پاورپوینت کامل نقش تسلیم در تعالی ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقش تسلیم در تعالی ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقش تسلیم در تعالی ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقش تسلیم در تعالی ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

نگاه و قضاوت فرزانگان و اندیشمندان نسبت به هریک از اجزا و ارکان دین، همواره بر پایه عقلانیّت و ژرف نگری استوار است. از جمله مفاهیم و حقایقی که در ساحت شریعت، اخلاق و عرفان بسیار مورد تأکید قرار دارد، موضوع تسلیم است. آنانی که از نعمت ژرف اندیشی چندان بهره ای ندارند، همیشه در مواجهه با مفاهیمی که جوهره و اساس آنها اطاعت و پیروی است، نوعی خودمحوری و عصیان نشان می دهند و به انواع مختلف، به توجیه و تأویل روی می آورند.

تسلیم، آن هم مراتبی والا از آن، که مستلزم کنار نهادن خود و اختیار و خواسته درونی خویش، به طور کامل و مطلق است، از همین حقایق متعالی است که تنها با پشتوانه معرفت و ایمان حقیقی امکان پذیر است. دقّت در نوع برخورد افراد، نشان می دهد که مرکز ثقل و نقطه محوری بحث، خود است.

فضیلت اهل تسلیم آن است که خود را وا می نهند تا به خدا برسند و گروه دیگر که از شناخت عمیق فهم حقایق دورند و اهل تسلیم نیستند، این شهامت را ندارند که خود را کنار نهند و از این روی، هرگز به خدا نمی رسند.

در همین جا، باید بر این حقیقت مهم تأکید کرد که برخلاف پندار گروه دوم که بسیاری از آنان خویشتن را در زمره روشنفکران و خردمندان به شمار می آورند، اهل تسلیم بر اساس فهم درست و عقلانیّت عمیق خویش بدین منزلت رسیده اند که تسلیم در برابر خدا و اولیای او، عین خردگرایی و عقل ورزی است و کسانی که وجهه شخصیّت انسانی خویش را به طور کامل به سوی حضرت حق و دستورات او مواجه نمی سازند، در واقع، به وجود مبارکی که مظهر عقل کل و خرد کامل و به تعبیر دیگر شکوه عقلانیّت انسان در جهان است، یعنی به اولیای خدا، پشت کرده اند.

تبیین آنچه به اشارت گذشت، اقتضا می کند که به حقایق زیر، قدری توجّه کرده و با دقّت و با صبغه خردمندی به آنها بنگریم. آنچه در پی می آید، در واقع نگاهی عقلانی و واقع گرایانه بدین حقیقت متعالی است که تسلیم، یک ضرورت معقول است برای همه کسانی که می خواهند در بستر شکوفایی انسانی خویش گام بردارند و اجازه ندهند وجودشان در این عالم، هدر رود و در بازار معرفت و فضیلت، به خسارت بزرگ دچار شوند.

مراتب فهم درک عقلانیّت تسلیم

باید اذعان کرد که فهم معقول بودن مسئله تسلیم، خود مراتبی دارد که در اینجا، به دو مرتبه آنها اشاره می کنیم: مرتبه عمیق و مرتبه عمیق تر.

دلایل مرتبه اوّل

در این مقام، حدّاقل می توان چهار دلیل را مورد توجّه قرار داد:

۱. حقیقت ایمان

آنچه از مجموع آیات و روایات و کتب لغت می توان برداشت کرد، این است که روح و حقیقت ایمان، عبارت است از پیوند راستین قلبی به خدا و اولیای او؛ ولایت ایشان را فهمیدن و پذیرفتن؛ و در قبال امر و نهی و خواسته های ایشان، خود و خواسته خود را کنار نهادن.

تا زمانی که انسان می خواهد جانب خود و خدا، هر دو را نگاه دارد، حقیقت و روح ایمان تحقّق پیدا نمی کند؛ زیرا از ظاهر لفظ، به عمق قلب که اصل شخصیّت و جوهره وجود او را شکل می دهد، راه پیدا نکرده است. «قرآن» به اعراب کنایه می زند که:

«آنان می گویند: ما ایمان آوردیم؛ امّا به آنان بگو: شما ایمان نیاورده اید؛ زیرا ایمان به قلب های شما وارد نشده است.»۱

البتّه در نظر اهل معرفت، این سخن هنوز مدارای خداوند با بندگان است و الّا تا وقتی که پای خود در میان است، حقیقتاً خدا در کار نیست. پس نمی توان جانب خود و خدا، هر دو را نگاه داشت. اگر جانب خدا حقیقتاً در کار باشد، دیگر غیری و خودی باقی نمی ماند تا با او مشارکت داشته باشد؛ زیرا این خود، نوعی شرک است و با توحید و ایمان نمی سازد.

چنان که اشاره شد، کنار نهادن خود بر یک اصل عقلانی و بر فکر و تعقّل استوار است. آنچه قرار است کنار گذاشته شود، خواسته های نفسانی و نامعقول در برابر خداوند است که همواره با تعقّل و تفکّر همراه بوده و در واقع همین تعقّل و تفکّر است که حکم می کند که انسان برای رشد و تعالی باید در برابر حق تسلیم شود. این، نکته ای است که اگر به آن توجّه شود، دیگر شبهه تضعیف عقل در قبال تسلیم، پیش نخواهد آمد.

۲. ایمان و ورود به وادی امن

برداشت دیگر از آیات و روایات و لغت این است که ایمان، ورود در وادی امن و امان است. نگاه ژرف به حقایق، بیانگر این قلّه منبع معرفت است که هویّت و طبیعت عالم و آدم، منهای خدا و اولیای او، جز جهل، پریشانی و بی سر و سامانی نیست. نمونه بارز و راستین آن، وضعیت جهان و انسان امروز است. هرکس با هر درجه از درک و فهمی که دارد، به خوبی می نگرد که امروز امن و امان و آرامش و اطمینان در هیچ یک از وجوه حیات انسان و جهان وجود ندارد و در حقیقت، انسان از منزلت انسانی و هدف آفرینش خویش سقوط و از بهشت راستین الهی هبوط کرده است و از آنجا که ایمان حقیقی بدون تسلیم در برابر خدا و اولیای او امکان تحقّق ندارد، پس، رمز ورود به وادی امن و امان، چیزی جز تسلیم نیست. باید ایمان آورد تا به ایمنی رسید و باید تسلیم بود تا به ایمان نائل شد. بنابراین، برای فرد و جامعه ای که می خواهد از آفت ها و آسیب های مسیر رشد و تکامل در امان بماند، تسلیم، یک ضرورت معقول است.

۳. قوام و دوام جامعه

در دیدگاه همه صاحب نظران و ژرف اندیشان، قوام و دوام هر جامعه و امّتی، تنها براساس وجود یک محور است که بقیّه همه به گرد او بگردند؛ پیرو و تابع او باشند و برخلاف جهت حرکت او، کوچک ترین حرکتی نکنند. این، یک حکم عقلانی است و آن قدر روشن و مسلّم است که نیاز چندانی به توضیح ندارد. وجود مبارک خداوند و مظاهر کامل او در روی زمین، انبیا و اولیا و دستورات آنان که از آن تعبیر به دین می شود، همان محور یگانه است که تکامل و تعالی انسان ها، حقیقتاً فقط با حرکت در مسیر آنان ممکن است. نکته بسیار مهمّ و حیاتی آن است که در اینجا، دو گزینه بیشتر وجود ندارد. یکی تبعیّت و تسلیم کامل در برابر خدا و اولیاست که سبب فلاح و سعادت می شود و دوم این است که خروج از دایره تسلیم، تنزّل از منزلت انسانی و حرکت به سوی شقاوت و بدبختی است.

چنین نیست که عدم تسلیم و عدم اطاعت کامل، صرفاً سبب توقّف و عدم رشد و تعالی باشد. اگر کسی (با تسلیم) بالا نرفت، وقوفی در کار نخواهد بود و حتماً در سراشیبی سقوط خواهد افتاد.

۴. شناخت شأن خود و خدا

چهارمین دلیل، نگاه انسان را به شناخت واقعی خود و خدا معطوف می دارد. در روایتی گران قدر، نبیّ گرامی اسلام(ص) می فرمایند:

«ای بندگان خدا! شما همچون بیمارید و حضرت پروردگار به سان طبیب است و مصلحت بیمار همواره در دانش و تدبیر طبیب نهفته، نه در آنچه بیمار دوست دارد و هوس می کند؛ هان! که باید تسلیم امر خدا شوید تا در زمره رستگاران درآیید.»۲

این تمثیل به روشنی، حقیقت مطلب را تبیین می کند. ما انسان ها برای درمان دردها و امراض جسمی، به درستی و به حکم عقل، به پزشک مراجعه می کنیم و با اینکه به تشخیص و تجویز او کاملاً نیز مطمئن نیستیم، امّا برخوردی عقلانی داریم. شأنش را گردن می نهیم و دستوراتش را عمل کرده و هیچ اعتراضی هم به او نمی کنیم؛ بلکه اگر کسی اعتراض کند، او را محکوم نموده و به او متعرّض می شویم؛ امّا برخی از ما در عرصه بیماری های روحی و باطنی، تعاملی حکیمانه و عاقلانه با طبیب ارواح و نفوس نداریم. با اینکه به تشخیص و تجویز او اطمینان کامل داریم (زیرا فرض این است که از طرف خدا مبعوث و انتخاب شده)؛ ولی نسبت به دستوراتش که همان دین خداست، چه بسا، چون و چرا داریم و اگر به زبان نیاوریم، در درون و اعماق قلب خویش، تسلیم محض نبوده یا آن گونه که در برابر پزشک جسمی تابع و خاضع هستیم، از خود تسلیم نشان نمی دهیم.

دلایل مرتبت دوم

آنچه گذشت، نشان می دهد که هریک از دلایل چهارگانه یاد شده می تواند به تنهایی، بیانگر وجه ضرورت و معقولیّت مسئله تسلیم باشد؛ زیرا هریک از آنها، در محضر عقل سلیم و فطرت سالم انسان های فرزانه، امری عقلانی و خردمندانه تلقّی می شود و جز نابخردان آن را انکار نمی کنند. به هر روی، این دلایل را باید عمیق دانست؛ زیرا نظر آدمی را به عمق حقیقت وجود او، ره می نماید و از ظاهربینی و سطحی نگری بازمی دارد.

امّا آیا عمیق تر از آن نیز می توان به عمق این حقیقت نگریست؟ پاسخ مثبت است. دلیل ژرف تر، تگاهی دیگر، معطوف بر شناخت انسان و جهان را می طلبد و البتّه آنچه در اینجا می آید، به دلیل کمی مجال، فقط اشاراتی بدان است.

خلاصه سخن این است که همه موجودات در جهان آفرینش، ذاکر خداوند و تسبیح گوی۳ و بنده او در حرکتی جمعی و هماهنگ به سوی او شتابانند و چه بسا این خود، مرتبه ای فراتر از تسلیم نیز باشد؛ زیرا موجودات خواسته و هوا و هوسی ندارند تا در برابر خداوند از آن بگذرند و تسلیم باشند. به هر روی، تسلیم و فرمانبردار بودنِ کائنات در قبال حضرت حق، امری مسلّم و تردید ناپذیر است. این حقیقت، هر انسان فهیمی را به فکر وامی دارد که نباید برخلاف این حرکتِ هماه