پاورپوینت کامل همه چیز درباره جنگ های صلیبی ۶۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همه چیز درباره جنگ های صلیبی ۶۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همه چیز درباره جنگ های صلیبی ۶۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همه چیز درباره جنگ های صلیبی ۶۶ اسلاید در PowerPoint :

تعبیر «جنگ صلیبی » معادل واژه انگلیسی Crusade است که خود از واژه اسپانیایی Cruzada (دارای نشانِ صلیب ) برگرفته شده است؛ زیرا شرکت کنندگان مسیحی در این جنگ، به دستور پاپ اوربانوس دوم (دوره پاپی: ۴۸۱ـ۴۹۲/ ۱۰۸۸ـ۱۰۹۹)، منادی این جنگ ها، بر روی شانه راست لباس یا زره خود نشان صلیب می دوختند. واژه Crusade در سده هجدهم میلادی ابداع شد که تاکنون نیز به کار می رود. از نظر تاریخی، یک قرن بعد از شروع نخستین جنگ. ..

در سال م. جنگ های صلیبی میان مسلمانان و مسیحیان آغاز شد.

جنگ های صلیبی به جنگ هایی گفته می شود که در آن، مسیحیان با مسلمانان طیّ چندین دوره برای به دست آوردن «بیت المقدّس» مبارزه کردند.

نخستین کسی که پرچم جنگ را برافراشت، مردی از افراد کلیسا بود، به نام ادمار دو لوپویی. جنگ های صلیبی هشت جنگ است که در جنگ اوّل و چهارم هیچ یک از پادشاهان اروپایی دخالت نداشتند و فقط نجبا و اصیل زادگان بودند که بر صلیبی ها فرمانروایی می کردند. غیر از جنگ اوّل در باقی جنگ ها مسیحیان از مسلمانان شکست خوردند.

در سال م. پاپ اوربانوس دوم همه مسیحیان اروپایی را مجبور کرد تا علیه ترکان مسلمان قیام کنند و شهر «اورشلیم» (بیت المقدّس) واقع در «فلسطین» را اشغال کنند. در همان سال، سپاه بزرگی مهیّا و رهسپار نخستین جنگ صلیبی گردید. عدّه زیادی از جنگجویان صلیبی در طول سفر خطرناک از «اروپا» تا «خاورمیانه» جان خود را از دست دادند. آنها که زنده ماندند در سال م. بیت المقدّس را تسخیر کردند. بین سال های م. تا م. شش جنگ صلیبی دیگر رخ داد؛ ولی در هیچ یک از آنها صلیبیون موفّقیتی به دست نیاوردند.

این جنگ ها به دعوت مقامات «کلیسای کاتولیک رومی» و همراهی و حمایت امپراتور «روم شرقی»، با اعلام هدف آزادسازی بیت المقدّس (اورشلیم ) و زادگاه حضرت مسیح(ع) و دیگر معالم مسیحی در فلسطین از دست مسلمانان و ایجاد دولت های صلیبی در نقاط مختلف فلسطین صورت گرفت. جنگ های صلیبی مجموعاً هشت بار به وقوع پیوست. اروپاییان دست یافتن به ثروت های عظیم شرق را مطمح نظر داشتند و رسیدن به اهداف اقتصادی و اجتماعی نتایجی بسیار مهم و تأثیرات متقابل زیادی بر طرفین جنگ داشت.

وجه تسمیه و مفهوم عبارت «جنگ صلیبی»

تعبیر «جنگ صلیبی » معادل واژه انگلیسی Crusade است که خود از واژه اسپانیایی Cruzada (دارای نشانِ صلیب ) برگرفته شده است؛ زیرا شرکت کنندگان مسیحی در این جنگ، به دستور پاپ اوربانوس دوم (دوره پاپی: ۴۸۱ـ۴۹۲/ ۱۰۸۸ـ۱۰۹۹)، منادی این جنگ ها، بر روی شانه راست لباس یا زره خود نشان صلیب می دوختند. واژه Crusade در سده هجدهم میلادی ابداع شد که تاکنون نیز به کار می رود. از نظر تاریخی، یک قرن بعد از شروع نخستین جنگ، در ۵۹۶ ه‍. .ق./ ۱۱۹۹ م. در زمان پاپ اینوکنتیوس سوم واژه لاتینی Crucesignati/ Crusesignati به معنای «دارای نشان صلیب » پدیدار شد؛ ولی در آغاز این نبردها، مهاجمان، حُجّاج نامیده می شدند، مورخّان غربی معاصرِ نخستین جنگ صلیبی نیز اغلب از واژه هایی چون «سفر حج »، «حمله »، «سفر به سرزمین مقدّس »، «جنگ مقدّس »، «حمله صلیب »، «حمله عمومی »، «طرح عیسی مسیح » استفاده کرده اند.

جنگ های امپراتور بیزانس، نیکفوروس فوکاس و جانشین وی، یوحنّای اوّل، ملقّب به زیمیسکس (در عربی: ابن شِمِشقیق یا شمشقیق )، از معروف ترینِ این رویارویی ها بوده است، برخی مورّخان، اکتشافات جغرافیایی غربیان و سپس فعّالیت های استعماری آنها را استمرار همان جنگ ها می دانند. از این رو، نبردهای مسیحیان بر ضدّ مسلمانان را در «اندلس»، صِقِلیه (سیسیل ) و جنوب «ایتالیا» در سده های چهارم ـ نهم / دهم ـ پانزدهم که از نظر کلیسا جنبه قداست داشتند و نیز جنگ های اروپاییان بر ضدّ دولت عثمانی، هم دستی آمریکا، «فرانسه »، «انگلستان » و ایتالیا بر ضدّ جهان عرب و مسلمانان، تجاوز نیروهای ایتالیا و فرانسه به «لیبی»، «الجزایر»، «تونس» و «مغرب » در قرن اخیر و تأسیس رژیم صهیونیستی در فلسطین را تداوم جنگ های صلیبی می شمارند، جمله مشهور ژنرال انگلیسی، لرد النّبی، پس از شکست عثمانی در جنگ جهانی اوّل، هنگامی که در ۱۳۳۵ ه‍ . ش. /۱۹۱۷ م.

فاتحانه وارد قدس شد، همین نظر را تأیید می کند، وی گفت: اکنون جنگ های صلیبی به پایان رسید.

معمولاً مورّخان معاصر، جنگ های صلیبی را به هشت جنگ اصلی و چند جنگ فرعی کم اهمّیت تقسیم می کنند، برخی هم معتقدند که جریان حوادث به هم پیوسته بوده و بین جنگ ها مرزبندی دقیق وجود نداشته است، از این رو در تقسیمی کلّی تر، جنگ های صلیبی را شامل دو مرحله دانسته اند: یکی از سقوط شهرهای اسلامی تا پیشروی صلیبیون به نزدیکی دروازه های «حلب» در ۵۱۸ ه‍. ش. / ۱۱۲۴ م. و دیگری، مرحله ایستادگی مسلمانان تا راندن اشغالگران در ۶۹۱ ه‍. ش. / ۱۲۹۱ م. که مرحله اخیر در چهار دوره صورت گرفت و به نام چهار شهر مشهور شد. برخی نیز جنگ های صلیبی را به سه مرحله تقسیم کرده اند.

نگرش مسیحیان به مسلمانان طیّ جنگ های صلیبی

نویسندگان مسیحی سده های هشتم تا سیزدهم میلادی، تصویری مخدوش از اسلام ارائه کرده اند. از نظر آنها، اسلام، مذهبی غیر صادق، متمایل به بت پرستی و نوعی بدعت مسیحی محسوب می شد. آنان نه تنها نبوّت پیامبر اکرم(ص) را انکار کرده و او را ضدّ مسیح دانسته اند؛ بلکه ضعف های اخلاقی زیادی برای دین اسلام و پیامبرش بر شمرده اند، از جمله آنکه محمّد(ص) مطالب درستی از «عهد عتیق» و «عهد جدید» را در قرآن آورده؛ امّا پاره ای از بدعت ها، نظیر برخی از ویژگی های آیین مانویّت و نیز مطالبی از خود را بدان افزوده است.

گمان می رود ایجاد این تصویر مخدوش از اسلام، عمدتاً واکنش مسیحیان در برابر برتری فرهنگی مسلمانان، به ویژه در اندلس بوده باشد. در آن دوران، مسیحیان تصوّر می کردند که نسبت به مسلمانان نه تنها از جنبه مذهبی، بلکه از نظر اخلاقی نیز برترند. در چشم مسیحیان حاضر در جنگ های صلیبی، مسلمانان جنگ جویان خشنی به نظر می آمدند، از این رو تمسخر و ذکر نقاط ضعف مسلمانان و اسلام در قالب ترسیم و تحریف دین اسلام مطرح شد.

حتّی در منصفانه ترین توصیف های قرون وسطایی از حیات حضرت محمّد(ص) نکات فراوانی مکتوم مانده اند. از این رو، توجّه مسیحیان در شناخت شخصیّت پیامبر(ص) متمرکز بود. یوحنّای دمشقی و تئوفان معترف در میان مورّخان بیزانسی مطالبی را ارائه دادند؛ امّا ادامه جنگ های صلیبی مانع از اطّلاع رسانی مستمر می شد.

بدین ترتیب، مسیحیان سده دوازدهم میلادی بینش کافی از اسلام نداشتند. با فتح جزیره «ایبری» به دست صلیبیون و تماس نزدیک مسیحیان با مسلمانان، رهبران مسیحی به کسب اطّلاعات دقیق تر از مسلمانان پرداختند. در این زمینه پدر آلفونسو کتاب «گفت و شنود با اسلام» را نوشت؛ امّا در این باره پیتر معزّز Peter the Venerable رئیس «صومعه کلونی» با نوشتن ردیّه ای بر مطالب اسلام که لازم می دید مسیحیان، آن مطالب را باطل بدانند، قدم جدّی تر را برداشت. روبرکتونی نیز ترجمه ای از قرآن تهیه کرد. توماس آکویناس و پیتر معزّز به دنبال تغییر دیانت مسلمانان بودند، خصوصاً آنهایی که تحت حاکمیّت مسیحیان اسپانیا قرار داشتند.

با گسترش اسلام در میان مسیحیان، برداشت مخدوش از اسلام بسیار کم رنگ شد و افرادی مانند پیتر معزّز، برداشت جدیدی از اسلام را در دیدگاه مسیحیان ارائه کردند. ادوارد گیبون نیز فصل پنجاهم کتاب «انحطاط و سقوط امپراتوری روم» را به بررسی مذهب اعراب، وصف عربستان قبل از ظهور اسلام، ظهور حضرت محمّد(ص) و نیز تعالیم، خصایص و شخصیّت ایشان تا وفات اختصاص داد. او در این کتاب می نویسد:

حضرت محمّد(ص) به مسلمانان آموخته است که مبدع دین عیسوی را عزیز و محترم بدارند، احترامی که در فکر مرد مسلمان آمیخته به اسرار است. …

عیسویان لاتینی یکی از اصول اعتقادی خود که بارور شدن مادر باکره عیسی از نفحه روح القدس است، از قرآن کریم گرفته اند و این کار را «عار» ندانسته اند.

میدان های جنگ، اشتیاق مسیحیان را برای گردآوری اطّلاعات بیشتر و دقیق تر از اسلام تقویت کرد. برداشت مسلمانان و مسیحیان آن زمان از جنگ های صلیبی به کلّی متفاوت از یکدیگر بود؛ زیرا جنگ های صلیبی نزد اکثر مسلمانان، حادثه ای بود که در مناطق دور دست و مرزی رخ داده است. درباره نحوه رفتار مسلمانان با صلیبیون، ادوارد گیبون، شکیب ارسلان، رنو، گوستاو لوبون و. .. مطالبی را در کتاب های خود ذکر کرده اند.

علل و عوامل آغاز نبرد

اوّلین علّت

اوّلین علّت مستقیم جنگ های صلیبی، پیشتازی ترکان سلجوقی بود. دنیا خود را با سلطه مسلمانان بر «خاور نزدیک» وفق داده بود؛ خلفای فاطمیِ مصر در حکومت بر فلسطین، طریق مدارا پیش گرفته بودند و صرف نظر از چند واقعه استثنایی، فرقه های مسیحی آن سامان از آزادی زیادی در پیروی از تعالیم دینی خویش برخوردار بودند.

حاکم، خلیفه دیوانه «قاهره»، کلیسای قیامت را ویران کرده بود (۱۰۱۰ م.)، لیکن خود مسلمانان هزینه های فراوانی خرج تعمیر مجدّد آن کردند.

این فقط یکی از کلیساهای متعدّد در بیت المقدّس بود.

زائران مسیحی حق داشتند آزادانه به اماکن متبرّکه رفت و آمد کنند. سالیان سال بود که زیارت فلسطین، نوعی عبادت یا کفّاره محسوب می شد. همه جای اروپا، انسان کسانی را می دید که برگ های نخل فلسطین را چلیپا وار، به نشانه زیارت از اماکن متبرّکه، زیور خویش می کردند. پیرز پلومن معتقد بود که:

این قبیل افراد رخصت داشتند که از آن پس، تمام عمر سخن دروغ بگویند.

لیکن در ۱۰۷۰ م. ترکان، بیت المقدّس را از چنگ فاطمیون بیرون آوردند و زائران مسیحی از این پس ناقل روایاتی بودند درباره تعدّی ترکان و بی حرمتی آنها نسبت اماکن و شخصیّت های مذهبی شان.

دومین علّت

دومین علّت مستقیم جنگ های صلیبی، تضعیف خطرناک امپراتوری بیزانس بود. امپراتوری مزبور مدّت هفت قرن میان تقاطع بزرگراه های اروپا و آسیا قرار داشت و مانع تهاجم لشکریان آسیایی و خیل جماعات چادرنشین استپ ها به اروپا بود.

اکنون این امپراتوری بر اثر نفاق های داخلی، بدعت های مخرّب و شقاق ۱۰۵۴ م. که مایه جدایی آن از غرب شده بود، آن قدر ضعیف بود که دیگر نمی توانست موفّق به انجام این امر خطیر تاریخی شود؛ در حالی که بلغارها، پچنگ ها، کومان ها و روس ها بر دروازه های اروپایی آن هجوم می بردند، ترکان مشغول تکه ت