پاورپوینت کامل گزارشی از وضع بهداشتی یکی از فقیرترین محلّه های پایتخت. .. ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گزارشی از وضع بهداشتی یکی از فقیرترین محلّه های پایتخت. .. ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گزارشی از وضع بهداشتی یکی از فقیرترین محلّه های پایتخت. .. ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گزارشی از وضع بهداشتی یکی از فقیرترین محلّه های پایتخت. .. ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

«آیدا» هم سال دارد، کمی که شالش عقب می رود، تخم شپش ها از روی ساقه موهایش خودنمایی می کند. موهای پرپشتش، کوتاه شده بود، امّا باز هم فایده ای نداشت می گوید: «یک بار از شامپوی ضدّ شپش استفاده کردم، یک بار دیگه هم مونده. امّا هنوز خوب نشدم.» گردوفروشی می کند.

در این محلّه، از همان اوّل، بهداشت، محلّی از اعراب نداشته است. خانه بهداشت، کمی آن طرف تر از محلّه لب خط است؛ امّا هیچ کاری برای آنها نکرده. نه شهرداری منطقه و نه حتّی «خانه بهداشت صفّاری»، به این محلّه رسیدگی نمی کنند.

سرشان پر از جانور است؛ جانورهای ریز خاکستری و سفید. یا شپش است یا تخمش که لابه لای موهای نرمشان، جا خوش کرده؛ تخم های سفیدرنگ، چیزی شبیه شوره؛ جانورانی که زنده اند، راه می روند، خونشان را می مکند و می خارند؛ آن قدر که گاهی سرشان را زخم می کند. خیلی از کودکان کار «لب خط» شپش دارند؛ کودکان کم سنّ و سال خیابانی آن طرف تر از میدان «شوش». جایی که چند مرکز مهمّ تجاری، روزانه میلیاردها تومان کاسب می شوند، بدون اینکه بدانند کودکان لب خط، به دلیل فقر و نبود بهداشت، با شپش ها زندگی می کنند. شپشی که به خیال ما این روزها به سختی در سر کسی پیدا می شود، حالا به راحتی لابه لای موهای کودکان ، ساله فقیرترین منطقه «تهران» دیده می شود. کودکان این محلّه، فقر و گرسنگی دارند، محرومیت دارند. در معماری نداشته خانه های این محلّه که کم از بیغوله نیست، حمّام جایی ندارد. اگر هم داشته باشد، آن قدر شلوغ و کثیف است که نرفتن را به رفتنش ترجیح می دهند. دستشویی هایشان هم همین وضع را دارد. به جای حمّام، اتاقکی می سازند و از خانواده ای اجاره می گیرند تا خرج موادّشان درآید.

حمّام رفتن در این محلّه، داستانی دارد. هر بار باید یک خانواده دور هم جمع شوند، وسایلشان را در کیسه کنند و مسافتی را پیاده بروند تا به حمّام برسند. آنها وقت این کارها را ندارند. اگر دو هفته یک بار نوبت به حمّام کردنشان برسد، خوب است. آنها که حمّام دارند، لژنشین محلّه هستند. هرکسی را هم به خانه اشان راه نمی دهند؛ فقط فامیل و نزدیکان.

در جمع کوچک کودکان کار لب خط که «جمعیت دانشجویی امام علی(ع)» برایشان خانه علم درست کرده، دختران، موهای بلندی ندارند. خیلی ها موهایشان را از ته زده اند. اگر رفتارهای دخترانه اشان نباشد، تفاوتی با پسرها ندارند. روسری های گلدار کج و کوله اشان مدام از سرشان می افتد، محکم گره می زنند. زینب! روسریتو سرت کن. صدای مربّی می آید. دیگر کلافه شده. سنّشان به روسری سر کردن نمی رسد؛ امّا چاره ای نیست. سرشان پر از شپش است. نباید به دیگران منتقل شود. در همین هفته های گذشته دو مربّی «خانه علم جمعیت امام علی(ع)» که هفته ای سه روز برای این کودکان کلاس های آموزشی دارند، شپش گرفته اند. نمی شود کاری کرد. این کودکان آن قدر آویزان مربّی ها می شوند و آن قدر آنها را بغل می کنند که نمی شود شپش ها را کنترل کرد.

با همان روسری ها، از سر و کول هم بالا می روند. زهره شریفی، مددکار جمعیت، زینب را صدا می زند. لابه لای موهایش را نگاه می کند. فرق اوّل را که باز می کند، رشک ها را می بیند. کابینت ها را پر کرده اند از شامپوهای ضدّ شپش. یکی به او می دهد و شماره تلفنش را روی کاغذی می نویسد: به مادرت بگو به من زنگ بزنه. این راه چاره نیست. مادران این کودکان، وضع بدتری دارند. موهای رنگ کرده بلوندشان، پر از همین شپش هاست. نه کوتاه می کنند، نه درمانش. اصلاً برایشان مهم نیست. از همین مادر هم به دختر منتقل می شود؛ در خانه هایی که چندین نفر روی یک بالشت و تشک می خوابند، جایی که روسری ها ردّ و بدل می شود و خاله، دخترخاله، همسایه و… لباس های همدیگر را می پوشند. در لباس ها، ملحفه ها و رختخواب های این کودکان، شپش ها جولان می دهند. آنها با این جانوران، زندگی مسالمت آمیز دارند.

شپش، جزو زندگی معمولی این خانواده هاست. این را شریفی می گوید: زنان این محلّه موهایشان را بلوند و روشن می کنند؛ امّا به بهداشتشان توجّهی نمی کنند. فقط شپش هم نیست. عفونت های قارچی و بیماری های زنانه هم اینجا بیداد می کند. این ماجرا تنها برای مادران و زنان نیست. دختران کم سن و سال هم از این بیماری ها رنج می برند. در گوشی به هم می گویند. می دانند که نباید همه بدانند.

شریفی از وضع بهداشت شخصی ساکنان این محلّه ناراحت است. او می گوید: خیلی از این کودکان حتّی لباس زیر به تن ندارند. از بیست نفر، شاید یکی از آنها لباس زیر تنش کرده باشد. به همین دلیل آنها به شدّت مستعدّ بیماری ها هستند. جمعیت امام علی(ع) برای بهداشت زنان و دختران لب خط، قرار است طرح مادرانه داشته باشد. به گفته مددکار جمعیت، در کنار بهداشت شخصی، بهداشت اجتماعی در این محلّه، کاملاً فراموش شده: توالت خانه هایشان خیلی کثیف و آلوده است. همه اینها باعث انتقال بیماری ها می شود. همین هم شده تا میزان بیماری های ویروسی، روزبه روز در میان این کودکان زیاد شود؛ کودکان کاری که سر چند چهارراه آن طرف تر، گردو و دستمال و فال می فروشند؛ گردوهایی که با همان دست ها و در همان خانه هایی که موش ها در آن جولان می دهند، شکسته می شوند. رضا، دوازده ساله است. شش خواهر و برادر دارد. خانه ا شان حمّام ندارد. دو هفته یک بار حمّام می روند؛ حمّامی که از هر نفر، هزار و تومان می گیرد: اینجا قبلا حموم داشت؛ امّا از وقتی خرابش کردن، مجبوریم برای حمّام به جای دورتری بریم. مادر رضا هم شپش دارد؛ خواهرانش هم؛ ولی خودش ندارد. موهایش را از ته زده اند.

این کارها را جمعیت امام علی(ع) برایشان کرده. دوشنبه هفته پیش که کارشناس بهداشت آمد، موهای خیلی از دختران را به خاطر همین شپش ها کوتاه کرد و سر پسرها را هم از ته تراشیدند؛ همان روزی که خیلی از بچّه ها، از حمّام کردن فرار کردند.

آیدا هم سال دارد. کمی که شالش عقب می رود، تخم شپش ها از روی ساقه موهایش خودنمایی می کند. موهای پرپشتش، کوتاه شده بود؛ امّا باز هم فایده ای نداشت: یک بار از شامپوی ضدّ شپش استفاده کردم، یک بار دیگه هم مونده؛ امّا هنوز خوب نشدم. گردوفروشی می کند. دست های سیاهش را نشان می دهد. خودش همه را می شکند و سر چهاررا