پاورپوینت کامل امام علی (ع) در آیینه قرآن ۷۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام علی (ع) در آیینه قرآن ۷۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام علی (ع) در آیینه قرآن ۷۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام علی (ع) در آیینه قرآن ۷۳ اسلاید در PowerPoint :

برخی از آیات «قرآن» که تعداد آنها نیز کم نیست، به موارد تاریخی بسیار مهمّی اشاره کرده اند که نقش اوّل این وقایع را حضرت علی، امیرالمؤمنین (ع) بازی کرده اند. از آنجایی که بیان همه این مطالب، حجم بسیاری دارد، به ذکر چند نمونه بسنده می کنیم.

۱- موحّد از ازل، مسلمان از نخست

نخستین کسانی که به حضرت محمّد (ص) ایمان آوردند، حضرت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت خدیجه (س) بودند. در قرآن نیز، به این سه نفر، اشاره شده است:«وَ أَقِیمُوا الصَّلاهَ وَ آتُوا الزَّکاهَ وَ ارْکعُوا مَعَ الرَّاکعِینَ؛ ۱نماز را برپا دارید و زکات دهید و با رکوع کنندگان رکوع کنید. » در تفسیر این آیه، به روایتی از ابن عبّاس، مفسّر بزرگ قرآن اشاره شده است: یحیی بن عفیف کندی از پدرش و او از جدّش نقل می کند که گفت:

به «مکه» درآمدم تا برای خانواده ام لباس و عطر تهیه کنم. پس نزد عبّاس بن عبد المطّلب رفتم و او مرد تاجری بود، نزد او نشسته بودم و به کعبه نگاه می کردم و آفتاب در آسمان بالا آمده بود، ناگهان جوانی آمد و نگاهی به آسمان کرد. سپس رو به کعبه ایستاد. اندکی نگذشت تا اینکه پسر بچّه ای آمد و در طرف راست او ایستاد و اندکی نگذشت که زنی آمد و در پشت سر آنها ایستاد. پس آن جوان رکوع کرد و آن پسربچّه و آن زن نیز رکوع کردند. پس آن جوان بلند شد؛ آنان هم بلند شدند. پس آن جوان سجده کرد و آن پسر بچّه و زن نیز سجده کردند.

به عبّاس گفتم: ای عبّاس! کار بزرگی است. عبّاس گفت: آری کار بزرگی است. آیا این جوان را می شناسی؟ گفتم: نه. گفت: این محمّدبن عبد اللّه بن عبدالمطّلب (ع) پسر برادر من است. آیا این پسر بچّه را می شناسی؟ گفتم: نه. گفت: او علی بن ابی طالب (ع) است. او نیز پسر برادر من است. آیا این زن را می شناسی؟ گفتم: نه. گفت: او خدیجه، دختر خویلد، همسر اوست. این پسر برادرم خبر می دهد که پروردگار او، پروردگار آسمان ها و زمین است و اوست که وی را به این دینی که بر آن است، فرمان داده. به خدا سوگند در روی زمین جز این سه نفر، بر این دین نیستند. ۲

در اینکه امام علی (ع)، نخستین مرد مسلمان بودند، هیچ اختلافی میان شیعیان و سنّیان نیست. در قدیمی ترین کتاب اسلامی، «سیره ابن هشام»، آمده است: نخستین کسی که از جنس مردان به رسول خدا (ص) ایمان آورد و با او نماز گزارد و نبوّت او را تصدیق کرد، علی بن ابی طالب بن عبد المطّلب بن هاشم، رضوان الله و سلامه علیه، بود و آن جناب در آن روز ده ساله بود. » ۳

امام علی (ع) و رسول اعظم (ص)، هر دو تصریح می کنند که در میان انسان ها (چه زن و چه مرد) نخستین کسی که مسلمان شد، حضرت علی (ع) بود. لازم به ذکر است که پیش از مبعث رسول اکرم (ص)، برخی از مردم «مکه»، از جمله اجداد حضرت علی (ع) و رسول اکرم (ص)، از پیروان دین حنفی و آیین حضرت ابراهیم (ع) بودند.

سعیدبن مسیب می گوید: از حضرت علی بن الحسین (ع) پرسیدم: علی بن ابی طالب (ع)، روزی که مسلمان شد، چند سال داشت؟ حضرت فرمودند: «مگر هیچگاه او کفر ورزیده بود؟ همانا روزی که خدای عزّ و جلّ پیامبرش را به نبوّت مبعوث فرمود، علی (ع) ده سال داشت و در آن روز هم کافر نبود و به خدای تبارک و تعالی و پیغمبرش (ص) ایمان داشت و از همه مردم سه سال زودتر به خدا و رسولش ایمان آورد و نماز خواند و نخستین نمازی را که آن حضرت با رسول خدا (ص) خواند، نماز ظهر بود در دو رکعت؛ و خدای تعالی نماز را برای مسلمانانی که در مکه بودند، این چنین دو رکعت، دو رکعت واجب کرده بود. . . » ۴

در این باره، امیرالمؤمنین علی (ع) فرمودند:«من نخستین کسی هستم که خدا را پرستیدم و به وحدانیتش معتقد شدم. » ۵خداوند در قرآن کریم می فرماید:«الَّذِینَ آمَنُوا وَ لَمْ یلْبِسُوا إِیمانَهُمْ بِظُلْمٍ أُولئِک لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ؛ ۶ کسانی که ایمان آورده اند و ایمانشان با ظلم پوشیده نشده است، برای همانان امان [روز قیامت ] است و آنان هدایت شده اند»

ابان بن تغلب درباره این آیه، از حضرت باقر (ع) پرسید. حضرت پاسخ دادند: «ابان! شما می گویید [ظلم ]، شرک به خدا است ما می گوییم این آیه درباره امیرالمؤمنین، علی بن ابی طالب و اهل بیتش نازل شده است؛ زیرا آنها یک چشم بر هم زدن هم به خدا مشرک نشدند و هرگز لات و عزّی را نپرستیدند و او (حضرت علی (ع)) اوّلین کسی بود که با پیامبر نماز خواند و او اوّلین کسی بود که پیامبر را تصدیق نمود. این آیه، درباره آن جناب نازل شده است. » ۷

۲- مردی که خود را به خدا فروخت (لیله المبیت)

در تاریخ، افراد بسیار کمی، جان خود و خانواده اشان را برای بهترین مردان عالم، به خطر انداخته اند. مثال و نمونه واقعی این سخن، حضرت علی، امیرالمؤمنین (ع) بودند که در شب لیله المبیت، در بستر پیامبر اکرم (ص) خوابیدند تا هجرت ایشان، با خطر کمتری همراه باشد. خداوند در این باره می فرماید:«وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ؛ ۸ از میان مردم کسانی هستند که برای رضایت خداوند، خودشان را به او می فروشند و خداوند نسبت به بندگانش رئوف و مهربان است. »

حضرت علی (ع) می دانستند که در این حال ممکن است کشته شوند؛ امّا با این همه، لباس های پیامبر (ص) را پوشیدند و در بستر ایشان خوابیدند. خود ایشان در این باره فرمودند: «با جان خودم از کسی نگهداری کردم که بهترین راه روندگان بر ریگ های زمین بود و بهترین کسی بود که «بیت عتیق» و «حجر الأسود» را طواف کرد. پیامبری از سوی خدا که ترسید از اینکه درباره او نیرنگ کنند، پس خداوند صاحب احسان. او را از نیرنگ نجات داد. رسول خدا (ص) در غار، در امنیت و حفظشده در مراقبت خدا و در پوشش ماند و من همواره آنها را مراقبت کردم و نتوانستند مرا زندانی کنند و من، خودم را برای کشته شدن و اسیر شدن آماده کرده بودم. » ۹

همچنین از ابن عبّاس، نقل شده است: پیامبر خدا (ص) در شبی که به سوی غار می رفت، علی را در بستر خود خوابانید، ابوبکر آمد و سراغ پیامبر را از او گرفت. علی (ع) به او خبر داد که او رفته است، ابو بکر پیامبر را دنبال کرد و قریش در آن شب، به علی نگاه می کرد و او را می زد. چون صبح شد، ناگهان علی (ع) را دیدند و گفتند: محمّد کجاست؟ گفت: «نمی دانم». گفتند: اینکه از درد به خود می پیچیدی برای ما غریب بود؛ چون، وقتی محمّد را می زدیم، او به خود نمی پیچید؛ ولی تو چنین می کنی. ۱۰ در تأیید این روایت، امام سجّاد (ع) چنین فرمودند: «کسی که جان خود را به خدا فروخت، علی بن ابی طالب (ع) بود. » ۱۱آنگاه این آیه را خواندند:«وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ»

۳- نفس رسول (مباهله)

چند تن از علمای «نجران» ۱۲ برای گفت وگو و مباحثه به «مدینه» آمدند. پیامبر (ص) به آنان فرمودند: «شما را به آیین توحید و یکتاپرستی دعوت می کنم. » نمایندگان گفتند: اگر منظور از اسلام، ایمان به خدای جهان است، ما هم ایمان داریم. پیامبر (ص) فرمودند: «اسلام، نشانه هایی دارد که برخی اعمال شما نشان می دهد که به اسلام واقعی نگرویده اید؛ مثلًا صلیب می پرستید، گوشت خوک می خورید و برای خدا فرزند قائل هستید. » نمایندگان گفتند: او (عیسی (ع)) فرزند خداست چون بدون پدر به دنیا آمده. پیامبر (ص) فرمودند: «وضع حضرت عیسی (ع) نظیر حضرت آدم (ع) است. ۱۳ اگر نداشتن پدر، دلیل بر فرزند بودن خداوند است، پس حضرت آدم (ع) سزاوارتر است که فرزند خدا باشد. چون نه پدر داشت نه مادر. »

نمایندگان گفتند: حرف های شما ما را قانع نمی کند، راهش این است که در وقت مُعینی مباهله کنیم و بر دروغگو نفرین فرستیم و از خدا هلاک او را بخواهیم. پس از این ماجرا، «آیه مباهله» نازل شد:«فَمَنْ حَاجَّک فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَک مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْناءَنا وَ أَبْناءَکمْ وَ نِساءَنا وَ نِساءَکمْ وَ أَنْفُسَنا وَ أَنْفُسَکمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَی الْکاذِبِینَ؛ ۱۴

پس هر که در این [باره ] پس از دانشی که تو را [حاصل ] آمده، با تو محاجّه کند، بگو: «بیایید پسرانمان و پسرانتان، و زنانمان و زنانتان و همانند خودمان و خودتان را فرا خوانیم؛ سپس مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم. »

در روز مباهله، آیه، تأویل یافت. نجرانیان، با بسیاری از اقوام و قبائل جمع شده بودند و رسول خدا (ص)، دست نوه های خویش را در دست گرفتند و همان طور که حضرت علی (ع) در پیش روی آنها راه می آمد و حضرت زهرا (س) پشت سر آنها حرکت می کرد، وارد میدان مباهله شدند.

همین جا بود که مسیحیان نجرانی، تحت تأثیر سادگی و بی آلایشی و کمی تعداد اهل بیت (ع) به این نتیجه رسیدند که اگر آنها، دهان به نفرین باز کنند، جهان زیر و رو می شود. بنابراین از تصمیم خود بازگشتند.

چنانچه گفتیم، رسول خدا (ص) برای نفرین روز مباهله، تنها ۴ نفر را با خود همراه کردند: حضرت امیرالمؤمنین (ع)، حضرت فاطمه زهرا (س) و حسنین (ع)؛ امّا در «آیه ۶۱ سوره آل عمران» آمده است: «فرزندان ما در برابر فرزندان شما و زنان ما در برابر زنان شما و جان ما در برابر جان شما قرار می گیرد. . . »

واضح است منظور از فرزندان، حسنین (ع) و منظور از زنان، حضرت زهرا (س) هستند. می ماند «انفسنا» (خود ما، عین ما) و حضرت امیر (ع). به این ترتیب معلوم می شود که خداوند، حضرت علی (ع) را نفس پیامبر (ص) و عین پیامبر خدا (ص) می داند. کسی که به حدّی شبیه پیامبر (ص) می باشد که مساوی با خود او قرار گرفته است. امام رئوف، امام رضا (ع)، در مباحثه با علمای دربار مأمون ملعون، از آنها پرسیدند: «آیا می دانید معنی انفسنا و انفسکم چیست؟» علما گفتند: «مقصود خود پیامبر (ص) است. »

همچنین فرمودند: «غلط گفتید؛ همانا مقصود از آن (انفسکم) علی (ع) است و یک دلیلش گفته پیامبر (ص) است، هنگامی که فرمود باید بنی ولیعه (تیره ای از قبیله یمن بودند) باز ایستند و گرنه مردی بر سر آنها فرستم که چون خود من است. [پیامبر (ص)] مقصودش علی (ع) بود. این خصوصیتی است که احدی بر آن سبقت نجسته و فضیلتی است که بشری مخالف آن نیست، و شرفی است که هیچ کس بر آن پیشی نگرفته؛ زیرا نفس علی را چون خود قرار داده است. . . . » ۱۵

امیرمؤمنان (ع) فرمودند: «. . . من محمّدم و محمّد از من است. آن چنان که خداوند در کتاب عزیزش از من، تعبیر به نفس پیامبر نموده است: «انفسنا و انفسکم». ۱۶نفس کسی بودن، یعنی عین او بودن. عین کسی بودن مستلزم آن است که نه تنها از صفات او برخوردار باشد، بلکه در مرتبه و جاه نیز با او یکسان باشد. فخر رازی در تحلیل آیه مباهله، می گوید: . . . این مانند هم بودن، اقتضای مساوات بین آن دو در تمام وجوه، به استثنای مقام نبوّت است؛ یعنی تنها تفاوت در این است که محمّد (ص)، نبی بوده و علی چنین نبوده است و انعقاد اجماع بر اینکه محمّد افضل از علی است، باقی می ماند. همچنین از آنجا که محمّد (ص) افضل از همه انبیاء است. پس لازم است علی (ع) هم افضل از سایر انبیا باشد. ۱۷

۴- ماجرای چهار درهم

از ویژگی های منحصر به فرد حضرت امیرالمؤمنین، علی (ع)، بخشنده بودن ایشان است. این خصلت ایشان، توسط امامان ادامه یافت؛ امّا در عین حال، همیشه به عنوان الگو و نمونه در بخشندگی از امیرالمؤمنین (ع) یاد