت واحدهای ارتش بزرگ «آلومپرا» در میانمار علیا در آیند. با فتح هند در سال ۱۸۲۴ م. به دست انگلیسی ها، مهاجرت وسیع مسلمانان هند به میانمار شدّت یافت و بسیاری از آنان در «رانگون»، مرکز میانمار در تجارت و سایر فعّالیت های اقتصادی شرکت داشتند. در رانگون و مناطق وسیع دیگر، سنّی های بنگالی و جوامعی از شیعیان در کنار یکدیگر زندگی می کنند و هرکدام مراسم ویژه خود را دارند.

مائونگ تان لویی از محقّقان بودایی میانمار نوشته است:

در سال ۶۸۰ م. محمّد حنفیه، فرزند امام علی(ع) پس از عدم توفیق نسبت به خون خواهی امام حسین(ع) از بنی امیّه، همراه با طرف داران و نیروهای خود به شرق کوچ کرد تا بالأخره در سواحل آراکان به میانمار رسید و در آنجا کایاپوری، ملکه قبیله منطقه را شکست داده او را به دین اسلام در آورد و آنگاه ملکه را به زنی گرفت و به ترویج اسلام در آن منطقه پرداخت. در حال حاضر دو مزار در آراکان وجود دارد که به حنفیه تونکی (مزار حنفیه) و کایاپوری تونکی معروف هستند. این دو