پاورپوینت کامل مهم ترین حقوق اهل بیت ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مهم ترین حقوق اهل بیت ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مهم ترین حقوق اهل بیت ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مهم ترین حقوق اهل بیت ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

فلسفه حقوق در اسلام بر جهان بینی توحیدی استوار است. خداوند خالق جهان و انسان است و بر همه موجودات، حقّ خالقیت و به تبع آن، حقّ تصرّف دارد. از سوی دیگر، همه موجودات و از جمله انسان، برای ادامه حیات و تکامل خود، نیازمند نعمت هایی هستند که از سوی خداوند در اختیار آنها قرار می گیرد. نعمت ولایت از مهم ترین و بنیادی ترین نعمت های الهی است که برای تربیت و تعلیم بشر از سوی پروردگار عنایت شده است. این امر مستلزم حقّ ربوبیّت است.

فلسفه حقوق در اسلام بر جهان بینی توحیدی استوار است. خداوند خالق جهان و انسان است و بر همه موجودات، حقّ خالقیت و به تبع آن، حقّ تصرّف دارد. از سوی دیگر، همه موجودات و از جمله انسان، برای ادامه حیات و تکامل خود، نیازمند نعمت هایی هستند که از سوی خداوند در اختیار آنها قرار می گیرد. نعمت ولایت از مهم ترین و بنیادی ترین نعمت های الهی است که برای تربیت و تعلیم بشر از سوی پروردگار عنایت شده است. این امر مستلزم حقّ ربوبیّت است. ربوبیّت الهی از آن روی که شامل افعال اختیاری انسان می شود، به دو شعبه ربوبیّت تکوینی و تشریعی تقسیم می گردد. ربوبیّت تشریعی به معنای فرمان دادن و حقّ ولایت است. چون بررسی تفصیلی حقوق اهل بیت(ع) که برخاسته از ربوبیّت تشریعی خداوند است، در این مقال نمی گنجد. از این رو، به پاورپوینت کامل مهم ترین حقوق اهل بیت ۹۱ اسلاید در PowerPoint(ع) که همانا عبارت است از حقّ معرفت، حقّ مودّت و حقّ اطاعت، اشاره می کنیم. میان این حقوق یک رابطه کاملاً منطقی برقرار است. شناخت، مقدّمه محبّت و آن نیز زمینه ساز پیروی و اطاعت است.

حقّ معرفت

شناخت اهل بیت(ع)، نخستین حقّ الهی و رکنی لازم در حیات طیّبه انسانی است؛ زیرا آنان از درختان سرسبز رسالتند، از جایگاه رسالت و محلّ آمد و شد فرشتگان برخاسته اند و معدن های علم و دانش و چشمه ساران حکمت الهی می باشند. یاران و دوستان اهل بیت(ع) مشمول رحمت پروردگارند و دشمنان و کینه توزان آنان در انتظار کیفر خداوند به سر می برند.

در جهان بینی توحیدی، انسان همان گونه که در اصل و تداوم هستی اش لحظه به لحظه به وجود تازه ای احتیاج دارد، در حرکت تکاملی خود نیز به هدایت مستمر نیازمند است. هدایت همانا پیمودن طریق تکامل است که انسان به تدریج با پشت سر گذاشتن مراحل نقصان، به مراحل عالی تری می رسد. طریق تکامل نیز نامحدود است؛ انسان می تواند تا بی نهایت به پیش برود. اگر پیوند انسان از منبع هدایت قطع شود، همان لحظه از راه راست منحرف می گردد. بدین سان، راز اصل حرکت تعاملی انسان، پیوند و ارتباط او با خداوند است: «وَ مَن یَعْتَصِم بِاللهِ فَقَدْ هُدِیَ إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ۱؛ هر کس به خدا تمسّک جوید، به راهی راست هدایت شده است.»

راه راست، هم جنبه عقیدتی (اعتقاد کامل به آیین حق) را شامل می شود: «قُلْ إِنَّنِی هَدَانِی رَبِّی إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ دِینًا قِیَمًا مِّلََّ إِبْرَاهِیمَ حَنِیفًا وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِینَ۲؛ بگو پروردگارم مرا به راه راست هدایت کرد. به آیینی پابرجا ـ و ضامن سعادت دین و دنیا ـ آیین ابراهیم، که از آیین های خرافی روی برگرداند و از مشرکان نبود» و هم ناظر بر جنبه های عملی آیین حقّ می باشد: «أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ وَأَنْ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ۳؛ آیا با شما عهد نکردم ای فرزندان آدم که شیطان را نپرستید، که او برای شما دشمن آشکاری است و اینکه مرا بپرستید که راه مستقیم این است؟!»

بدین سان، راه راست همان دین الهی از نظر اعتقادی و عملی است. کسی که در این راه حرکت کند، زندگی و مرگش خدایی می شود: «قُلْ إِنَّ صَلاَتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ۴؛ بگو نماز و تمام عبادت من و زندگی و مرگ من، همه برای خداوند، پروردگار جهانیان است». به همین دلیل، نزدیک ترین راه ارتباط با خدا، صراط مستقیم است. اهل بیت(ع)، صراط مستقیمند؛ زیرا رفتار و کردار آنان دعوت کننده به آیین حقّ است، دعوتی که جنبه اعتقادی و عملی را در بر می گیرد. رهپویان اهل بیت(ع)، راه یافتگان و بریدگان از این طریق، گمشدگانند.

امام علی(ع) می فرمایند:

«خداوند ما (اهل بیت) را درهای وصول به معرفتش و صراط و طریق رسیدن به خود قرار داده، بنابراین، کسانی که از ولایت ما منحرف گردند یا دیگری را بر ما ترجیح دهند، از طریق حقّ منحرف گشته اند.»۵

امام صادق(ع) نیز در تفسیر آیه شریفه «اهدِنَا الصِّراطَ المُستقیم» می فرماید: «وَ الله نَحنُ الصِّراطَ المستقیم؛۶ به خدا سوگند، ما صراط مستقیم هستیم».

شناخت اهل بیت(ع)، به عنوان یک حق، از آن رو الزامی است که آنان هادیان به سوی حقّ و الگوهای حسنه راه تکامل در همه زمان ها و مکان ها می باشند.

امام علی(ع) از پیامبر گرامی(ص) نقل می کند که آن حضرت فرمودند: «النُّجوم أَمان لِأَهلِ السَّماء فَإذا ذَهَب النُّجوم ذَهَب أهلُ السّماء و اهل بیتی أمان لأهل الارض فَاذا ذَهَبت اَهل بَیتی ذَهَبَ أهلَ الأرض؛۷ ستارگان مایه امان بر اهل آسمانند، هنگامی که ستارگان از میان بروند، اهل آسمان نیز از بین می روند و اهل بیت من امان برای اهل زمینند، هنگامی که اهل بیت من از بین بروند، اهل زمین نیز از بین می روند.»

آری! اهل بیت پیامبر(ص) از یک سو، همانند ستارگان مردم را از گمراهی و فرو رفتن در ظلمت کفر و فساد و گناه نجات می بخشند، راه رسیدن به مقصد را به آنان می نمایانند و رهروان طریق حقیقت را از غرق شدن در امواج متلاطم ضلالت حفظ می کنند۸ و از سوی دیگر، پاسداران حریم حوزه اسلامند و در برابر تحریف افراط گرایان همواره در ستیز.۹

خطّ هدایت اهل بیت (ع) تا پایان جهان استمرار دارد. امام علی(ع) در «نهج البلاغه» این مطلب را با صراحت بیان کرده است: «آگاه باشید که آل محمّد(ص) همچون ستارگان آسمانند، هنگامی که یکی از آنها غروب کند، ستاره دیگری طلوع می کند».۱۰

پیامبر اکرم(ص) نیز می فرماید: «اهل بیت من در میان شما همانند کشتی نوحند؛ هر کس بر آن سوار شود، نجات می یابد و هر کس از آن جدا شود، هلاک می گردد».۱۱

تمسّک بی قید و شرط به اهل بیت(ع)، در برابر تخلّف از آنان، می تواند شاهد خوبی بر وجود امام معصومی در هر زمان در میان اهل بیت(ع) باشد که پیروی از دستورات او مایه نجات و تخلّف از آن، مایه هلاکت است.

از امام باقر(ع) سؤال شد: آیا معرفت امام از شما خانواده (اهل بیت) بر تمام خلق واجب است؟

حضرت در پاسخ فرمود: «خدای ـ عزّوجلّ ـ محمّد(ص) را بر تمام مردم به عنوان رسول و حجّت خدا بر همه خلقش در زمین مبعوث کرد. پس هر که به خدا و رسولش ایمان آورده، پیروی و تصدیقش کند، معرفت امام از ما خانواده بر او واجب است. کسی که به خدا و رسولش ایمان نیاورد و از او پیروی نکند و حقّ خدا و رسولش را نشناسد، چگونه معرفت امام بر او واجب باشد، در صورتی که حقّ خدا و رسولش را نشناخته است.»۱۲

حقّ معرفت اهل بیت(ع) در طول حقّ شناخت خدا و پیامبر(ص) مطرح است. اصولاً حقوق در نظام حقوقی اسلام خاستگاه الهی دارد. بنابراین، اثبات حقّ معرفت امام لازمه حقّ شناخت خداوند است. چنان که امام باقر(ع) می فرماید: «تنها کسی خدای عزوجلّ را شناسد و پرستش کند که هم خدا را بشناسد و هم امام از ما خاندان را و کسی که خدای عزّوجلّ و امام از ما خاندان را نشناسد، غیر خدا را شناخته و عبادت کرده، این چنین در گمراهی به سر می برد.»۱۳ یعنی همان گونه که شناخت حقیقی خداوند فقط با شناخت ائمه(ع) امکان پذیر است، حقوق ائمه(ع) نیز مستلزم شناخت حقّ خداوند است.

به فرموده امام علی(ع)

«اهل بیت ستون های استوار اسلام و پناهگاه امن برای مردمند، حقّ به وسیله آنها به جایگاه خویش باز می گردد و باطل از ریشه کنده می شود. اهل بیت پیامبر(ص) چنان که سزاوار است، دین حقّ را شناخته و بدان عمل کردند، نه آنکه شنیدند و حکایت کردند؛ زیرا راویان دانش بسیار، امّا حفظ کنندگان و عمل کنندگان به آن اندکند.»۱۴

در این نگاه، اهل بیت(ع) راهنمایان به سوی حقّ و داعیان الی الله هستند. امیرالمؤمنین، علی(ع) می فرمایند: «انّما الائمّه قوام الله عَلی خَلقِه عُرفائِه عَلی عِبادِه و لا یُدخِل الجَنَّه الّا مَن عَرَفوه و لا یُدخِل النّار الّا مَن اَنکرَهُم وَانکروه؛۱۵ ائمّه قیّم های الهی بر آفریده های او و شناسانندگان خدا بر بندگان اویند کسی وارد بهشت نشود، مگر اینکه اهل بیت را بشناسد و آنان نیز او را (به پیروی از خود) بشناسد و کسی وارد دوزخ نشود، مگر اینکه اهل بیت را انکار کند و آنان نیز او را به پیروی از خود نشناسد و نیز فرمود: «سِراج المؤمِن مَعرفه حَقّنا و اسدٌ العمی عمی عَن فضّلنا؛۱۶ حقّ شناخت اهل بیت چراغ فرا راه مؤمن است، نادیده گرفتن فضایل اهل بیت، بدترین نابینایی است». آن حضرت همچنین فرمودند: «سعادتمندترین مردم کسی است که فضایل ما (اهل بیت) را بشناسد و به وسیله ما به خداوند نزدیک شود».۱۷

بر اساس قاعده تلازم حقّ و تکلیف، اگر معرفت اهل بیت(ع) به عنوان یک حقّ الهی واجب است، همه انسان ها مکلّفند این حقّ را به رسمیّت بشناسند و در عمل آن را رعایت کنند. شناخت اهل بیت(ع) در صورتی مفید و کارآمد است که با عمل همراه شود؛ یعنی انسان ها اهل بیت(ع) را به عنوان داعیان به سوی خدا بشناسند و در خطّ مستقیم آنان گام بردارند و به دستورات آنها عمل نمایند. تنها چنین شناختی است که ارزشمند است و می تواند سعادت انسان ها را در دنیا و آخرت تأمین نماید. پیامبر اکرم (ص) فرمود: «وَالّذی نَفسی بِیَده لا یَنفِعُ عَبدٌ بِعَمل الاّ بِمَعرِفَتنا؛۱۸ «سوگند به کسی که جانم در ید قدرت اوست، عمل بنده ای سودمند نیست؛ مگر اینکه در پرتوی معرفت ما (اهل بیت) باشد.

به باور مؤمنان راستین، لازمه شناخت اهل بیت(ع) رعایت دو اصل «تولّی» و «تبرّی» است. به همین دلیل، آنان در رفتار و کردارشان سنجیده و زیرکانه عمل می کنند، چرا که امام مؤمنان را چنین بشارت داده است:

«هر کس از شما در بستر خویش با شناخت خدا و پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) بمیرد، شهید از دنیا رفته است. پاداش او بر خداست و ثواب اعمال نیکویی را که قصد انجام آن را داشته، خواهد برد».۱۹

پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار (ع) که همواره در راستای هدایت بشر و اصلاح باورها و اندیشه های او کوشیده اند، ضمن تشویق به رعایت حقوق اهل بیت(ع)، مردم را از دشمنی با آنان برحذر داشته اند؛ چنان که در حدیث نبوی چنین انذار شده است: «اَلا وَ مَن اَبغَضَ آلُ مُحمّد جاءَ یوم القیامه مکتوباً بَین عینیِه آیسٌ مِن رَحمه الله؛۲۰ بدانید هر کسی کینه اهل بیت را در سر بپروراند، در روز قیامت به گونه ای محشور خواهد شد که میان دو چشم (بالای پیشانی) او نوشته شده: مأیوس از رحمت الهی».

این انذار به صورت جدّی در حدیث علوی آمده است: «مَن رَکِب غَیر سَفینَتِنا غَرَق؛۲۱ هر کس به غیر کشتی ما سوار شود (به غیر اهل بیت بپیوندد) غرق می شود. چنین کسی اگر بمیرد، به مرگ جاهلیّت مرده است: «مَن مات لا یَعرف اِمامه ماتَ میته جاهلیه؛۲۲ چرا که به فرمایش امام صادق(ع)، شناخت امامان اهل بیت(ع) بر هر مسلمانی واجب است: «فانَّ معرفه الامام منِّا واجِبه علیه.»۲۳

بر اساس توصیه امام باقر(ع) در این باره هیچ عذری از کسی پذیرفته نیست: «وَ لا یَعذرو النّاس حتّی یَعرفوا امامَهُم؛۲۴ شناخت حقّ اهل بیت(ع) از آثار محبّت خداوند است: «کسی که حقّ ما را بشناسد و ما را دوست داشته باشد، خدای تبارک و تعالی را دوست داشته است.»۲۵

۲. حقّ مودّت

تشیّع مکتب عشق است. از بزرگ ترین امتیازهای شیعه این است که بر مبنای محبّت شکل گرفته است. حقّ محبّت اهل بیت(ع) از زمانی تشریع شد که پیامبر(ص) به دستور خداوند فرمود: «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدََّ فِی الْقُرْبَی۲۶؛ من هیچ اجر و پاداشی در برابر دعوت رسالت از شما نمی خواهم، جز اینکه اهل بیت مرا دوست بدارید»؛ چرا که «لکلّ شیءٍ اساس و اساس الاسلام حبّنا اهل البیت؛۲۷ هر چیزی اساسی دارد و اساس اسلام محبّت ما اهل بیت است.»

مودّت خاندان پیامبر(ص)، محور حرکت و سیر تکاملی دین و عامل رستگاری پیروان اهل بیت(ع) است. این وعده را پیامبر(ص) از همان روزهای نخستین شکل گیری اسلام ناب محمّدی اعلام داشت: «اِنَّ علیاً و شیعته هُم الفائزونَ یومَ القیامهَ؛۲۸ به راستی علی و پیروان او در روز قیامت رستگارانند و این گونه تولّای علی مکتب عشق و مودّت شد.»

حقّ محبتّ اهل بیت(ع) منشأ قرآنی دارد و از آثار حقّ حاکمیّت معصومان(ع) و تداوم خطّ رسالت است. احساس مسئولیّت در برابر این حقّ الهی (محبّت ورزیدن به اهل بیت(ع)) همانند رعایت حقّ نبوّت، ضامن سعادت بشر است. اوّلین چیزی که در روز قیامت مورد سؤال قرار می گیرد، رعایت حقّ محبّت اهل بیت(ع) است: «اوّل ما یسأل عنه العبد حبّنا اهل البیت.»۲۹

برای تبیین این حقیقت، از «قرآن کریم» استمداد می جوییم. به صراحت قرآن کریم، همه پیامبران(ع) این چنین گفته اند: «وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَی رَبِّ الْعَالَمِینَ؛۳۰پاداشی از شما در برابر دعوت رسالت نمی خواهیم و پاداش ما فقط به پروردگار عالمیان است. این واقعیّت در آیات متعدّدی مورد تإکید واقع شده است.۳۱

قرآن کریم در مورد شخص پیامبر اکرم(ص) تعبیرات متفاوتی به کار برده است، در یک جا می فرماید: «قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلَّا مَن شَاء أَن یَتَّخِذَ إِلَی رَبِّهِ سَبِیلًا۳۲؛ بگو من در برابر ابلاغ رسالت هیچ گونه پاداشی از شما مطالبه نمی کنم؛ مگر کسانی که بخواهند راهی به سوی پروردگارشان برگزینند». در جای دیگر می فرماید: «قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَکَلِّفِینَ؛۳۳ من از شما پاداشی نمی طلبم و چیزی بر شما تحمیل نمی کنم.» و در مورد سوم می فرماید: «قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدََّ فِی الْقُرْبَی)؛۳۴ بگو من هیچ اجر و پاداشی از شما نمی خواهم، جز اینکه ذوی القربای مرا دوست بدارید.»

دلیل این امر را هم خود قرآن بیان ک