پاورپوینت کامل ایمان است که انسان را کربلایی می کند. ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ایمان است که انسان را کربلایی می کند. ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ایمان است که انسان را کربلایی می کند. ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ایمان است که انسان را کربلایی می کند. ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

محبّت را باید ابراز کرد، نسبت به اهل بیت ما موظّف به ابراز هستیم. دشمنی مان را به دشمنانشان نیز باید ابراز کنیم. نمی توانیم بگوییم در دلمان بدمان می آید. نه! باید عملی نشان داد. بودن تولّی و تبرّی در دل لازم است؛ ولی کافی نیست، اگر بخواهیم کافی شود، باید ابراز گردد. اگر یک مقدار دقیق نگاه کنیم، می بینیم شعار اصلی اسلام هم همین است. لا اله الّا الله. اوّل نفی بیگانه، بعد پذیرش خدای تعالی. خب امام حسین(ع) هم در راستای رضای الهی اند و می شوند جزو آنهایی که باید اعلام کنیم که دوستشان داریم.

هر چند مرتضی آقاتهرانی، رئیس «کمیسیون فرهنگی مجلس نهم» است و خیلی ها به چشم یک سیاست مدار به او نگاه می کنند؛ امّا سوابق حوزوی و اخلاقی و دینی او خیلی قوی تر است. او علاوه بر تحصیلات حوزوی، دارای دو مدرک فوق لیسانس و دکترای فلسفه عرفان نیز است. به رغم گرفتاری هایش، حاج آقا مرتضی هنوز هم در خیلی از هیئت های «تهران» و «قم»، جزو منبری های قوی محسوب می شود. در این مصاحبه سعی کردیم درباره ویژگی های سیّدالشّهداء(ع) و وظیفه امروزمان با او صحبت کنیم.

کدام ویژگی حضرت سیّدالشّهداء(ع)، ایشان را از بقیه معصومان(ع) به این صورت متمایز کرده است؟ شاید بشود این طور سؤال را مطرح کرد که واقعاً «این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست»؟

یکی از نکات مهمّی که درباره آقا اباعبدالله الحسین(ع) قابل گفت وگو می باشد، این است که هم خودشان هم راهشان در تاریخ دفن نشدند و به دلیل حادثه ای که پیش آمد، خیلی خاص و ویژه بودند و مردم با حسّاسیت به آن نگاه کردند. بالأخره دشمن هم با حضرت خیلی تند و ضربتی و سخت برخورد کرد و دوستان هم خیلی شدید، اگر بودند، ایستادند و اگر نبودند و شنیدند، سخت رنجیده شدند. در این جهت، خود امام حسین(ع) خیلی جدّی برخورد کردند و یاران هم همین طور و بعد از آن، حضرت زینب(س) و امام سجّاد(ع) و امام باقر(ع) و امام صادق(ع) و حضرت موسی بن جعفر(ع) و امام رضا(ع) و همه اهل بیت(ع) نسبت به داستان «کربلا» خیلی جدّی برخورد کردند و کوتاه نیامدند. زمانی ایستادند و شمشیر به دست گرفتند. این کار را کردند؛ مثل قمر بنی هاشم؛ امّا زمانی دیگر، با خطابه و سخنرانی، باید امام حسین(ع) را یاری می کردند که حضرت زینب(س) و امام زین العابدین(ع) این کار را کردند؛ اصلاً می توان گفت که خطابه و منبر و عزاداری برای امام حسین(ع) توسط ایشان بین مسلمانان باب شد و بعد هم در دوران تبعید و تهدید و محصور بودن در خانه، مثل امام صادق(ع) این قصّه به شکل زنده مطرح می شد و درخواست ائمّه(ع) از مردم همین بود و تا دوران غیبت و بعد از آن هم، علما، بزرگان، عرفا، صلحا، فقها، اهل دل، اهل صفا و اهل معنا، هرکس در این جهت تلاش می کرد که علاقه خود را به حضرت نشان دهد. یک مقدار از آن هم، به اعتقاد ما بچّه شیعه ها برمی گردد. در «قرآن» هم هست که خدای تعالی مزد رسالت را مودّت خواسته است. مودّت یعنی ابراز محّبت؛ نه داشتن محبّت. یک وقت کسی را دوست داری، معلوم نیست؛ امّا یک وقتی باید به مادرت نشان بدهی که دوستش داری. در عمل باید محبّت تجلّی کند. درباره همسر هم همین طور است.

«وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکمْ مِنْ أَنْفُسِکمْ أَزْواجاً لِتَسْکنُوا إِلَیها وَ جَعَلَ بَینَکمْ مَوَدَّه؛

و از نشانه های او این است که از [نوع ] خودتان، همسرانی برای شما آفرید تا بدان ها آرام گیرید و میانتان دوستی و رحمت نهاد. آری. در این [نعمت ] برای مردمی که می اندیشند، قطعاً نشانه هایی است.»

محبّت را باید ابراز کرد. ما نسبت به اهل بیت، موظّف به ابراز هستیم. دشمنی امان را به دشمنانشان نیز باید ابراز کنیم. نمی توانیم بگوییم در دلمان بدمان می آید. نه! باید عملی نشان داد. بودن تولّی و تبرّی در دل لازم است؛ ولی کافی نیست. اگر بخواهیم کافی شود، باید ابراز گردد. اگر کمی دقیق نگاه کنیم، می بینیم شعار اصلی اسلام هم همین است: «لا اله الّا الله». اوّل نفی بیگانه بعد پذیرش خدای تعالی. خب امام حسین(ع) هم در راستای رضای الهی اند و جزو آنهایی می باشند که باید اعلام کنیم که دوستشان داریم.

• علّت فراگیری محبّت به امام حسین(ع) در چیست؟

حرکت امام حسین(ع) به گونه ای بود که ـ من فکر می کنم ـ حتّی فقط اگر انسان باشیم، به ایشان علاقه مند می شویم؛ نه فقط مسلمان. به این دلیل که کار ایشان کاری اخلاقی است و شیوه ایشان با شیوه فطری انسان جواب می دهد و طرف مقابل، طرفی است که این مسائل را اصلاً درک نمی کند و در برابر فطریات می ایستد. هر کس انسان باشد، در برابر خطّ یزید می ایستد؛ هر چند که قرن ها بگذرد. امام حسین(ع) پاسخگوی وجدان انسانی است. به اعتقاد بنده، اسلام از آنجایی که دین کامل و تمام نعمت است و انسان، کمال طلب است، پس همه می پذیرند. اگر نمی پذیرند، ایراد از نحوه ارائه ماست. اینهایی که دنبال ادیان مختلف هستند، دنبال این هستند که کامل ترین را انتخاب کنند. اگر بگویند مثلاً یهود نسبت به مسیحیّت کامل نیست، خب به سراغ مسیحیّت می روند؛ زیرا انسان، کمال طلب است، مگر با جهالت و نادانی روبه رو باشد.

کار امام حسین(ع) با فطرت انسان عجین شده؛ حتّی این مسئله برای ما مسلمان ها هم فقط نیست. من تحقیقی در «نیویورک» دیدم از آقایی به نام پیتر چلکفسکی، از پرفسورهای قوی دانشگاه «ان وای یو» دیدم که در «نیویوک» انجام داده بود. او تحقیقات زیادی درباره تعزیه و عزاداری امام حسین(ع) دارد و مکان های مختلف را بررسی کرده است. او می گوید: هندوها که اصلاً یک نقطه اشتراک در مذهبشان با اسلام ندارند، اوّل محرّم که می شود، تعطیل می کنند و پرچم سیاه بالای در خانه ها می زنند.

حالا شاید اقلّیت های مذهبی را در «ایران» بگوییم خیلی مسلمان دیدند و خیلی اباعبدالله الحسین(ع) را می شناسند و مردم و عزاداری را دیدند و گاهی هم نذوراتی کردند و حاجت گرفتند. من یک زرتشتی می شناسم که برنج نذری امام حسین(ع) را در فریزرش می گذارد تا در سال، روزی یک دانه برنجش را برای تبرّک و شفا و سلامتی بخورد.

خدا حفظ کند آیت الله مصباح را. می فرمود: در «تهران» یک زرتشتی خیلی به حضرت اباعبدالله(ع) علاقه داشت. یک وقت دیدم بچّه اش مشکل پیدا کرده بود. خانم ها در خانه اش «حدیث کسا» را گذاشته بودند و یکی هم روضه خوانده بود و بچّه هم شفا گرفت. با اینکه زرتشتی است؛ ولیکن کرامات دیده است.

اگر راه برای کسی باز شود، سریع معرفت حاصل می شود. اینکه فرمود:

«کُلُّنا سُفُنُ النجاه و سفینهُ الحُسینِ أسرَعٌ و اوسَعٌ؛

همه ما کشتی نجاتیم؛ ولی کشتی امام حسین(ع) سریع تر و وسیع تر است.»

این مسئله را لمس کردند و دیدند که حضرت خیلی زود جواب می دهد. حرمت آقا نزد خدای تعالی یک حرمت ویژه است؛ به دلیل اینکه حضرت به شکل ویژه فرصت پیدا کرد که از همه چیز خود به خاطر خدا بگذرد. همیشه این طور نیست؛ حتّی برای ائمّه(ع). ایشان هم همیشه فرصت این چنینی نداشتند.

• در این میان، وظیفه اهل منبر و صاحبان تریبون در شناساندن سیّدالشّهداء(ع) چیست؟

حال