پاورپوینت کامل سنّت و تجدّد در خاورمیانه ۳۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سنّت و تجدّد در خاورمیانه ۳۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سنّت و تجدّد در خاورمیانه ۳۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سنّت و تجدّد در خاورمیانه ۳۵ اسلاید در PowerPoint :

تاریخچه تجدّدخواهی در «خاورمیانه»، مقارن حضور استعمار در این منطقه است؛ زیرا از این طریق، امکان ارتباط با «اروپا» و آشنایی با دستاوردهای «انقلاب فرانسه» به شاخصه مدرنیسم فراهم شد. این آشنایی، بخشی از این جوامع را به تکاپو واداشت؛ به این دلیل که آنها در قیاس با غرب، احساس عقب ماندگی شدیدی می کردند که قبلاً از آن بی خبر بودند.

تاریخچه تجدّدخواهی در «خاورمیانه»، مقارن حضور استعمار در این منطقه است؛ زیرا از این طریق، امکان ارتباط با «اروپا» و آشنایی با دستاوردهای «انقلاب فرانسه» به شاخصه مدرنیسم فراهم شد. این آشنایی، بخشی از این جوامع را به تکاپو واداشت؛ به این دلیل که آنها در قیاس با غرب، احساس عقب ماندگی شدیدی می کردند که قبلاً از آن بی خبر بودند.

از آن زمان که سودای تجدّدخواهی و مدرنیزاسیون، بخشی از نخبگان این جوامع را با خود همراه کرد، بحث از دفاع از سنّت ها در برابر آن نیز مطرح شد؛ جریانی که تا به امروز نیز به قوّت خود باقیست؛ مسئله ای که در پیوند با هویّت این جوامع است و اگر حل شود، روند رشد آن را به شدّت تسریع خواهد کرد.

مقاله حاضر در روند بررسی رابطه این دو فاکتور در «خاورمیانه»، سعی در پاسخ گویی به این دو سؤال دارد که:

ـ آیا سنّت و تجدّد به طور ذاتی، دارای تعارض هستند؟ یا اینکه این تعارض، تنها ناشی از خاستگاه متفاوت فرهنگی است؟

ـ در صورتی که تعارض، تنها شکلی است، چه راهکارهایی برای حلّ آن وجود دارد؟

مطالعه به صورت موردی، در سه کشور «ایران»، «ترکیه» و «مصر»، به عنوان جریان پیشرو در خاورمیانه صورت گرفته است.

تعریف مفاهیم

سنّت: منظور از سنّت، الگوهای گفتاری، کرداری و رفتاری است که در زندگی روزمرّه افراد جاری است و بر همه ابعاد زندگی آنها تأثیر می گذارد و به طور تاریخی انتقال می یابد و در شکل دهی به هویّت افراد نقش دارد.

تجدّد: واژه تجدّد به عنوان معادل مدرنیته ترجمه شده است؛ اگرچه حامل تمامی آن نیست. تجدّد در ادبیات سیاسی، اجتماعی ما غالباً از همین وجه و همین طور از منظر اقتصادی و صنعتی استفاده می شود.

سنّت و مدرنیته، تعارض ذاتی یا شکلی؟

درباره سنّت و مدرنیته، اصلی ترین سؤالی که مطرح می شود، این است که آیا این دو مسئله در ذات با یکدیگر تفاوت دارند یا اینکه اساساً تعارضی وجود ندارد؛ بلکه تفاوت شکلی، ناشی از محیط های متفاوت فرهنگی است؟

اگر قائل به تعارض ذاتی شدیم، باید بپذیریم که این دو مقوله هرگز قابل جمع نیستند. معتقدان به این ایده، مدرنیته را امری پیش از زمینه سازی پیشرفت صنعتی یا الگوی حکومت می دانند. از این منظر، مدرنیسم خود به عنوان یک ایدئولوژی، مجموعه ای به هم پیوسته است و نه مجزّا. بنابراین کسی نمی تواند به دلخواه خود، بخش هایی از آن را انتخاب و بخش هایی دیگر را رها کند.

مدرنیته به عنوان یک ساحت فکری، نسبت بشر با عالم و آدم را تغییر داده است. مظاهر آن نیز در توضیح این نگاه، مطرح می شوند. بنابراین قبل از بهره گرفتن از ثمره های آن، باید به ایده اصلی مدرنیسم که همان اومانیسم و سکولاریسم است، پرداخت.

در حالی که سنّت در خاورمیانه، نوعاً نگاهی الهی به نظام هستی دارد و این نقطه آغاز و انجام تقابل است، اسلام نیز نمی تواند با مدرنیته، به نحوی که هم در تمامیّت خود حفظ و هم مدرنیته به طور تام محقّق گردد، جمع شود.

امّا اگر بپذیریم که بحث از تعارض نیست؛ بلکه ناشی از محیط های فرهنگی متعدّد است، می توان از بومی سازی مدرنیته صحبت کرد. این تلقّی در تجدّد اسلامی، خواهان رهایی بخشی از سنّت و در عین حال، دریافت پالایش شده تجدّد است. تلفیق این دو، به نحوی است که هم مناسبات دنیای مدرن را باید پذیرفت و هم پایه های سنّتی را وانهاد. همچنین تجدّد اسلامی، واکنش در برابر نگاه سنّت محور محض از یک سو و تجدّدگرایی از سوی دیگر است.

ایران

در بررسی ماهیّت و مبانی سنّت و مدرنیته در ایران و چگونگی نسبت آن دو با یکدیگر، باید به سابقه آشنایی ایرانیان با مدرنیته نیز توجّه کرد. ایرانیان از اواسط سده هفدهم، با حضور پرتغالی ها در جنوب، تا حدودی با دستاورهای عینی مدرنیته آشنا شدند؛ امّا آشنایی جدّی از اوایل قرن ۱۹م. و جنگ های «ایران» و «روس» بود. شکست در این دوره جنگ ها، برای اوّلین بار، موجب بدبینی به سنّت شد؛ اگرچه اوج این تضادّها و رویارویی ها را می توان در دوره مشروطه و انقلاب ۵۷ هـ. ش. یافت؛ امّا به طور کلّی چهار نحله فکری، در تمام این ادوار، در برابر سنّت از سویی و تجدّد از سوی دیگر شکل گرفت:

الف) سنّت گرایی با تأکید بر ناسیونالیسم ایرانی: شاخصه های اصلی این رویکرد عبارتند از:

افتخار به تمدّن ایران باستان و مدنیّت دیرینه و نهادینه ایرانی؛
فارسی گرایی؛
بازشناسی و احیای اندیشه و فلسفه ایرانی زرتشتی؛
حمایت از نظام و ساختار سیاسی پادشاهی.

در این رویکرد، دو جریان فرعی قابل شناسایی است که یکی با تندروی ناسیونالیستی و گرایش های لیبرالیستی با برخورد افراطی، سعی در اسلام زدایی دارد و دیگری جریان میانه رویی است که در تلاش برای به خدمت گرفتن برخی نمادهای اسلام و مدرنیته در مسیر تحقّق آرمان های ملّی خواهانه می باشد.

ب) سنّت گرایی با تأکید بر اسلام شیعی:

برتری دین اسلام؛
انزجار از نظام سلطنتی؛
ضدّیت با اندیشه ملّی گرایی؛
اسلامی کردن ساختارهای اعتقادی، سیاسی و اجتماعی و ضدّیت با لیبرالیسم؛
ستیز با سکولاریزم و ماتریالیسم.

ج) نوگرایی با محوریت لیبر