پاورپوینت کامل آثار محبّت اهل بیت (ع) در قرآن ۹۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل آثار محبّت اهل بیت (ع) در قرآن ۹۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل آثار محبّت اهل بیت (ع) در قرآن ۹۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل آثار محبّت اهل بیت (ع) در قرآن ۹۱ اسلاید در PowerPoint :

۱۷

مقدّمه

«الدِّینُ هُوَ الْحُبُّ وَ الْحُبُّ هُوَ الدِّین؛ ۱دین همان محبّت و محبّت همان دین است. » انسان موجودی کمال طلب است. از این رو اگر مطلوب خود را که همان کمال است در شیئی یا شخصی ببیند، محبّت و علاقه به آن در دلش جای می گیرد و تلاش می کند که خود را شبیه او سازد. ۲ در روایات، مودّت و ولایت به عنوان یک فرض الهی و ملاک قبول اعمال و عبادات است.«أَنَّ مَوَدَّهَ أَهْلِ بَیتِی مَفْرُوضَهٌ وَاجِبَهٌ عَلَی کلِّ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَه؛ ۳ همانا مودّت اهل بیت من، بر هر مرد و زن مؤمنی واجب است. »

شرط اوّل در ایجاد محبّت، معرفت و شناخت است. اینکه «قرآن» تأکید بسیاری بر محبّت اهل بیت (ع) دارد، مرادش محبّت صرف نیست؛ زیرا محبّت مقدّمه و مؤخّره ای دارد. مقدّمه آن، کسب معرفت نسبت به اهل بیت (ع) و مؤخّره آن اطاعت و تبعیت از ایشان است. بنابراین مراد قرآن از محبّت اهل بیت (ع)، محبّتی است که سرچشمه اش، معرفت باشد و منجر به اطاعت و تبعیت از آن بزرگواران شود.

۱- مفهوم شناسی

۱- ۱- محبّت

محبّت در لغت، مصدر میمی ثلاثی مجرّد از ریشه (ح ب ب) است. حُبّ در لغت، نقیض بغض و دشمنی ۴ و به معنای وداد و محبّت است. ۵ مَحبّت نیز به معنای دوست داشتن، دوستی دوست داری، ۶ مهر، مودّت و عشق ۷ آمده است.

در اصطلاح، محبّت از خاصیت موجود حی و مدرک، یعنی انسان است که بعد از شناخت و ادراک تصوّر می شود. پس هر آن چیزی که در ادراکش لذّتی باشد، نزد مدرک محبوب است و به آن میل و رغبت دارد. بنابراین حبّ، عبارتی است از میل طبع به شیئی که در ادراکش لذّت است که اگر این میل تقویت شود و به نهایت برسد، عشق نامیده می شود. ۸

در قرآن کریم، از واژه حبّ، ۲۸ مشتق استعمال که فقط در یک مورد از لفظ محبّت استفاده شده است و روی هم رفته، هفت وجه معنایی برای آن ذکر کرده اند. ۹

محبّت به معنای اطاعت و آن محبّت مؤمنان نسبت به خداست. به عنوان نمونه:«قُلْ إِنْ کنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِی یحْبِبْکمُ اللَّهُ وَ یغْفِرْ لَکمْ ذُنُوبَکمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ؛ ۱۰بگو: «اگر خدا را دوست دارید، از من پیروی کنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشاید و خداوند آمرزنده مهربان است. »

محبّت به معنی رضا و خشنودی پروردگار و آن محبّت خدا نسبت به مؤمنان است:«إِنَّ اللَّهَ یحِبُّ التَّوَّابِینَ وَ یحِبُّ الْمُتَطَهِّرِینَ؛ ۱۱ همانا خداوند توبه کنندگان را دوست دارد و پاکیزگان را. »

محبّت به معنی اعجاب و به شگفتی واداشتن:«لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ یفْرَحُونَ بِما أَتَوْا وَ یحِبُّونَ أَنْ یحْمَدُوا بِما لَمْ یفْعَلُوا؛ ۱۲البتّه گمان مبر کسانی که بدانچه کرده اند، شادمانی می کنند و دوست دارند به آنچه نکرده اند، مورد ستایش قرار گیرند. »

محبّت به معنای جذّابیت: «وَ أَلْقَیتُ عَلَیک مَحَبَّهً مِنِّی وَ لِتُصْنَعَ عَلی عَینِی؛ ۱۳ ومهری از خودم بر تو افکندم تا زیر نظر من پرورش یابی. »

محبّت مال:«فَقالَ إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیرِ عَنْ ذِکرِ رَبِّی حَتَّی تَوارَتْ بِالْحِجابِ؛ ۱۴ [سلیمان ] گفت: به راستی من دوستی و توجّه به اسبان را بر یاد پروردگارم مقدّم داشتم تا اینکه [اوّل وقت نماز گذشت و خورشید] در پرده نهان شد. »

محبّت شهوات و لذّات:«وَ یطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ مِسْکیناً وَ یتِیماً وَ أَسِیراً؛ ۱۵وبه [پاس ] دوستی [خدا]، بینوا و یتیم و اسیر را خوراک می دادند. »

محبّت در معنای اراده:«فِیهِ رِجالٌ یحِبُّونَ أَنْ یتَطَهَّرُوا. . . ؛ ۱۶ ودر آن، مردانی اند که دوست دارند خود را پاک سازند. »

۱- ۲- اهل بیت (ع)

اهل در لغت، معانی متعدّدی دارد؛ از جمله خاندان، مردم، زن، سزاوار، نجیب و اصیل، امّت هر پیغمبر، ساکن، ۱۷ اهل خانه، ۱۸ اقارب و عشیره. ۱۹بیت نیز در معانی اتاق، خانه، ۲۰ مسکن، منزل، دار و مکان سُکنا ۲۱ استعمال شده است. اهل بیت، به معنی ساکنان خانه، ۲۲ کسان خانه، مردم خانه، قریب یا خویشان از اقارب باشند یا از اباعد. ۲۳ در اصطلاح، مقصود از اهل بیت (ع)، هر مرد و افراد قبیله، اقربا، همسران، فرزندان و همه کسانی هستند که در نسب، دین، مسکن، شهر و وطن با او شریکند. ۲۴ اهل بیت هر کس، خاندان و عائله و همه کسانی هستند که در خانه او به سر می برند. ۲۵

ترکیب اهل بیت، دو بار در قرآن آمده است: «رحمت خدا و برکاتش بر شما، اهل بیت باد. » ۲۶ که درباره ابراهیم خلیل (ع) است. «همانا خداوند اراده فرموده است که از شما اهل بیت، پلیدی را دور کند و شما را پاک و مطهّر گرداند. » ۲۷ محدّثان و فقهای امامیه و بعضی علمای اهل سنّت، اهل بیت یادشده در «آیه تطهیر» را منحصراً در خمسه طیبه (ع) می دانند و سایر اولاد، ازواج، اقارب و خویشان پیامبر (ص) را شامل نمی دانند. مستند ایشان احادیث صحیح و معتبری است که از صحابه روایت شده و در صحاح و مسانید شیعه و سنّی ثبت است. ۲۸

کلمه اهل بیت، در عرف قرآن، اسم خاص است که هرجا ذکر شود، منظور از آن، پنج تن هستند؛ یعنی رسول خدا، علی، فاطمه، حسن و حسین (ع) و بر هیچ کس دیگر اطلاق نمی شود؛ هرچند که از اقربا و خویشان آن حضرت باشند. البتّه این معنا، معنایی است که قرآن کریم لفظ یادشده را به آن اختصاص داده وگرنه به حسب عرف عام، اهل بیت بر خویشاوندان نیز اطلاق می شود. ۲۹

۲- آثار محبّت به اهل بیت (ع)

۲- ۱- آثار دنیوی

۲- ۱- ۱- سوار شدن بر «کشتی نجات و مرکب خیر» در دنیا

«تا آنگاه که فرمان ما دررسید و تنور فوران کرد، فرمودیم: «در آن [کشتی ] از هر حیوانی یک جفت، با کسانت، مگر کسی که قبلًا درباره او سخن رفته است و کسانی که ایمان آورده اند، حمل کن. » و با او جز [عدّه ] اندکی ایمان نیاورده بودند. و [نوح ] گفت: «در آن سوار شوید. به نام خداست روان شدنش و لنگرانداختنش. بی گمان پروردگار من آمرزنده مهربان است. » ۳۰روایاتی از پیامبر اکرم (ص) در کتب شیعه و اهل تسنّن آمده است که خاندان او، یعنی امامان اهل بیت (ع) و حاملان اسلام، به عنوان «کشتی نجات» معرفی شده اند. در روایتی آمده که ابوذر، دست در حلقه در خانه کعبه کرد و صدا زد:

منم ابوذر غفاری. هر کس مرا نمی شناسد، بشناسد. من همان جندب هستم. من یار پیامبرم. من با گوش خود شنیدم که می فرمود: «مثل اهل بیت من در این امّت، همانند کشتی نوح است در طوفان دریا؛ هرکس بر آن سوار شود، نجات می یابد و هر کس تخلّف ورزد، غرق می شود. . . » ۳۱ این حدیث پیامبر (ص) با صراحت می گوید: به هنگامی که طوفان های فکری، عقیدتی و اجتماعی در جامعه اسلامی رخ می دهد، تنها راه نجات، پناه بردن به این مکتب است. روشن است که این محبّ اهل بیت است که با تمسّک و اطاعت از ایشان، به این کشتی نجات بخش پناه برده و در برابر همه طوفان های روزگار، در امان است.

۲- ۱- ۲- فزونی حسنه برای محبّ

در ابتدا، معنی حسنه را با توجّه به روایات تفسیری در توضیح دو آیه از قرآن کریم، بیان می کنیم:

آیه اوّل:

«هر کس نیکی (حسنه) به میان آورد، پاداشی بهتر از آن خواهد داشت و آنان از هراس آن روز ایمنند. » ۳۲ در اینکه منظور از «حسنه» چیست، مفسّران تعبیرات گوناگونی دارند که بعضی آن را اشاره به ولایت امیرمؤمنان، علی و ائمّه معصومان (ع) و محبّت به ایشان می دانند و در روایات متعدّدی که از طرق اهل بیت رسیده، بر این معنا تأکید شده است؛ از جمله در حدیثی از امام باقر (ع) آمده که یکی از یاران امام علی (ع)، به نام ابوعبدالله جدلی، خدمتشان آمد. ایشان فرمودند: «آیا از معنی این سخن خداوند «هر کس نیکی آورد. . . » به تو خبر دهم؟» عرض کرد: آری. فدایت شوم ای امیرمؤمنان! فرمودند: «حسنه شناخت ولایت و دوستی ما اهل بیت است و سیئه انکار ولایت و دشمنی ما اهل بیت. » ۳۳ بنابراین یکی از معنای حسنه، طبق این دسته از روایات، مودّت اهل بیت (ع) است.

آیه دوم:

«این همان [پاداشی ] است که خدا بندگان خود را که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند [بدان ] مژده داده است. بگو: «به ازای آن [رسالت ] پاداشی از شما خواستار نیستم، مگر دوستی درباره خویشاوندان. » و هر کس نیکی به جای آورد [و طاعتی اندوزد]، برای او در ثواب آن خواهیم افزود. قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است. » ۳۴

در بعضی از تفاسیر آمده است که منظور از اقتراف حسنه در آیه شریفه«وَ مَنْ یقْتَرِفْ حَسَنَهً نَزِدْ لَهُ فِیها حُسْناً؛ هرکس حسنه ای را کسب کند، ما بر حسن آن می افزاییم. » مودّت آل محمّد (ص) است. ۳۵ نیز از امام علی بن حسین (ع) نقل شده است که وقتی امیرمؤمنان علی (ع) به شهادت رسیدند، حسن بن علی (ع) در میان مردم خطبه خواندند که بخشی از آن این بود:

«من از خاندانی هستم که خداوند مودّت آنها را بر هر مسلمانی واجب کرده است و به پیامبرش فرموده:«قل لا اسئلکم. . . » منظور خداوند از اکتساب حسنه، مودّت ما اهل بیت (ع) است. » ۳۶ با توجّه به این دو آیه، حسنه، مودّت اهل بیت (ع) است و برای محبّ اهل بیت، فزونی حسنه نیز به عنوان پاداشی دیگر مطرح است. آیه اوّل اشاره دارد که هرکس حسنه بیاورد، «از آن به او خیری می رسد». پس برای او بهتر از آنچه که آورده، می باشد و در آیه دوم می فرماید، هر کس حسنه ای کسب کند، «در نزد ما افزون می گردد. » بنابراین می توان نتیجه گرفت خود محبّت و مودّت اهل بیت (ع) موجب برکات است.

۲- ۱- ۳- اکمال دین

«امروز دین شما را کامل و نعمتم را بر شما تمام کردم و راضی شدم که دینتان اسلام باشد. » ۳۷ موضوع مورد بحث در آیه شریفه، تحقّق امری است که کفّار را از صدمه به دین و متدینان مأیوس کرده و عامل ترس و واهمه از کفّار را منتفی نموده است. امری که مایه کامل شدن دین و تمامیت نعمت الهی بر مسلمانان گشته و رضایت الهی نسبت به حصول اسلام، به عنوان دین الهی را فراهم کرده است، تعیین رهبری بعد از پیامبر (ص) می باشد. روایات زیادی در توضیح آیه شریفه وجود دارد که آن را مربوط به جریان غدیر و مسئله امامت می داند. از سوی دیگر، این نکته نیز قابل توجّه است که بعضی دیگر از روایاتی که در توضیح آیه شریفه آمده، به وضوح، کمال دین را محبّت به اهل بیت (ع) می داند. به عنوان نمونه، رسول خدا (ص) فرمودند: «و محبّت اهل بیت من و ذریه من، به کمال رسیدن دین است» آنگاه آیه پیش گفته را تلاوت فرمودند. ۳۸

۲- ۱- ۴- هدایت شدن

در آیاتی که از اجر و مزد رسالت پیامبر (ص) سخن می گوید، سه تعبیر مختلف دیده می شود:

۱- تعبیری که در «آیه ۴۷ سوره سبأ» آمده، این است که: «بگو از شما چیزی از اجر و مزد نمی خواهم و اجر من با خداوند است و او بر همه چیز گواه است. »

۲- تعبیری که در «آیه ۵۷ فرقان» آمده است و می فرماید: «بگو من از شما اجری نمی خواهم، جز آنکه راهی به سوی پروردگارتان پیش گیرید. »

۳- تعبیری که در «آیه ۲۳ سوره شورا» آمده است: «بگو من از شما اجری نمی خواهم، جز آنکه به نزدیکانم مودّت ورزید. هر کس نیکی به جای آورد [و طاعتی اندوزد]، برای او در ثواب آن خواهیم افزود. قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است. »

برای جمع این تعابیر، ابتدا به بررسی آیات اوّل و دوم می پردازیم:

آیه اوّل: در روایتی که در توضیح آیه اوّل در تفسیر «نورالثّقلین» آمده، درخواست اجر را به هدایت و نجات انسان ختم دانسته، علاوه بر اینکه مودّت اهل بیت (ع) را سبب این هدایت می داند. از امام باقر (ع) درباره این قول خداوند روایت شده است:

«هر کس ولایت اوصیای خاندان پیامبر (ص) را بپذیرد و از راه و روش و راهنمایی هایشان پیروی کند، این امر بر ولایت پذیری او می افزاید؛ به گونه ای که گویی ولایت پیامبران پیشین و اوّلین مؤمنان را از زمان خودش تا حضرت آدم (ع) پذیرفته است. این مصداق آیه زیر است که پروردگار می فرماید: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَهِ فَلَهُ خَیرٌ مِنْها؛ هر کس نیکی به میان آورد، پاداشی بهتر از آن خواهد داشت. » یعنی هرکس کار نیکی انجام دهد، خداوند او را وارد بهشت می نماید. همچنین می فرماید: «ما سَأَلْتُکمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکمْ؛ هر مزدی که از شما خواستم، برای شما باشد. » یعنی تنها پاداشی نیز که از شما خواسته ام، برای خودتان است. شما به وسیله آن هدایت می شوید و در روز قیامت از عذاب رهایی می یابید. » ۳۹

آیه دوم: تعبیری که در آیه دوم آمده است که تنها اجر و پاداش پیامبر (ص)، هدایت مردم است، آن هم از روی اراده و اختیار، نه اکراه و اجبار، تعبیر جالبی است که نهایت لطف و محبّت پیامبر (ص) را نسبت به پیروانش روشن می سازد؛ زیرا اجر و مزد خود را سعادت و خوشبختی آنان می شمرد (بنابراین استثنا در آیه فوق، «استثنای متصّل» است؛ هر چند در بدو نظر، منقطع جلوه می کند. )

از جمع این دو آیه، به این نتیجه می رسیم که اجر و مزد رسالت پیامبر (ص)، هدایت انسان است. پس می توان از این دو قرینه، برای آیه سوم استفاده نموده و این چنین گفت که: اگر در مورد پیامبر اسلام (ص) اجر رسالت، مودّت ذی القربی شمرده شده است، این مودّت از یک سو، به سود خود مؤمنان است، نه به سود پیامبر (ص) و از سوی دیگر، این محبّت وسیله ای است برای هدایت یافتن به راه خدا. بنابراین مجموع این آیات نشان می دهد که مودّت ذی القربای رسول خدا (ص)، تداوم برنامه رسالت و رهبری آن پیامبر است و به تعبیر دیگر، برای ادامه راه پیامبر و هدایت و رهبری او، باید دست به دامن ذوی القربی زد و از رهبری آنها استمداد جست، این همان چیزی است که شیعه در مسئله امامت، از آن جانبداری می کند و معتقد است رشته رهبری بعد از پیامبر نه در شکل نبوّت که در شکل امامت، برای همیشه ادامه خواهد داشت. پس در نهایت، این مودّت و همراه آن ولایت، به سود انسان است و از نتایج و آثارش هدایت اوست. ۴۰

۲- ۱- ۵- آرامش دل

«همانان که ایمان آوردند و دل هایشان به یاد خدا آرام می گیرد. آگاه باش که با یاد خدا دل ها آرام گیرد!» ۴۱ در بعضی از روایاتی که در توضیح این آیه شریفه آمده اند، بیان این است که پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) او مصادیق ذکر خدایند و کسی که محبّ اهل بیت (ص) باشد از این آرامش دل بهره مند می شود؛ به عنوان نمونه، ابن مردویه از علی بن ابی طالب (ع) از رسول خدا (ص) روایت کرده که فرمودند: «وقتی این آیه ناز شد، حضرت فرمود: اینها کسانی اند که خدا و رسولش و اهل