پاورپوینت کامل همراه همه انبیاء ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل همراه همه انبیاء ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل همراه همه انبیاء ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل همراه همه انبیاء ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۴۵

پیامبر اکرم (ص) در روایتی به حضرت امیرمؤمنان (ع) می فرمایند: «یا علی کنت مع الآنبیاء سرّاً و معی جهراً. . . ؛ یا علی! تو با همه پیامبران بودی و با من ظاهر شدی. ای علی جان! تو با همه پیامبران گذشته به صورت پنهان همراه بودی؛ ولی با من آشکارا همراه شده ای. »

با توجّه به روایتی که خواندیم، می گوییم که در طول تاریخ، دست ولایت حضرت علی (ع) همه پیامبران را در مسیر رسالتشان یاری و نصرت نموده است. صاحب ولایت الهی، یعنی ولی الله، حضرت علی (ع) می باشند و ما هر روز بر این موضوع، در اذان شهادت داده ایم که «اشهد انَّ علی ولی الله». یکی از مقوله هایی که به طور کامل تحت کنترل و سیطره امیرمؤمنان (ع) قرار دارد، ولایت است و خداوند قادر متعال، تمام ولایت را از سرچشمه تا آخرین نقطه در اختیار و تحت فرمان ایشان قرار داده است. بشر و تاریخ باید رو به جلو حرکت داده شود تا به نقطه ای که مقصد همه انبیا و ولایت خدا بوده است، برسد.

محمّدبن صدقه نقل می کندکه: شنیدم اباذر غفاری از سلمان فارسی پرسیده بود: معرفت امام امیرالمؤمنین (ع) به نورانیت چگونه است؟ سلمان گفت: با هم برویم از خود مولا سؤال کنیم. خدمت امیرالمؤمنین (ع) آمدیم. پس ایشان را نیافتیم.

مدّتی منتظر شدیم تا آمد. سؤال فرمودند: «برای چه آمده اید؟» گفتیم: آمده ایم، بپرسیم شما را چگونه با نورانیت می توان شناخت؟ فرمودند: «مرحبا به شما دو دوست متعهّد که در راه دین کوتاهی ندارید! به جان خود سوگند یاد می کنم! که این مطلب بر هر مرد و زن مؤمنی واجب است. » آنگاه فرمودند: «سلمان و اباذر!» گفتیم: بفرمایید یا امیرالمؤمنین! فرمودند: «ایمان شخص کامل نمی شود؛ مگر مرا به کنه معرفت با نورانیت بشناسد. وقتی به این صورت شناخت، آنگاه خدا دلش را با ایمان آزمایش نموده و به خاطر اسلام، به او شرح صدر عنایت کرده و در این صورت است که عارف و بینا و مستبصر می شود و هرکه کوتاهی از این عرفان بنماید، در حال شک و ارتیاب است. سلمان و اباذر! شناخت با نورانیت، شناخت خدا است و شناخت خدا، معرفت من است با نورانیت. این است همان دین خالص که خداوند می فرماید: «وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِیعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفاءَ وَ یقِیمُوا الصَّلاهَ وَ یؤْتُوا الزَّکاهَ وَ ذلِک دِینُ الْقَیمَهِ. » ۱ به آنها دستور داده نشده است؛ مگر اینکه ایمان به نبوّت حضرت محمّد آورند که همان دین حنیف محمّدی ساده است. این قسمت آیه «وَ یقِیمُوا الصَّلاهَ» هرکس اقامه ولایت مرا کرده باشد، نماز را به پای داشته است. به پا داشتن ولایت من دشوار و سنگین است و تاب آن را ندارد؛ مگر فرشته مقرّب، پیامبر مرسل یابنده مؤمنی که خدا دلش را به ایمان آزمایش کرده باشد.

اگر فرشته، مقرّب نباشد، تاب تحمّل آن را ندارد و پیامبر نیز اگر مرسل نباشد، تاب تحمّل ندارد و مؤمن هم اگر مورد آزمایش و اعتماد نباشد، تاب آن را ندارد. »

گفتم: یا امیرالمؤمنین! مؤمن کیست و حدّ و نهایت ایمان چیست تا بتوان او را شناخت؟ فرمودند: «یا ابا عبدالله!» عرض کردم: بلی. ای برادر پیامبر! فرمودند: «مؤمن امتحان شده کسی است که هر چه از جانب ما به او برسد، دلش برای پذیرش، وسعت دارد و شک و تردید در آن ندارد.

بدان اباذر! که من بنده خدا و خلیفه بربندگانم. ما را خدا قرار ندهید؛ ولی در فضل ما هرچه می خواهید، بگویید؛ باز هم به کنه فضل ما نخواهید رسید و نهایت ندارد؛ زیرا خداوند تبارک و تعالی به ما بیشتر و بزرگتر از آنچه ما می گوییم و شما می گویید یا خطور به قلب یکی از شما نماید، عنایت فرموده است. وقتی ما را این طور شناختید، آن وقت مؤمن هستید. »

سلمان گفت: عرض کردم: ای برادر پیامبر! هر کسی نماز به پا دارد، ولایت تو را به پا داشته است؟ فرمودند: «آری. دلیل این مطلب آیه «قرآن» است: «وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاهِ وَ إِنَّها لَکبِیرَهٌ إِلَّا عَلَی الْخاشِعِینَ؛ ۲ از صبر و نماز کمک بگیر و آن سنگین و دشوار است؛ مگر برای خشوع کنندگان. »

صبر، پیامبر است و نماز، اقامه ولایت من است؛ به همین جهت خداوند می فرماید: «إِنَّها لَکبِیرَهٌ» و نفرموده «إِنَّهما لَکبِیرَهٌ». آن دو سنگین هستند؛ چون حمل ولایت سنگین است؛ مگر برای خاشعان که آنها شیعیان بینا و روشنند؛ زیرا صاحب عقاید از قبیل مرجئه، قدریه، خوارج و دیگران، از قبیل ناصبی ها به نبوّت حضرت محمّد (ص) اقرار دارند و در این مورد، اختلافی ندارند؛ ولی درباره ولایت من اختلاف دارند و منکر آن هستند؛ مگر تعداد کمی و آنها کسانی هستند که خداوند در قرآن، ایشان را توصیف نموده است: «إِنَّها لَکبِیرَهٌ إِلَّا عَلَی الْخاشِعِینَ».

در جای دیگر، قرآن درباره نبوّت حضرت محمّد (ص) و ولایت من می فرماید: «وَ بِئْرٍ مُعَطَّلَهٍ وَ قَصْرٍ مَشِیدٍ. » ۳ قصر، محمّد (ص) است و «بِئْرٍ مُعَطَّلَهٍ» [؛ چاه واگذارشده ] ولایت من است که آن را رها کرده و منکر شده اند. هرکه اقرار به ولایت من نداشته باشد، اقرار به نبوّت پیامبر برای او سودی نخواهد داشت. این دو با هم قرین و همراهند؛ زیرا پیامبر اکرم (ص)، نبی مرسل و امام مردم است. پس از او، علی امام مردم و وصی محمّد است؛ چنانچه پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «أنتَ مِنّی بِمَنزلهِ هارونَ مِن موسَی إلّا انَّه لا نَبی بَعدی».

اوّل ما محمّد، وسط ما محمّد و آخر ما محمّد نام دارد. هرکس معرفت مرا کامل داشته باشد، بر دین، قیم و استوار است؛ چنانچه در این آیه می فرماید: «وَ ذلِک دِینُ الْقَیمَهِ. » ۴ این مطلب را به توفیق خدا و کمک او توضیح می دهم.

اینک می گویم، سلمان و اباذر! من و محمّد یک نور از نور خداوند بودیم. خداوند به آن نور دستور داد که دو قسمت شود. به نیمی از آن فرمود: محمّد باش و به نیم دیگر فرمود: علی باش. به همین جهت، پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: «عَلِی مِنِّی وَ أَنَا مِنْ عَلِی وَ لَا یؤَدِّی عَنِّی إِلَّا عَلِی؛ علی از من و من از علی هستم و این کار را نمی تواند انجام دهد؛ مگر علی. » ابابکر را با سوره برائت به «مکه» فرستادند. جبرئیل نازل شد و گفت: «ای محمّد! خداوند می فرماید، باید این کار را تو انجام دهی یا مردی از خودت. » آنگاه مرا فرستاد تا از ابابکر بگیرم. پس، از او گرفتم؛ امّا او ناراحت شد. از پیامبر اکرم (ص) پرسید: آیا در این مورد، آیه «قرآن» درباره من نازل شده؟ فرمودند: «نه؛ ولی نباید این کار را انجام دهد؛ مگر من یا علی. » سلمان و اباذر! اینک فکر کنید کسی که صلاحیت نداشته است که چند آیه را از جانب پیامبر به مردم برساند، چگونه صلاحیت برای امامت دارد؟ من و پیامبر (ص) یک نور بودیم. او محمّد مصطفی گردید و من وصی او علی مرتضی شدم؛ محمّد، ناطق شد و من، ساکت. باید در هر زمان ناطق و صامتی باشد. سلمان! محمّد منذر است و من هادی.

این است معنی آیه «إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِکلِّ قَوْمٍ هادٍ. » پیامبر اکرم (ص) منذر است و من هادی [و این آیه را تلاوت فرمودند: ] «اللهُ یعْلَمُ ما تَحْمِلُ کلُّ أُنْثی وَ ما تَغِیضُ الْأَرْحامُ وَ ما تَزْدادُ وَ کلُّ شَی ءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ عالِمُ الْغَیبِ وَ الشَّهادَهِ الْکبِیرُ الْمُتَعالِ سَواءٌ مِنْکمْ مَنْ أَسَرَّ الْقَوْلَ وَ مَنْ جَهَرَ بِهِ وَ مَنْ هُوَ مُسْتَخْفٍ بِاللَّیلِ وَ سارِبٌ بِالنَّهارِ لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَینِ یدَیهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ یحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللهِ. » ۵

در این هنگام، علی (ع) دست خود را بر دست دیگر زده و فرمودند: «محمّد، صاحب جمع است و من صاحب نشر؛ محمّد صاحب بهشت است و من صاحب جهنّم؛ به جهنّم می گویم این را بگیر و این یک را واگذار. محمّد صاحب مکان است و من صاحب ریزش و من صاحب لوح محفوظم که خدا به من آنچه در لوح است، الهام نموده است.

سلمان و اباذر! محمّد یس و قرآن