پاورپوینت کامل پرورش یافته مکتب پیامبر(ص) ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل پرورش یافته مکتب پیامبر(ص) ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل پرورش یافته مکتب پیامبر(ص) ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل پرورش یافته مکتب پیامبر(ص) ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

امیرالمؤمنین، علی(ع) خود را پرورش یافت مکتب پیامبر(ص) دانسته و شکل گیری شخصیّت و کمالات وجودی خود را مرهون تربیت پیامبر(ص) می داند.

آن حضرت در خصوص دوران طفولیّت و چگونگی رشد شخصیّت و شکل گیری فضیلت های اخلاقی و انسانی خود در دامن پُر مهر پیامبر(ص) می فرماید:

«شما موقعیّت مرا نسبت به رسول خدا(ص) در خویشاوندی نزدیک و در مقام و منزلت ویژه می دانید. پیامبر(ص) مرا در دامن خویش می نشاند؛ در حالی که کودک بودم؛ در آغوش پرمهر خود می گرفت و در بستر مخصوص خود می خوابانید. بوی پاکیزه و دل انگیز خود را به من می بویانید و گاهی غذا را لقمه لقمه در دهانم می گذاشت.

هرگز دروغی در گفتار من و اشتباهی در کردارم نیافت. از همان لحظه ای که پیامبر(ص) را از شیر گرفتند، خداوند بزرگ ترین فرشت (جبرئیل) خود را مأمور تربیت پیامبر(ص) کرد تا شب و روز او را در پیمودن راه های کرامت و زیباترین اخلاق عالم انسانی راهنمایی کند و من همواره با پیامبر(ص) بودم؛ چونان فرزند که همواره با مادر است. آن بزرگوار هر روز نشان تازه ای از اخلاق نیکو و زیبا برایم آشکار می فرمود و به من فرمان می داد که به او اقتدا نمایم.»

بدین سان امیرالمؤمنین(ع) تربیت یافته مکتب پیامبر اکرم(ص) است.

آن حضرت می فرماید: «در آغاز رسالت پیامبر(ص)، من نور وحی و رسالت را می دیدم و بوی نبوّت را می بوییدم. هنگامی که وحی بر پیامبر(ص) فرود می آمد، نال شیطان را شنیدم. گفتم: ای رسول خدا! این نال کیست؟ فرمود: «نال شیطان است که از پرستش خویش ناامید گشت.»

در خلوت گزینی پُر راز و رمز پیامبر(ص) در «حرا» و عبادت های آن حضرت قبل از بعثت می فرماید:

«در هر سال چند ماه را در حرا می گذراند. تنها من او را مشاهده می کردم و کسی جز من او را نمی دید.»

در پایان عمر پربرکت رحمـه للعالمین و در لحظ عروج ملکوتی اش نیز، در حالی روح مطهّرش به ملکوت اعلی پیوست که سر مطهّرش روی سین حضرت علی(ع) بود.

آن حضرت جریان ارتحال پیامبر(ص) را این گونه بیان فرمود: «رسول خدا(ص) در حالی که سرش بر روی سینه ام بود، قبض روح گردید و جان او در کف من روان شد، آن را بر چهر خویش کشیدم. متصدّی غسل پیامبر(ص) من بودم و فرشتگان، مرا یاری می کردند. گویا در و دیوار خانه فریاد می زد. گروهی از فرشتگان فرود می آمدند و گروهی دیگر به آسمان پرواز می کردند. گوش من از صدای آهست آنان که بر آن حضرت نماز می خواندند، پُر بود تا آنگاه که او را در حجره اش دفن کردیم. چه کسی به آن حضرت در زندگی و لحظات مرگ از من سزاوارتر است؟»

ذکر این مطلب و بیان میزان قرب و نزدیکی امیرالمؤمنین(ع) به پیامبر اکرم(ص) و منزلت و جایگاه ویژ امام(ع) نزد

رسول خدا(ص) فقط به این منظور است که بدانیم هیچ کس به انداز امیرالمؤمنین(ع) نسبت به پیامبر(ص)، معرفت و شناخت ندارد و کسی سزاوارتر از حضرت علی(ع) به آن حضرت نیست که بتوان ابعاد شخصیّت و فضیلت های تابناک پیامبر(ص) را از او فرا گرفت؛ زیرا او تنها کسی است که از دوران طفولیّت، در محضر رسول خدا(ص) و در دامن پر مهرش رشد و تکامل یافت و در تمام دوران عبادت و خلوت انس پیامبر(ص) در حرا همراه او بود و در دوران بیست و سه سال رسالت آن حضرت، همواره قرین و همراهش بود و در لحظ ارتحال نیز سر مبارک آن حضرت بر سین او قرار داشت.

سرشت و طینت پاک رسول خدا(ص)

حضرت علی(ع) در بسیاری از خطبه ها و نامه های خویش به سرشت پاک و طینت نورانی پیامبر(ص) اشاره کرده است و آن حضرت را بدین ویژگی والا می ستاید. شرافت نسب و پاکی و فضیلت نیاکان و نیز عظمت و شرافت دودمان پیامبر(ص) از جمله صفاتی است که امیرالمؤمنین(ع) آنها را بیان می کند. آن حضرت می فرماید: «تا اینکه کرامت خداوند در اعزام پیامبران، به حضرت محمّد(ص) منتهی گشت، خداوند آن وجود مقدّس را از بهترین معادن رویاننده و اصیل ترین و عزیز ترین اصول و ریشه ها آفرید. او از همان شجر طیّبه ای که دیگر پیامبران و امینان خود را از آن آفرید و به وجود آورد. عترت او بهترین عترت هاست و دودمانش بهترین دودمان ها. درخت وجودش از بهترین درختان که در حرم روییده و رشد و نمو کرده است و در آغوش خانواده ای کریم و با فضیلت بزرگ شد. شاخه های بلند آن سر به فلک کشیده و ثمر آن غیرقابل وصول است.» یعنی برای عترت پیامبر(ص) شاخه هایی است بلند (در معرفت، کرم، تقوا، حکمت و عرفان) و ثمری است؛ غیر قابل وصول به این معنا که محصول زندگی پرخیر و برکت عترت پیامبر(ص)، بالاتر و با عظمت تر از آن است که از درخت حیات مردم معمولی برآید.

پیامبر(ص) پیشوای پارسایان و وسیل بینایی و بصیرت برای هدایت جویان است و او چراغی با نور درخشان و ستاره ای فروزان است… در خطب دیگر می فرماید: «خداوند سبحان، پیامبر اکرم(ص) را از درخت انبیا و چراغ د ان روشنایی و پیشانی عظمت و از ناف بطحاء و چراغ های روشنگر و سرچشمه های حکمت آفرید.»

در کلام دیگری می فرماید: «پیامبر، بهترین آفریدگان در خردسالی و طفولیّت و در سنّ کمال و پیری، نجیب ترین و بزرگوارترین مردم بود. اخلاقش از هم پاکان پاک تر و باران کرمش از هر چیزی بادوام تر بود.»

امیرالمؤمنین(ع) در بیان دیگری دربار سرشت پاک و نسل مطهّر پیامبر(ص)، سخنی نویدبخش دارد که مای امید و شادمانی دلدادگان و عاشقان پیامبر رحمت(ص) است.

سخن حضرت این است: «قرارگاه پیامبر(ص) بهترین قرارگاه و خاندان او شریف ترین پایگاه است. در معدن کرامت و بزرگواری و مهدهای عفّت و پاکیزگی رشد کرد. دل های نیکوکاران، شیفت او گشته و توجّه چشم ها به سوی او گردید. خداوند به برکت وجود او کینه ها را مدفون و آتش خصومت ها را خاموش نمود.»

این جمل امام علی(ع) که می فرماید: «دل های نیکوکاران شیفت او گشته و توجّه چشم ها به سوی او گردید. ..» بارق امید را در دل ما ایجاد می کند. حالا که خداوند به لطف و بزرگواری خود بر ما منّت نهاده و محبّت و عشق آن حضرت را در دل ما قرار داده، شاید ما را از زمر ابرار و نیکان قلمداد فرموده و این فضل و عنایت را بر ما ارزانی داشته که دل مرد ما را به حیات محبّت او زنده و چشم دل را به جمال سیمای ملکوتی اش روشن سازد.

ابن ابی الحدید در شرح این فراز از خطبه می گوید: اینکه کلام را به صورت فعل مجهول بیان کرد (صُرفت)، قطعاً صارف و میل دهند خداوند است؛ یعنی خداوند دل های نیکوکاران را به سوی وجود پیامبر(ص) متمایل و مشتاق ساخت؛ امّا نه به صورت جبر و قهر، بلکه به توفیق و لطف، آن گونه که علمای ما می گویند. به عبارت دیگر ارباب دل ها (خداوند) دل های ابرار را به پیامبر(ص) مشتاق گردانید.

تربیت الهی و تکوّن شخصیّت پیامبر(ص)

امیرالمؤمنین(ع) در مورد چگونگی تربیت پیامبر اکرم(ص) و شکل گیری شخصیّت آسمانی آن حضرت می فرماید: «از آن لحظه ای که پیامبر(ص) را از شیر گرفتند، خداوند بزرگ ترین فرشت خود (جبرئیل) را مأمور تربیت پیامبر(ص) کرد تا شب و روز او را به راه های کرامت و زیباترین اخلاق عالمیان راهنمایی کند.»

از ویژگی های پیامبر اکرم(ص) در دوران چهل سال قبل از بعثت این است که در آن محیطی که فقط محیط شرک و بت پرستی بود، او هرگز بتی را سجده نکرد. از اوّل کودکی تا آخر، هرگز اعتنایی به بت و سجد بت نکرد، نه تنها بتی را سجده نکرد، در تمام دوران کودکی و جوانی در «مکّه» که شهر لهو و لعب بود به این امور آلوده نشد. مکّه دو خصوصیّت داشت: یکی اینکه مرکز بت پرستی «عربستان» بود و دیگر اینکه مرکز تجارت و بازرگانی و سرمایه داران عرب عمدتاً در مکّه بودند. اینها برده ها و کنیزها را خرید و فروش می کردند. در نتیجه مرکز عیش و نوش اعیان و اشراف، همین شهر بود و انواع لهو و لعب ها، شراب خواری ها و رقّاصی ها در آن دایر بود. پیغمبر اکرم(ص) در تمام عمرش هرگز در هیچ مجلسی از این مجالس شرکت نکرد. این ناشی از همان تأییدات الهی است.

رسول خدا(ص) بعدها در دور رسالت، از کودکی خودش فرمود: «من در کارهای اینها شرکت نمی کردم. گاهی هم احساس می کردم که گویی نیروی غیبی مرا تأیید می کند.» می فرماید: «من هفت سالم بیشتر نبود، عبدالله بن جدعان که یکی از اشراف مکّه بود، عمارتی می ساخت. بچّه های مکّه به عنوان کار ذوقی و کمک کردن به او می رفتند، از نقطه ای به نقط دیگر سنگ حمل می کردند. من هم می رفتم همین کار را می کردم. آنها سنگ را در دامنشان می ریختند، دامنشان را بالا می زدند و چون شلوار نداشتند، کشف عورت می شد. من یک دفعه رفتم سنگ را گذاشتم در دامنم. مثل اینکه احساس کردم که دستی آمد و زد دامن را از دست من انداخت. حس کردم من نباید این کار را بکنم.» امام باقر(ع) می فرماید: «فرشتگان الهی از کودکی او را همراهی می کردند.» پیامبر(ص) فرمود: «من گاهی سلام می شنیدم یک کسی به من می گفت:

«السّلام علیک یا محمّد» نگاه می کردم، کسی را نمی دیدم. گاهی با خود فکر می کردم شاید این سنگ یا درخت است که دارد به من سلام می دهد. بعد فهمیدم فرشت الهی بوده که به من سلام می داده است.»

بدین سان پیامبر اکرم(ص) با عنایت خداوندی به وسیل بزرگ ترین فرشت الهی تربیت شد و متخلّق به اخلاق الله می گشت؛ راه های کرامت انسانی را پیمود و روز و شب و در لحظه لحظ زندگی، آن حضرت را به اتّخاذ زیبایی های اخلاق عالم انسانی وادار می نمود.

بدیهی است، پیامبری که از جانب پروردگار عالم، مأموریّت تربیت و تهذیب هم بشریّت تا پایان عمر دنیا را به عهده می گیرد، باید از تربیت الهی برخوردار باشد و چنان متخلّق به اخلاق الهی و فضیلت های انسانی باشد که به حق خلیفـه الله و تجسّم جمال و جلال آفریدگار هستی باشد و پیامبر اکرم(ص) از این تربیت الهی به خوبی برخوردار بود و صورت و سیرت آن حضرت آین تمام نمای خداوند بود.

شجاعت و ایثار پیامبر اکرم(ص) در میدان مبارزه و جهاد

انسان های بزرگ در راه رسیدن به اهداف بلند و آرمان های مقدّس خود، نه تنها سختی ها و ناملایمات را به جان می خرند، تمام آنچه دارند و حتّی جان خود را با عشق و ایمان فدا می کنند و به حقیقت کلمه، در کام هر سختی و هنگام هر میدان پرخطر، فرو می روند.

پیامبر اکرم(ص) برای اعتلای کلمـه الله و انجام مأموریت الهی خود، آن چنان شجاعانه در میدان نبرد با صلابت و قدرت روحی گام می گذاشت که هیچ کس نزدیک تر از او به دشمن نبود.

آنگاه که آت