پاورپوینت کامل ملک عظیم خداوندی ۷۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ملک عظیم خداوندی ۷۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ملک عظیم خداوندی ۷۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل ملک عظیم خداوندی ۷۶ اسلاید در PowerPoint :

به بیان قرآن، تمام ممکنات مرتبه ای از شعور دارند که به همان نسبت، تکلیف می شوند و مورد امر و نهی قرار می گیرند. در نتیجه، مقامی که از آن تعبیر به ملک عظیم شده، به تأکید روایات فراوان، همان مقام افتراض الطّاعه است و همه ممکنات به نسبت شعور خود، مکلّف به اطاعت از صاحبان ملک عظیم هستند. بنابراین داشتن حقّ امر و نهی بر موجود مختار، سلطنت و پادشاهی عظیم است.

۱. ملک در قدرت

ملک در لغت، به معنی سلطنت و استیلا همراه ضبط و تمکّن در تصرّف است.۱ یعنی صاحب ملک هم باید قوّه نگهدارنده و نظام بخش داشته باشد که بتواند امور را نظام بخشی کرده و هم در ملک خود، اعمال تصرّف کند. این تصرّف و مستولی شدن از نظر لغت، عام است.

۲. ملک در اصطلاح قرآنی

در «قرآن مجید»، ملک، گاه به معنای سلطنت و آمریّت (بقره ۲)، آیات ۲۴۶- ۲۴۷؛ زخرف(۴۳)، آیه ۵۱) و گاه به معنای تسلّط و حقّ تصرّف استعمال شده است (اسراء (۱۷)، آیه ۷۱). به تصریح قرآن مجید، ملک به خدای تعالی اختصاص دارد و خداوند آن را به هرکسی و به هر مقداری که بخواهد، عطا می کند. (آل عمران (۳)، آیه ۲۶)

۳. حقیقت مالکیت

حقیقت مالکیت، به معنای تسلّط یافتن و چیره شدن بر امور دیگران و مقام آمریّت به صورت مطلق، خدای تعالی است؛ زیرا مالکیت از خالقیت ناشی می شود و خالق چیزی، مالک آن نیز هست. خدای تعالی خالق همه خلایق است. پس مالک مطلق آنها نیز می باشد و همه خلایق، ملک مطلق اویند. مولویّت نیز بر مالکیت استوار است و کسی حقّ تصرّف و آمریّت دارد که مالکیت داشته باشد. از سوی دیگر، بدیهی است که حقّ تصرّف، قابل تفویض به دیگران نیز می باشد. بنابراین لازم نیست مولویّت به طور مستقیم، بر مالکیت استوار گردد؛ بلکه به اذن مالک با تفویض مولویّت از سوی او، دیگری نیز آمریّت و حقّ تصرّف می یابد. تصرّف گاهی به واسطه همراه داشتن شیئی تحقّق می یابد؛ مانند ملک حضرت سلیمان(ع) که در انگشتر او بود۲ و گاهی تصرّف به واسطه علمی که از ناحیه خداوند افاضه شده است، صورت می گیرد. البتّه تمام تصرّفاتی که صاحب ملک اعمال می کند، به اذن الهی است و هر تصرّفی نیاز به اذن لحظه به لحظه دارد و چنین نیست که ملک به صورت تام، در اختیار کسی قرار گیرد؛ به گونه ای که از اختیار خداوند خارج گردد.

تعبیر ملک عظیم می رساند که ملک، ذومراتب است که از مرتبه بالای آن، تعبیر به عظیم شده است. صاحبان ملک، در حقیقت استیلا، اشتراک دارند؛ لکن صاحب ملک عظیم، مرتبه بالاتر استیلا را دارد. همچنین تعبیر عظیم از آن جهت است که گستره این ملک، عظیم تر از قدرت درک و تصوّر ماست. البتّه این ملک و سلطنت از سوی خدای تعالی به مخلوق عطا شده، امّا به دلیل عظمت این امر، برای ما قابل توصیف نیست. ما تنها مرحله ای از ملک را در خود می یابیم و می فهمیم که بر بعضی امور تسلّط داریم؛ امّا از حقیقت ملکی که توصیف به عظیم شده است، دریافتی نداریم. در نتیجه عظیم بودن ملک بدان معنی است که از ناحیه ما قابل توصیف نیست. بنابراین برای فهم معنای صحیحی از آن، باید به روایات صاحبان این ملک مراجعه شود.

۴. معنای ملک عظیم در روایات

خدای تعالی از بدو خلقت، همواره عدّه ای را در میان مخلوقات خویش برگزیده و به ایشان حقّ امر و نهی بخشیده و دیگران را به اطاعت از اوامر و نواهی آنان، ملزم فرموده است. خدای تعالی در «آیه ۵۴ سوره نساء» می فرماید:

«أَمْ یحْسُدُونَ النَّاسَ عَلی ما آتاهُمُ اللهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَینا آلَ إِبْراهیمَ الْکتابَ وَ الْحِکمَهَ وَ آتَیناهُمْ مُلْکاً عَظیما؛

آیا به مردم حسد می ورزند بر آنچه خدا از فضل خویش به ایشان داده است؟ البتّه ما به آل ابراهیم کتاب و حکمت دادیم و به ایشان ملک و سلطنتی بزرگ عطا کردیم.»

روایاتی که در توضیح این آیه آمده است، ملک عظیم را به امامت و فرض الطّاعه معنی کرده اند. امام باقر(ع) ملک را امامت و خلافت۳ و ملک عظیم را وجوب اطاعت معنا کرده اند.۴

امام رضا(ع) در پاسخ به مأمون (که در مورد برتری عترت رسول خدا(ص) می پرسد) به آیه ملک عظیم استشهاد می کنند و ملک را در این آیه، به وجوب اطاعت از ائمّه اهل بیت(ع) تفسیر می فرمایند.۵

امام صادق(ع) نیز می فرمایند:

«الملک العظیم افتراض الطّاعه»۶

بنابراین مراد از ملک عظیم، مقام امامت و آمریّت است و امام از سوی خدا، حقّ امر و نهی و سلطنت دارد. به همین جهت، اطاعت از او، اطاعت از خدا و نافرمانی از او، نافرمانی از خداست. بنابراین در برخی از روایات، ملک عظیم به «طاعه الله المفروضه» معنا شده است.۷

امام باقر(ع) در مورد اعطای ملک عظیم می فرمایند:

«ملک عظیم، یعنی اینکه امامان را در [نسل] ایشان قرار داد. هرکس از ایشان اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده و هرکس از ایشان نافرمانی کند، خدا را عصیان نموده است. این است [معنای] ملک عظیم.»۸

بر اساس روایات یادشده، ملک عظیم به معنای سلطنت و حقّ امر و نهی از سوی خدا، یعنی همان مقام امامت الهی است. برخی دیگر از احادیث، امام را ملک عظیم و سلطنت معرفی کرده اند.۹

این تعبیر، از باب مبالغه است؛ مانند گفتن «زیدٌ عدلٌ»؛ بدین معنا که زید به قدری در عدالت عمیق است که عین عدل و مجسّمه عدل شده است. احادیث یادشده می رساند که حقیقت سلطنت، امام است و این تعبیر ژرف تر و والاتری است که امام را عین سلطنت و آمریّت معرفی می کند. (همچنین به قرینه سایر اخبار، می توان گفت که روایت فوق نیز امام را صاحب ملک و سلطنت معرفی کرده است.) امیرالمؤمنین(ع) ملک را خلافت معنا کرده اند.۱۰

روشن است که مراد از خلافت در کلام امیرالمؤمنین(ع)، مقام خلافه الله و خلافه الرّسول است. خلافت در این کلام، به صورت مطلق بیان شده است. پس خلیفه خدا کسی است که از سوی او، دارای سلطنت و مقام آمریّت شده است. خلیفه رسول خدا نیز وصیّ اوست که تمام شئون و مقامات رسول خدا(ص) به جز نبوّت را داراست. رسول خدا(ص) مقام امامت و افتراض الطّاعه دارد. پس خلیفه او نیز دارای چنین مقامی خواهد بود. ازاین رو، امیرالمؤمنین(ع) مراد از ملک را همان مقام امر و نهی معرفی فرموده و خلافت را مترادف با امامت به کار برده اند؛ چنان که امام باقر(ع) امامت و خلافت را توأم به کار برده و فرموده اند:

«یعنی الإمامه و الخلافه.»۱۱

علاوه بر روایات اهل بیت(ع)، که از طریق علمای شیعه نقل شده است، اهل سنّت نیز روایاتی نقل کرده اند که خاندان پیامبر را آل ابراهیم و واجب الطّاعه معرفی می کند.

۵. معنای ملک عظیم از نظر مفسّران

برخی از مفسّران اهل تسنّن، دست از معنای لغوی و اصطلاحی ملک برداشته و آن را به نبوّت، ثروت، کثرت ازواج و. .. تأویل کرده اند. این تفاسیر گاهی در کتب مفسّران شیعه نیز دیده می شود؛ زیرا کتب تفسیر، معمولاً جامع آرای مختلف در توضیح یک آیه هستند. مفسّران شیعه به جهت بیان کامل دیدگاه ها و طرح کلام ائمّه(ع) در ضمن آرای مختلف یا به دلایل دیگر، اقوال مفسّران اهل سنّت را مطرح کرده اند.۱۲

۱. تفاسیر اهل سنّت
۱. ۱. تفسیر ملک عظیم به فرض الطّاعه

برخی از مفسّران اهل تسنّن، ملک عظیم را مقام فرض الطّاعه دانسته اند؛ به عنوان مثال، آلوسی در مورد معنای ملک، صحیح ترین کلام را قول شیعه می داند که تفسیر ملک الهی به مقام امر و نهی و وجوب اطاعت است؛ با این حال می گوید:

چون این قول تلویحاً موجب تعریض به صحابه می شود، بنابراین بوی گمراهی می دهد.۱۳ قضاوت در مورد این سخن آلوسی را به وجدان های بیدار می سپاریم که آیا اخذ کلام صحیح و اعتراف به مقام صاحبان امر و نهی، بوی ضلالت و گمراهی دارد یا انکار حق و ردّ کلام صحیح؟

۱. ۲. تفاسیر دیگر

برخی دیگر از مفسّران سنّی در مورد معنای ملک، معانی و اقوال متعدّدی بیان کرده اند؛ از جمله: ملک سلیمان،۱۴ کثرت نسوان،۱۵ نبوّت،۱۶ خلافت،۱۷ (به معنای حکوت سیاسی نه الهی) و تأیید به ملائکه.۱۸

۲. بررسی تفاسیر مختلف از ملک عظیم
۲. ۱. تفسیر ملک عظیم به نبوّت

سیوطی می نویسد:

عبدبن حمید و ابن منذر از مجاهد نقل کرده اند:

[که وی در مورد آیه] «و آتیناهم ملکاً عظیماً» گفت: [مراد] نبوّت است. ابن ابی حاتم نیز همین سخن را از حسن نقل کرد.۱۹

برخی از مفسّران شیعه نیز این قول را به عنوان یکی از آرای مطرح شده بیان کرده اند.۲۰ اکنون به بررسی این قول می پردازیم تا میزان موافقت یا مخالفت آن با اعتقادات شیعه روشن شود.

پیش تر بیان شد که بر اساس لغت، ملک عظیم به معنای حقّ امر و نهی، تصرّف، سلطنت و استیلایافتن است. در روایات ائمّه اهل بیت(ع) نیز ملک به سلطنت، مقام افتراض الطّاعه و امامت معنا شده است. با توجّه به این دو مطلب، باید دید آیا نبیّ، بما هو نبی، دارای چنین سلطنت و آمریّتی هست؟ و آیا چنان که اهل سنّت می گویند، مقام نبوّت، مقام فرض الطّاعه است؟

الف) معنای نبوّت در لغت

بر اساس لغت، نبیّ اگر از مادّه نبأ باشد، یعنی شخصی که حامل خبر است؛۲۱ ولی معمولاً به معنای منبّئ، یعنی خبرآورنده به کار می رود. (مانند نذیر که به معنای منذر به کار برده می شود.) و اگر از مادّه نبوّه و نباوه باشد، به معنای مرتفع است.۲۲

نبیّ از جهت لغت، معنا و مفهوم عامّی دارد که تنها شامل همه خبرآورندگان از ناحیه خدای تعالی به کار رفته است.۲۳ همچنین از نظر لغت، تبلیغ در مفهوم نبیّ اخذ نشده است و دلیلی بر داشتن سلطنت و پادشاهی نبیّ وجود ندارد.

ب) نبی در روایات شیعه

نبیّ در برخی روایات شیعه، به معنای شخصی است که فرشته وحی را در خواب می بیند و صدایش را می شنود؛ ولی او را مشاهده نمی کند.۲۴

بر اساس کلام امام رضا(ع) نبیّ گاهی کلام را می شنود و گاهی شخص ملک را می بیند؛ ولی صدای او را نمی شنود.۲۵

در مقام جمع بین روایات، می توان گفت که نبیّ، هنگام وحی مَلک را مشاهده نمی کند؛ ولی ممکن است ملک را در غیر زمان وحی مشاهده کند. به هر حال، در روایات نیز قرینه ای بر سلطنت و پادشاهی داشتن نبیّ وجود ندارد.

بنابراین با توجّه به معنای لغوی و اصطلاحی نبیّ، معلوم می شود که از نظر لغت و روایات، تبلیغ در مفهوم نبیّ اخذ نشده (البتّه نبیّ در برخی موارد، از سوی خدای تعالی برای ابلاغ بعضی از امور به مردم، مأموریت پیدا می کند.) و هیچ دلیلی بر ملک، سلطنت و پادشاهی داشتن نبیّ وجود ندارد؛ بلکه به تصریح آیات و روایات، مقام سلطنت و ملک، غیر از نبوّت می باشد.

ج) تفاوت نبوّت و سلطنت در منظر قرآنی

آیات ۲۴۶ و ۲۴۷ سوره بقره به خوبی می رساند که ملک و سلطنت با نبوّت تفاوت دارند و اعطای این مقام، به اراده خداوند است. نبیّ بما هو، در انتخاب و اعطای ملک نیز اختیاری ندارد. (مرحوم آیت الله ملکی میانجی می نویسد:. .. فالاصطفاء من الله نصّ فی المقصود… و منها قوله تعالی: «والله یوتی ملکه من یشاء». فإنّ الظاهر أنّ الدیتاء تشریعیّ… فإنّه لا تحلّ إماره علی أحد و تصرّف أحد فی شؤون غیره إلّا علی الله تعالی و من استخلفه سبحانه.۲۶ بنابراین بنی اسرائیل به پیامبر خود می گویند: از خداوند بخواه تا ملکی بر ما برانگیزد.

از آیات قرآنی همچنین استفاده می شود که لزومی ندارد مُلک و سلطنت همواره به همراه نبوّت و در یک خانواده باشد.

امام باقر(ع) در تفسیر آیه ۲۴۷ بقره می فرمایند:

«نبوّت در بنی اسرائیل در خانواده ای بود و مُلک و سلطنت در خانواده ای دیگر…»۲۷

د) فرض الطّاعه، بزرگ ترین منزلت نزد خداوند

از دو آیه فوق و نیز کلام امام باقر(ع) به روشنی استفاده می شود که خداوند متعال، طبق سنّت خویش، از میان انسان ها عدّه ای را برای رساندن فرمان های خود برگزیده است. با توجّه به روایات دیگر اهل بیت(ع) مقام و منزلت بیشتر انبیا، بیش از این امر نبوده است؛ ولی خدای تعالی به برخی از پیامبرانش علاوه بر نبوّت، مقام وجوب اطاعت و امامت و سلطنت عطا فرموده است؛ م