پاورپوینت کامل از بیرق جنگی تا پرچم نمادین ۶۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از بیرق جنگی تا پرچم نمادین ۶۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از بیرق جنگی تا پرچم نمادین ۶۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از بیرق جنگی تا پرچم نمادین ۶۳ اسلاید در PowerPoint :

مقدمه ای بر مردم شناسی نشان های دسته های سوگواری حسینی

جامعه:همواره شاهد هستیم که در دسته های عزادار به مناسبت شهادت امامان معصوم (ع) و به خصوص امام حسین (ع) از گونه های متنوعی از ابزارها و ادوات استفاده می شود. این وسایل و ادوات که طیف متنوعی از پیشینه ها، کارکردها و نام ها را دارا هستند، در مراحل مختلفی از مناسک سوگواری حسینی استفاده می شوند. برخی بر اضلاع کناری حسینیه ها و تکایا الصاق شده اند، برخی پیشاپیش دسته های عزادار حرکت داده می شوند، شماری در میان دسته ها حمل می شوند و تعدادی در انتهای این دسته ها گردانیده می شوند.

این ابزارها و وسایل اساساً از سوی عزاداران شرکت کننده در دسته های عزادار و نیز مشاهده گران به صورتی مخصوص «تفسیر» می شوند و به گونه ایی فراتر از صورت ظاهری آنها مورد توجه قرار می گیرند. بیننده ناآشنا مسلماً علت استفاده از این ابزارها را نمی داند و بالطبع در برابر این پرسش که چرا عزاداران از این ابزارها استفاده می کنند و یا اینکه چرا از ابزارهایی دیگر در این مراسم استفاده نمی کنند، پاسخی ندارد. این ادوات در عین حال طیف وسیعی از صورت های کالبدی را می پذیرد. برخی دراز، عده ای کم عرض، شماری سنگین، دسته ای فلزی و تعدادی پارچه ای هستند. پیش از ورود به بحث تحلیلی درباره استفاده از این ابزارها باید واژگان بسیاری را که در این باره وجود دارد، بررسی کنیم و به فهمی مشترک از معانی این مفاهیم برسیم. عَلَم، کُتَل، علامت، بیرق، توغ و جریده۱ اصلی ترین مفاهیمی هستند که در این مسیر مورد بررسی قرار می دهیم.

تدقیق واژگان

احتمالاً مفهوم/وسیله عَلَم به همراه ابزارهای مشابه آن، بیش از همه در دسته های سوگوار استفاده می شوند و افزون تر از دیگر وسایل مرتبط، شناخته شده هستند۲. اصولاً به علم، در کنار بیرق، توق و جریده اشاره می شود.

علم را اساساً نشان، نشان لشکر، پرچم و آنچه به سر نیزه بندند، تعریف کرده اند. (دهخدا ). دکتر علی بلوکباشی، مردم شناس، در تعریفی جامع درباره عَلَم می نویسد: «عَلَم نشانی مخصوص مرکب از یک تیرک چوبی و پرده ای کیسه مانند است. بلندی تیرک علم از شش متر تا ده متر و ستبری آن ده تا پانزده سانتی متر است. بر سر آن نشانی فلزی گذاشته اند. برخی از علم ها یک پرده و برخی دیگر چند پرده کیسه مانند دارد. روی تیرک علم کیسه مانند و چندپرده ای، مانند علم رایج در دزفول و شوشتر و قم، در فاصله ای معین دو یا سه حلقه نصب کرده و روی هر یک از پرده ها، پارچه هایی به درازی دو متر همچون پرده آویخته اند. دامن هر یک از پرده ها روی حلقه و سر پرده پایینی علم را می پوشاند. پرده های هر علم چند رنگ است. علم را در کاشان «توغ»، در یزد و ابیانه «شَدِّه»، در قم «عَلَم رختپوش» و در دزفول و شوشتر خود همان «علم» و سر علم آن را «علمک» می نامند.» (بلوکباشی : )

واژه پرکاربرد دیگر، «بیرق» است. دهخدا، با استناد به واژه نامه های کهن، واژه بیرق را ترکی و هم سان علم، لواء، درفش، اختر، رایت درنظر می گیرد. وی بیرق را حریر رنگینی که بر سر علم و نیزه و کلاه خود بندند، هم چنین پرده علم و نشان فوج و غیره که کوچک باشد، معرفی می کند. (دهخدا ) دکتر علی بلوکباشی، در تعریف بیرق عملاً رویکردی مردم شناختی را اختیار می کند: «پرده ای است به شکل مستطیل یا مثلث که بر سر دسته ای چوبی نصب کرده اند. پرده بیرق ها از پارچه هایی به رنگ سیاه، سبز، سرخ و سفید ساده و یا نقشدار تهیه می شود. روی برخی از پرده ها، آیه هایی از قرآن یا جملاتی دعایی نوشته یا گلدوزی کرده اند. بر سر چوب هر بیرق معمولاً پیکانی یا پنجه دستی و یا قبه ای کار گذاشته اند.»

وی می افزاید: «بیرق سیاه را نشان غم و ماتم، سبز را نشان خاندان پیامبر (ص) و تقدّس آن، سرخ را نماد جنگ و شهادت و سفید را نشان صلح و دوستی توجیه می کنند. بیرق را بیرق داران در پیشاپیش و میان و عقب دسته ها حمل می کنند. در برخی نواحی ایران بیرق را عَلَم می نامند.» (بلوکباشی : )

برخی تحقیقات نشان می دهد که اصل استفاده نمادین علم از مشهد بوده و از آنجا به دیگر مناطق ایران اشاعه یافته است. (الهی: )

توغ که به صورت توق و طوق نیز ثبت شده، معنایی مشابه دو اصطلاح قبلی دارد۳. دهخدا اشاره می کند: «توغ واژه ای ترکی به معنی علم و نشان است. چیزی است از عالم عَلَم که شکل پنجه بر سر آن نصب کنند و آن بر دو گونه است؛ یکی چتر توق از عالم علم لیکن کوتاه تر از او که قطاسی چند برافزایند و دوم هم از آن عالم، لیکن درازتر و در علم ها این را پایه برتر نهند و آخرین به بزرگ نوئینان اختصاص ماند.» (دهخدا )

در تعریف مردم شناختی درباره توغ می یابیم: «توغ، یا توق که به صورت طوق نیز در متون تاریخی و فرهنگ های لغت آمده، واژه ای ترکی و به معنای بیرق و علم است… توغ یک تیغه یا سر فولادی با زبانه ای بلند دارد که روی صندوقچه فلزی کوچک ضریح مانندی بر پایه ای چوبی یا فلز چلیپاشکل استوار است. تیغه، گلابی شکل یا سرومانند است و روی آن آیات قرآنی و جملات دعایی. .. را کنده و با زر کوبیده اند. تیغه توغ های قدیمی دو بدنه گلابی شکل داشت که به یکدیگر وصل بودند و یک تیغه چهارپر منحنی شکل را می ساختند. روی محور افقی در دو سوی تیغه یا سر توغ معمولاً دو طاووس فلزی روی دو صندوقچه مشبک و روی دو زایده بیرون آمده از چپ و راست بالای شکم تیغه دو سر اژدهای فلزی دهان گشوده کار می گذاشتند. در محرم توغ را با افکندن چند طاق شال ترمه و پارچه حریر سبز و سیاه روی محور افقی می آرایند.» (بلوکباشی: )

دیگر مفهوم مرتبط با مفاهیم ذکر شده «جَریده» است. جریده نوعی علم است که در برخی ویژگی ها با علم متفاوت است. اساساً‍ جریده «به نوعی علم گویند که در برخی از شهرها مانند کاشان، قم، کرمان، یزد، مشهد و هرمزگان در دسته های عزا می گردانند. شکل و ساختمان جریده مخصوص کاشان چنین است: یک تیغه فلزی پیکانی شکل بر سر تیرکی نیز همانند عمودی، یک آدمک سیاه بر روی تیغه، آینه ای در زیر آدمک، چهار تیغه فلزی هلالی شکل شمشیرمانند در دو ردیف و در دو سوی تیرک نیز همانند، شرابه های بلورین آویخته از تیغه های هلالی، کشکولی در میان و محل نصب محور افقی بر تیرک، دوپنجه و چند شمعدان فلزی کوچک به قرینه در دو سوی تیرک و بر محور افقی و مجموعه ای منگوله و زنگوله آویخته از زیر محور افقی» (بلوکباشی : )

درباره معنای پرچم یا معادل عربی آن رأیت اختلاف کمتر وجود دارد. دهخدا پرچم و رأیت را مترادف می داند و آن را «چیزی… سیاه و مدوّر که بر گردن نیزه و علم بندند.» تعریف می کند. (دهخدا )

مفهوم پرکاربرد دیگر در این باره «علامت» است. دکتر علی بلوکباشی، مردم شناس متخصص مناسک آیینی شیعه، علامت را این چنین تعریف می کند: «نوعی علم چلیپاشکل با چند تیغه فلزی سرومانند است. نخستین علامت ها که در قدیم به کار می رفت سه تیغه بود، بعد پنج تیغه شد و رفته رفته به تعداد تیغه ها افزوده شد و به بیست و سه تیغه هم رسید. زبانه تیغه میانی از تیغه های دیگر پهن تر و بلندتر و تیغه های دو سوی آن تا دو سر علامت به ترتیب از دیگری کوتاه تر است. تیغه های علامت های قدیمی را از فولاد می ساختند و روی آنها را کنده کاری و طلاکوبی می کردند. روی برخی از تیغه ها، به خصوص تیغه میانی، آیه های قرآنی یا عبارات دعایی می کندند. در دو سر تیرک افقی تیغه دار معمولاً تندیس دو اژدهای فلزی دهان گشوده و در فاصله میان تیغه ها صندوقچه های مشبک ضریح مانند و پنجه یا ماهچه و کبوتر یا طاووس و گوی و قبّه فلزی کار می گذارند. از سر زبانه تیغه ها هم معمولاً زنگوله های فلزی یا گوی های کوچک شیشه های الوان می آویزند.» (بلوکباشی: -)

وی در ادامه می گوید: «علامتی که زبانه تیغه میانش بسیار بلند و پهن و به هنگام تعظیم و سلام انعطاف پذیریش بیشتر و به اصطلاح «خوش سلام» باشد، علامتی خوش جنس و ساخت به شمار می رفت… در محرم علامت را با انداختن چند شال ترمه و پارچه های حریر سبز و سیاه بر روی چوب افقی و در میان تیغه ها و قراردادن پر یا ابلق (پر دورنگ) و لاله و فانوس روشن می آرایند و به اصطلاح «می بندند».» (بلوکباشی : )

آخرین مفهوم پرکاربرد در این زمینه «کُتَل» است. کتل را دسته ای از اسبان که در مراسم عزاداری با هیئت و آرایش مخصوص حرکت کنند، دانسته و نیز گفته اند که کتل همان علم است که قسمت فوقانی آن را به پیراهن بی آستین مانندی بپوشند، همانند تکیه و متکایی که بر چوبی نصب شده باشد و همراه علامت و بیرق در مراسم عزاداری حرکت دهند. (دهخدا )

رویکرد اجتماعی

تجمعات انسانی برای اثبات وجود و ابراز عقاید و دیدگاه های خود از عناصر فراوانی استفاده می کنند. این عناصر در عمل صورت های گوناگونی می پذیرد و انواع و گونه های متفاوتی را متمثل می سازد. یکی از این صورت ها، گونه های نمادینی است که به وسیله آنها، گروه های انسانی و تجمعات فرهنگی، پیشینه و باورهای خود را به صورتی غیر مستقیم به مخاطبان القا می کنند.

مناسک سوگواری حسینی و به ویژه دسته گردانی های سوگوارانه این مراسم به صورت جالبی از این نوع ابزارهای ارتباطی استفاده می کنند. آنها ضمن به کارگیری شماری از عناصر کهن، ارتباط مخصوصی با مخاطبان خود برقرار می کنند. این دسته گردانی های سوگوارانه علاوه بر انتقال پیام خود در قالب گفتار، این ابزارهای نمادین را یکی از بهترین شیوه های انتقال مفاهیم درنظر می گیرند.

علم، کتل، توق، علامت، انواع پرچم ها و امثال آنان دو نقش اساسی و حیاتی در دسته گردانی ها به مناسب شهادت امام حسین (ع) ایفا می کنند. آنها به عنوان عناصری تمرکزبخش، باعث تقویت انسجام گروهی میان عزاداران می شون