پاورپوینت کامل همه برهنه اند؛ همه چیز برهنه است!… ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همه برهنه اند؛ همه چیز برهنه است!… ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همه برهنه اند؛ همه چیز برهنه است!… ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همه برهنه اند؛ همه چیز برهنه است!… ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

میان برهنگی و تجاوز آشکار جنسی، در میان برخی از زنان و مردان و بانکداری قوام دهنده و نظم دهنده به نظام اقتصادی متّکی به سرمایه داری عصر مدرن، هیچ فرقی نیست. پوشش زنان همان اندازه از حقیقت اسلام تهی است که نظام پولی و مالی؛ به همان سان که شهرسازان، در اثر برهنگی فکری و فرهنگی، شهرهایی را بر می کشند که فاقد هرگونه پوشش و صفت پوشیدگی است.

برون فکنی، ذاتی حوزه فرهنگی و تمدّنی غرب

مدرنیته، چنان که عرض کردم، فرزند خلف ادبار به آسمان و اقبال به زمین است و این امر، ذاتی حوزه فرهنگی و تمدّنی غربی است. بدین سبب، برون فکنی، تظاهر و آشکارسازیِ آنچه پنهانی و پوشیده است، لازمه مدرنیته و فرهنگ خاصّ آن است؛ چنان که غفلت از جان و توجّه به جسم و متمرکز کردن همه خاستگاه بر جسم، ذاتی آن است. حسب این امر، در این حوزه فرهنگی، آشکارسازی و توجّه به ظاهر عالم، پررنگ خود را می نماید. درست در نقطه مقابل حوزه فرهنگی سنّتی انسان شرقی که استتار، خویشتن داری، پوشیدگی باطن و رازداری، قرین حیات فرهنگی و تمدّنی اش است.

چه کسی می تواند قدرت و اراده معطوف به قدرت را از مدرنیته و حوزه فرهنگی و تمدّنی اش جدا کند؟ به آن می ماند که کسی بخواهد از شیطان، شیطنت و از آب، تری را جدا کند. این اراده شیطانی و هواجس نفسانی، حاصل و محصول ناگزیر ادبار به عالم معنا و غیب و اقبال به عالم ظاهر و دنیا است. بدین سبب عرض می کنم: جان مدرنیته غوغایی است.

آنکه در این نظام در هم تنیده فرهنگی و تمدّنی وارد می شود، ناگزیر و به تدریج، اقبال به زمین و ادبار به آسمان پیدا می کند.

شرقی های شیفته جهان مدرن (ترکیه، مصر، مالزی، ایران، اندونزی و. ..)، با ولع و به تدریج، بر قطاری سوار شدند که بر ریل مدرنیته استوار و ایستگاه به ایستگاه پیش می رود. در حالی که آنان، مجال و حوصله پرسش از مبدأ حرکت این قطار را نداشتند، از مقصد غایی آن نیز پرسش نمی کردند. آنان تنها در این اندیشه بودند که هرچه سریع تر خود را به ایستگاه های بعدی برسانند و فاصله خود را از غرب، کم و کمتر کنند. بدین سبب، هماره سعی در جلب علوم جدید از سویی و مدرن سازی شیوه زندگی فردی و جمعی از دیگر سو کردند. آنان می دانستند که قادر به پرش یکباره به ایستگاه بیستم و بیست و یکم مدرنیته نیستند و ناگزیرند ایستگاه به ایستگاه پیش روند؛ زیرا از نظر تاریخی و شرایط فرهنگی، فاصله ای شگرف با غرب و حوزه فرهنگی و تمدّنی اش داشتند.

شرقی ها، با فاصله ای حدود ۴۰۰ سال خود را به قطار فرهنگی و تمدّنی غربی رسانده بودند و امید داشتند با همّت و تلاش، فاصله خود را از طریق خرید محصولات تکنولوژیک غربی، انهدام باقی مانده های سنّت ها و صورت های فرهنگ دینی و شرقی و جلب و جذب الگوهای فرنگی و بسط آن در همه معاملاتشان، از جمله شهرسازی، معماری، پوشش، اقتصاد، سیاست و… کم و کمتر کنند.

در همان حال، منکر برخی آداب، اخلاق و اعمال رایج در میان غربیان نیز بودند و آن همه را با مراجعه به سوابق فرهنگی دینی و شرقی، زشت و قبیح می شناختند؛ امّا آنان گمان می بردند پس از سوار شدن بر قطار پیشرفت و توسعه (ترجمه شرقی و ایرانی مدرنیته)، ساحت خود را از آن قبایح پیراسته خواهند ساخت؛ در حالی که آنها بر قطاری سوار می شدند که بر ریل مدرنیته، همه مسافرانش را ایستگاه به ایستگاه پیش می برد و فاصله آنان را از غرب کم و کمتر می ساخت.

حال با این مقدّمه طولانی، که آن را به عنوان مبنای سخن و تحلیل خودم قرار داده ام، به جمله مناسبات و معاملات فرهنگی و تمدّنی (و حتّی فردی و جمعی) ساکنان شرق اسلامی بنگرید تا به راز بسیاری از بن بست ها و بحران های عارض شده بر صورت و سیرت حیات این جوامع پی ببرید.

اینان، با مشاهده قطار آراسته و زیبای مدرن غربی، بی پرسش از مبدأ و مقصد آن و بی تأمّل درباره مبدأ و مقصد مطلوب خود (حسب فرهنگ و آموزه های دینی، شرقی و اسلامی)، بر آن قطار سوار شده اند و در طیّ مسیر، در وقت تجربه بسیاری از ناهنجاری ها که سهم بزرگی از آن همه، ناشی از سیر و سفر بر ریل و قطار مدرنیته است، در جست وجوی راه حلّ مشکلات، بال بال می زنند و در همان حال، سیر و سفر با آن قطار را نیز ادامه داده و آن را لازمه بودن و زیستن فردی و جمعی خویش می شناسند و حتّی گاه سودای آن را در سر می پرورند که از غربیان نیز پیشی گیرند.

جهان مدرن و ناهنجاری های جنسی

حال اجازه دهید ابتدا این سؤال را مطرح کنم که آیا برخی ناهنجاری های اخلاقی که بنابر شواهدی، سلامت اخلاقی و جنسی ساکنان جوامع اسلامی و از جمله ایران را به خطر انداخته و گاه در هیئت بحران جنسی خود را نمودار ساخته، امری عارض شده و آویخته بر حیات فرهنگی و تمدّنی این جوامع است یا آنکه این ناهنجاری ها نتیجه ناگزیر و ذاتی سیر و سلوک در حوزه فرهنگی و تمدّنی ویژه ای است که در آن سیر می کنند؟

شکّی نیست که بداخلاقی جنسی و مصادیق مختلف بزهکاری در این امر، در همه اعصار و قرون و در میان عموم فرهنگ ها و تمدّن ها بوده؛ چنان که تبرّج و برون فکنی افراطی در بین برخی از اقوام پیشین قابل شناسایی است؛ لیکن این گونه اعمال منافی عفّت، در پی امّارگی نفس انسان و اغواگری شیطان، بر برخی افراد عارض شده اند. حوزه های فرهنگی و تمدّنی دینی کهن در ذات خود، پیراسته از برون افکنی، ادبار به آسمان و اصالت بخشیدن به شهوات و امّارگی نفس بوده اند؛ در حالی که در عصر معاصر، حوزه فرهنگی و تمدّنی انسان حاضر برکشیده شده بر شالوده های نیست انگاری، در ذات خود، پرده در، متجاوز به حدود الهی و آسمانی و ادبارکننده از عالم معنا و استقبال کننده از عوالم شهوی و دنیوی است. از این روست که عرض می کنم، ناهنجاری های مورد گفت وگو، تنها عارض شده و آویخته بر دامن حوزه فرهنگی و تمدّنی مدرن نیستند؛ بلکه در نسبت و خویشی نزدیک و جدانشدنی با آن به سر می برند.

بدین سبب است که عرض می کنم: در جست وجوی راه حلّ بسیاری از بحران ها و بن بست ها، ضرورتاً نیازمند ارائه تعریف از مسئله و کشف موقعیت تاریخی جامعه مبتلا به آن مسئله هستیم.

واضح است که هریک از اصطلاحات و مباحث، به رغم اشتراک لفظی در میان فرهنگ های گوناگون، در نسبت با حوزه های فرهنگی مخصوص به خودشان، بار معنایی و مفهومی ویژه ای را با خود حمل می کنند و هیچ پژوهشگری نمی تواند تصوّر کند معانی مندرج در پشت هر یک از الفاظ، ضرورتاً در میان همه فرهنگ ها واحد و مشترکند.

اینها بنیادهای نظری و هستی شناسی های ویژه اند که معانی را تعیین یا مبتنی بر خود، از اشیا یا موضوعات یا موجودات، تعریف ارائه می کنند.

بخش بزرگ و اصلی بروز ناهنجاری های چندوجهی رفتار جنسی منتشر در میان جوامع، برخاسته از سیر در عالم غربی و سوار شدن بر قطار مدرنیته است.

به این دلیل است که عرض می کنم: یکی از دلایل اصلی ابتلای جوامع مختلف به رفتارهای سوء جنسی و ناهنجاری های مربوط به آن، معطوف به سوار شدن به قطار مدرنیته با جهان بینی و هستی شناسی مخصوص به آن است.

آن زمان که پیامدهای مختلف فرهنگی و مادّیِ این سیر و سفر، خود را نشان می دهد، جوامع شرقی بانگ و فریاد برمی آورند که ناهنجاری های اخلاقی رخ نموده و باید درباره آن اندیشه کرد و اقدامات بازدارنده ویژه معمول داشت.

این جوامع، فرهنگ و تمدّن مدرن را پیراسته از الحاد، تبرّج، تظاهر، ریا، ناهنجاری جنسی و آراسته به خویشتن داری، حیا، پاکدامنی، بنیادهای محکم خانوادگی و اقبال کننده به آسمان و عالم معنا می طلبند یا حدّاقل آرزوی آن را در سر می پرورند.

به آن می ماند که شخصی طالب پرتقالی به رنگ کیوی، طعم انار و قدّ و قواره کدو حلوایی باشد.

مَثل اینان، مَثل طالب شیر بی یال و دم و اشکم است و ناگزیر باید به او گفت:

این چنین شیری خدا هم نافرید!

عموم معاملات و مناسبات، چه از آن راضی و خرسند باشیم و چه درباره اش کراهت داشته باشیم، از همین جنسند و حاصل و محصول همین وضعند.

همه چیز برهنه است، همه برهنه اند!

برخی مردان و زنان موجّه، مذهبی و آراسته به آداب اسلامی، در حالی از پوشش های ناپسند و رفتارهای برخی از مردان و زنان در کوی و برزن گلایه سر داده و برای وادار ساختن آنان، به مراعات شئون و پوشش های اسلامی خواستار وضع قوانین ویژه می شوند که از کنار بسیاری از مناسبات و معاملات مرسوم، عمومی و حتّی قانونی آکنده از برهنگی و ناپرهیزگاری به راحتی عبور می کنند و خم به ابرو هم نمی آورند. اجازه دهید به مصادیقی از این برهنگی های پنهان اشاره کنم.

آیا هیچ به معماری رایج در میان همه جوامع و در میان همه اقوام نگریسته اید؟ کدامیک از این ابنیّه آراسته به مصالح صیقلی و زیبا، واجد صفت پوشیدگی اند؟

در کدامیک از این آپارتمان های برکشیده شده، در «قم»، «شیراز» یا «مشهد»، محارم و نوامیس مردم در امان از نگاه اغیارند؟

پرده ها، ناگزیر، صحن خانه های برهنه را از نگاه نامحرمان مصونیّت می بخشند؛ درحالی که معماری داخلی و خارجی، هیچیک از ابنیّه های برکشیده شده در عصر حاضر، واجد صفت پوشیدگی، حیا و خویشتن داری نیستند و به عکس، جملگی آکنده از تبرّج، تظاهر، تفاخر و بی حیایی اند.

چه بسا، این ابنیّه ها را برخی از همان مردمانی برمی کشند که خود از فقدان عفاف در میان شهر و کوی و برزن گلایه سر می دهند.

حجاب به معنای پوشیدگی است و پوشیدگی صفتی است که باعث مصون ماندن شخص از اغیار می شود. آنکه بی پوشش خود را می نمایاند، خود را در معرض اغیار قرار می دهد. حجاب و پوشیدگی مفهومی است که در میان عموم مناسبت و معاملات فردی و جمعی مصداق خارجی پیدا می کند.

آنکه نفس خود را مزیّن به صفت پوشیدگی، خویشتن داری و حیا می کند، از تعرّض و تجاوز بیگانه ای، همچون شیطان و جنودش در امان می ماند.

آنکه جسم خود را با پوشش مقبول پوشیده می دارد، خود را از تعرّض و تجاوز بیگانگان مصونیّت می بخشد.

معماریِ عاری از صفت پوشیدگی، ساکنانش را در معرض تیرهای زهرآگین نگاه اغیار و متجاسرین قرار می دهد. انسان متدیّن این صفت را بر جمله دستاوردهایش بار می کند.

مگر جز این است که شهر ما و شهرسازی ما یکپارچه تبدیل به بازار و میدان سوداگری شده است؟ در این شهر، هر انسان محجوبی بی حجاب و آلوده می شود؛ در حالی که پوشش و حجاب شهر و شهرسازی اسلامی، پیراسته از سوداگری، اختلاط و ازدحام محرم و نامحرم است.

به عبارتی ما طالب ظاهر مذهبیم و بر آن پای می فشاریم و نگارنده نیز خواهان این پافشاری است؛ امّا می خواهم عرض کنم: همه مناسبات و معاملات ما، مبتلای مذهبِ ظاهر است و از حقیقت مذهب دور.

مذهب ظاهر، همان اقبال به ظاهر دنیا و ادبار به حقیقت هستی است.

حوزه فرهنگی و تمدّنی مدرن، ذاتاً تابع مذهب ظاهر و ضرورتاً همه مناسبات فرهنگی و تمدّنی اش برون فکن و فاقد صفت پوشیدگی است و در سیر از باطن به ظاهر، روی به جهنّم خود