پاورپوینت کامل معاویه از من زیرک تر نیست! ۳۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل معاویه از من زیرک تر نیست! ۳۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل معاویه از من زیرک تر نیست! ۳۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل معاویه از من زیرک تر نیست! ۳۸ اسلاید در PowerPoint :

به اعتقاد امام علی(ع)، ملاک حکمرانی، عدالت است. عدالت محکم ترین بنیانی است که در هر نظام اجتماعی باید وجود داشته باشد. حضرت علی(ع) بهترین نوع سیاست و حکومت را مبتنی بر عدل می دانند و می فرمایند: «سیاست درست سه سیاست است: نرمی همراه با احتیاط، کنجکاوی همراه با عدالت و بخشش همراه با میانه روی.»

سیاست امیرالمؤمنین علی(ع) براساس موازین اسلام و «قرآن» بود و آن حضرت هیچگاه از موازین اسلام منحرف نگردیدند و ذرّه ای از احکام اسلام سرپیچی نکردند. ایشان در تمام مدّت حکومتشان، کتاب خدا و سنّت رسولش را در نظر داشتند و در هیچ کاری، سلیقه های شخصی را که مخالف کتاب خدا و رسولش باشد، به کار نگرفتند.

بی گمان، امام علی(ع) از شیوه ها و ابزارهایی که حکومت ایشان را تداوم بخشد و از تمام نیرنگ هایی که پایه های حکومتشان را استوار سازد، آگاهی داشتند؛ ولی آنچه او را از به کارگیری نیرنگ در امر سیاست باز می داشت، دین و تقوا بود. حضرت علی(ع)، موفّقیت و پیروزی را در خشنودی، رضای خدا و اجرای حق و عدالت می دیدند؛ نه در حکومت چند روزه بر مردم؛ زیرا نه دنیا را می خواستند و نه حکومت بر آن را. به فرموده خود حضرت، ارزش تمام دنیا و حکومت آن، کمتر از یک کفش وصله دار بود. هدف حضرت این بود که حقّی را احیا و باطلی را نابود کنند و عدالتی را برقرار سازند.

این روش حضرت، به معنای سستی در رأی و ضعف در سیاست نیست؛ بلکه کمال قوّت و قدرت ایشان است؛ زیرا ضعیف کسی است که هر از چند گاهی، براساس مصالح شخصی با ترس و طمع یا عوامل دیگر از معیارهای حق عدول کند؛ ولی حضرت هیچگاه معیارهای حق را بر هم نزدند و سستی نورزیدند. او مانند برخی از سیاست مداران نبودند که به اسم مشورت، سر مردم را گرم کنند و کاری به رأی و نظر آنها نداشته باشند.

امام(ع)، دین را وسیله تحکیم موقعیت و حکومت خود قرار ندادند تا با آن، مردم را بازی دهند. ایشان حکومت را وسیله ای برای اجرای دین می دانستند؛ نه دین را وسیله ای برای حکمرانی بر مردم. بعضی از یاران امام(ع)، سیاست را به مکر و فریب در حکومت تعبیر می کردند؛ ولی ایشان، سیاست را درستی در امر حکومت می دانستند. در ادامه به برخی از روش های سیاسی امیرالمؤمنین، علی(ع) می پردازیم.

الف. پرهیز از حیله و نیرنگ

حضرت علی(ع) در دوره حکمرانی و اداره امور مردم، هرگز نیرنگ بازی و فریب کاری نکردند. ایشان نمی خواستند. از این راه برای خود موقعیّتی فراهم کنند. در سیاست ایشان ملاحظه کاری وجود نداشت. هرگز فریب مدّاحان چاپلوس را نخوردند و در لفافه ای عوام فریبانه با مردم سخن نگفتند. صراحت لهجه و صداقت در گفتار و کردار از ویژگی های رفتار سیاسی ایشان بود؛ همچنان که خود آن حضرت می فرمایند:

«ای مردم! وفا همراه راستی است که سپری محکم تر و نگه دارنده تر از آن سراغ ندارم. آن کس که از بازگشت خود به قیامت آگاه باشد، خیانت و نیرنگ ندارد؛ ولی امروز در محیط و زمانه ای زندگی می کنیم که بیشتر مردم حیله و نیرنگ را راه زیرکی می پندارند و افراد جاهل، آنان را اهل تدبیر می خوانند.»۱

امام(ع) در جای دیگر، در پاسخ مغیره بن شعبه که بقای معاویه را در «شام»، موافق سیاست روز می دانست، فرمودند:

«به خدا سوگند! اشتباه می کنید. معاویه از من زیرک تر نیست. او دغل باز و فاسد است. من نمی خواهم دغل بازی بکنم و از جادّه حقیقت منحرف شوم و فسق و جور مرتکب شوم. اگر خدای تبارک و تعالی، دغل بازی را دشمنی نمی پنداشت، در آن وقت می دیدید که زرنگ ترین مردم دنیا، علی(ع) است. دغل بازی، فسق و جور است و این گونه فجورها، کفر است و من می دانم که هر فریب کاری در قیامت محشور می شود، در حالی که یک پرچم دارد.»۲

از این سخنان حضرت، در می یابیم که یکی از صفات برجسته امام(ع)، صداقت در سیاست و قاطعیّت در تصمیم گیری ها بود و هیچ نوع فریب کاری و سازش کاری و دورویی را برنمی تابید. همین صداقت و درست کاری ایشان سبب شد تا در مسئله شورا پس از مرگ خلیفه دوم، خلافت از دست آن حضرت بیرون رود و به عثمان منتقل گردد. همین صراحت و صداقت سبب شد تا سیاست مداران، یعنی کسانی که هر نوع سازش و فریب کاری را برای رسیدن به مقام یا حفظ آن، سیاست می دانند، آن حضرت را سیاست مدار ندانند و در شیوه اداره حکومت به آن حضرت ایراد بگیرند.

حضرت می توانستند با دادن مقام و منصبی بی جا به طلحه و زبیر، از غائله جمل جلوگیری و با ادامه حکومت معاویه در شام موافقت کنند تا جریان صفّین پیش نیاید و با پذیرش مطالب جاهلانه خوارج، از جنگ نهروان جلوگیری کنند؛ ولی هرگز چنین نکردند؛ زیرا سیاست مداری صادق و عادل بودند؛ نه فریب کار.

ب. مشورت

یکی دیگر از شیوه های سیاسی حضرت، مشورت با مردم بود. علی(ع) در این باره می فرمایند:

«هرکس خودرأی شد، به هلاکت می رسد و هرکس با دیگران مشورت کرد، در عقل آنان شریک می شود.»۳

امام(ع) معتقد بودند بهترین راه حل ها و صحیح ترین شیوه ها با استفاده از آرای مختلف مردم به دست می آید. از همین رو، در سفارش هایی به مالک می فرمایند:

«با دانشمندان، بسیار مذاکره و با حکیمان درست کردار فراوان گفت وگو کن تا در نتیجه مشورت کردن با آنها، آنچه صلاح و اصلاح شهرهای تو به آنهاست، ثابت و استوار گردد و کردار نیک پیشینیان تو که بر پا داشته اند، همچنان پابرجا بماند.»۴

از این سخنان امام(ع) درمی یابیم که گرچه مشورت و انجام کارها از طریق شورایی بسیار سودمند و نتیجه بخش خواهد بود، ولی باید در نظر داشت که افراد شورا، صلاحیت کافی برای مشورت کردن را داشته باشند. از این رو، امام(ع) سفارش می کنند که با دانشمندان و درست کاران مشورت کن؛ یعنی با کسانی که هم آگاهی کافی داشته باشند و هم مورد اعتقاد و درست کار باشند.

حضرت، مردم را از مشورت با سه گروه بر حذر داشته اند:

تنگ نظر: شخص تنگ نظر، جز با تنگ نظری یا ترساندن از بیچارگی، رأی نمی دهد و این خود باعث دور داشتن شخص مشورت کننده از کار خیر است؛
ترسو