پاورپوینت کامل جانسوزترین گزارش حوادث کربلا ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جانسوزترین گزارش حوادث کربلا ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جانسوزترین گزارش حوادث کربلا ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل جانسوزترین گزارش حوادث کربلا ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

معارف والا، حقایق درخشان، معانی روشن و مطالب ژرفی که با اسلوبی بدیع، بیانی شیوا، منطقی گیرا و عباراتی بسیار بلند و فصیح در این زیارت نامه آمده، ما را از ارائه هرگونه سند و منبع بی نیاز می کند که چنین حقایق تابناک از هیچ منبعی، جز چشمه سار زلال ولایت سرچشمه نمی گیرد.//

راویان اخبار و ناقلان آثار، گوشه هایی از حوادث جانکاه روز عاشورا را روایت کرده، حماسه ها آفریده، دل هایی را طول قرون و اعصار، با عظمت سالار شهیدان و عمق فاجعه حوادث خونین «کربلا» آشنا کرده اند.

دقیق ترین، عمیق ترین، جانسوزترین و پرشورترین گزارش، در ضمن زیارت نامه ای از منتقم ترین خون شهیدان، صاحب عصر و زمان، حضرت بقیه الله، ارواحنا له الفداه صادر شده که به «زیارت ناحیه مقدّسه» شهرت یافته است.

در این مقاله، بحثی فشرده پیرامون گلواژه ناحیه مقدّسه، کهن ترین منابع این زیارت نامه، «مزار کبیر» شیخ مفید، شخصیّت برجسته ابن مشهدی، اعتبار، استناد و استحکام متن وارده از ناحیه مقدّسه، تقدیم موعودیان می گردد. به این امید که بحث جامع تری در آینده در اختیار خوانندگان گرامی قرار گیرد.

گلواژه ناحیه

ناحیه مفرد نواحی به معنای سمت و سوی می باشد؛ مثلاً می گویند: ناحیه مسجد، ناحیه سلطان.

از حضرت قائم(ع) نیز با عنوان ناحیه تعبیر می شود؛ مثلاً می گویند: من پانصد دینار به ناحیه مدیون هستم.۱

مرحوم طبرسی می فرماید:

شیعیان در غیبت نخستین، از حضرت مهدی(ع) و جایگاه آن حضرت، با عنوان ناحیه مقدّسه تعبیر می کردند.

این واژه، رمزی بود در میان شیعیان که آن حضرت را با این نام می شناختند.۲

طبرسی در «تاج الموالید» می نویسد:

از القاب ویژه آن حضرت: حجّت، قائم، مهدی، خلف صالح و صاحب الزّمان می باشد.

سپس می فرماید:

از آن حضرت و از جایگاه آن حضرت با عنوان ناحیه مقدّسه تعبیر می شد.۳

اربلی عین عبارت طبرسی را از «اعلام الوری» نقل کرده۴ و فیض کاشانی نیز همان تعبیر را از او نقل فرموده است.۵

تردیدی نیست که در طول قرون و اعصار، گلواژه ناحیه مقدّسه برای حضرت بقیه الله، ارواحنا الفداه، علم به غلبه شده و همگان از این واژه، به آن حضرت منتقل می شوند و در بسیاری از توقیعات که در «کمال الدّین صدوق»، «غیبت شیخ طوسی» و «احتجاج طبرسی» از آن حضرت نقل شده، به تعبیر «خرج عن النّاحیه المقدّسه» تعبیر شده و کتاب هایی که در این باره تألیف شده اند، غالباً به عنوان «توقیعات النّاحیه المقدّسه» نام گذاری شده اند.۶

ولی بر اساس تحقیقی که به عمل آمده است، گلواژه ناحیه و ناحیه مقدّسه به آن حضرت اختصاص ندارد؛ بلکه از زمان امام جواد(ع)، شیعیان از باب تقیّه، از حجّت زمان و امام عصر خود، با عنوان ناحیه یا ناحیه مقدّسه تعبیر می کردند.

نجّاشی در شرح حال محمّدبن علی بن ابراهیم بن محمّد همدانی می نویسد:

قاسم بن محمّدبن علی بن ابراهیم، وکیل ناحیه بود. پدرش محمّد نیز وکیل ناحیه بود. جدّش علی نیز وکیل ناحیه بود. جدّ پدرش ابراهیم نیز وکیل ناحیه بود.۷

شیخ طوسی، ابراهیم بن محمّد همدانی را از اصحاب امام جواد(ع) و امام هادی(ع) برشمرده است.۸

پسرش، علی بن ابراهیم بن محمّد همدانی را نیز از اصحاب امام هادی(ع) برشمرده و فرموده است:

به واسطه پدرش از امام رضا(ع) روایت کرده است.۹

براساس تصریح نجّاشی، قاسم بن محمّد، پدرش، محمّدبن علی، پدرش، علی بن ابراهیم و پدرش، ابراهیم بن محمّد، وکیل ناحیه مقدّسه بوده اند. آیا این سلسله که نسل بعد نسل، از وکلای ناحیه مقدّسه بوده اند و خود از اصحاب امام رضا(ع)، امام جواد(ع)، امام هادی(ع) می باشند، وکیل کدام ناحیه بوده اند؟

از اینجا استفاده می کنیم که از زمان امام جواد(ع) گلواژه ناحیه مقدّسه به امامان(ع) اطلاق می شده است و اختصاص به حضرت بقیه الله، ارواحنا له الفداء، نداشته است.

مجلسی اوّل در مورد ابراهیم بن محمّد همدانی می نویسد:

از اصحاب امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) و وکیل ناحیه مقدّسه بود.۱۰

مرحوم مامقانی از امام جواد(ع) روایت کرده است که خطاب به ابراهیم بن محمّد در نامه اش مرقوم فرمودند:

«من به دوستانم در «همدان» نامه ای نوشته، آنها را به اطاعت از تو توصیه نموده و اعلام کرده ام که من جز تو وکیلی ندارم.»۱۱

آنگاه نتیجه گرفته است که او بدون تردید، از وکلای ناحیه مقدّسه می باشد۱۲ و اضافه می کند که ابراهیم و فرزندانش از وکلای ناحیه مقدّسه بوده اند.۱۳

علّامه حلّی نیز بر وکالت او از ناحیه مقدّسه تصریح نموده است.۱۴

در «رجال کشی» نیز به وکالت ابراهیم تأکید شده و از دیدار پسرش محمّدبن ابراهیم با امام هادی(ع) سخن رفته است.۱۵

با این تصریحات و تأکیدات، شبهه ای نمی ماند در اینکه واژه «ناحیه مقدّسه» اختصاص به وجود مقدّس حضرت بقیّه الله، ارواحنا فداه، ندارد؛ بلکه از زمان امام جواد(ع) به بعد، از روی تقیّه به امامان معصوم(ع) اطلاق می شد.

زیارت ناحیه مقدّسه

در میان زیارت های خاصّه امام حسین(ع) دو زیارت، به عنوان «زیارت ناحیه مقدّسه» معروف شده است:

زیارت صادره از ناحیه امام هادی(ع) که به سال ۲۵۲ هـ. ق. پیرامون زیارت شهدای کربلا صادر شده است که ان شاءالله در شماره دیگری در این باره سخن خواهیم گفت؛
زیارت صادره از ناحیه مقدّسه، به عنوان زیارت مختصّه سالار شهیدان در روز عاشورا که موضوع بحث این نوشتار می باشد.

منابع زیارت ناحیه مقدّسه

شماری از منابع زیارت ناحیه مقدّسه را به ترتیب تسلسل زمانی، در اینجا می آوریم:

مزار کبیر شیخ مفید (۳۳۶ ـ ۴۱۳ هـ. ق.)

از شیخ مفید(ره) دو کتاب پیرامون زیارات به یادگار مانده: ۱. «المزار الصّغیر»؛ ۲. المزار الکبیر.

نجّاشی در ضمن تألیفات شیخ مفید، از کتاب المزار الصّغیر نام برده است.۱۶

از این تعبیر استفاده می شود که شیخ مفید کتاب دیگری به عنوان المزار الکبیر دارد.

از مزار صغیر شیخ مفید چندین نسخه خطّی موجود است:

سه نسخه در «کتابخانه آستان قدس رضوی»، به شماره های: ۴۵۰، ۳۲۸۹ و ۳۴۱۳؛

یک نسخه در «کتابخانه گوهرشاد»، به شماره ۱۰۷۷؛

هشت نسخه در «کتابخانه مرحوم آیت الله مرعشی»، به شماره های: ۴۹۰، ۹۵۰، ۳۳۱۴، ۳۳۴۲، ۴۶۷۵، ۴۹۳۸ و ۷۸۱۱؛

یک نسخه در «کتابخانه مرحوم آیت الله گلپایگانی» به شماره ۱۳۹/۲۶؛

و نسخه ای از ترجمه فارسی آن در کتابخانه آستان قدس رضوی، به شماره ۳۱۲۷.

کتاب مزار صغیر را مرحوم آیت الله سیّدمحمّدباقر موحّد ابطحی تحقیق کرده و در سال ۱۴۰۹هـ. ق. از سوی «دارالامام المهدی(ع)» چاپ و منتشر شده است و یک بار دیگر در سال ۱۴۱۳هـ. ق. از سوی کنگره جهانی شیخ مفید، در ضمن مجلّد پنجم آن چاپ شده است.

امّا مزار کبیر شیخ مفید تاکنون در دسترس نبوده است تا اخیراً نسخه ای از آن پیدا شده و توسط پژوهشگر معاصر، آقای احمدعلی مجید حلّی ـ مقیم «نجف اشراف» ـ تحقیق شده و به عنوان بیست و چهارمین کتاب از سری «مصادر بحارالانوار» در تاریخ ۱۴۳۴هـ. ق. در «قم» چاپ و منتشر شده است. قدیمی ترین منبع زیارت ناحیه مقدّسه، مزار کبیر شیخ مفید می باشد.۱۷

مزار کبیر ابن مشهدی:

دومین منبع زیارت ناحیه مقدّسه کتاب «المزار الکبیر» تألیف ابوعبدالله محمّدبن جعفر مشهدی، مشهور به ابن مشهدی متوفّای بعد از ۵۹۴ هـ. ق. می باشد.

ابن مشهدی زیارت ناحیه مقدّسه را در این کتاب گران سنگ، به این تعبیر آورده است:

زیارت دیگری برای روز عاشورای حضرت اباعبدالله حسین بن علی(ع) از سوی ناحیه(ع) به یکی از ابواب، بیرون آمده است.۱۸

ابن مشهدی در این کتاب ملزم شده که منحصراً ادعیه و زیاراتی را نقل کند که از طریق راویان موثّق با سند متّصل به امامان(ع) روایت شده باشد.۱۹

ابن مشهدی شخصیّت بزرگ و چهره تابناک در میان بزرگان جهان تشیّع می باشد که به چند نمونه از سخنان بزرگان درباره او اشاره می کنیم:

شهید اوّل در اجازه نامه اش به شیخ شمس الدّین ابوجعفر محمّدبن تاج الدّین، طریق خود را به کتاب های نجیب الدّین ابن نما (پدر ابن نما، مؤلّف «مشیر الاحزان») دانسته و چنین می نویسد:

همه تألیفات شاذان بن جبرئیل را از طریق نجیب الدّین ابن نما، به واسطه شیخ سعید امام ابوعبدالله محمّدبن جعفر مشهدی(ره) نقل شده است.۲۰

شهید با آن جلالت قدرش، از ایشان به عنوان شیخ، سعید و امام تعبیر کرده و در پایان طلب مغفرت نموده است.

همچنین شهید، طریق خود را به کتاب های نجیب الدّین محمّد از طریق شیخ سعید ابی عبدالله محمّدبن جعفر مشهدی بیان می کند؛۲۱

صاحب «معالم» در اجازه کبیره اش، طریق خود را به شیخ سعید ابوعبدالله محمّدبن جعفر مشهدی، برای روایات و کتاب هایش بیان می کند؛۲۲
شیخ نجم الدین ابن نما، صاحب کتاب «منیز الاحزان»، کتاب «مقنعه شیخ مفید» را از پدرش نجیب الدّین محمّد، از ابن مشهدی روایت کرده و گفته است:

محمّدبن جعفر ابن المشهدی، پیش از آنکه به بیست سالگی برسد، کتاب مقنعه را بر شیخ بزرگوار ابومنصور محمّدبن حسن بن منصور نقّاش موصلی قرائت کرده است.۲۳

ابن المشهدی از مشایخ روایی شیخ نجیب الدّین محمّد می باشد که محقّق کرکی در حقّ او فرموده است:

اعلم مشایخ محقّق حلّی در فقه اهل بیت(ع)، محمّدبن نمای حلّی می باشد.۲۴

علّامه مجلسی، کتاب ابن مشهدی را در لیست «مصادر بحارالان