پاورپوینت کامل تجمّــل گـرایــی. .. ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تجمّــل گـرایــی. .. ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تجمّــل گـرایــی. .. ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تجمّــل گـرایــی. .. ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

تعریف تجمّل چیست و آن تجمّل گرایی نهی شده در اسلام کدامست؟ در چه حدّ آن اسراف محسوب می شود و فرق دقیق آن با زیبایی دوستی و زینت دادن چیست؟

••• بررسی علل و ریشه های تجمّل گرایی

تجمّل گرایی، به معنای گرایش به تجمّلات، یکی از پدیده های نابهنجار اجتماعی و یک بیماری روان شناختی است. هر چند که نمی توان آن را یک رذیلت اخلاقی دانست، ولی باید اذعان کرد که آثار آن از یک رذیلت اخلاقی در روحیه فرد و جامعه، کمتر نیست.گرایش به تجمّل، یک امر طبیعی و فطری است؛ ولی مراد از تجمّل گرایی در اینجا، شکل افراطی این گرایش است که پیامدهای زیان باری را بر اقتصاد سالم خانواده و جامعه بر جا می گذارد و از مصادیق اتراف، تبذیر، اسراف و مانند آن به شمار می آید.

••• تجمّل گرایی مثبت و منفی

تجمّل گرایی به معنای گرایش به زیبایی و نمایش جمال و زیبایی ها، امری طبیعی و فطری در انسان است؛ زیرا انسان به هر چیز کمالی، گرایش داشته و از نقص و کمبود گریزان است. گرایش شدید انسان به خدا و تلاش برای ملاقات با او [۱] ریشه در همین گرایش به کمال و کمالات انسانی دارد. انسان، زیبایی را به عنوان یکی از مصادیق کمال، دوست داشته و بدان گرایش می یابد و زشتی را به عنوان مصداقی از نقص و کمبود دانسته و از آن می گریزد. بنابراین، گرایش انسان به تجمّل گرایی، گرایشی به سوی کمال و زیبایی هاست.

در روایات اسلامی، این معنا بارها به اشکال مختلف بیان شده است که انسان می بایست خداگونه شود و اسماء و صفات الهی را در خود ظهور و تجلّی بخشد و متألّه (خدایی) شود. از آنجایی که خداوند جمیل است، زیبایی و جمال را دوست می دارد: «إِنَّ اللهَ جَمِیلٌ یحِبُّ الْجَمَال.»[۲] انسان نیز به طور طبیعی به جمال و زیبایی ها گرایش دارد؛ زیرا می خواهد خدایی شود و این تلاش انسان برای خدایی شدن است که او را تجمّل گرا می سازد.

امام صادق(ع) می فرمایند:

«إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یحِبُّ الْجَمَالَ وَ التَّجَمُّلَ وَ یبْغِضُ الْبُؤْسَ وَ التَّبَاؤُس؛ [۳]

همانا خداوند، زیبایی و تجمّل را دوست دارد و از فقر و فقرنمایی بدش می آید.»

از نظر آموزه های قرآنی، هستی براساس اموری چون عدالت و جمال و حسن آفریده شده است. پس انسان می بایست از این زاویه دید، به خود و هستی بنگرد و چنین گرایشی به هستی داشته باشد.

اصولاً بهره مندی انسان در این فرصت کوتاه عمر، برای شدن های کمالی، تنها از طریق بهره گیری از این اصول و قوانین کمالی امکان پذیر است. اگر انسان خود را در دنیا برای ابدیت می سازد، می بایست این سازه، بهترین، کامل ترین، زیباترین و معتدل ترین ها باشد.

به سخن دیگر، انسان در دنیا می بایست خدایی (متألّه) شود تا در آخرت، جلوه های آن را در اشکال گوناگون به تمام و کمال مشاهده نماید. برای دست یابی به این عنوان، متألّه لازم است که از همه آنچه خداوند از طیبات و کمالات و جمالات آفریده است، بهره برد. بهره مندی درست از این نعمت های الهی است که مصداق درست شکر و سپاس از نعمت است. پس لازم است که هر انسانی از پاک ترین و زیباترین چیزهای آفرینش بهره مند شود تا سیر کمالی تحوّل خود را در محیط پاک و زیبا بپیماید. خداوند در «آیه ۳۲ سوره اعراف» درباره بهره مندی انسان از نعمت های الهی برای رشد و کمال یابی، در یک جمله تعریضی می فرماید:

«قُلْ مَنْ حَرَّمَ زینَهَ اللَّهِ الَّتی أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ الطَّیباتِ مِنَ الرِّزْق؛

بگو چه کسی زینت های الهی که برای بندگان خود آفریده و روزی های پاکیزه را حرام کرده است؟!»

به سخن دیگر، زینت های الهی و زیبایی های موجود در دنیا و همه روزی های پاکیزه برای انسان آفریده شده است تا او بتواند در مسیر کمال یافتن، از آن بهره گیرد و به کمال مطلق، یعنی خدایی شدن برسد. بنابراین، حرام کردن و تحریم آنها، به معنای کفران و ناسپاسی، بلکه خروج از طبیعت و قوانین حاکم الهی بر جهان و هستی می باشد.

انسانی که سیر طبیعی را در چارچوب سنّت ها و قوانین الهی می پیماید، گرایش به امور جمالی و زیبایی و زینت ها دارد و می کوشد تا آن را به نمایش گذارد. بنابراین، گرایش داشتن به تجمّلات، زیبایی ها و زینت ها، امری طبیعی و مصداق شکر نعمت است؛ بلکه لازم است تا انسان این تجمّلات و زینت ها را به نمایش بگذارد و با نهان کردن آن، کفران و ناسپاسی نورزد. از این رو پیامبر اکرم(ص) می فرمایند:

«إِنَّ اللهَ یحِبُّ إِذَا أَنْعَمَ عَلَی عَبْدٍ أَنْ یرَی أَثَرَ نِعْمَتِهِ عَلَیه؛[۴]

همانا خداوند وقتی نعمتی به بنده ای داد، دوست دارد اثر نعمتش را بر او ببیند.»

خداوند در «آیه ۷۷ سوره قصص» دستور می دهد که برای رسیدن به آخرت و کمال مطلق تلاش کند و با بهره گیری از تمام نصیب و سهم خویش از دنیا، آن را برای دست یابی به کمالات، به کار گیرد؛ بنابراین به پیامبرش(ص) فرمان می دهد:

«وَ ابْتَغِ فیما آتاک اللهُ الدَّارَ الاخِرَهَ وَ لا تَنْسَ نَصیبَک مِنَ الدُّنْیا؛

به هر چیزی که خدا به تو عطا کرده، از قوای ظاهری و باطنی و مال و سایر نعمت های دنیا بکوش تا ثواب و سعادت دار آخرت تحصیل کنی و لیکن بهره ات را هم از نعم الهی دنیا فراموش مکن.»

از نظر «قرآن»، همه انسان ها اعمّ از زن و مرد، سفید و سیاه، مؤمن و کافر از نعمت های دنیا بهره مند هستند؛ هرچند که در آخرت، تمام خوبی ها و نعمت ها از آن مؤمنان بهشتی است:

«قُلْ هِی لِلَّذینَ آمَنُوا فِی الْحَیاهِ الدُّنْیا خالِصَهً یوْمَ الْقِیامَه؛[۵]

بگو این نعمت ها در دنیا برای اهل ایمان است و خالص اینها (یعنی لذّات کامل) و نیکوتر از اینها در آخرت برای آنان خواهد بود.»

به هر حال، تجمّل گرایی، یعنی گرایش به زیبایی ها و کمالات، گرایش طبیعی و فطری انسان است؛ امّا آنچه در این میان، به عنوان آفت از آن یاد می شود، افراط در تجمّل گرایی، به شکل یک بیماری روانی و ناهنجاری رفتاری است.

در ادبیات فارسی، وقتی از تجمّل گرایی سخن به میان می آید، همین رویه افراطی در زندگی است که از مصادیق اسراف، تبذیر و اتراف می باشد. تجمّل گرایی، همانند رفاه زدگی، آسیب های جدّی به ساختار اقتصاد سالم جامعه وارد می کند؛ زیرا تجمّل گرایی موجب می شود تا افراد از صرفه جویی و قناعت طبعی بیرون روند و با از میان بردن ثروت و هدر دادن آن، گردش درست اقتصادی را مختل نمایند؛ چنان که تجمّل گرایی منفی موجب می شود تا انسان در دام ناسپاسی و کفران نعمت گرفتار آید و نعمت های الهی را تباه سازد؛ زیرا این روحیه و رویه منفی، عامل اسراف و تبذیر و ریخت و پاش ها و از میان بردن نعمت های الهی می باشد.

••• مصادیقی از تجمّل گرایی منفی

برای اینکه درک درستی از مسئله تجمّل گرایی منفی داشته باشیم، مصادیقی از آن بیان می شود تا معلوم شود که چرا تجمّل گرایی، جزو مصادیق اسراف، تبذیر و اتراف محسوب می گردد.

کسانی که دچار تجمّل گرایی هستند، با توجّه به مد روز عمل می کنند و گرفتار بیماری مدگرایی هستند؛ اینان با چشم و هم چشمی، هر از گاهی وسایل خانه، تلویزیون، فرش، یخچال، ماشین لباس شویی و مانند آن را به سمساری می دهند و وسایل، نویی را می خرند. این در حالی است که این وسایل سالم هستند و هیچ مشکل فنّی یا زیبایی ندارند؛ بلکه تنها به سبب آنکه چیدمان منزل تغییر یافته است یا رنگ های وسایل با هم سازگاری ندارند، از دور خارج می شوند.

برخی از افراد، هر از گاهی تلفن همراه خویش را تغییر می دهند یا اتومبیل سواری را می فروشند تا با مد روز همراه شوند یا اینکه کلاس بگذارند و سری توی سرها درآورند.

••• ریشه یابی تجمّل گرایی منفی

از نظر قرآن، ریشه تجمّل گرایی منفی در اموری، چون حسادت، احساس حقارت، تکبّر، تفاخر و مانند آن نهفته است. در حقیقت، ریشه این ناهنجاری رفتاری را می بایست در بیماری های روانی افراد جست وجو کرد؛ زیرا مشکلات روانی چون احساس حقارت، خودبزرگ بینی، خودپسندی، تکبّر، فخرفروشی و تفاخر، مردم را به سمت و سوی تجمّل گرایی منفی می کشاند و زمینه ساز اسراف و تبذیر و ریخت و پاش می شود.

از نظر علوم مختلف انسانی، از جمله روانشناسی اجتماعی، این معنا به اثبات رسیده است که انسان ها در رفتارها، تابع بینش ها و نگرش های خود هستند. خداوند نیز همین معنا را در آیات قرآنی بارها بیان کرده است. در برخی از آیات قرآنی برای تحلیل و تبیین گرایش به تجمّلات منفی و زیاده روی در آن، به بینش ها و نگرش های گروهی از انسان ها توجّه می دهد و ما را با این قانون آشنا می سازد که چگونه رفتارهای انسانی متأثّر از بینش ها و نگرش های درست و نادرست آنان است؛ از جمله در «آیه ۹۲ سوره نجم» درباره علّت گرایش انسان به زندگی دنیا و فراموشی زندگی اخروی و تلاش برای آن، بیان می کند که هرگاه ا