پاورپوینت کامل حاصل روضه و اشک سحر ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حاصل روضه و اشک سحر ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حاصل روضه و اشک سحر ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حاصل روضه و اشک سحر ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

نگاهی به دو کتاب ارزشمند ثارالله و میزان تشیّع در گفت وگو با حجّت الاسلام والمسلمین محمّد عندلیب

کتاب «ثارالله» نوشته مرحوم آیت الله حسین عندلیب همدانی، تاکنون چند نوبت توسط ناشران مختلف، از جمله «خیمه» و «جمکران» منتشر شده است. ایّام سوگواری سرور و سالار آزادمردان هستی، امام حسین(ع) بهانه ای شد تا سراغ فرزند ایشان که یکی از مجتهدان جامعه مدرّسان «حوزه علمیّه قم» است،

برویم و درباره این کتاب و نیز کتاب «میزان تشیّع» که اثری مجتهدانه و عالمانه در دفاع از زیارت عاشوراست، با ایشان گفت وگو کنیم. امید که مقبول طبع حضرتش قرار گیرد.

با تشکّر از شما که این وقت را در اختیار ما قرار دادید. لطفاً برای آغاز، از حال و هوای مرحوم پدر و ارادتی که به سیّدالشّهدا(ع) داشتند، بفرمایید.

پدرم ارادت عجیبی به سیّدالشّهدا(ع) داشت؛ برای نمونه خدمتتان عرض کنم، دو هفته قبل بود که شنیدم ایشان پولی را که برای دادن به طلبه ها و منبری ها به جبهه می فرستاد، شرط کرده بود فقط به طلبه هایی داده شود که روضه خوانی هم در پایان منبرشان می کنند. به کسانی که در پایان منبرها برای روضه کم می گذاشتند، به شدّت انتقاد می کرد.

این اواخر که چشم هایش نمی دید و پاهایش هم رمق حرکت کردن نداشت، به یکی از دوستان منبری و روضه خوانش در «همدان»، به نام آقای ابطحی زنگ می زد و هر دو برای هم روضه می خواندند و گریه می کردند.

ایشان تا یک سال قبل از فوتشان، نماز جماعت صبحش ترک نمی شد و هر روز پنج دقیقه صحبت می کرد و بعد، روضه ای می خواند و می گفت روزمان را با روضه ابی عبدالله(ع) شروع کنیم.

پدر تسلّط عجیبی به اشعار عرب داشت. ایشان فرزند مرحوم شیخ محمّدتقی معروف به عندلیب بود. لقب عندلیب را هم به سبب صدای خوشی که داشته، به او داده بودند. پدرم نقل می کرد ایشان ایّام محرّم منبر نمی رفت. وارد کاروانسرایی می شد خیلی ها برایم نقل کرده اند دست در آب حوض می برد، یک بیت شعر عربی یک بیت شعر فارسی می خواند و تا نیم ساعت، یک ساعت بعد، جمعیت گریان بودند و خود او هم بعد از خواندن اشعار بیرون می رفت. مرحوم آیت الله متّقی، هم مباحثه ای پدرم، برایم نقل می کردند که: یک بار برای تفریح، به باغ های اطراف همدان رفته بودیم به پدرت گفتم کمی از اشعار حافظ را برایم بخوان. پدرم به او گفته بود این حنجره وقف اهل بیت(ع) و امام حسین(ع) است. من هم ندیدم ایشان با آن صدای خوشش چیزی غیر از مراثی اهل بیت(ع) بخواند. به تمام دستگاه های موسیقی مسلّط بود. تا این اواخر هم صدایشان باقی بود و بعد از بستری شدن، کمی صدایشان خش پیدا کرد. عمان سامانی خود را وامدار مرحوم عندلیب می دانست:

ای صبا ای عندلیب کوی عشق. ..

تا می رسد به این بیت که؛

اصفهان را عندلیب گلشن اوست

در اخوّت گشته مخصوص من اوست

عمان به مجلس روضه جدّ ما می آمده، بعد از شنیدن روضه ها از خود بی خود می شده و اشعار را می سروده و این طور نبوده که در منزل بنشیند و شعر بگوید. دیده اید اشعار عمان بی نظیر است.

چه شد پدر به فکر نگارش کتاب ثارالله افتادند و از چه زمانی نگارش آن را شروع کردند؟

این کتاب، مجموعه نکته های تاریخی، اخلاقی درباره کربلا، عاشورا و امام حسین(ع) است؛ نه اینکه مقتل کامل و دربردارنده همه جزئیات باشد. جمع آوری این نکته ها سی سال طول کشیده بود. مرحوم پدر نقل می کردند: ابتدای کار به کربلا مشرّف شدم و یادداشت های اوّلیه کتاب را هم با خودم بردم. خدمت سیّدالشّهدا(ع) عرضه داشتم که کتاب درباره شما زیاد نوشته شده و نمی خواهم مطلبی تکراری ارائه کنم. بعد هم به پایین پای ایشان آمده و به حضرت علی اکبر(ع) قسمشان دادم که کتاب، مورد عنایتشان باشد و در طول مسیر، بنده را کمک کنند.گاهی نیمه شب می دیدم یکی دو ساعت مانده به اذان صبح، پدرم مشغول بلند بلند گریه کردن و نوشتن این کتاب است.

ایشان در زمان حیات خود، تصحیح کار را به بنده سپردند که یک سال و نیم کار برد. اواخر عمر پدر بود که کتاب ثارالله تنظیم و چاپ شد.

در بخش اوّل کتاب ثارالله، به شخصیّت امام حسین(ع) پرداخته شده و این بحث را با آیات «قرآن» شروع کرده ایم؛ آیاتی که به نحوی به ایشان، تفسیر یا تأویل شده؛ چه در منابع اهل سنّت، چه شیعه. بعد از آن، بررسی برخی احادیث نبوی آمده است. مثلاً حدیث «الحسین سبط من الاسباط» را که معمولاً این طور ترجمه می کنند که امام حسین(ع) نوه ای از میان نوه ها و نوادگان است، در این کتاب ثابت شده که معنای درستش این است که ایشان به تنهایی، امّتی در میان دیگر امّت هاست یا عبارت «کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا» که برخی گمان می کنند روایت است، ریشه یابی شده که این عبارت از کجا آمده است؟ این عبارت، بخشی از اشعار شاعری عرب است که ۳۰۰، ۴۰۰ سال قبل سروده و منتشر کرده است. از آن به بعد، این عبارت در میان مردم رایج شده است. البتّه این درست نیست که تا ثابت شد مطلبی حدیث نیست، آن را کنار بگذاریم. این عبارت، عبارت کاملاً درستی است. به همین علّت معناهای سیاسی، اجتماعی و عرفانی آن در کتاب ثارالله آورده شده است.

از جمله نکات تاریخی درباره این مطلب که شهرت یافته امام حسن و امام حسین(ع)در فتوحات و جنگ های دوره خلیفه دوم حضور پیدا کرده بودند. این مطلب، نقد و ثابت شده که اصلاً برای هیچ کدام چنین اتّفاقی رخ نداده است. برخی نویسنده ها کار را تا آنجا پیش برده بودند که مدّعی شده بودند که امام حسین(ع) در جنگ های معاویه با رومیان حضور داشته است! در بخش اوّل، از جمله مطالبی که تا حدّی شاید تازه به نظر بیاید، رابطه ایشان با امام حسن(ع) در دوره امامت است.

در بخش دوم، معرفی مقاتل آمده که اوّلین مقتل فارسی و مقاتل معروف اهل سنّت و… کدامند؟ ریشه ها و مستند اصلی این گزارش ها کجاست؟ اثبات شده برخی از اینها، از زبان امام محمّدباقر(ع) است و برخی را از دشمنان امام(ع)، مانند حُمَیدبن مسلم گزارش کرده اند. تعدادی هم از اسرای اهل بیت(ع) و بخشی هم از افرادی است که شاهد ماجرا بوده اند؛ بی آنکه در هیچ طرفی از نبرد حضور داشته باشند. اوّلین مقتل را فرزند اصبغ بن نباته، صحابی معروف امیرالمؤمنین(ع) گردآوری کرده و نوشته است که در دسترس ما نیست. بعد از آن، مقتل ابی مخنف است که نسخه اصلی آن هم موجود نیست و بخش هایی از آن در «تاریخ طبری» و «البدایه و النّهایه» ابن کثیر قابل یافتن است.

بخش سوم، بخش اصلی و مفصّل کتاب است. اوّلین مطلب آن هم این است که تحلیلگر تاریخی، چه نکات قطعی ای را باید برای تحلیل تاریخ کربلا در نظر بگیرد. بعد از آن، خطابه امام در «مسجد خیف» و «منا» در دوره معاویه را، ابتدای قیام درنظر گرفته ایم. بعد از آن، نکاتی که قابل طرح بوده، آمده اند. مثلاً اینکه امام سرشان را برای وداع بر قبر پیامبر(ص) می گذارند و پیامبر(ص) را بلافاصله می بینند و اینکه در خواب بوده یا در عالمی غیر از آن. اگر خواب هم بوده، خواب معمولی نبوده است. مطلبی که بعد از این آمده، تحلیل این است که چرا امام(ع) به «کوفه» آمدند؟ اگر به چشم امام معصوم(ع) به ایشان نگاه نکنیم، چه سرّی وجود داشت که امام(ع) دعوت کوفیان را پذیرفت؟ گزینه های مختلف را بررسی کرده و ثابت کرده ایم امام، منطقی ترین حالت را انتخاب کرده که ابتدا نماینده ای را برای بررسی میزان آمادگی آنها فرستاده و سپس خودشان روانه شده اند. بعد از آن، به خود کوفه و ساکنان آن پرداخته شده که از کدام اقشار و طبقات بوده اند. خوارج، عثمانی ها و شیعیان هرکدام در این شهر چه نقشی ایفا می کرده اند؟ جالب است بدانیم گرایش غالب آنها محبّان اهل بیت(ع) بوده نه تشیّع؛ به همین دلیل هم امام را در لحظات مهم تنها گذاشتند. این جمله معروف قلوبهم معک و سیوفهم علیک هم ثابت شده که از زمان امام حسن(ع) درباره مردم کوفه شایع بوده است.

در کتاب، قرائنی ارائه شده که بر خلاف تصوّر مشهور، مسلم حدود پنجاه ساله و جنگاور کامل و مورد اعتماد امیرالمؤمنین(ع) بوده که از طرف امام حسین(ع) به کوفه اعزام می شود. بعد از او هم، شهدای غیرمشهور کوفه پیش از کربلا بررسی شده اند.

از جمله نکات جالب کتاب این است که از امام حسین(ع) خطبه ای آورده ایم که ایشان پیش از حرکت می فرمایند: «مقتل من بین نواویس و کربلا است.» نواویس گورستان مسیحیان این منطقه بوده است. این دو از نام های بخش های مختلف این منطقه بوده و البتّه گاهی هم همه این بخش ها را مانند الآن به یک نام و کربلا می خوانده اند. جزئیات حوادث این مقطع هم به شکل نکته ای طرح شده است؛ نکاتی مانند ممنوعیّت ترور و مجاز نبودن شروع کردن به جنگ، حتّی به قیمت شهادت امام معصوم(ع)! این را باید به کسانی متذکّر شد که سعی در تطهیر یزید دارند و با عنوان امیرالمؤمنین یزید(رضی الله عنه) کتاب می نویسند! نامه یزید به سرجون مسیحی را هم آورده ایم.

در مقتل هم شهادت اصحاب جدا شده بعد از آن و تعدادی از بنی هاشم آورده شده است. مثلاً ثابت شده که سنّ حضرت علی اکبر(ع) حدود بیست و هفت سال بوده و احتمال زیادی داده ایم که علاوه بر حضرت علی اصغر که در عاشورا شهید شده، نوزاد دیگری هم در همان روز عاشورا به دنیا می آید و او هم شهید می شود. بعد از ای