پاورپوینت کامل امام بهار ۱۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امام بهار ۱۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امام بهار ۱۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امام بهار ۱۷ اسلاید در PowerPoint :

۴

در این روزهای آخر از سال ۹۳ که همه، صحن و سرا را برای استقبال از سال نو و بهار نو، آب و جارو می کنند، نوشتن سرمقاله برای شماره فروردین در تکلیفم بود. از خودم چیزی برای گفتن و نوشتن نداشتم که قابل نام مبارک پاورپوینت کامل امام بهار ۱۷ اسلاید در PowerPoint و بهار روزگاران باشد؛ لذا جانم به سمت جان امامت و حقیقت بهاران رفت: عدالت.

ماه پیش، وقتی برای شرکت در مراسم ازدواج یکی از اقوام، به یکی از هتل های این شهر عریض و طویل دعوت شدیم، اگر چه هتل موقعیتی متوسط داشت، امّا سالن های متعدّدش این امکان را فراهم آورده بود تا به طور هم زمان، به چند مراسم خدمت رسانی کند. از قضا، مراسم جشن و سوری که ما بدان دعوت شده بودیم، مصادف شده بود با مراسم چهلمین روز درگذشت هم وطنی دیگر. در سالنی، شادی و سور برقرار بود و در سالنی دیگر، اندوه و سوگ. جماعتی خندان و جماعتی گریان. گاهی خداوند از هر پیشامدی واعظی و ذاکری می سازد و در مقابل خلق روزگار قرار می دهد؛ شاید که پند گیرند.

در آن تقابل سور و سوگ هم زمان، همه معانی آیه شریفه «. . . وَ تِلْک الْأَیامُ نُداوِلُها بَینَ النَّاسِ. . . » متبادر به ذهن می شد. خداوند می فرماید:

«و این روزگار است که هر دم، آن را به مراد کسی می گردانیم [تا آنکه پند گیرند] و خداوند کسانی را که ایمان آورده اند، معلوم بدارد و از میان شما، گواهانی بگیرد و خداوند ستمکاران را دوست ندارد. » ۱

ساعت آخر شب، وقتی میهمانان هر دو سالن از هم جدا می شدند تا به خانه هایشان برگردند، باران باریدن گرفته بود.

شاید جناب شیخ مصلح الدّین سعدی شیرازی، در سرودن ابیات زیر به آن آیه نظر داشته که فرموده است:

چه مایه بر سر این ملک سروران بودند

چو دور عمر به سر شد درآمدند از پای

تو مرد باش و ببر با خود آنچه بتوانی

که دیگرانش به حسرت گذاشتند به جای

جمله مخلوقات پیدا و نهان، آیاتی عبرت آموزند و هر یک در خود و با خود، وعظی و پندی برای صاحبان خرد دارند. گویا که خداوند حکیم، از جمله پدیده ها و آفریده ها ذاکری و واعظی ساخته تا هر یک به سهم خود، آدمی را که هماره و به غلط، خود را جایز الخطا می شناسد، متذکر شوند. مبادا که در لغزشگاه ها، در مغاک سیاه و مرگ آلود بغلطد و همه فرصت ها را از دست بدهد.

آمد و شد بهار و تابستان نیز یادآور آدمی است تا به خود بیاید و در آینه آفریده ها، آمد و شد ناگزیر و غیرقابل اجتناب خود را نیز بنگرد. بی سبب نیست که حضرت مولی الموحّدین (ع) فرموده است: «الْحَمْدُلِلهِ الْمُتَجَلِّی لِخَلْقِهِ بِخَلْقِه؛ ۲ ستایش خدایی را که با خلقش، برای خلقش تجلّی کرده است. »چه می توان گفت درباره فرزندان