پاورپوینت کامل معلّــم مکـتب. .. ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معلّــم مکـتب. .. ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معلّــم مکـتب. .. ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معلّــم مکـتب. .. ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

امام صادق(ع) از جهت علم و فقه و حسب و نسب و عبادت و سیر و سلوک معنوی و مکارم اخلاق، بزرگترین و معروف ترین شخصیت عصر خویش بود. جمعی از دانشمندان، بدین امر شهادت داده اند.

مالک بن انس، فقیه «مدینه»، درباره آن حضرت گفته است: گاهی که بر جعفربن محمّد صادق(ع) وارد می شدم، به من احترام می کرد، برایم مخدّه می انداخت و می فرمود: «مالک! تو را دوست دارم.» من از این رفتار خشنود می شدم و خدا را سپاس می گفتم. حضرتش از یکی از این سه حال خارج نبود: یا روزه دار بود یا در حال نماز یا در حال ذکر. از بزرگترین عبادت کنندگان و زاهدان و خداترس ترین مردم بود. کثیر الحدیث و خوش جلسه و پرفایده بود. هرگاه که از رسول خدا(ص) حدیث می کرد، رنگ صورتش سبز یا زرد می گردید؛ به گونه ای که شناخته نمی شد.

یک سال برای انجام مراسم حجّ، خدمت آن حضرت بودم. هنگامی که خواست برای احرام تلبیه بگوید، صدا در گلویش قطع می شد و نمی توانست تلبیه بگوید و نزدیک بود از روی مرکبش به زمین بیفتد. عرض کردم: یا ابن رسول الله! ناچار باید تلبیه بگویی! فرمود: «یا ابن عامر! با چه جرئتی بگویم: لبّیک! اللّهم لبّیک! در حالی که می ترسم خدای عزَّ و جلَّ به من بگوید: «لا لبّیک و لا سعدیک!»[۱]

همچنین مالک بن انس می گوید: به خدا سوگند، هیچ کس را ندیدم که از جهت زهد و فضل و عبادت و پرهیزکاری، افضل از جعفر بن محمّد(ع) باشد.[۲]

عمربن ابی المقدام گفته است: هنگامی که به جعفربن محمّد(ع) نگاه می کردم، احساس می کردم که از نسل پیامبران است.

زیدبن علی گفته است: در هر زمان، مردی از ما اهل بیت(ع) وجود دارد که خدا به وسیله او بر مردم احتجاج می کند. حجّت این زمان، جعفربن محمّد، پسر برادر من است. هرکس از او پیروی کند، گمراه نخواهد شد و هرکس مخالفت کند، هدایت نخواهد یافت.[۳]

اسماعیل بن علی بن عبدالله بن عبّاس گفته است: روزی بر ابوجعفر منصور وارد شدم. او گریه می کرد، به گونه ای که ریشش از اشک، تر شده بود. به من گفت: نمی دانی چه حادثه ای بر اهل بیت نازل شده است!

گفتم: یا امیرالمؤمنین! آن حادثه چیست؟

گفت: سیّد عالم و باقی مانده نیکان وفات کرد! عرض کردم: چه کسی یا امیرالمؤمنین؟ گفت: جعفربن محمّد(ع).

عرض کردم: خدا، در این مصیبت به شما اجر و طول عمر عنایت فرماید.

گفت: جعفربن محمّد، از کسانی بود که خداوند متعال درباره او فرموده است: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکتابَ الَّذینَ اصْطَفَینا مِنْ عِبادِنا؛ [۴] سپس این کتاب را به آن بندگان خود که [آنان را] برگزیده بودیم، به میراث دادیم » جعفر از کسانی است که خدا او را برگزید و از جمله سابقین بالخیرات بود.[۵]

ابن حبان، جعفربن محمّد(ع) را از موثّقان دانسته و گفته است: او از جهت فقه و علم و فضل، از سادات و بزرگان اهل بیت بود. به احادیثش احتجاج می شود.[۶]

شهرستانی درباره حضرت امام صادق(ع) می نویسد: او دارای علوم فراوان در دین و ادب، کامل در حکمت و زهد در دنیا بود. اهل ورع و تقوا بود و از هواهای نفسانی اجتناب می کرد. مدّتی در مدینه اقامت داشت و شیعیان و دوستانش از علوم او بهره مند می شدند. بعد از آن، به «عراق» رفت و مدّتی در آنجا اقامت کرد.[۷]

احمدبن حجر هیثمی نوشته است: افضل فرزندان محمّدباقر، جعفرصادق بود. به همین جهت، خلیفه و وصیّ پدر شد. مردم، علوم فراوانی را از آن حضرت نقل کرده اند که صدای آن، در همه بلاد، پخش شد. پیشوایان بزرگ دین نیز از او حدیث نقل کرده اند؛ مانند یحیی بن سعیدابن جریح، مالک، دوسفیانی، ابوحنیفه، شعبه، ایّوب سجستانی.[۸]

ابن صباغ مالکی نوشته است: جعفر صادق در بین برادرانش، خلیفه، وصیّ و امام بعد از پدر بود. از جهت فضل و هوش و جلالت قدر، از همه برتر بود. مردم، علوم فراوانی را از او نقل کرده اند و صدایش در همه جا پیچید. احادیثی که از آن حضرت نقل شده است، از هیچ یک از اهل بیتش نقل نشد.[۹]

محمّدبن طلحه شافعی می نویسد: جعفربن محمّد صادق، از بزرگان و سادات اهل بیت بود. دارای علوم فراوان، عبادات بسیار، اذکار مداوم، زهد روشن و تلاوت کثیر قرآن بود. در معانی «قرآن کریم» دقّت می کرد و از دریای علوم قرآن، جواهری را استخراج و نتایج شگفتی را به دست می آورد. اوقاتش را بر انواع طاعات تقسیم می کرد و نفس خود را در این باره مورد محاسبه قرار می داد. دیدن او، انسان را به یاد آخرت می انداخت. گوش دادن به سخنانش، انسان را به زهد می کشید. پیروی از او، بهشت را به همراه داشت. چهره نورانی اش شاهد آن بود که از نسل پیامبر(ص) است و پاکی اعمالش خبر می داد که از ذرّیه رسول الله(ص) است.

گروهی از پیشوایان و علمای دین، از او حدیث نقل کرده اند؛ مانند یحیی بن سعید انصاری، ابن جریح، مالک بن انس، ثوری، ابن عیینه، شعبه، ایّوب سجستانی، آنان نقل حدیث از او را برای خودشان منقبت و شرافت می دانستند.[۱۰]

شیخ مفید درباره ایشان نوشته است: صادق جعفربن محمّدبن علی بن حسین(ع) در بین برادرانش، به خلافت پدر و وصیّ و امام بعد از او منصوب شد.

از جهت فضل بر همه برتری داشت. مشهورترین و جلیل القدرترین آنان، در نظر عامّه و خاصّه بود. علوم او در همه بلاد انتشار یافت. از احدی از اهل بیت، آن قدر حدیث نقل نشده است. اصحاب حدیث، نام راویان موثّق او را چهارهزار نفر گفته اند.[۱۱]

••• عبادت و بندگی

امام صادق(ع) همانند پدران بزرگوارشان، از جهت عبودیّت، خشوع، ذکر، دعا و نماز، در مرتبه اعلای انسانیت و برترین مردم عصر خویش بود. از باب نمونه به برخی از آنها اشاره می شود.

روایت شده است که امام صادق(ع) در حال نما