پاورپوینت کامل زمینه های ساده زیستی. .. ۴۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زمینه های ساده زیستی. .. ۴۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زمینه های ساده زیستی. .. ۴۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زمینه های ساده زیستی. .. ۴۴ اسلاید در PowerPoint :

حضرت موسی(ع) در سایه همین ساده زیستی به این قدرت روحی دست یافت که با آن لباس پشمی و عصای چوبی، در مقابل فرعونی می ایستد که ادّعای خدایی دارد و با صلابت با او سخن می گوید. امام علی(ع) می فرمایند: «موسی با برادرش هارون بر فرعون وارد شدند؛ در حالی که لباس های پشمین بر تن داشتند و در دست هر کدام عصایی بود.

نهادینه شدن ساده زیستی در جامعه به عنوان یکی از ارزش های اخلاقی، نیاز به فراهم شدن بستر و زمینه مناسب دارد که مهم ترین آنها عبارتند از:

ساده زیستی مسئولان جامعه: یکی از عواملی که در ساده زیستی مردم مؤثّر است، بی پیرایه بودن زندگی رهبران و کارگزاران و الگو های جامعه است. مدل برداری از زندگی کسانی که نقش هدایت و راهنمایی را بر دوش دارند و الگوگیری از آنان، موضوعی است که در آموزه های دینی و روان شناسی، مورد توجّه قرار گرفته است. از امام علی(ع) نقل شده است که فرمودند:

«مردم به حاکمان خود شبیه ترند تا به پدرانشان.»

آن حضرت با مطرح کردن روش زندگی پیامبر(ص) به عنوان برجسته ترین الگوی تربیتی، مردم را به ساده زیستی دعوت کرده و فرمودند:

«برای تو کافی است که راه و رسم زندگی پیامبر اسلام(ص) را الگو قرار دهی.»[۱]

آن حضرت در جایی دیگر، زندگی خود را که نمونه عالی بی رغبتی به دنیا و ساده زیستی است، به عنوان الگو معرفی می کنند و می فرمایند:

«بدانید که هر پیروی را امامی است که او را الگوی خود می شناسد و از نور دانشش روشنی می گیرد. بدانید که امام شما از دنیای خود به دو پاره تن پوش و از خوردنی هایش به دو قرص نان بسنده کرده است.»[۲]

دنیاشناسی: ساده زیستی، با نحوه نگرش انسان به دنیا ارتباطی مستقیم دارد. کسی که دنیا را همه چیز و منتهای آمال و آرزوهای خود می پندارد، نمی تواند ساده زیست باشد. در جهت اصلاح همین نگرش است که امام علی(ع) می فرمایند: «از فرزندان آخرت باشید؛ نه از فرزندان دنیا.»[۳]
خودشناسی: یکی از روش هایی که در تقویت ارزش های اخلاقی، به ویژه ساده زیستی مؤثّر است، توجّه دادن انسان به منزلت خویش است. کسی که بداند دنیا ابزاری بیش نیست، هرگز خود را به دنیای پست و زودگذر نمی فروشد و اسیر مظاهر دنیوی نمی شود.
فرهنگ سازی: فطرت انسان ها به سمت و سوی خوبی ها گرایش دارد. پس مهم آن است که ساده زیستی به عنوان یک ارزش معرفی گردد. دستگاه های تبلیغاتی، به ویژه صدا و سیما با ساخت برنامه های گوناگون، می توانند ساده زیستی را در جامعه به عنوان یک فرهنگ ترویج کنند و مردم را به تهاجم فرهنگی دشمن که در جهت دگرگونی ارزش ها قدم بر می دارد، متوجّه سازند.

••• آثار ساده زیستی

ساده زیستی، آثار فراوانی دارد که مهم ترین آنها عبارتند از:

۱. آسودگی

همه اضطراب ها و نگرانی ها از دنیا و مظاهر آن است که با ساده زیستی، می توان آنها را برطرف کرد و به آسودگی دست یافت. امام علی(ع) می فرمایند:

«الرَّغْبَهُ مِفْتَاحُ النَّصَب وَ مَطِیهُ التَّعَبِ؛[۴]

شیفتگی دنیا، کلید دشواری و مرکب گرفتاری است.»

امام صادق(ع) نیز می فرمایند: «شیفتگی در دنیا، مایه غم و اندوه است و زهد در دنیا، آسایش جسم و جان را در پی دارد.»[۵]

ممکن است تصوّر شود که ساده زیستی، ملتزم نوعی ریاضت و به زحمت انداختن جسم است؛ در حالی که چنین نیست. راحتی و آسایش روحی در زندگی، آسان و ساده به دست می آید. امام علی(ع) گنجی را بی نیاز کننده تر از قناعت و مالی را بابرکت تر از بسنده کردن به روزی روزانه نمی دانند.[۶]

زندگی پرهزینه و تجمّلی است که خاطر انسان را به خود مشغول می کند؛ زیرا لازمه این زندگی، درآمد بالاست که تحصّل آن، سعی خستگی ناپذیر می خواهد و همین تلاش بی وقفه، استراحت و لذّت بردن از زندگی را از انسان سلب می کند.

از طرفی، خواسته های انسان، محدود و تمام ناشدنی است. از این رو، در هیچ مرحله ای از زندگی، رضایت کامل حاصل نمی شود. عدم رضایت از زندگی و قید و بندی که با تجمّل و تشریفات پدید آمده، آسودگی را از انسان سلب می کند. از این جهت، بعضی برای رهایی از تجمّلات، به هیپی گری رو می آورند.

۲. موفّقیت در زندگی

یکی از آثار ساده زیستی، کامیابی و توفیق در زندگی است. این سخن نیاز به استدلال ندارد. تجربه نشان داده است که بیشتر مخترعان، مکتشفان و نخبگان جامعه که به بشر خدمت کرده اند، از قشر محروم یا متوسّط بوده اند.

۳. سرمایه گذاری

ساده زیستی، یک نوع سرمایه گذاری است. با توجّه به زندگی محدود و نیازهای گوناگون بشر، باید انسان برای نیازهای ماندگار خود، سرمایه گذاری کند. در سیر الی الله که هدف نهایی، خلقت انسان است، بهترین زاد و توشه، سبکبالی است؛ زیرا هرچه آدمی، خود را وابسته کند، از طی طریق باز می ماند. امام علی(ع) می فرمایند:

«تَخَفَّفُوا تَلْحَقُوا؛[۷]

سبک بار شوید تا زودتر برسید.»

شخصی که خود را در این جهان پهناور چون مسافری می بیند که سفری طولانی در پیش دارد، سعی می کند زندگی ساده و بی آلایشی داشته باشد تا از آن هدف باز نماند. او می داند برای پیمودن راه درازی که در پیش دارد، باید امکانات و سرمایه لازم را فراهم کند و عاقلانه تر آن است که چیزی را برگزیند که کم وزن تر و پرارج تر باشد و این کاری است که هر انسان عاقل و دوراندیشی انجام می دهد.

۴. قدرت

امام علی(ع) راز قدرتمندی، تصمیم و اراده پیامبران را در ساده زیستی و بی پیرایگی آنان می دانند و می فرمایند:

«وَ لَکنَّ اللهَ سُبْحَانَهُ جَعَلَ رُسُلَهُ أُولِی قُوَّهٍ فِی عَزَائِمِهِمْ وَ ضَعَفَهً فِیمَا تَرَی الْأَعْینُ مِنْ حَالاتِهِمْ مَعَ قَنَاعَهٍ تَمْلَأُ الْقُلُوبَ وَ الْعُیونَ غِنًی وَ خَصَاصَهٍ تَمْلَأُ الْأَبْصَارَ وَ الْأَسْمَاعَ أَذًی؛[۸]

لکن خدای سبحان، فرستادگان خود را در اراده و تصمیم هایشان نیرومند و توانا گردانید و در حالاتشان که به چشم دیگران می آید، ضعیف و ناتوان قرارشان داد؛ با قناعتی که دل ها و چشم ها را از بی نیازی پر می کرد و با تنگ دستی و فقری که چشم ها و گوش ها را از رنج پر می نمود.»

حضرت موسی(ع) در سایه همین ساده زیستی به این قدرت روحی دست یافت که با آن لباس پشمی و عصای چوبی، در مقابل فرعونی می ایستد که ادّعای خدایی دارد و با صلابت با او سخن می گوید. امام علی(ع) می فرمایند: «موسی با برادرش هارون بر فرعون وارد شدند؛ در حالی که لباس های پشمین بر تن داشتند و در دست هر کدام عصایی بود. با او شرط کردند که اگر تسلیم فرمان پروردگار شوی، حکومت تو باقی می ماند و عزّت و قدرتت دوام می یابد.»[۹]

۵. آزادگی

نیاز و وابستگی به دنیا، انسان را برده و مطیع خود می سازد؛ زیرا قید و بند ها و تعلّقات مادی و تجمّل گرایی، آزادی عمل را می گیرد. امام علی(ع)می فرمایند:

«الدُّنْیا دَارُ مَمَرٍّ إِلَی دَارِ مَقَرٍّ وَ النَّاسُ فِیهَا رَجُلَانِ رَجُلٌ بَاعَ نَفْسَهُ فَأَوْبَقَهَا وَ رَجُلٌ ابْتَاعَ نَفْسَهُ فَأَعْتَقَهَا؛[۱۰]

<